Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Οσο για το είναι "ποίημα", το λεξικό γράφει: "λογοτεχνικό έργο σε στίχους".
... και στίχος είναι:
στίχος : 1. καθεμιά από τις σειρές ποιήματος, που αποτελείται από μέτρα και που συνήθ. αποτελεί και μία ρυθμική ενότητα: Iαμβικός / τροχαϊκός / δακτυλικός / αναπαιστικός ~. Oχτασύλλαβος / ενδεκασύλλαβος / δεκαπεντασύλλαβος ~. Oξύτονος / παροξύτονος / προπαροξύτονος ~. Tονικός / προσωδιακός ~. Oμοιοκατάληκτοι / ανομοιοκατάληκτοι στίχοι. Στροφή από δύο / τέσσερις στίχους, δίστιχα, τετράστιχα. Eλεύθεροι στίχοι, ολιγοσύλλαβοι ή πολυσύλλαβοι στίχοι που έχουν συντεθεί κατά τους νόμους της μετρικής, εναλλάσσονται όμως με απόλυτη ελευθερία, ακολουθώντας τις περισσότερες φορές το νόημα. Eπικοί / λυρικοί / δραματικοί στίχοι. Oμηρικοί / πινδαρικοί / νεοελληνικοί στίχοι.
...Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στις ανθρώπινες σκέψεις.
Σε μια ολιστική προσέγγιση θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το "ποίημα" ως παράγωγο του "ποιώ", δηλαδή απλά μια δημιουργία, κάτι κατασκευασμένο... αλλά δεν νομίζω οτι αυτό αποζητούμε.
Δηλαδή ρε Βασίλη ο Ελύτης δεν ήταν ποιητής? Κι αν όχι τότε τι ήταν? Σκεπτικιστής? Στοχαστής?
Μην βάζεις ταμπέλες. Την απάντηση την έδωσες μόνος σου. Το ποίημα βγαίνει από το ποιώ, οπότε ο,τιδήποτε δημιουργείται είναι ποίημα. Αυτό σε μια ευρεία έννοια της λέξης ποίημα.
Ο Ρεμος ειναι φωναρα...Τον προτιμω ομως σε λαικα ασματα παρα σε Θεοφανοποποειδη...Βασικα δε μ αρεσει γενικα ο Θεοφανους....Παει να γινει Φοιβος, χωρις να το καταφερνει βεβαια...
Τα ζεϊμπέκικα που γράφει όμως στον Τερζή είναι εκπληκτικά.
Το cd είναι αρκετά καλό. Βέβαια δεν έχει τόσο καλά τραγούδια όπως το προηγούμενο, αλλά είναι στα ίδια περίπου επίπεδα. Αν το θέλει κανείς ας βάλει μια φωνή...
Σε μία πόλη πιο μικρή κι από το δάκρυ Που αιώνες τώρα στέκει φοβισμένη Κάθε ψυχή τρέχει στο σκοτάδι Κι από κει μέσα βγαίνει φωτισμένη
Σε μία πόλη που δεν έχει τώρα μνήμη Μόνο πετρέλαια, ναυπηγεία και τσιμέντα Κάθε χαρά μου φαίνεται σαν λύπη Κι αποφεύγει κάθε μου κουβέντα
Σε μία πόλη που ξεχάστηκε απ' τ' αρχαία Όπως κι αυτά ξεχαστήκαν από κείνη Κάθε μου εικόνα φαίνεται ωραία Και μου πληγώνει όσα εκείνη μου αφήνει
Σ' αυτή την πόλη που οι άνθρωποι φωνάζουν Ήρθε και έκατσε ο πιο μεγάλος ήλιος Και συνεχώς οι αποχρώσεις του αλλάζουν Σα να θέλει να μας πει πως είναι φίλος
Σ' αυτή την πόλη που οι σχέσεις μεγαλώνουν Δοκιμάζονται, μικραίνουν και χαλάνε Σαν τα γεράκια που τα πτώματα κυκλώνουν Όμοια χυμάνε και προσπαθούνε να την φάνε
Σ' αυτή την πόλη που την λένε Ελευσίνα Ήρθε και κούρνιασε σαν χάδι τ' όνειρό μου Και ολοένα ανθίζουνε τα κρίνα Σα να μου λένε πως εδώ είναι το φευγιό μου
Ένα ποίημα αφιερωμένο στην πόλη μου, την Ελευσίνα, γραμμένο μετά το πέρας της ταινίας Αγέλαστος Πέτρα του Φίλιππου Κουτσάφτη.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ Απορώ αν δουλεύει ο router Απορώ αν κάνει boοt το computer Απορώ αν το δίκτυο έχει πέσει Κι άμα ο διευθυντής θα με χέσει Απορώ που δεν παίρνει το enter Γιατί κρέμασε το unicenter Απορώωωωωωωωωω
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Πάλι νομίζω ότι χτύπησε ο σκληρός Πάλι νομίζω ότι κάηκε η θύρα Πάλι νομίζω πως το δίκτυο είναι εκτός Το unicenter τι το ήθελα και πήρα
Κολλάει πολύ , συνέχεια βγάζει μπλέ οθόνη Κολλάει πολύ και θέλει συνεχώς reboot Κολλάει πολύ και το fdisk δεν το γλυτώνει Κολλάει πολύ ο δίσκος είναι πια καπούτ
Πάλι νομίζω το computer πως αργεί Πάλι νομίζω πως το δίκτυο κρεμάει Βγήκα απέξω και ξανάκανα login Administrator είμαι κι όμως έξω με πετάει
Κολλάει πολύ , συνέχεια βγάζει μπλέ οθόνη Κολλάει πολύ και θέλει συνεχώς reboot Κολλάει πολύ και το fdisk δεν το γλυτώνει Κολλάει πολύ ο δίσκος είναι πια καπούτ
ANNA BIΣΣΗ Ένα ποντίκι κολλημένο Το σύστημα είναι κρεμασμένο Κοιτάω το δάσκαλο μέσα στα μάτια Το unicenter χίλια κομμάτια
Σι έιιιιιιιιιιιιιιιιι Δεν τρέχει , δεν τρέχει Ο server κάτι έχει
Αν και αρχικά το τραγούδι φαίνεται απλό ως προς την ανάλυσή του, στην ουσία δεν είναι. Βέβαια δεν είναι και αρκετά πολύπλοκο. Κρύβει όμως μέσα του νοήματα τα οποία αν αναλυθούν θα δούμε τον ίδιο μας τον εαυτό:
Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη που με εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω Δεν έχω δει ποτέ μου ποιο μεγάλο ψεύτη και το χειρότερο είμαι όμηρος εγώ
Ο καθρέφτης πάντα ήταν η άσχημη πλευρά του εαυτού μας. Πάντα αντικατόπτριζε όλα αυτά που εμείς θέλαμε να δούμε. Βέβαια υπάρχουν φορές που ο καθρέφτης λειτουργεί και σαν την φωνή της συνείδησής μας.
Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε" είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
Ο καθρέφτης είναι επικίνδυνος. Έχει την τάση να μας δείχνει έτσι όπως θέλουμε να είμαστε ή έτσι όπως θα ήθελαν οι άλλοι να είμαστε. Ποτέ όμως δεν μας δείχνει έτσι όπως είμαστε. Γι αυτό και μερικοί χάφτουν τον αντικατοπτρισμό.
Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες και έτσι τις πείθει ότι ’μαι το άλλο τους μισό Μπροστά του γδύνονται του λεν γλυκές κουβέντες πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ
Καταφέρνει να κερδίσει με διάφορα λόγια τις γυναίκες, χωρίς στην ουσία να τα εννοεί. Και ο πραγματικός μας εαυτός μένει πίσω από το τζάμι και κοιτάζει.
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί
Τα πρότυπα που είχαμε ως παιδιά δεν αλλάζουν (με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις). Ο καθρέφτης όμως μας κάνει να πιστέψουμε ότι τα φτάνουμε κι όταν πάμε να τα αγγίξουμε χτυπάμε στο γυαλί και ξυπνάμε.
Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες σε οθόνες, φωτοτυπίες και προβολείς Μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες ζούνε σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς
Τελικά όλοι πιστεύουν στους καθρέφτες, σε αυτό που θα ήθελαν να είναι. Σε πρότυπα της τηλεόρασης, των περιοδικών, σε εφήμερα πρότυπα. Και τελικά ταυτιζόμαστε με τους εφήμερους ήρωες, τους παίχτες των reality.
Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια ξέρω ότι αυτός που κρύβει πίσω του είσαι εσύ Εσύ που ψάχνεις πίσω από τα μαύρα σου τα μάτια να καθρεφτίσεις μόνο εμένα στην ζωή
Μα έρχεται η στιγμή που ξυπνάμε. Καταλαβαίνουμε ότι όλα όσα κάνουμε είναι αυτά που τελικά δεν θέλουμε και σπάμε τον καθρέφτη για να κάνουμε εκείνα που θέλουμε.
Θα ήθελα να δω και το αποτέλεσμα που βγάλατε εσύ κι η αδερφή σου.
Πραγματικός διάλογος μεταξύ Αμερικανικού πολεμικού πλοίου και Καναδών σε ραδιοεπικοινωνία:
ΚΑΝΑΔΟΙ: Παρακαλώ αλλάξτε την πορεία σας κατά 15 μοίρες νότια. ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ: Αλλάξτε εσείς την πορεία σας κατά 15 μοίρες βόρεια. ΚΑΝΑΔΟΙ: Αρνητικόν. Αλλάξτε εσείς την πορεία σας. ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ: Σας ομιλεί ο κυβερνήτης του πλοίου. Αλλάξτε την πορεία σας προκειμένου να αποφευχθεί η σύγκρουση. ΚΑΝΑΔΟΙ: Αρνητικόν. Αλλάξτε εσείς την πορεία σας. ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ: Σας ομιλεί ο κυβερνήτης του "USS LINCOLN", το 2ο μεγαλύτερο πλοίο του στόλου του Ατλαντικού. Συνοδευόμαστε από 3 αντιτορπιλικά και 15 πλοία συνοδείας. Αλλάξτε την πορεία σας, αλλιώς θα αναγκαστούμε να προβούμε σε ενέργειες για την ασφάλεια του σκάφους. ΚΑΝΑΔΟΙ: Εδώ Φάρος. Πράξτε τα δέοντα.
Πολύ καλοί. Είναι από τις μπάντες που ξεχώριζαν από την εποχή που είχαν αγγλικό στίχο. Το μόνο που τους χάλασε ήταν η επιλογή του Ηλία Ασλάνογλου στα φωνητικά, αλλά τώρα με τον Βούλγαρη είναι καλύτεροι.
Την Φανή ο Βασίλης Καζούλλης την έγραψε για μία τύπισσα που είχε καψουρευτεί και της είχε κάνει χιλιάδες προτάσεις γάμου. Πάντα όμως λάμβανε αρνητική απάντηση. Συγκεκριμένα σε μία συναυλία του στο Cafe Santan στον Βόλο κάποιος τον ρώτησε τι απέγινε η Φανή. Κι εκείνος μ' ένα θλιμμένο ύφος απάντησε: "Παντρεύτηκε!!!"
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", του Paulos Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. ) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
To συγκρότημα λεγόταν Pavlos Dog και ο τραγουδιστής του ζει και "βασιλεύει" σε κάποιο σημείο του Αμαζονίου.
Καλημέρα, Είμαι ο Σταμάτης σε νέα έκδοση. Να ξεκαθαρίσω ότι αυτό το post δεν συνεπάγεται και την επιστροφή μου στην κοινότητα του kithara. Θα ήθελα απλά να αναφέρω ένα-δυο πραγματάκια σχετικά με το όλο θέμα. Καταρχάς να πω ότι όλον αυτό τον καιρό που "απείχα" από το forum συνειδητοποίησα αρκετά πράγματα. Το είδα σαν τρίτος και είδα ότι σε πολλά σημεία έχει κάποιο πρόβλημα. Δεν έχω σκοπό να κάνω επίθεση σε admins ή σε mods. Αντιθέτως θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί τους. Και εξηγώ: Προτού αρχίσουν οι αποχωρήσεις των γνωστών μελών (CHCOME, Homo Iratus, fegarenia, εγώ-Che Guevara) είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο του chat εντός του forum. Προσωπικά είχα συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό, πάντα όμως εν αγνοία μου. Τι θέλω να πω.... Είναι ακριβώς αυτό που είπε σε κάποιο post ο bluewind. Το θέμα είναι ότι είτε από ανοία είτε για άλλους χίλιους δυο λόγους πατάμε την απάντηση και γράφουμε ένα απλό "συμφωνώ" ή ένα σκέτο "ναι". Έτσι λοιπόν (χωρίς την θέλησή μας) δημιουργούμε την εντύπωση ότι το κάνουμε απλά και μόνο για να αυξήσουμε τα μηνύματά μας. Όταν αποχώρησα από το forum ορισμένα μέλη είχαν 300 μηνύματα. Τώρα, μετά από ενάμιση περίπου μήνα, βλέπω ότι έχουν φτάσει τα 1000, ορισμένα τα έχουν ξεπεράσει κιόλας. Το άσχημο της όλης υπόθεσης είναι ότι το site είχε 1500 μέλη περίπου έναν χρόνο πριν και τώρα έχει ξεπεράσει τα 3500. Μιλάμε λοιπόν για μία αύξηση άνω του 100%. Από μόνο του αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αντιθέτως. Αν όμως κάποιος μπαίνει σε ένα μουσικό forum και ανοίγει θέματα του ύφους "Σας αρέσει η καινούρια coca cola?" τότε συγγνώμη, αλλά αυτό δεν θυμίζει μουσικό στέκι. Μάλλον το ΚΛΙΚ θυμίζει. Οι παλιότεροι θα θυμούνται την διαμάχη μου με τον Απόλλωνα και με τον parpen ως προς το θέμα της 17 Νοέμβρη (τρομοκρατική οργάνωση). Ή τον διαχωρισμό σε θεωρητικούς και σε πρακτικούς. Τι θέλω να πω μ' αυτό.... Ότι αν υπάρχουν ακόμα αυτά τα θέματα και ανατρέξει κάποιος θα δει το μέγεθος και την σοβαρότητα των απαντήσεων. Μπορεί ένα ολόκληρο κείμενο να είχε την σοβαρότητα που του άρμοζε και να υπήρχε και μια μικρή δόση χαβαλέ στα όρια της συζήτησης και μόνο. Ουδέποτε ξεφύγαμε από το θέμα (ή μάλλον ξεφύγαμε, αλλά δεν το γυρίσαμε στον χαβαλέ). Ο parpen είναι ακόμα ενεργό μέλος και μπορεί να το επιβεβαιώσει. Όταν όλα τα θέματα (μηδενός εξαιρουμένου) τα γυρίζουμε στον χαβαλέ, τότε αυτά χάνουν το ενδιαφέρον τους και οι βασικοί συζητητές τους "ξενερώνουν" και δεν έχουν καμιά όρεξη να απαντήσουν κάτω από κάποιον ο οποίος λέει το μακρύ του και το κοντό του μόνο και μόνο για να σκοτώσει τον χρόνο του. Με λίγα λόγια αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν φταίνε οι admins/mods όταν στέλνουν ένα θέμα στον Κάδο ανακύκλωσης. Αυτός ο κάδος δεν έχει τον ρόλο του κάδου ανακύκλωσης του υπολογιστή μας, όπου στέλνουμε εκεί όλα τα άχρηστα files και μπαίνουμε και τον αδειάζουμε. Τόσο καιρό δεν παρατήρησα να έχει διαγραφεί κάποιο thread. Αντιθέτως παραμένει εκεί μέχρι κάποιος να το ζητήσει εντός λογικού χρονικού διαστήματος. Εύχομαι να ήμουν κατατοπιστικός και να μην χρειαστεί να επανέλθω για εξηγήσεις.
Εμφάνιση μηνυμάτων
) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...