Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pik στις 22/11/06, 16:10
-
Εκλαιγα για ωρες
μα δακρυ δν εχυσα κανενα
ο νους κ η καρδια μ ανηκουνε σε σενα
του χειμωνα η παγωνια
και της νυχτας το σκοταδι
εχουν φωλιασει στην καμαρα μου
και στα ονειρα μ καθε βραδυ
στα μονοπατια της ψυχης αναζητω
εναν λογο,μια αιτια προσπαθω να βρω
γιατι ενα ακομα λουλουδι βρεθηκε κομμενο
πισω δν θα γυρισει και ας τον περιμενω
γιατι οσο κ αν ρωτω δεν μου απαντανε
με λυπη και καταννοηση κανουν πως με κοιτανε