Εφιάλτης

[pascal.]

Για όσους άρεσε το προηγούμενο...τιμωρία τώρα! Έχει και δεύτερο. (να προσέχετε άλλη φορά τι λέτε  )

Λίγο στενάχωρο, ομολογουμένως, αλλά αυτά έχει η ζωή :

Στη νύχτα απόψε γύρω μου πλανάται μια απειλή.
Δε βλέπω πρόσωπο, φωνή ούτ’ όψη καθαρή.
Δυο μάτια όμως ύποπτα, το ξέρω, με κοιτούν.
Στο πλοίο του ονείρου μου λαθραία θ’ ανεβούν.

Μαζί τους μπαίνουνε μ’ ορμή κι άλλα ορφανά στοιχειά.
Φορούν κουρέλια πάνω τους και σφάλματα παλιά.
Γιατί τα διώχνω πίσω μου, επίμονα ρωτούν.
Μια έρχονται, μια κρύβονται και ειρωνικά γελούν.

Καιρό μακρύ παλεύω εδώ, τα μάτια μου βαριά.
Δε μου ‘μεινε άλλη δύναμη να τρέξω μακριά.
Μια λέξη ψάχνω έντρομη, σανίδα να πιαστώ,
τα δυο σου χείλη ν’ άκουγα να λένε “Είμαι εδώ…”

Συγχώρα με που σ’ έφερα τέτοια ώρα μέχρι πάνω.
Δεν έμαθα να κολυμπώ σε θύελλες και τα χάνω.
Φοβέρισέ τα τ’ αερικά, διώξε τα μακριά.
Προστάτεψέ με από όλα αυτά που δεν ορίζω πια.

Κι αφού τα διώξεις, άσε με να μπω στην αγκαλιά σου,
να γείρω το κεφάλι μου στο μέρος της καρδιάς σου,
την ευτυχία που ένιωθα ξανά να θυμηθώ,
να κλάψω, να ‘ρθει η λύτρωση και ν’ αποκοιμηθώ.

[atzolina]

Αν έχεις και τρίτο...θέλω να ξανατιμωρηθώ !!!
Τι να πω...τα λόγια είναι περιττά...απλά ΤΕΛΕΙΟ !!!!

[mika]

pascal,εκπληκτική δουλεια!!!

ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟ!!!!