Σιγά-σιγά με τον καιρό

[Spartinos]

Άξιο λόγου ν'απορείς
καρδιά μου αχ πως το μπορείς
μόνη σου ν'ανασαίνεις
Αφού δεν είσαι ένοχη
σε θέλουνε συνένοχη
γιαυτό αργοπεθαίνεις

Εσύ μόνο αγάπησες
καθόλου δεν αμάρτησες
κι όλα τα συγχωρούσες
Στα όνειρά σου πάταγες
το λόγο σου εκράταγες
πάντα χαμογελούσες

Σιγά-σιγά με τον καιρό
σηκώνεις πιο βαρύ σταυρό
και η ζωή σου φεύγει
Κάθε στιγμή κάθε λεπτό
η μοίρα ήτανε γραφτό
τις μέρες σου να κλέβει

Άξιο λόγου ν'απορείς
καρδιά μου πως αδιαφορείς
για ό,τι σου συμβαίνει
Υπάρχει ελπίδα μες το φως
μα δεν υπάρχει ο θεός
ζωές που ανασταίνει


© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)