Η Νεραϊδα του νερου

[diji grampsas]

Καθισμενος πανω στον
βραχο μετραω τα κυμματα

που θα σε φερουν ξανα κοντα μου

αραγε θα ειμαι τυχερος να
βρεις στην θαλλασα

το γραμμα που σου εχω στειλει

εχει μια γλυκια μυρωδια
αποψε η αλμυρα

μα εγω δεν σκεφτομαι τιποτα

παρα μονο  απλωνομε στην
νυχτα και προσμενω

το αγγιγμα σου παλι

μα το ξερω πως δεν θα
ερθεις γλυκια μου

Νεραϊδα του νερου

Αν μπορεσα καποτε
να γευτω της νιοτης σου

το στερνο  σημαδι

ηταν γιατι σε εψαξα στην
καθε φισαλιδα

του μαγικου νερου σου

ενιοτε δεν γνωρισα τιποτα
πιο σπουδαιο παρα μονο

εκεινη την νυχτια που στο
προσωπο μου ενιωσα

το φιλι απ'τα δικα σου χειλη

μα τωρα εχουν περασει
ωρες μερες χρονια

και ατελειωτη αιωνες

ο βραχος εχει ματωσει απο
τα κυματα

που ασπλαχνα τον δερνουν

μαζι του δερνομαι και εγω
καμπουριασμενος μερα νυχτα

και ακομα περιμενω να φανεις.