Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ

ήρθε στην ώρα του το τρένο

εγώ είμαι εδώ και περιμένω

να κατεβείς, να σ αγκαλιάσω

φοβάμαι μη και δεν προφτάσω



μήπως ο χρόνος τρέξει πίσω

που ήρθα να σ' αποχαιρετήσω

που σου είχα πει πως σ αγαπούσα

 καθώς το χέρι σου κουνούσα



μην μπεις στο λάθος το βαγόνι

που είναι δικό τους και σκοτώνει

γιατί το γέλιο θα σωπάσει

τρέμω μην ήδη σε έχω χάσει



μήπως στην στάση που είμαι τώρα

μες στον αέρα και στην μπόρα

κανένα τρένο δεν ζυγώνει

 μην σε έχασα και έμεινα μόνη



έχει περάσει ένας χρόνος

που με σκοτώνει ο ίδιος φόνος

μες στις καυτές της λαμαρίνες

 είμαι νεκρή δώδεκα μήνες

Α.Π.