Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 10/09/20, 15:54

Τίτλος: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: ΠΟΙΟΣ στις 10/09/20, 15:54

Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο

Την συναντούσε συχνά  στον χωμάτινο δρόμο που διέσχιζε το καταπράσινο δασάκι  έξω από την πόλη . Εκείνη μία λαμπερή όμορφη νεαρή κυρία ,εκείνος ένας μεσήλικας συνηθισμένος ανθρωπάκος . Συναντιόταν  τυχαία τα απογεύματα που έβγαζαν τα σκυλιά τους για  βόλτα . Η κοπέλα με το όμορφο νεαρό μεγαλόσωμο καφέ λαμπραντόρ  και εκείνος με το γέρικο ημίαιμο σκυλί του .  Και είχαν πια γνωριστεί... ήξερε το όνομά της και μάλλον και εκείνη ήξερε το δικό του . Και ίσως να την είχε γνωρίσει καλύτερα όμως δυστυχώς για εκείνον το σκυλί τής κοπέλας ήταν πάντα πολύ επιθετικό στο δικό του σκυλί και έτσι αναγκαστικά  προσπερνούσε ο ένας τον άλλον χωρίς την ευκαιρία για λίγη κουβέντα παραπάνω.  Και ενιωθε τόσο όμορφα όταν της μιλούσε ....ίσως να ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας του . Και του το κρατούσε του σκυλιού γιατί το θεωρούσε υπεύθυνο για την απόσταση που έπρεπε να κρατάει από εκείνη . Ένα απόγευμα όμως την συνάντησε εκεί στον χωμάτινο δρόμο κλαμένη .  Κρατούσε στα χέρια της ένα άσπρο λουλούδι που ετοιμαζόταν να το αφήσει σε ένα σωρό από γουλιά και πέτρες που σκέπαζαν φρέσκοσκαμμένο χώμα  στην πλαγιά στην άκρη του δρόμου. Δεν άργησε να καταλάβει . Εκεί είχε θάψει το σκυλί της . Δίχως λόγια την πήρε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να της πάρει και τον πόνο και το παράπονο και την θλίψη .  Και πρέπει μάλλον να κατάφερε να πάρει και να φορτωθεί πολύ πολύ πόνο και θλίψη γιατί για καιρό πονούσε και εκείνος . Δεν την ξαναείδε ποτέ από τότε . Και κατάλαβε με τον δύσκολο τρόπο ότι εκείνο το σκυλί τελικά δεν τους  τους κρατούσε σε απόσταση αλλά εκείνο ήταν που τους έφερνε κοντά...

Α.Π.

Τίτλος: Απ: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: panixgr στις 13/09/20, 10:52

Παράθεση από: ΠΟΙΟΣ στις 10/09/20, 15:54

Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο

Την συναντούσε συχνά  στον χωμάτινο δρόμο που διέσχιζε το καταπράσινο δασάκι  έξω από την πόλη . Εκείνη μία λαμπερή όμορφη νεαρή κυρία ,εκείνος ένας μεσήλικας συνηθισμένος ανθρωπάκος . Συναντιόταν  τυχαία τα απογεύματα που έβγαζαν τα σκυλιά τους για  βόλτα . Η κοπέλα με το όμορφο νεαρό μεγαλόσωμο καφέ λαμπραντόρ  και εκείνος με το γέρικο ημίαιμο σκυλί του .  Και είχαν πια γνωριστεί... ήξερε το όνομά της και μάλλον και εκείνη ήξερε το δικό του . Και ίσως να την είχε γνωρίσει καλύτερα όμως δυστυχώς για εκείνον το σκυλί τής κοπέλας ήταν πάντα πολύ επιθετικό στο δικό του σκυλί και έτσι αναγκαστικά  προσπερνούσε ο ένας τον άλλον χωρίς την ευκαιρία για λίγη κουβέντα παραπάνω.  Και ενιωθε τόσο όμορφα όταν της μιλούσε ....ίσως να ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας του . Και του το κρατούσε του σκυλιού γιατί το θεωρούσε υπεύθυνο για την απόσταση που έπρεπε να κρατάει από εκείνη . Ένα απόγευμα όμως την συνάντησε εκεί στον χωμάτινο δρόμο κλαμένη .  Κρατούσε στα χέρια της ένα άσπρο λουλούδι που ετοιμαζόταν να το αφήσει σε ένα σωρό από γουλιά και πέτρες που σκέπαζαν φρέσκοσκαμμένο χώμα  στην πλαγιά στην άκρη του δρόμου. Δεν άργησε να καταλάβει . Εκεί είχε θάψει το σκυλί της . Δίχως λόγια την πήρε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να της πάρει και τον πόνο και το παράπονο και την θλίψη .  Και πρέπει μάλλον να κατάφερε να πάρει και να φορτωθεί πολύ πολύ πόνο και θλίψη γιατί για καιρό πονούσε και εκείνος . Δεν την ξαναείδε ποτέ από τότε . Και κατάλαβε με τον δύσκολο τρόπο ότι εκείνο το σκυλί τελικά δεν τους  τους κρατούσε σε απόσταση αλλά εκείνο ήταν που τους έφερνε κοντά...

Α.Π.

Φιλε μου κάθε πράμα στον καιρό του, οι μεσήλικες με τους μεσηλικες και οι νέοι με τους νέους. Ενας/μια μεσηλικας που ζητάει την παρέα μιας/ενός νέας/ου είναι ένας βρυκόλακας που εκλιπαρεί για λίγο φρέσκο αίμα.

Τίτλος: Απ: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: ΠΟΙΟΣ στις 13/09/20, 14:26

Ακριβώς αυτό λέω φίλε

Τίτλος: Απ: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: Βραζίλης στις 14/09/20, 00:28

Ωραία και συγκινητική ιστορία @ΠΟΙΟΣ !

Παράθεση από: panixgr στις 13/09/20, 10:52

Φιλε μου κάθε πράμα στον καιρό του, οι μεσήλικες με τους μεσηλικες και οι νέοι με τους νέους. Ενας/μια μεσηλικας που ζητάει την παρέα μιας/ενός νέας/ου είναι ένας βρυκόλακας που εκλιπαρεί για λίγο φρέσκο αίμα.

Πολύ ειδεχθής παρομοίωση ρε @panixgr ! Δεν ξέρουμε καν τις ηλικίες των πρωταγωνιστών της ιστορίας... και δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς. Άλλο ήθελε να πει ο ποιητής...

Τίτλος: Απ: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: panixgr στις 14/09/20, 16:27

Παράθεση από: Βραζίλης στις 14/09/20, 00:28

Άλλο ήθελε να πει ο ποιητής...

Παράθεση από: ΠΟΙΟΣ στις 13/09/20, 14:26

Ακριβώς αυτό λέω φίλε

Τίτλος: Απ: Ενα συγνώμη σε εκείνον τον υπεροχο σκύλο
Αποστολή από: ΠΟΙΟΣ στις 14/09/20, 23:40

ομως λεω και πολλα αλλα που εκεινα εχουν σημασια