Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 25/01/05, 17:22
-
Κάποιες στιγμές παράξενα
σκηνοθετούν
το μέλλον
Κάποιες στιγμές αλύπητα
δικάζουν
το παρόν
Σε κυνηγούν σ' αδιέξοδα
σε πείθουν
να 'σαι απών
Μοιάζουν μικρές, ασήμαντες
στ' απέραντο
του χρόνου
μα φτάνουν οι δυνάμεις τους
ως τα ριζά
του πόνου
Φλεγόμενη η ανάσα τους
ανήμερα
χυμάει
κι ερώτων μνήμες
ξαφνικά
στο πουθενά
σκορπάει
Ειν' οι στιγμές που καταργούν
τον πόθο της ψυχής
Αυτές που ξεχωρίζουνε
τι θες και τι μπορείς
Ειν' οι στιγμές που σαν σκυλιά
δαγκώνουν τη ζωή σου
Αυτές που καθορίζουνε
τον δρόμο στο κορμί σου
Τέτοιες στιγμές
που αιμορραγείς
απο πληγή θανάτου
χίλια κομμάτια τότε
σπας
ορίων όρια
ζητάς
κάτω απ' τον ήλιο στέκεις
τα θρύψαλλά σου
προρφυρά
-του έρωτα παραφορά -
αρπάζουν φως
και φεύγεις
-
Υπέροχες οι ''στιγμές'' σου ,pinelopi !!! :)
Γεμάτες χρώματα & εικόνες !!!
Μπράβο !!! :)
-
Ξεχωρισα αυτο...
Ειν' οι στιγμές που καταργούν
τον πόθο της ψυχής
Αυτές που ξεχωρίζουνε
τι θες και τι μπορείς
Ειν' οι στιγμές που σαν σκυλιά
δαγκώνουν τη ζωή σου
Αυτές που καθορίζουνε
τον δρόμο στο κορμί σου
Δεν θελω να σχολιασω....θα καταντησω γραφική...εσυ ξερεις τη γνωμη μου. ;)
-
Γενικά καλό... μόνο που με μπέρδεψε η τελευταια στροφη, παρα πολλες εικονες/μεταφορες μεσα σε λιγες λεξεις.
-
...όντως πολύ καλές αυτές σου οι στιγμές. Μάλλον όμως σου έμειναν χαραγμένες στη μνήμη με το άσχημό τους χρώμα. Την επόμενη φορά να μας γράψεις για όμορφες στιγμές. Στις εύχομαι!!
-
Ωραιο ποίημα.Ενδιαφερων στίχος αλλά πολύ μαυρος και απαισιόδοξος δίχως ουτε ένα φωτάκι.
Μου άρεσε καλύτερα η τελευταία στροφη και θα διαφωνησω με το περιεχόμενο
της 4ης στροφής.Ο πόθος της ψυχής ποτέ δεν καταργείται.
Παντως αυτό που μου αρέσει περισσοτερο στο συγκεκριμένο ποιημα είναι οτι σε βάζει να σκεφτείς.
-
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας όλους.
Πιο συγκεκριμένα τώρα :
xaraaa, όλες οι σημαντικές στη ζωή μας στιγμές καλές ή κακές αφήνουν τα χνάρια τους. Σε μας μένει απο όλες τα θετικά να κρατάμε και να προχωράμε :)
Βασίλη, πραγματικά είναι γεμάτη η τελευταία ''στροφή'' αλλά δεν το βρίσκω κακό αυτό απαραίτητα.
chcome, ίσως ό πόθος της ψυχής ουσιαστικά δεν καταργείται, ακυρώνεται μάλλον, συμφωνώ.
Έχει ένα φωτάκι, έχει. Μικρούλι αλλά υπάρχει ''αρπάζουν φως'', δες το :)
-
πολυ ωραιο.... με αγγιξε.
ειναι στιγμες μεσα απο τις ζωες ολων μας.
-
για κατι τετοιες ''στιγμες'' ειναι να ζεις!Συγχαρητηρια
-
Χμ.. Τωρα που προσπαθω να το μελοποιησω ..... μου κανει για διαφανα κρινα το στυλ!! :P
Ειναι λιγααααααακι απαισιοδοξο αλλα ειναι πολυ καλο!
-
Πολύ όμορφο και μελωδικό! Στιγμές μαζί με αναμνήσεις - σκέψη παρόντος με ελπίδες στο μέλλον - περιγραφές και εικόνες που καθιστούν αυτό το έργο σου, ΤΕΧΝΗ!
-
ωχ τωρα ειδα την ημερομηνια!!! πολυ ωραιο...
εχω παντως την εντυπωση πως οι τελευταιες δυο στροφες επισκιαζουν το ποιημα και ακομα ειναι αυτες που το κανουν τοσο ξεχωριστο...
-
Aganippi πω πω πω στην κυριολεξία το ξέθαψες αυτό!!!
Σ' ευχαριστώ και για τον κόπο σου να ψάχνεις στα ξεχασμένα ντουλαπάκια αλλά και για τα λόγια σου, ειλικρινά σ' ευχαριστώ, τιμή μου!
Να σαι καλά ανορθόγραφε Νίκο :) και μάλλον συμφωνώ μαζί σου.
-
Κατερίνα ένα κράμμα από χρώματα και αρμονίες !
Ένα πήγαινε - έλα της ψυχής στο πέρα και δώθε του χρόνου !
Ερίτιμη κυρία τα σέβη μου !
-
Γιώργο σ' ευχαριστώ πολύ που με διαβάζεις και σχολιάζεις τόσο θετικά.
-
Ειν' οι στιγμές που καταργούν
τον πόθο της ψυχής
Αυτές που ξεχωρίζουνε
τι θες και τι μπορείς
...χίλια κομμάτια τότε
σπας
ορίων όρια
ζητάς
Να 'ναι καλά η Aganippi που το... ξέθαψε! Κάτι τέτοιες συμπτώσεις μπορούν να με τρελάνουν (και δε θέλω και πολύ...)
Τι θέλω λοιπόν, τι μπορώ, ποιά είναι τα όρια και κάτι τελοσπάντων να τα... περιορίσει αυτά τα όρια γιατί μας έπνιξαν!
Καλημέρα Κατερίνα :)
-
καλημέρα Ηλιάννα :)
αν περιοριστούν τα όρια χαθήκαμε...που θα χωρέσουμε μετά;
άστα έτσι...τα όρια της απόλυτης διαστολής!