παντως δεν θα θεωρουσα τα συγκροτηματα της hydra αδηκιμενα - και γενικα - αναρωτιεμαι για την σημασια της λεξης - αδηκιμενο - ειναι κατι που αξιζει ευρυτερης αποδοχης ας πουμε.. τωρα μερικα (λιγα πραγματα, ομολογουμενως - ουτε καν ονοματα δεν θυμαμαι) συγκροτηματα που εχω ακουσε απο την προαναφερθείσα εταιρία μου φανηκαν ακρως πειραματικα, και όχι για τα δικα μου αυτιά - τεσπα, τους σεβομαι και λοιπα - απλα δεν πιστευω πως η αποδοχη που εχουν αυτη την στιγμη είναι μικρη ωστε να τα λεμε αδηκιμενα ))) πχ τα αυτια και τα ματια μου πιανουν συνεχεια ονοματα οπως isis σε φορουμζ και μαγαζια. μπλεχτηκα λιγο στις λεξεις αλλα ελπιζω να με καταλαβαινετε.. νταξει μονο προσωπικη γνωμη ειναι )

τα εχεις μπλεξει λιγο νομιζω...οντως οι isis πλεον μονο αντεργκραουντ δν μπουρουν να θεωρηθουν.Ομως οι isis  δν ανηκουν στην  hydra  ουτε οι neurosis (αυτα τα 2 συγκροτηματα ειναι αυτα που μαλλον εχεις δει).Πες μου ομως εχεις ακουσει ποτε κανεναν να μιλαει για τους 27 η για τους jesu?

http://rapidshare.de/files/11561439/Malice_Mizer.rar.html
Κάποια κομμάτια από Malice Mizer. Enjoy!

καλησπερα !!!

βασικα ειναι αρκετοι και μαλιστα απο πολλα ειδη καποιοι απο αυτους ειναι :

1 FRANK MARINO (τσεκαρετε τα αλμπουμ juggernaut και whats next ) απιστευτος κιθαριστας .
2 PAT TRAVERS (school of hard knoks και ολα τα παλια) οτι και να πω λιγο θα ναι εδω ξεκινησε την μουσικη του σταδιοδρομια ο nikko macbrain των maiden.
3 JAKE E LEE (ο κιθαριστας του οζζυ ο οποιος ομως δεν ειχε την φημη που εχει ο ακατανομαστος zak wyld ενω ειναι κλασεις ανωτερος) τσεκαρετε τα δυο αλμπουμ των badlands.
4 MSG  οτι και να πω ειναι λιγο οτι και να παρει καποιος απο τα παλια ειναι κλασσικο!!!!!
5 ROBIN TROWER  αξιος συνεχιστης του χεντριξ κρυφη δυναμη προτεινω bridge of sighs , calledonia , go my way
6 AKIRA TAKASAKI ο κιθαριστας των loudness τσεκαρετε τα live 8186 , soldier of fortune , thunder in the east .
7 BUCK DHARMA ο κιθαριστας των blue oyster cult πολυ καλος αν βρει καποιος και το πρωσοπικο του το flat out ειναι πολυ καλό.
8 snowy white κιθαριστας που εχει περασει απο Pink floyd , thin lizzy πολυ καλος τσεκαρετε τα προσωπικα του ειναι τρομερα.
9 JJ MARSH κιθαριστας του Glenn hughes το ατομο ειναι κορυφη ειχαμε και την τυχη να τον δουμε ελλαδα.
10 RIKEY MEDLOCK κιθαριστας των blackfoot , skynyrd οτι και να πω ειναι λιγο !!!!!!!!!!!!!!!

φιλικα βασιλης

Θα μπορούσα να πω πολλούς αλλά θα αναφέρω τρεις μπάντες που πραγματικά αδικήθηκαν από την στενομυαλια των ανθρώπων την εποχή που έδρασαν...Cynic (death metal με πολλά jazz/fusion στοιχεία και ακουστικά μέρη), Psychotic Waltz (καταπληκτική progressive μπάντα με ψυχωμένες φωνητικές ερμηνείες και φανταστικές ιδέες) και Atheist (death με εντελώς jazz νοοτροπία και ενορχηστρώσεις, πολύ μπροστά από την εποχή τους)...κρίμα που δεν υπάρχει καμία από τις τρείς πια...να πω και μια τέταρτη; Conception (prog metal με μια εντελώς minimal και pop νοοτροπία στη συγγραφή και ενορχήστρωση κομματιών, σε καμία περίπτωση με τη κακή έννοια όμως -πολύ μπροστά και σε ιδέες και σε τρόπο σκέψης-)...θα μπορούσα όμως να γράψω πολλές ακόμα σελίδες...

http://rapidshare.de/files/11561439/Malice_Mizer.rar.html
Κάποια κομμάτια από Malice Mizer. Enjoy!

Αντε, θα κατεβάσει κανείς;

Συγγνώμη αλλά ποιός είναι αυτός?

Αδικημένοι για το είδος τους (epic) θεωρώ πως είναι οι Cirith Ungol.

http://rapidshare.de/files/11561439/Malice_Mizer.rar.html
Κάποια κομμάτια από Malice Mizer. Enjoy!

Αντε, θα κατεβάσει κανείς;

Πήγα να κατεβάσω εγώ και μου λέει πως αφαιρέθηκε το download
Μπορείς να το ξανανεβάσεις αν δεν σου είναι κόπος?

Αδικημενους θεωρω πχ τους Trouble μια τρομερη doom μπαντα στα 80s. Οποιος ειναι οπαδος του αργου heavy ηχου ας ακουσει τα Trouble (Psalm 9) (1984), The Skull, Trouble (1990), Manic Frustration (1992) και γενικα ολα τους σχεδον τα αλμπουμς. Τρομερα, Vol4 οσο δεν παει αλλο ριφς και μια φωναρα που σε αφηνει καγκελο!

Αδικημενους θεωρω πχ τους Trouble μια τρομερη doom μπαντα στα 80s. Οποιος ειναι οπαδος του αργου heavy ηχου ας ακουσει τα Trouble (Psalm 9) (1984), The Skull, Trouble (1990), Manic Frustration (1992) και γενικα ολα τους σχεδον τα αλμπουμς. Τρομερα, Vol4 οσο δεν παει αλλο ριφς και μια φωναρα που σε αφηνει καγκελο!

ετσι ετσι μπανταρα 

http://rapidshare.de/files/11561439/Malice_Mizer.rar.html
Κάποια κομμάτια από Malice Mizer. Enjoy!

Αντε, θα κατεβάσει κανείς;

Πήγα να κατεβάσω εγώ και μου λέει πως αφαιρέθηκε το download
Μπορείς να το ξανανεβάσεις αν δεν σου είναι κόπος?

Κράσαρε ο υπολογιστής και έχασα τα μπ3... Σκατά. Ψάξε σε κανα Ρ2Ρ2...

Αδικημενους θεωρω πχ τους Trouble μια τρομερη doom μπαντα στα 80s. Οποιος ειναι οπαδος του αργου heavy ηχου ας ακουσει τα Trouble (Psalm 9) (1984), The Skull, Trouble (1990), Manic Frustration (1992) και γενικα ολα τους σχεδον τα αλμπουμς. Τρομερα, Vol4 οσο δεν παει αλλο ριφς και μια φωναρα που σε αφηνει καγκελο!

Δισκάρες και μπαντάρα αλλά δεν είναι για όλες τις ώρες...σου μαυρίζουν τη ψυχή κανονικά...Doom!!!

brian adams kai jimmy page thn dekaetia tou 90....tora , gia ypertimimenous...tous blepoume sta M.M.E kai se afises se mousika katasthmata...

Αδικημένοι αυτοί οι δύο?!!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?



Σε μερικά μόλις post διάβασα δεκάδες συγκροτήματα και δεν κατάλαβα κανένα (εκτός από τους δυο προαναφερθέντες.. ). Πολύ δύσκολο να κρίνεις αν κάποιος καλλιτέχνης από αυτούς που αναφέρατε είναι παραγματικά αδικημένος. Γιατί? Επειδή παίζει καλά, επειδή έχει 2 πολύ καλά τραγούδια και τα υπόλοιπα υπό της μετριότητας? Επειδή έτυχε να αρέσει σε μας και σε 10 ακόμα και δυστυχώς δεν τον ακούει όλος ο κόσμος?? (από την άλλη όμως έχουμε και το σύνδρομο του Έλληνα μεταλλά που θέλει τις cult/underground μπάντες για πάρτυ του...).

Νομίζω θα ήταν καλό να αναφερθούν συγκροτήματα και καλλιτέχνες με έντονη παρουσία στη σκηνή όπως π.χ. οι Fates Warning, οι οποίοι παρ' όλη την παρουσία τους και την επίδραση που είχαν στον χώρο τους, δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν το όνομα τους εκεί που θα έπρεπε να ήταν.

Τώρα.. μπαντούλες από την (π.χ.) Ιαπωνία με έναν, δύο άντε και τρεις δίσκους οι οποίοι δεν είχαν να παρουσιάσουν κάτι καινούργιο, αλλά ακούγονται ευχάριστα στους ομοϊδεάτες ακροατές δεν νομίζω να μπορούν να θεωρηθούν ως αδικημένοι καλλιτέχνες...


ΥΓ) Συμφωνώ για τον Nick Drake...!

oi Metal Church .... ta 2 prota albums tous itan korifi

Αναμφισβήτητα οι Iron Maiden...

αδικιμένοι οι maiden?? τους ξερει μεχρι κ η μανα μου

Μη λέτε αδικιμένα συγκροτήματα που εχουν κανει 2-3 δισκούς απλά οτι θα πρεπει στη συνέχεια να ακουστουν περισσοτερο αν συνεχίσουν ετσι, η διάρκεια ειναι που μετράει

Λοιπόν να πώ κ γω 2
 1) Riot Κατα τη γνώμη μου αυτή η μπάντα θα επρεπε να εχει μεγαλυτερη αναγνωρισιμότητα, οσοι την εχουν δει live θα συμφωνήσουν..

2) Threshold ειλικρινά αυτη η μπάντα ειναι μουσικά απιστευτη , εχει ενα φοβερό τρόπο να δημιουργεί κομμάτια μεγάλου μήκους χωρις να κουράζει , σε αντιθεση με κατι άλλες progressive μπαντες...

Αξίζει να ακούσετε κ τις 2 μπαντες , βεβαια η καθε μια ειναι για διαφορετικά γουστα , αλλα σε αυτο το φορουμ ειμαστε ολοι μουσικοι κ πρεπει να τα κρινουμε ολα μουσικα

Ακουστε κ πειτε μου...

Eγώ θα πώ τους "At The Gates".Σουηδοί που ξεκίνησαν το 90' βγάζοντας δισκάρες όπως το ''The Red In The Sky Is Ours" και προχωρώντας προς την καταξίωση(ένα μόλις βήμα μακρία,κυριολεκτικά!!!) τα χάλασαν τα αδέρφια που ίδρυσαν το συγκρότημα και μετά την κυκλοφορία του "Slaghter Of The Soul" με τους διθυράμβους να ηχούν ακόμα στ'αυτιά τους,έδωσαν μια κλωτσιά και τέρμα.Πρωτότυπη και απολύτως δυναμική μπάντα με προσοχή σε ότι έβγαλε μέχρι το τέλος της.Αναμένουμε σε re-union....

Δεν ξέρω κατα πόσο γνωστοί είναι, αλλά την εποχή που βγηκαν θεωρήθηκαν (και ήταν) πολύ underground με απότέλεσμα να αναγνωριστεί η αξία τους στην Αμερική καμιά δεκαετία αργότερα δείχνοντας για ακόμα μια φορά την αναξιοπιστία των αμερικανών δισκογραφικών και τσαρτς...Στις άλλες χώρες θεωρήθηκαν μαστ βέβαια, αλλά πλέον από τη νέα γενιά εχουν ξεχαστεί..

Μιλάω για τους Violent Femmes 

http://www.youtube.com/watch?v=gproa6vzgws

Ακόμα πιστεύω ότι ο Νικόλας Ασιμος αδικήθηκε πολύ ως μουσικός και ως άνθρωπος εν ζωή.Ενω το άτομο ήταν καμιαα 50αρια χρόνια μπροστά τον έφαγε το αδηφάγο μουσικό σταρ σύστεμ.... Επίσης νομίζω ότι εαν δεν ήταν ο Βασιλης Παπακωνσταντίνου λίγοι απο εμάς, εκτός απο εκείνους που τον έζησαν εκείνη την εποχή και είχαν προμηθευτει τις κασέτες και το βιβλίο του, θα τον ήξεραν σήμερα...

Eγώ θα πώ τους "At The Gates".Σουηδοί που ξεκίνησαν το 90' βγάζοντας δισκάρες όπως το ''The Red In The Sky Is Ours" και προχωρώντας προς την καταξίωση(ένα μόλις βήμα μακρία,κυριολεκτικά!!!) τα χάλασαν τα αδέρφια που ίδρυσαν το συγκρότημα και μετά την κυκλοφορία του "Slaghter Of The Soul" με τους διθυράμβους να ηχούν ακόμα στ'αυτιά τους,έδωσαν μια κλωτσιά και τέρμα.Πρωτότυπη και απολύτως δυναμική μπάντα με προσοχή σε ότι έβγαλε μέχρι το τέλος της.Αναμένουμε σε re-union....

Απανταω χρονια μετα αλλα δεν πειραζει..Αδικημενοι οι οι at the gates?Ακουω κοσμο και κοσμακι να τους μνημονευει..βασικα εχουν γινει και λιγο καραμελιτσα μολις ακους για σουηδικο μελωδικο ντεθ..Και τοσα μα τοσα γκρουπς τους θεωρουν ως επιρροη..

Θα συμφωνησω παντως για trouble και ειδικοτερα για τα αλμπυμ τους στην def jam(βλ. rick rubin ) τα οποια ηταν παρα πολυ κλλα α δειγματα heavy/doom/stoner rock αλλα τελικα δεν ακουστηκαν αρκετα ενω αλλες στοουνερ μπαντες στη δεκαετια του 90 εβγαλαν τα αντερα τους..Ενταξει για τα πρωτα τους ντουμ αλμπυμ δεν μπορω να πω οτι ειναι αδικημενοι γιατι ουτως η αλλως αυτο το ειδος εχει περιορισμενο κοινο.παντως σπερνουν!!Και το καινουριο ελεγε ασχημα!

Επισης συμφωνω για τους fates warning οι οποιοι ειναι και απο τις αγαπημενες μου μπαντες..Πως γινεται μια μπαντα που εχει βγαλει μια πλειαδα τοσο ποιοτικων και διαφορετικω  αλμπουμς να εμεινε τοσο πισω..απο τα 80s με το κλασικο αμερικανικο power μεταλ και την ενσωματωση ππρογκρεσιβ στοιχειων σιγα σιγα αποτελεσαν μαζι με queensryche και dream theater(μπλιαξ αλλα πρεπει να τους παραδεχτω ) την τριαδα του προγκρεσιβ μεταλ.εβγαλαν δισκαρες στα τελη 80s early 90s(perfect symmetry,parallels,inside out) φτασανε σε κατι τοσο διαφορετικο με a pleasant shade of grey και ξεφυγαν εντελως με το disconnected ενω επεστρεψαν το 2004 με εναν απο τους καλυτερους δισκους τους κατ εμε σε πιο κλασικο υφος ..Τωρα ειναι ετοιμοι για διαλυση..μεγαλο γκρουπ προσφεραν και με το παραπανω χωρις τις κοιλιες των queensryche και ειδικα των theater..

Έτσι, χωρίς να το πολυσκεφτώ... η απόλυτη γυναικεία φωνή που πέρασε απ'την Ελλάδα, Φλέρυ Νταντωνάκη: λίγοι τη θυμούνται κι όμως με τη μικρή δισκογραφική της παρουσία (Μεγάλος Ερωτικός) άνοιξε μια καινούρια εποχή στις γυναικείες ερμηνείες στην Ελλάδα.
 (Όσο περίεργο κι αν φανεί): Θέμης Αδαμαντίδης! Πεντακάθαρη, δυνατή φωνή και πολύ δυνατές ερμηνείες στο ξεκίνημά του. Τώρα έχει χάσει πάρα πολύ. Κρίμα που μια τέτοια φωνή δεν αξιοποιήθηκε όσο της άξιζε.

O Brett Garsed νομιζω....
Αν και χαιρει δεδομενης εκτιμησης απο το πολυ ψαγμενο ομως Jazz κοινο, νιωθω οτι θα μπορουσε να εχει απηχηση και στο κοινο του πιο mainstream (κιθαριστικου βεβαια) ρεπερτοριου, να ειναι πχ διπλα σε Vai κλπ...
Βεβαια τοσο το καλυτερο για μενα οσο ειναι στην αφανεια, μπορω να πηγαινω στα λαιβ του με 20 ευρω και να του πιανω και 10' κουβεντα μετα

Εγώ θα έλεγα ότι οι Night on earth είναι αδικημένοι... Τους είχα ακουστά και έπαψα πάρα πολύ για να βρω κάποια δουλειά τους. Τελικά ανακάλυψα ότι αξίζουν και είναι κρίμα που δεν τους έχει αναγνωριστεί...

Εγώ θα έλεγα ότι οι Night on earth είναι αδικημένοι... Τους είχα ακουστά και έπαψα πάρα πολύ για να βρω κάποια δουλειά τους. Τελικά ανακάλυψα ότι αξίζουν και είναι κρίμα που δεν τους έχει αναγνωριστεί...

Και του λόγου του αληθούς, ιδού ένα βίντεο με τους night on earth:

Τρία ρουμπαγιάτ-Μουσική/Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, διασκευή: Night on earth

Ακόμα πιστεύω ότι ο Νικόλας Ασιμος αδικήθηκε πολύ ως μουσικός και ως άνθρωπος εν ζωή.Ενω το άτομο ήταν καμιαα 50αρια χρόνια μπροστά τον έφαγε το αδηφάγο μουσικό σταρ σύστεμ.... Επίσης νομίζω ότι εαν δεν ήταν ο Βασιλης Παπακωνσταντίνου λίγοι απο εμάς, εκτός απο εκείνους που τον έζησαν εκείνη την εποχή και είχαν προμηθευτει τις κασέτες και το βιβλίο του, θα τον ήξεραν σήμερα...

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες. Αν σκεφτεί κανείς, ότι τα περισσότερα του τραγούδια πρώτα κυκλοφόρησαν σε κασσέτες τις οποίες ηχογραφούσε ο ίδιος και τις πουλούσε και μετά τον θάνατό του γίναν δίσκοι, καταλαβαίνει γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικά αδικημένος καλλιτέχνης...

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΠΡΟ ΕΞΕΤΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΜΑΥΡΗ ΤΗ ΖΩΗ!
διαφωνω για τον ασιμο..Μπορει το εργο του να ηταν/ειναι σημαντικο αλλα εξ ορισμου δεν ειναι εργο που μπορει να γινει δημοφιλες και να πουλησει.Ειναι ακρως δυφορουμενο αλλωστε να μιλαμε για εναν τοσο ''περιεργο'' καλλιτενη οπως ο ασημος(απο ολες τις αποψεις) και απο την αλλη να λεμε γιατι δεν αναγνωριστηκε απο τις μαζες κλπ..Πιστευω πως η αναγνωριση που εχει λαβει και απο αυτους που την εχει λαβει ειναι μια χαρα.

Νικόλας Άσιμος. Τέλος