Για να μπορέσω να αγαπηθώ και πάλι

[Μένια..]

Σ'εσένα μιλάω...

Σ'εσένα με τα κρυστάλινα όνειρα και τα φεγγάρια στα μάτια..

Σ'εσένα...με τα περιστέρια στα χέρια και τον ήλιο στα χείλη...

Κοίτα με στα μάτια και πες μου τι βλέπεις

Είμαι εγώ το όνειρο και είμαι εγώ το φεγγάρι..;

Είμαι εγώ η ευχή της θλιμμένης ζωής σου..;

Είμαι εγώ η πνοή της ζωής σου...;

                                                        ---------------------------------

Απόψε πασάλειψα τα όνειρά μου με χρυσόσκονη..Τα χάϊδεψα με τα ακροδάχτυλά μου και ύστερα τα σκόρπισα για να ταξιδέψουν στα πέρατα της γης...για να μεταφέρουν τη σκέψη μου αλλού.
Άγγιξα τα αστέρια..τίναξα την σκόνη από πάνω τους και έκανα αγαπημένη ευχή. Μάλωσα μαζί τους φορτώνοντάς τους όλες τις ξεχασμένες υποσχέσεις.
Καιρό τώρα πασχίζω να βρω την αρχή μου..φωνάζω το εγώ μου, παλεύω με την σκέψη, θυμώνω με τον κόσμο.
Και είναι μέρες πια που διώχνω το σκοτάδι...καλωσορίζω τη μέρα, σαν ελπίδα ξεχασμένη σε κάποια τσέπη.
Κουβαλάω στην καρδιά μου την κραταία συνείδηση του τοτε, εχωντας ανοιχτες τις πληγές μου να τρέχουν..Κηνυγάω το σήμερα, το άπιαστο σήμερα που με καθηλώνει στο τώρα. Και ύστερα φοράω το παλιό μου χαμόγελο που έχω κρεμάσει στην ντουλάπα για να μπορέσω να αγαπηθώ και πάλι...