Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Vaiking

Σελίδες: 1 2 3 [4] 5 6 7 ... 36
76
Όταν λέμε "Κλασική Κιθάρα" εννοούμε ΚΑΙ το όργανο (εκ πρώτης όψεως θα παρατηρήσεις πως οι 3 πρώτες χορδές είναι πλαστικές αν και υπάρχουν πολύ περισσότερες διαφορές αλλά αν είσαι αρχάριος μάλλον θα μπερδευτείς), ΚΑΙ τον τρόπο παιξίματος (τις χορδές τις χτυπούν τα δάχτυλα του δεξιού χεριού και όχι πένα), ΚΑΙ το ρεπερτόριο (Π.χ. Bach/Villa Lobos/Albeniz/Tarrega/Sor/Turina/Brower/Barrios κλπ. και όχι John Lenon/Joan Baez/Μάλαμας/Πλιάτσικας/Ιωαννίδης κλπ. αν και γίνονται πολλές μεταγραφές απο πολλά μουσικά είδη που επεκτείνουν διαρκώς το ρεπερτόριο της κλασικής κιθάρας).

Όσον αφορά στη στάση του οργάνου και του κιθαριστή, υπάρχουν γενικές αρχές (αυτό που αποκαλούμε εμείς οι κλασικοί "στάση Tarrega" ) αλλά η σωματοδομή του εκάστοτε παίκτη επιβάλλει "προσαρμογές". Πάντως τα βίντεο που παρετέθησαν είναι αρκετά κατατοπιστικά για να πάρεις μια πρώτη ιδέα ;)

77
Γειά σου και χαρά σου φίλε μου!

Αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να πάει η κιθάρα σε έναν τεχνικό να της ρίξει μια ματιά. Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι που π.χ. δεν ακούγονται καθαρές οι νότες σε κάποιια περιοχή της ταστιέρας και ούτε μπορούμε να τους αναλύσουμε διεξοδικά εδώ, ούτε μπορείς να ελέγξεις-επιδιορθώσεις κάτι μόνος σου. Βέβαια... ένα καλό service κλασικής κιθάρας είναι σχετικά δαπανηρό (απο 60 εώς ίσως και 200 ευρώ αν γίνει κάποια πολύπλοκη εργασία) οπότε καλό θα είναι να σκεφτείς αν αξίζει να κάνεις αυτή τη δουλειά (αν η κιθάρα σου είναι μια ποιοτική κιθάρα παρ'όλα τα προβλήματα που έχει παρουσιάσει) ή απλά να αγοράσεις μια καινούρια κιθάρα (αν η κιθάρα σου είναι ούτως ή άλλως φθηνή) για να ξεκινήσεις.

Συμπτωματικά πάντως, προχθές παρέλαβα την κιθάρα μου απο service που της έκανε ο Τάκης Τριανταφύλλου στην Κυψέλη. 'Εκανε θεωρώ πολύ καλή δουλειά (σχεδόν καινούρια την έκανε) και ο συγκεκριμμένος έχει ένα πλεονέκτημα: ΔΕΝ θα σου βγάλει την κιθάρα σκάρτη ή ΔΕ θα σου την καταστρέψει για να σε αναγκάσει αργότερα να αγοράσεις δική του κιθάρα όπως συχνά πυκνά συμβαίνει στην "πιάτσα". Αν θες κάποιο τηλέφωνο επικοινωνίας, στείλε μου πμ.

78
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!! Κάτι μου λέει πως ο αδελφός της δεν την άφηνε να αγγίξει την κιθάρα του και όταν αυτός έλειπε απο το σπίτι, αυτή τον "εκδικήθηκε"!!! :P

79
Σε αυτό το βίντεο ο φίλος Mike δεν κάνει τίποτε περισότερο απο αυτό που λίγο πολύ έχουμε κάνει όλοι μας κάποια στιγμή. ¨Εχει πορωθεί με την κιθάρα του και σολάρει για 6:30 λεπτά για να το ευχαριστηθεί η ψυχούλα του! Απλά επέλεξε να ανεβάζει αυτή του την προσωπική στιγμή και στο You Tube. Πέρα απο το οτι η τεχνική του είναι πάρα πολύ καλή και η ποιότητα του βίντεο πολύ κακή, δεν έχω να σχολιάσω κάτι περισσότερο...

Απο εκεί και πέρα όμως θα διαφωνήσω με το φίλο Mike. Το shred έχει μέσα του μουσική αλλά ΔΕΝ είναι μουσική! Αναγορεύτηκε ως τέτοιο στις ΗΠΑ στα '80's επειδή ήταν κάτι καινούριο που εντυπωσίαζε και βεβαίως... πούλαγε (τότε μετρούσαν τους κιθαρίστες με το πόσες νότες παίζουν ανα δευτερόλεπτο)! Και πολλοί κιθαρίστες αναλώθηκαν στην υπέρτατη τεχνική και ταχύτητα και... άφησαν τη μουσική απ'έξω (λέγε με π.χ. Michael Angelo  :P )!

Το shred είναι εκείνη η στιγμή που η κιθάρα έχει την ανάγκη να "ξεσπάσει" όλη της την ενέργεια σε ένα "ξεφρενο" μέρος της σύνθεσης όπου όργανο και παίκτης θα δώσουν όλο τους το είναι, ό'τι έχουν και δεν έχουν σε μια "έκρηξη" όπως είπε και ο κύριος Vai! Και στην πραγματική ζωή έχουμε ανάγκη να το κάνουμε αυτό... να ξεσπάσουμε κάπως πάνω σε κάτι δημιουργικό. ¨Ετσι είναι και στη μουσική!

Αλλά... όπως στην πραγματική ζωή δε γίνεται να είμαστε 24 ώρες το 24ωρο μέσα στην τρέλλα και τα ξεσπάσματα, δεν είναι και πολύ φυσικό να συμπεριφερόμαστε έτσι στη μουσική. Όπως στη ζωή δεν κινούμαστε επι μονίμου βάσεως σε υπερφυσικές ταχύτητες είτε σωματικά είτε ψυχικά, δε γίνεται να κινούμαστε έτσι κιθαριστικά. Άλλωστε, η μουσική (άρα και το κιθαριστικό παίξιμο) είναι η ίδια η ζωή!

Άρα λοιπόν, όταν η μουσική επιτάσσει shred, τότε θα παίξουμε shred (όποιοι τέλος πάντων έχουν την τεχνική να το κάνουν) και όταν επιτάσσει πιο cool καταστάσεις, τότε και εμείς θα είμαστε cool!

Κλασσικός κιθαρίστας αυτής της λογικής π.χ. είναι ο κύριος Satriani! Πάντα ξεκινά με ένα πολύ ωραίο θέμα, στη μέση shredάρει και κλείνει πάλι ήπια τη σύνθεσή του. Του έχει γίνει βέβαια ολίγον "μανιέρα" το όλο θέμα, δεν παύει όμως να έχει πολύ σωστή αντίληψη του ΤΙ είναι shred και ΠΟΤΕ πρέπει να χρησιμοποιείται!

Αυτά βέβαια όταν πρόκειται για ένα κομμάτι με καθαρά μουσικό προσανατολισμό... αν πρόκειται για κομμάτι-σπουδή, τότε οκ! Όλα επιτρέπονται!!

80
Γειά χαρά, καλώς ήλθες και χρόνια πολλά! Αν μας έλεγες σε ποιά πόλη/περιοχή βρίσκεσαι θα βοηθούσε πολύ για να σου προτείνουν οι συμφορουμίτες κάτι καλό...

81
Χμμμ.... αν και ακαδημαικός, θα πω  όχι. Δε θα έπρεπε. Πλην όμως, και οι αυτοδίδακτοι, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, πάνω στους ίδιους κανόνες της μουσικής πατάνε για να παίξουν-συνθέσουν. Απλώς το κάνουν μέσω της εμπειρίας τους η οποία όμως έρχεται πολύ αργότερα απο ότι έρχεται η θεωρητική γνώση πχ. σε ένα ωδείο. Άρα και αυτοί έχουν έναν "θεωρητικό" μέσα τους για να κάνουν πραγματικά μεγάλα πράγματα.

Απο εκεί και πέρα, ούτε οι θεωρητικές γνώσεις φτάνουν για να κάνεις κάτι πραγματικά μεγάλο αν δεν έχεις την "ψυχή" και την εμπειρία που διαθέτει (όχι πάντα βέβαια) ένας αυτοδίδακτος..

Τελικό συμπέρασμα (νομίζω το έχει πει ο Kirk Hammett): Μάθε όσο πιο πολλά μπορείς (ανεξαρτήτως πτυχίων) και όταν έρχεται η ώρα να παίξεις-συνθέσεις, ξέχνα τα όλα και παίξε με την ψυχή σου. Τότε όλα θα πιάσουν τόπο!  ;)

82
Γι'αυτό μου αρέσει αυτό το forum!! Ξεκινάς να βρεις ένα riff και καταλήγεις να σχολιάζεις την τελευταία έκδοση της Hellraiser!!  ;)

83
Εγώ που την έχω εδώ και μερικούς μήνες (στην FR έκδοση) και ηχογραφώ κιόλας με αυτή, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Είναι λίγο χοντρό το μπράτσο της βέβαια (Les Paulίζει αρκετά)  γι'αυτό αν κάποιος έχει μάθει στα μπράτσα τύπου Ibanez θα το φανεί περίεργη. Και έχει τόσο μαόνι πάνω της που καταφέρνεις και το ακούς ακόμα και μέσα απο τους EMG! Εγώ που ήθελα μια πιο "άγρια" εκδοχή της Les Paul αλλά χωρίς το άβολο (κατ'εμέ) σώμα της και το υπερβολικό βάρος της είμαι πολύ ευχαριστημένος! Και σε άλλα είδη είναι ικανοποιητική αλλά... με μπόλικες παραχωρήσεις. Είπαμε... η Hellraiser είναι μεταλλοκιθάρα!! Δε γίνεται να θες τα πάντα απο ένα όργανο (εκτός ίσως και αν το λένε PRS)  ;)

84
Χμμμ το riff δε μου θυμίζει κάτι... αλλά ούτε και Slayer (έχω σταματήσει βέβαια να τους ακούω απο το "Divine Intervention") δεν είναι και τόσο στο στυλ τους. Μάλλον δικό του riff είναι....

Αλλά απο εκεί και πέρα, αν αυτός ο Γερμανός είναι κορυφαίος δοκιμαστής κιθαρών... ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;


χαχα επειδη τελευταια ψηνω πολυ την hellraiser τον εχω δει κ αυτον...οντως πολυ καλος, αλλα κ ο αλλος ειναι φωτια...κ επειδη δοκιμαζει κ αλλες κιθαρες,το εχει κ σε αλλα ειδη!!!
Η Hellraiser είναι μια χαρά κιθάρα! Αν είσαι στο metal μην το σκέφτεσαι και πολύ  ;) Κυρίως αν θες μια κιθάρα που να ισορροπεί μεταξύ superstrat και Les Paul με κοινή συνισταμένη το metal.

Όσο για τον κιθαρίστα, δε ξέρω τι κάνει σε άλλα είδη μουσικής, αλλα σε αυτό το video δε μου είπε και πολλά. Ούτε απο πλευράς τεχνικής, ούτε απο πλευράς μουσικότητας και κυρίως δεν ανέδειξε το όργανο στις δυνατότητές του τόσο πολύ. Βεβαίως κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κατέχει τέλεια ολα τα είδη που μπορούν να παιχτούν σε ηλεκτρική κιθάρα, αλλα όταν είναι να παρουσιαστεί μια κατ'εξοχήν μεταλλοκιθάρα, καλό είναι ο δοκιμαστής να είναι κατ'εξοχήν μεταλλάς.. Άποψή μου βέβαια.. δε σημαίνει πως έχω και δίκιο...  :)

85
Χμμμ το riff δε μου θυμίζει κάτι... αλλά ούτε και Slayer (έχω σταματήσει βέβαια να τους ακούω απο το "Divine Intervention") δεν είναι και τόσο στο στυλ τους. Μάλλον δικό του riff είναι....

Αλλά απο εκεί και πέρα, αν αυτός ο Γερμανός είναι κορυφαίος δοκιμαστής κιθαρών... ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;

Schecter Hellraiser C-1 FR BCH

86
Εγώ πάντως κυρίως έτσι φτιάχνω μουσική (ειδικά metal). Δεν παίζω τίποτε στην κιθάρα μέχρι να έχω όλη τη μουσικύη στο μυαλό μου μιας και δε θέλω να επηρεάζομαι ούτε απο τεχνικά θέματα ούτε απο τον ήχο της κιθάρας που μπορεί να με ξεγελάσει. Αφού έχω καλά το κομμάτι στο μυαλό μου, τότε και μόνο τότε ξεκινάω τις πρόβες για να καταφέρω να το παίξω κιόλας!

87
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Όλα αυτά που είπαν βοηθούν αρκετά. Όταν βαριέσαι όμως, έχε και υπ'όψιν σου αυτό που λέει και ο λαός: "Τρώγοντας έρχεται η όρεξη"!  ;)

88
Ως κιθαρίστας που ξεκίνησα μόνος μου και μετά πήγα σε ωδείο και τώρα ως καθηγητής σε ωδεία έχω να πω τα εξής (τα έχω ξαναπεί βέβαια αλλά δε πειράζει)..

Σε καμμία περίπτωση μόνος σου!! Τα σχεδόν βέβαια λάθη στην τεχνική δημιουργούν τέτοιες κακές συνήθειες που είναι δύσκολο να κοπούν ακόμα και αν μετά πας σε ωδείο. Τώρα αν επιλέξεις ιδιαίτερο μάθημα ή ωδείο, είναι προσωπικό ζήτημα αλλά σε καμμία περίπτωση μόνος σου!!

Τώρα όσον αφορά στο ιδιαίτερο μάθημα. Αν απευθυνθείς σε κάποιον επιβεβαιωμένα πολύ καλό δάσκαλο (έχεις πάρει πολλές γνώμες) και έχεις δει τους μαθητές του (άρα τη δουλειά του), οκ! Αλλιώς, αυτή η "ελευθερία" στη διδακταία ύλη δε σημαίνει πως είναι απαραίτητα και κάτι θετικό... Π.χ. το να σου δείξει ο δάσκαλος απο το 5ο μάθημα το "Fear Of The Dark" επειδή εσύ του το ζήτησες και να πληρώνεις επι 8 μήνες και βάλε για να το ψιλοπαίξεις, δεν κάνει το δάσκαλο καλό... Απατεώνα τον κάνει!! Και αυτά ΔΕΝ είναι σπάνια φαινόμενα! Έχω χάσει κάμποσους μαθητές επειδή δεν ήμουν απατεώνας αλλά κατα τη γνώμη τους δεν ήμουν καλός δάσκαλος. By the way... κανείς τους δεν παίζει κιθάρα πλέον...

Όσον αφορά τώρα στα ωδεία. Σαφώς και για να παραμείνεις σε ένα ωδείο για περισσότερα απο 5 χρόνια (όχι 2-3, τουλάχιστο στην κλασική κιθάρα) προφανώς έχεις βλέψεις για πτυχίο. Αν δεν έχεις, μπορείς να σταματήσεις. Αλλα και να σταματήσεις, (και πάλι μιλάω για κλασική κιθάρα) ας μη νομίσεις πως μπορείς να προχωρήσεις και πολύ χωρίς το δάσκαλο. 5 χρόνια σπουδών ΔΕΝ είναι αρκετά για να καταφέρεις να παίξεις π.χ. το "La Catedral" του Barrios, ή τις "Variations" του Sor, ακόμα και το "Asturias" του Αlbeniz ή το "Requerdos De La Alhambra" του Tarrega, δηλαδή κομμάτια που όλοι οι κλασικοί κιθαρίστες θέλουν να παίξουν. Αν κάποιος θέλει απλά να παίξει το "Nothing Else Matters" οκ! Μπορεί και χωρίς δάσκαλο μετά απο κάποια λίγα χρόνια μαθημάτων!

Όσον αφορά στην ύλη των ωδείων, υπάρχει τεράστιος όγκος κομματιών που μπορεί να παίξει ένας μαθητής οποιουδήποτε επιπέδου και μάλιστα πολύ καλά κατανεμημένα ανα βαθμό δυσκολίας. Όταν βέβαια κάποιος εξετάζεται για να περάσει σε κάποιο επίπεδο, υπάρχουν κάποια standards. Πχ. για να μπει κάποιος στη Μέση, οφείλει να παίξει και ένα κομμάτι με την τεχνική του tremolo, κανείς όμως δε του επιβάλλει ποιο κομμάτι τρέμολο θα παίξει. Πρέπει να παίξει και Bach. Όχι λόγω Bachολαγνείας, αλλά γιατί είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος μιας εποχής (Baroque) και ενός ιδιαίτερου τρόπου σύνθεσης (πολυφωνία) που ένας κιθαρίστας οφείλει να γνωρίζει να παίζει. Κανείς όμως δε του επιβάλλει ποιο μέρος απο ποια σουίτα θα παίξει. Υπάρχουν επιλογές. Μη νομίσει κάποιος δηλαδή πως σε όποιο ωδείο και να παει η διδακταία ύλη είναι "κονσέρβα" και πως όλοι οι μαθητές παίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα σα ρομποτάκια! Τη δεκαετία του '50 μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο (τότε βεβαίως έβαζαν και αυγά στη μασχάλη του μαθητή για να κρατήσουν τον αγκώνα κοντά στο σώμα!! ), πλέον όμως δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Απο εκεί και πέρα... βεβαίως υπάρχουν ωδεία και ωδεία. Δεν αντιλέγω. Υπάρχουν διαφορές και αυτές είναι κυρίως θέμα ιδιοκτήτη-διευθυντή. Αν αυτοί είναι ψιλοαπατεώνες, τότε και το ωδείο είναι για κλάμματα. Αν είναι σοβαροί και υπεύθυνοι άνθρωποι, τότε και το ωδείο είναι σοβαρό. Κοινώς συμβαίνει ό'τι συμβαίνει και οπουδήποτε αλλού!

Αν τώρα βέβαια κάποιος απορρίπτει γενικώς τα ωδεία και τους δασκάλους γιατί νομίζει πως ενώ μπορεί να μάθει άμεσα όλα όσα γουστάρει να παίξει, οι "παλιοδάσκαλοι" τον τραινάρουν για να του παίρνουν τα λεφτά, αυτό δεν είναι πρόβλημα των δασκάλων ούτε των ωδείων... Είναι καθαρά πρόβλημα στο μυαλό του μαθητή. Ας καθίσει μόνος του, ας σπάσει τα μούτρα του (εκτός και αν είναι τρομερά μεγάλο ταλέντο) και ας πάει μετά στο ωδείο ή στο δάσκαλο να μάθει να παίζει.  Και ας τραβάει μετά ο δάσκαλος τα μαλλιά του για να διορθώσει όλες τις κακές τεχνικές!!!

Αν βέβαια, το μόνο που θέλει κάποιος είναι να μάθει να παίζει το "Να μ' αγαπάς" στην παραλία (και οι άλλοι να του τρώνε τα γκομενάκια όσο αυτός παίζει  :P ), τότε πάω πάσο! Αυτό μπορεί να το παίξει κάποιος και χωρίς δάσκαλο.

Αυτά τα ολίγα  :)

89
Τί μου προτείνετε για την κόρη μου που είναι 9 χρονών και ξεκινάει τώρα? Μέχρι 200ευρώ διαθέτω.
Καλησπέρα Christy και καλώς ήλθες στην παρέα μας. :) Στην περίπτωση της κόρης σου είναι πio σημαντικό ζήτημα η σωματική της διάπλαση (αν είναι πχ. ψηλό κορίτσι ή πιο μικροκαμωμένο) προκειμένου να δούμε τι μεγέθος κιθάρα θέλει. Εκ πείρας σου λέω πως ηλικιακά βρίσκεται στο όριο μεταξύ κιθάρας 3/4 (κάπως μικρότερη απο την κανονική) και 4/4 (κανονική). Αν η κόρη σου είναι πιο μικροκαμωμένη, καλύτερα να πάρει μια κιθάρα 3/4, αν και εκεί δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές (αλλα οι τιμές είναι πιο κάτω απο 100 ευρώ), αλλά αν είναι ψηλή και αναπτύσσεται, καλύτερα να πάει κατ'ευθείαν σε μια 4/4 και ας της φανεί κάπως δύσκολη την 1η χρονιά της στην κιθάρα. Καλύτερα να μας πεις λοιπόν γι'αυτό. Τα υπόλοιπα, θα τα βρούμε! ;)

Συγχώνευση μηνυμάτων: 19/09/13, 16:28
Τελικά τι έγινε με τον φίλο cbk; Πήρε κιθάρα;

90
Διαβάζω πως υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα κομμάτια του ίδιου μοντέλου! Ειδικά για την Alhambra 1C, κάποιοι αναφέρουν στραβοκολλημένα τάστα, πολύχρωμες ταστιέρες (όχι μονοκόμματες υποθέτω), θρίλλερ!!!
Υποψιάζομαι πως το ίδιο θα παίζει σε όλες τις μάρκες...
Είπαμε πως υπάρχουν διαφορές απο κιθάρα σε κιθάρα. Αλλα όχι απαραίτητα σε ποιότητα κατασκευής, τουλάχιστον σε μια αξιοπρεπή μάρκα. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές στην παρτίδα των ξύλων που χρησιμοποιήθηκαν, έτσι πχ. δυο ίδιες κιθάρες με καπάκι απο έλατο, μπορεί να έχουν διαφορές στον ήχο..

Και σε θέματα κατασκευής βέβαια παίρνεις κάποιο ρίσκο εκτός και αν κινηθείς σε μεγάλες κατηγορίες τιμής. Οι "πολύχρωμες ταστιέρες" δε λένε κάτι απαραίτητα, απλώς μπορεί να κάνει "νερά" το ξύλο (σε μια rosewood ταστιέρα δεν είναι κάτι το αξιοπερίεργο)... τα τάστα ΔΕΝ κολλώνται στην ταστιέρα (αλλά μπορεί να σηκώνονται ελαφρά, κάτι που διορθώνεται εύκολα) Κοινώς, δεν υπάρχει κανένα θρίλλερ εδώ, μάλλον αυτοί που γράφουν δε ξέρουν και πολλά...

Αλλά... αν κινηθείς πχ. σε καμία Stagg (των 60 - 80 ευρώ) και είναι στραβοκολλημένο το μπράτσο ή η γέφυρα (καθόλου σπάνιο φαινόμενο), τότε στην ουσία έχεις πετάξει τα χρήματά σου.

Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως... κατ'εμέ, πάρε μια Yamaha που είναι αρκετά αξιόπιστη (εκτός και αν ο τύπος την έχει στη βιτρίνα να τη χτυπά ο ήλιος επι 2 χρόνια, ή κλεισμένη σε κανένα κρύο και υγρο υπόγειο... αλλά σε αυτό δε φταίει η κιθάρα) και έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να ψαχτείς με τις κιθάρες όταν θα αποφασίσεις να ανέβεις επίπεδο  ;)

91

 Αν θες να ανέβεις λίγο παραπάνω σε τιμή μια καλή πρόταση είναι η Alhambra 1C περίπου στα 280 ευρώ). Έχει πολύ δυνατό ήχο (δυνατότερο απο πολύ ακριβότερες) αλλά είναι ολίγον σκληρή για αρχάριο,
μία διευκρίνιση για την "σκληρότητα" ? στον ήχο?
Δεν αναφέρομαι σε σκληρότητα στον ήχο, αλλά στην ευκολία παιξίματος στο αριστερό χέρι. Εκεί είναι λίγο πιο δύσκολες απο μια Yamaha χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι απαγορευτικές για έναν αρχάριο..

92
Φίλε Vaiking σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για τις πολύτιμες συμβουλές σου!
Ψάχνοντας βρήκα ένα πακέτο cort ac-15 με θήκη, κουρδιστήρι, αναλόγιο κλπ στα 189 ευρώ (από 287 καταλόγου, λέει).
Μασίφ κέδρος το καπάκι, μαόνι το μπράτσο, rosewood τα υπόλοιπα.
Η κιθάρα σκέτη δίνεται στα περίπου 170 στο ίδιο ηλεκτρονικό κατάστημα του Γαλατσίου, και η c70 δίνεται στα 139.
Επειδή βρήκα και αναφορές στο noiz για guernica, sanchis, almansa, (λιγότερο γνωστούς κατασκευαστές δηλαδή) Υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους, ή να πάω καρφωτά για την επώνυμη Yamaha c70?
(δεν έχω δάσκαλο ακόμη, μάλλον θα στηριχτώ σε εσάς και στις αισθήσεις μου...)
Α, Δυτικά Προάστια μένω κάποιες μέρες της εβδομάδας, κοντά στο Περιστέρι.
Οι μάρκες που ανέφερες δεν είναι καθόλου άγνωστες στους κλασικούς κιθαρίστες, αλλά είναι καλύτερες στη μεσαία κατηγορία τιμής (500-2000 ευρώ) Τις Cort πάλι τις ξέρω μόνο ως ηλεκτρικές και είναι μια χαρά στα χρήματά τους αλλα για τα κλασικά τους μοντέλα δεν έχω άποψη. Κατ έμε, πήγαινε στη Yamaha και όταν περάσουν 3-4 χρόνια, θα μπορείς και μόνος σου να καταλάβεις τι θα σε καλύψει στην επόμενή σου κιθάρα...

Όσο για το δάσκαλο, επέτρεψέ μου να επιμείνω. Όσα και να σου πούμε εμείς, αν δεν υπάρχει ο άνθρωπος που θα σε επιβλέπει, θα διορθώνει τα όποια προβλήματα στο παίξιμό σου και  θα έχει και κάποιο πλάνο μαθημάτων σύμφωνα με τις δικές σου ανάγκες, δε θα πας και πολύ μακρυα και μάλλον θα απογοητευθείς... είναι πολύ απαιτητική η κλασική κιθάρα για να την αντιμετωπίσεις με τη λογική του αυτοδίδακτου. Δεν είναι σαν την ηλεκτρική που κουτσά στραβά κάποια πράγματα θα τα καταφέρεις... στην κλασική, αν δεν κάνεις αυτά που πρέπει, όπως πρέπει, δε θα τα καταφέρεις. Δε θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Υπάρχει λόγος που εμείς φάγαμε πάνω απο 10 χρόνια απο τη ζωή μας στα ωδεία! Δεν πήγαμε επειδή μας περίσσευαν λεφτά και δεν είχαμε που να τα ξοδέψουμε  ;)

93
Κοίταξε φίλε μου... απο τη στιγμή που είσαι αρχάριος, όποια κιθάρα και να δοκιμάσεις δε θα καταλάβεις απολύτως τίποτα... Είτε πέσει στα χέρια σου μια Stagg (των 80 ευρώ) είτε μια Sakurai (των 12.000 ευρώ... δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει κάποιος να την αγγίξεις  :P ) δε πρόκειται να καταλάβεις διαφορά.

Εσύ θες μια κιθαρούλα εύκολη στο παίξιμο, με σχετικά ισορροπημένο ήχο και σχετικά αξιόπιστη για να ξεκινήσεις. Εγώ προτείνω συνήθως στους μαθητές μου τη Yamaha C70... Αξιοπρεπέστατη στα περίπου 170 ευρώ της τιμής της και κανείς μαθητής μου δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα με συτή (υπάρχει και η C40 λίγο πιο κάτω απο τα 150 ευρώ, μια χαρούλα και αυτή, αλλά η C70 αξίζει τη διαφορά τιμής).

 Αν θες να ανέβεις λίγο παραπάνω σε τιμή μια καλή πρόταση είναι η Alhambra 1C περίπου στα 280 ευρώ). Έχει πολύ δυνατό ήχο (δυνατότερο απο πολύ ακριβότερες) αλλά είναι ολίγον σκληρή για αρχάριο, δεν παύει  όμως να είναι μια πολύ καλή κιθάρα για να κάνεις ένα καλό ξεκίνημα. Αμφότερες τις φέρνει ο Νάκας, αλλα πιστεύω πως μπορείς να τις βρεις και σε άλλο μικρο κατάστημα και σε ακόμα καλύτερη τιμή..

Βεβαίως, αν μένεις Αθήνα, κάνε και  βόλτα και στον Παπαγρηγορίου (Panas Music) να ακούσεις και καμία Admira ή καμία Francisco Bros (υπάρχουν κάποιες πολύ καλές στα 200-260 ευρώ). Είναι σχετικά τίμιος άνθρωπος και το κυριότερο... όποτε και να πας, όλο και κάποιος καθηγητής θα βρίσκεται μέσα να δοκιμάζει κιθάρες και να σε βοηθήσει ακόμα και αν δε σε ξέρει  ;)

Όσο για τις Hohner δεν έχω άποψη. Η πρώτη μου ηλεκτρική ήταν μια Hohner (18 χρόνια πίσω) η οποία ήταν ποιοτικότατη στα χρήματά της, αλλά απο τις κλασικές της... δε γνωρίζω  :(

Αν βέβαια αποφασίσεις να πας σε δάσκαλο (ειδικά στην περίπτωση της κλασικής κιθάρας ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ), καλό είναι να ζητήσεις τη γνώμη του ή και να πάτε μαζί να δοκιμάσει και να σου προτείνει. Γιατί ακόμα και να σου προτείνουμε εμείς κάποιο μοντέλο, κιθάρα απο κιθάρα του ίδιου μοντέλου πιθανότατα θα έχει διαφορές..

Άρα... πάρε το δάσκαλό σου, πες του πόσα χρήματα μπορείς να διαθέσεις και βγείτε "κιθαρότσαρκα"  ;)

94
Αν και προσωπικά δε θα έπεφτα κάτω απο τα 100 ευρώ για κιθάρα (κυρίως γιατί εκεί υπάρχει πιο αυξημένος κίνδυνος για σοβαρές κατασκευαστικές ατέλειες, πχ. στραβοκολλημένο μπράτσο ή γέφυρα), απο αυτές που έδειξες (στα 4/4 εννοείται), μάλλον αυτή:  http://www.thomann.de/gr/thomann_classica_s.htm?sid=b5cf0100f339edbaecd75dfd5ca0b99d

κυρίως λόγω ελαφρώς καλύτερης ποιότητας ξύλων

95

Η αλήθεια είναι πως ο δάσκαλος είναι απαραίτητος ειδικά στα πρώτα βήματα για να μην αποκτηθούν κακές συνήθειες, αλλά θα ήθελα να βρώ κάποιον κατόπιν συστάσεων και να μην πάω στην τύχη σε όποιον βρώ...

Τώρα είπες μια πολύ σωστή κουβέντα! Αν μας πεις σε ποια περιοχή μένεις, φαντάζομαι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιος φίλος απο εδώ να μπορέσει να σου προτείνει κάτι...

Μιας και κοίταξα πολύ βιαστικά τις προηγούμενες απαντήσεις, όσον αφορά στο αριστερό σου χέρι, ο αντίχειρας μεταξύ άλλων θα πρέπει να κινείται πίσω απο το 2ο δάχτυλο (μέσος), να μην τσακίζει, η παλάμη σου να είναι παράλληλη στην ταστιέρα και σχετικά κοντά σε αυτήν (ΧΩΡΙΣ όμως να την αγγίζει) και τα δάχτυλά σου να είναι ανοιχτά μεταξύ τους. Επίσης ο αγκώνας σου θα πρέπει να είναι κοντά στο σώμα σου και να μην ανοίγει (ακόμα και αν σου φαίνεται αναγκαίο) και οι ώμοι και των 2 χεριών σου να είναι απόλυτα χαλαροί! Έτσι το χέρι σου θα έχει ισορροπία, ευελιξία, και δε θα σπαταλάς άσκοπα ενέργεια που προορίζεται αποκλειστικά για τη μουσική σου!!!

Κατα τα άλλα... υπομονή, επιμονή αλλά και ξεκούραση. Και έχε υπ'όψιν σου πως αυτό που θα σε βοηθήσει πραγματικά με το όργανο είναι η καθημερινή μελέτη και όχι απαραίτητα οι πολύωρη. Εντάξει... δε λέμε να παίζεις μόλις 20 λεπτά την ημέρα και να περιμένεις να γίνεις και Segovia  :P , αλλά είναι πολύ καλύτερο να παίζεις μια ωρίτσα την ημέρα κάθε μέρα, παρά να αφήνεις το όργανο 3 ημέρες και μετά να παίζεις ένα συνεχόμενο τρίωρο... εκεί περισσότερο θα κουραστείς, παρά θα πάρεις αποτέλεσμα!

Και βεβαίως... όταν θα βρεις έναν ΚΑΛΟ δάσκαλο, να ακούς τις συμβουλές του, ακόμα και αν δεν τις κατανοείς. Κάτι παραπάνω ξέρει αυτός και μάλλον βλέπει και πιο μακρυά  ;)

96
Καλημέρες!

Αν το ερώτημα έχει να κάνει με το κούρδισμα (χόρδισμα κατα την πιο... επιστημονική ορολογία) τότε η απάντηση έχει ήδη δωθεί. Είναι πιο βολικό έτσι μιας και επιτρέπει τις "κάθετες" αναπτύξεις αλλά και τον ευκολότερο σχηματισμό πιο πλούσιων συγχορδιών. Είναι ίσως ο βασικός λόγος που το τρίχορδο μπουζούκι μετετράπη σε τετράχορδο για να αποκτήσουν οι 4 χορδές του αναλογία με την κιθάρα (D.A.F.C στο μπουζούκι αντί για E.B.G.D στην κιθάρα... δηλαδή ακριβώς ένα τόνο κάτω απο αυτήν).. Παρ'όλα αυτά αλλαγές στα κουρδίσματα στην κιθάρα (αναφέρομαι κυρίως στην κλασική) γίνονται. Πχ. το κούρδισμα της 6ης χορδής σε "D" (δεν είναι "ανακάλυψη των νεο-μεταλλάδων) ή το κούρδισμα της 3ης χορδής σε "F#" για να αποκτήσει αναλογία με το αναγεννησιακό λαούτο. Είναι πιο εξαιρετικές περιπτώσεις βέβαια αλλά υπάρχουν. Πάντως, το στάνταρ κούρδισμα υπάρχει γιατί είναι πιο βολικό...

Αν το ερώτημα έχει να κάνει με τη θέση κάθε νότας πάνω στην κιθάρα, αυτό έχει να κάνει με τη φύση της χορδής. Όσο μειώνεις το μήκος της (πιέζοντάς την με κάποιο δάχτυλο), τόσο αυξάνεται η συχνότητα της ταλάντωσής της, άρα οξύνεται (ψηλώνει) και ο ήχος της. Η ύπαρξη των τάστων οφείλεται στην ανάγκη να γίνεται η αλλαγή του ύψους του ήχου της χορδής κατα το συγκερασμένο σύστημα (δηλαδή διαίρεση σε ημιτόνια). Πιο απλά, κάθε τάστο, αλλάζει το ύψος του ήχου κατα ένα ημιτόνιο. Φαντάσου δηλαδή την ταστιέρα σα μια "σανίδα" γεμάτη ημιτόνια!! Αν λοιπόν εσύ γνωρίζεις (απο τη θεωρία της μουσικής) πως όλες οι νότες απέχουν μεταξύ τους 1 τόνο (δηλ. 2 ημιτόνια, άρα 2 τάστα) εκτός απο τις E-F και Β-C που απέχουν 1 ημιτόνιο (1 τάστο) και πως στο ενδιάμεσο τάστο (σε νότες που απέχουν 2 τάστα μεταξύ τους, πχ. C-D) θα συναντάς είτε τη χαμηλότερη εκ των δύο με δίεση (πχ. C#) ή την ψηλότερη με ύφεση (πχ. Db), τότε η ταστιέρα, παύει αυτόματα να αποτελεί "μυστήριο" για εσένα  ;) Σημείωση: Αυτό που λες για το 12ο τάστο ισχύει γιατί ακριβώς εκεί η χορδή "κόβεται" στη μέση, άρα διπλασιάζεται η συχνότητα της ταλάντωσής της, άρα παίρνεις ακριβώς την ίδια νότα μια οκτάβα ψηλότερα. Αυτό θα διαπιστώσεις και στο 24ο τάστο (αν παίζεις ηλεκτρική κιθάρα η οποία να διαθέτει 24 τάστα). Και εκεί, οπου η χορδή "κόβεται πάλι στο "μισό του μισού", πάλι θα παίρνεις την ίδια νότα, αλλά άλλη μια οκτάβα ψηλότερα! Νόμοι της φυσικής...

Τέλος, έχε υπ όψιν σου πως η κιθάρα έχει μια ευκολία σε σχέση με το πιάνο. Οτιδήποτε ΔΕΝ περιλαμβάνει ανοικτές χορδές (είτε κλίμακα, είτε συγχορδία) μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε στην ταστιέρα με ακριβώς τον ίδιο δαχτυλισμό και αλλάζει απλά το όνομα της κλόμακας/συγχορδίας επειδή αλλάζει και η τονική της (1η νότα). Συνεπώς αν εσύ ξέρεις να παίζεις την A minor pentatonic ξεκινόντας της απο το 5ο τάστο της 6ης χορδής, αν μεταφέρεις τον ίδιο δαχτυλισμό στο 3ο τάστο της 6ης χορδής, θα έχεις την G minor pentatonic, στο 7ο τάστο τη B minor pentatonic (η τονική νότα βρίσκεται στην 6η χορδή, και αυτή δίνει το όνομα στην κλίμακα)κοκ.. Το ίδιο ισχύει και για τις φόρμες των συγχορδιών. Αν ξέρεις να παίζεις πχ τη συγχορδία "Dm" με μπαρέ στο 5ο τάστο, τότε με ακριβώς το ίδιο "πιάσιμο" και μπαρέ στο 3ο τάστο θα έχεις τη συγχορδία "Cm", στο 7ο τάστο τη "Em" (η τονική νότα, η καλύτερα "βάση" ή "ρίζα" της συγχορδίας- θα τη συναντάς συχνά ως "root note"- βρίσκεται στη 5η χορδή εξ' ού και το όνομα των συγχορδιών )κοκ.

Αν βέβαια δε γνωρίζεις όλα αυτά που προανέφερα (δαχτυλοθεσίες/φόρμες συγχορδιών) τότε δεν έχεις ακόμα λόγο να "σκας" για αυτά.. Περιορίσου στις κλίμακες/συγχορδίες της 1ης θέσης της ταστιέρας (μπακαλίστικα... στα 4 πρώτα τάστα) με χρήση ανοιχτών χορδών και σιγά σιγά θα επεκταθείς και στα υπόλοιπα. Απλά, καλό είναι να τα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου για όταν θα χρειαστούν.  ;)

Καλή σου επιτυχία και ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι...  :) Αν μπερδεύτηκες, ρωτάς (ή το δάσκαλό σου ή εμάς) και ξε-μπερδεύεσαι!  ;)

Υ.Γ. ΑΝ μπερδεύεσαι με την Αγγλική ονοματολογία στις νότες, έχε υπ' όψιν σου πως οι Αγγλοαμερικάνοι, διαβάζουν τις νότες έχοντας στο μυαλό τους ως 1η νότα τη "Λα". Άρα, διαβάζουν τις "Λα-Σι-Ντο-Ρε-Μι-Φα-Σολ" ως "A-B-C-D-E-F-G" (δηλαδή το Αγγλικό αλφάβητο). Αρκετά εύκολο έτσι;  ;) 

97
Tα δείγματα ήχου του Thomman όσον αφορά στις κιθάρες σε γενικές γραμμές βοηθούν αλλα όχι και πάρα πολύ... Πως για παράδειγμα να κάνεις τη σύγκριση ανάμεσα σε 2 μεταλοκιθάρες όταν η μία έχει ηχογραφηθεί με Fender και η άλλη με Marshall; Το πολύ πολύ να πάρεις μια ιδέα για τους ενισχυτές (αν και εκεί δεν έχεις ιδέα για τις ρυθμίσεις που έχουν γίνει κάθε φορά στον εκάστοτε ενισχυτή)  :P

Ίσως να μπορέσεις να πάρεις μια ιδέα κάπως για το sustain της κιθάρας (κυρίως στα rock δείγματα) και για το αν "λασπώνουν" τα μπάσα της ή όχι αλλά και πάλι δε μπορείς να στηριχτείς εκεί..

Παρ'όλα αυτά είναι καλύτερα απο το τίποτα...

98
Τα πρόστιμα πιστεύω οτι πρέπει να επιβαρύνουν ολόκληρη την παρέα
Σωστόν! Και "ήρωας" και να την πληρώνει κιόλας, δε γίνεται!  ;)

99
Βρίσκω δικαιολογία πως έχω να τα παίξω χρόνια και τα έχω ξεχάσει! Στραβομουτσουνιάζουν αλλα δε μπορούν να μου πουν και τίποτα!  ;) Αφήστε που... δεν κουβαλώ ΠΟΤΕ μαζί μου κιθάρα σε παραλίες κλπ. εδώ και πάρα πολλά χρόνια! Όποιος θέλει να με ακούσει, ή αγοράζει το CD μου ή έρχεται σε κάποια συναυλία! Ας παίξει κανένας άλλος και εγώ να πίνω ήσυχος τα μπυράκια μου  ;)

100
Πάρα πολύ ωραίο! Και κυρίως μου άρεσαν οι τέσσερις διαφορετικές κιθαριστικές προσεγγίσεις πάνω σε ένα στυλ μουσικής! Μπράβο σας!

Σελίδες: 1 2 3 [4] 5 6 7 ... 36