Μηνύματα

426

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Συννεφάκι!

« στις: 21/10/06, 09:45 »

Ευχαριστώ που με διαβάσατε!!! 
Holiday, προσγειώνομαι... ανώμαλα πολλές φορές..
Αλλά, με κάποιο μαγικό τρόπο, τα καταφέρνω και συνεχίζω την ονειροβασία..!
Δεν ξέρω, βέβαια, πού θα με βγάλει αυτή η εμμονή, να μην πατάω στο έδαφος..
Σ' ευχαριστώ Monaliza! 

427

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ

« στις: 21/10/06, 09:32 »

Απόλλων, ποτέ να μην υποτιμάς τις εμπειρίες του άλλου...
τη ζωή του την ίδια..
έχω φοβηθεί τόσο πολύ, που ένιωσα ν' αποσυντίθεμαι...

428

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ξαναχειμώνιασε

« στις: 21/10/06, 09:17 »

Άνοιξα πρωί πρωί στιχομυθίες με τη γάτα μου.. για τον μουντό καιρό, για το καράβι που έχασα, για τη βροχή...
Ξαναχειμώνιασε...?
Οι κεραυνοί που λες μέσα μου πέφτουν και τρομάζω απ'τις αλήθειες που μου υπενθυμίζεις...
Πολύ όμορφο Πηνελόπη.. Καλή σου μέρα..

429

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ

« στις: 20/10/06, 23:48 »

Ναι, Απόλλων, κάθε καινούρια αρχή είναι ένα ρίσκο και άρα ενέχει τον φόβο.
Όμως, δεν μπορώ να δεχτώ ότι πάντοτε φοβόμαστε, ούτε κι' ότι "απλα μετακινουμαστε κουβαλωντας μαζι μας οτι μας φοβιζει".
Δηλαδή, έρχεται κάποια στιγμή που το μόνο που έχουμε να προσφέρουμε είναι ο φόβος μας?? (τό χω νιώσει κι' αυτό, αλλά τα δεδομένα αλλάζουν με το χρόνο..)
Νομίζω πως υπάρχουν και καλές στιγμές... Και όπως διάβασα και κάπου :
" κατάπιε τον φόβο σου και ασ'τον να σε θρέψει"...

430

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Στιγμή

« στις: 19/10/06, 20:13 »

Πολύ όμορφο...!
Σαν τη βροχή και σαν το όστρακο..
Σαν όνειρο.. 
Πάρε το όνειρο, καβάλησε στην πλατη του, και
άφησέ το να σ'οδηγήσει..

431

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ

« στις: 19/10/06, 19:59 »

Μεγάλο πράγμα η φυγή!
"Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία"!
Ο φόβος, κάποια στιγμή εξαφανίζεται.. πίστεψέ με..

432

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Modern Robin Hoods

« στις: 19/10/06, 19:47 »

Πολύ καλό!
Μου αρέσει, σαν σενάριο ταινίας μοιάζει..

433

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο Ποιητής και το Περιστέρι

« στις: 18/10/06, 10:12 »

Τί όμορφα που γράφεις...! Θα την πάρω αυτή την εικόνα μαζί μου, σα φυλαχτό..

434

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Συννεφάκι!

« στις: 18/10/06, 01:36 »

ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ

Συννεφάκι μικρό και αφράτο
βολτούλα βγήκε στον ουρανό
με χαμόγελο ζεστό και μεγάλο
και με τον Ήλιο πιάνει χορό.

Αεράκι φυσά και το πάει
σε λιβάδια και σ’ άσπρα βουνά
τα λουλούδια χαζεύει, γλιστράει
στις νιφάδες, καθώς σεργιανά.

Συνεχίζει τη βόλτα, φοράει
ροζ καπέλο, στα χείλη λιπ γκλος
μην το δούνε οι γλάροι, ζηλεύει
την ομορφιά που τους δίνει ο Θεός.

Κάτω η θάλασσα, μαγεία μεγάλη
και στα κύματα στέλνει φιλιά
προβατάκια του λένε πως είναι
και πως μοιάζουν πολύ τελικά.

Συννεφάκι μικρό και αφράτο
τι ανέλπιστο νέο κι’ αυτό!
Άκου, λέει, το κύμα να μοιάζει
με το σύννεφο, πόσο γλυκό!

Παίρνει δρόμο και φεύγει και τρέχει
άσπρο φόρεμα παίρνει, φορά
να το μάθουνε πρέπει οι γλάροι
πως το κύμα το αγαπά.

Μα οι γλάροι χαθήκαν, επήγαν
για τα σκέρτσα τους τα ζωηρά
πίσω τρέχουν απ’ το μεγάλο καράβι
κάνουν κύκλους, πετούν μαγικά.

Συννεφάκι μικρό και αφράτο
μα πως ντύθηκε έτσι, ντροπή
να νομίζει από μία κουβέντα
πως αλλάζει η ζωή του τροπή!

Συννεφάκι και πάλι βολτάρει
και το φόρεμα πίσω πετά
παραπονάκι μικρούλι, νομίζει
πως βροχούλα θ’ αρχίσει ξανά.

Συννεφάκι μικρό και αφράτο
κι’ η βροχούλα του τόση πολλή
να ‘ν’ το κύμα που φταίει, ποιός ξέρει
ή ο άνεμος που το οδηγεί?

Συννεφάκι τρελό και φευγάτο
άσ’ τον άνεμο, βάλε μυαλό
πρέπει στη γη να κατέβεις, δεν είσαι
τόσα χρόνια συννεφάκι μικρό….

435

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τανγκό στη Σελήνη

« στις: 16/10/06, 19:04 »

Τί όμορφο! Υπέροχο..
" ματώνοντας τα πόδια μου σε τούτο το ταγκό.."
Πολύ ζωντανές, γεμάτες ένταση εικόνες.
Συγχαρητήρια κυρία μου!

436

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θέμα χρόνου…

« στις: 16/10/06, 19:01 »

Πολύ όμορφο.
Η πτώση, πολλές φορές, είναι πιο δημιουργική απο το πέταγμα..
Άποψη μου...

437

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ευχή

« στις: 16/10/06, 18:58 »

"και τη μορφή σου ξέχασα, μαζί και τη ματιά σου"
ναι.... πολύ ωραίο... Βέβαια, ποτέ δεν ξεχνάς το συναίσθημα..

438

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ (......Κ.....)

« στις: 16/10/06, 18:56 »

Η πένα κι' η ζωή...!
Πώς μπλέκονται έτσι αυτά τα δύο και συγχέεται η πραγματικότητα με την ονειροβασία...!
Προσωπικά, προτιμώ την ονειροβασία... Και την πένα, να δημιουργεί τον δρόμο και τα όνειρα..!

439

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: " Α ν α γ έ ν ν η σ η "

« στις: 16/10/06, 18:48 »

Ξέρεις... πάντοτε αναρρωτιόμουν...
Πόσες αναγεννήσεις μπορεί ν'αντέξει ένας άνθρωπος?
Πόσες φορές μαζεύουμε κομμάτια μας και τα ενώνουμε πάλι απ'την αρχή...?
Πόσες ψυχές και πόσα σώματα αλλάζουμε?
Θυμάμαι τα λόγια ενός φίλου, που η Φυσαλίδα με έκανε πάλι να τον θυμηθώ...
"Έχασα υπομονή και διάθεση..."
Πόσες φορές αλήθεια?