Εριχνες έρωτα σκιές

[ivikos]

Εριχνες έρωτα σκιές, σε ορίζοντες μεγάλους
κι αναρρωτιόμουν ποια φωτιά έκαψε τα φτερά τους
ποιοι ναυαγοί παλεύανε δυό νύχτες στους υφάλους
και ποιος βυθός τους δέχτηκε, μαζί με τα όνειρά τους….

Κι εκεί που κατατρόπωνες με αγάπης απανέμι
καημού ανεμοσκόρπισμα, και της φυγής λεχώνες,
κλωθογυρίζαν λησμονιές στης πίκρας την ανέμη
και στήνανε στα ξέφωτα τις πιο παλιές αγχόνες

Τους είπες: «Στην αγκάλη μου, πέντε βραδιές ας μείνει
την έκτη, αν έρθει η Αυγή……. να βγει στο μονοπάτι,
μα αν σκοτεινιάσει ο ουρανός, απ’ του καημού τα σμήνη
στο αέτωμά μου να γραφτεί: Η αγάπη είναι απάτη!!!!!»

Έριχνες έρωτα σκιές σε πανισχύρων λόμπυ
κι ενώ είχες, μου ‘πες εραστές, τον Νάρκισσο….τον Φοίβο…..
τα «Σ’ αγαπώ σου» ήτανε, συνήθεια και …χόμπυ,
κι έλεγες: «Πάντα φρόντιζα, το ψέμα τους να κρύβω…»