Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anastasia_Th στις 29/03/05, 16:18
-
Αγόρι της ψυχής μου άστρο
φρουρός στου ονείρου σου το κάστρο
δίνω ευχή
Μες στης ζωής μου τη σπατάλη
να 'σαι κερί σε μανουάλι
και προσευχή
Αν έρθουν κεραυνός και δίνη
και σου κουρσέψουν τη γαλήνη
μη μου ξυπνάς
Καινούριο ουρανό θα χτίσω
κι απ τους αγγέλους θα ζητήσω
να μη πονάς
Φέρνω απ το βυθό κοχύλια
και του πελάου κύματα χίλια
να ταξιδεύεις
Βράχος στις θάλασσες εκείνες
μη σε μαγέψουν οι σειρήνες
και μου μισεύεις
Ήλιε μου σου χαϊδεύω τα μαλλιά
Άστρο μου τα μπερδεύω με φιλιά
Με μύρο και λάδι
αλείφω το βράδυ
-
Μ'αρέσει....Κρύβει πολύ ωραίες εικόνες μέσα του και σε παίρνει μαζί του...
Μπράβο... ;)
-
Συγχαρητήρια !!!!!!!
Αυτό τα λέει όλα... ;)
-
Πάρα πολύ ωραίο...και είναι από τις λίγες που γράφω σχόλιο για γραπτό...
-
Πάρα πολύ γλυκά λόγια και ηχούν ήδη μελοποιημένα στα αυτιά σου διαβάζοντάς τα.
Αν θυμάμαι καλά είχε γράψει και η atzolina ένα νανούρισμα παλιότερα, που μου είχε αρέσει εξίσου. Εκείνοι κοιμούνται και η τύχη τους δουλεύει ε? Τυχεροί...
-
πολύ ωραίο Αναστασία! Μ άρεσε...
-
Μπράβο σου! Μου άρεσε πολύ. Έχω την αίσθηση όμως πως στο τέλος χάνεται ρυθμικά. Αλλά ας μιλήσουν γι' αυτό οι καλύτερα γνωρίζοντες.
-
axiologo, panemorfo...
-
axiologo, panemorfo...
..kai mellopoihmeno..:)
-
πολύ όμορφο μπράβο