ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

[tinios]

        ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ




Μ’ ένα χαμόγελο στο νου,
τράκα απ’ τα χείλη αλλουνού,
μόνος περπάτησα.
Μα είχα κούφια ιδανικά,
κι όνειρα ξένα, δανεικά
και τα παράτησα.

Σε ματωμένες διαδρομές,
ξόδεψα όλες τις στιγμές,
και την ουσία μου.
Μια εφηβεία ζωηρή,
και ένα σήμερα βαρύ,
η περιουσία μου.

Κόντρα τον πήρα τον καιρό,
κάπνισα χόρτο πονηρό,
στα δεκα τρία μου.
Και να’μαι εδώ, πενήντα και,
μ’ άδεια ψυχή κι ένα λεκέ,
για ιστορία μου.

Μ’ αγάπες ψεύτικες, θηλιές,
με πληρωμένες αγκαλιές,
τα χρόνια πλήγιασαν.
Λέγαν πως ήμουνα σοφός,
μα κάποιος έσβησε το φως,
κι όλα σκοτείνιασαν.

[Μαργαρίτα Π.]

Πάρα πάρα πολύ καλό!  :
Αν έχει μελοποιηθεί, θα ήθελα να το ακούσω. Αν όχι, εύχομαι να μελοποιηθεί σύντομα! 

[kuiper]

Δεν μπορώ γιατί δεν ξέρω και επομένως δεν έχω τη δύναμη να σχολιάσω την ιδέα ενός γραπτού που ίσως αγκαλιάζει μια πραγματικότητα.

Θέλω να πω όμως πως διαβάζω ένα υπέροχο ποίημα.

Εύγε.