1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ασημένια Σφαίρα
« στις: 23/12/08, 14:52 »
Από την άκρη μου κοιτάζω τη χαρά
Μα μια ασημένια σφαίρα μου τρυπάει την καρδιά
Αυτό δεν είναι τραύμα είναι απλώς μια σχισμή
Γιατί η σφαίρα που μπήκε μέσα μου δεν ήτανε χρυσή
Μα πως θα νιώσω την μιζέρια όλου του κόσμου
Πως θα αντικρίσω το αδιάβατο βουνό
Αφού η ήττα μου, μου κλέβει και το φώς μου
Στη χαρά του κόσμου μέσα θα χαθώ
Ζηλεύω την κάθε ηδονή που βρίσκετε εκεί
Όπως το σώμα μας ζηλεύει το πουλί
Ίσως ο κόσμος μας να είναι μια τεράστια φυλακή
Ίσως να φταίει ότι η σφαίρα δεν ήτανε χρυσή
Τόση ελπίδα, τόσος πόθος, τόσος αγώνας μιάς ζωής
Καταστράφηκε και ξεριζώθηκε στην αυταπάτη του χρυσού
Όλος ο πόνος και η θλίψη μιάς τόσο μικρής στιγμής
Παρέδωσε έρμαιο την ψυχή στα κοράκια τ'ουρανού
Θα αναπαυτεί, θα ησυχάσει, θα νιώσει σαν μικρό παιδί
Η δική μου, η δική σου, ολονών μας η ψυχή
Περίμενε μαζί μου για την πιο όμορφη αυγή
Μακάρι η σφαίρα που με πέτυχε να ήτανε χρυσή
Μα μια ασημένια σφαίρα μου τρυπάει την καρδιά
Αυτό δεν είναι τραύμα είναι απλώς μια σχισμή
Γιατί η σφαίρα που μπήκε μέσα μου δεν ήτανε χρυσή
Μα πως θα νιώσω την μιζέρια όλου του κόσμου
Πως θα αντικρίσω το αδιάβατο βουνό
Αφού η ήττα μου, μου κλέβει και το φώς μου
Στη χαρά του κόσμου μέσα θα χαθώ
Ζηλεύω την κάθε ηδονή που βρίσκετε εκεί
Όπως το σώμα μας ζηλεύει το πουλί
Ίσως ο κόσμος μας να είναι μια τεράστια φυλακή
Ίσως να φταίει ότι η σφαίρα δεν ήτανε χρυσή
Τόση ελπίδα, τόσος πόθος, τόσος αγώνας μιάς ζωής
Καταστράφηκε και ξεριζώθηκε στην αυταπάτη του χρυσού
Όλος ο πόνος και η θλίψη μιάς τόσο μικρής στιγμής
Παρέδωσε έρμαιο την ψυχή στα κοράκια τ'ουρανού
Θα αναπαυτεί, θα ησυχάσει, θα νιώσει σαν μικρό παιδί
Η δική μου, η δική σου, ολονών μας η ψυχή
Περίμενε μαζί μου για την πιο όμορφη αυγή
Μακάρι η σφαίρα που με πέτυχε να ήτανε χρυσή