Αποστολέας Θέμα: Άγνωστο (απόπειρα γραφής)  (Αναγνώστηκε 2012 φορές)

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος ΧΩΡΙΑΤΗΣ

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 822
  • Φύλο: Άντρας
  • Όλα είναι δρόμος
    • Προφίλ
    • time and enemy
Άγνωστο (απόπειρα γραφής)
« στις: 19/05/15, 00:39 »

Η Ζωή ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι για το άγνωστο, με ένα ποτήρι γάλα για το δρόμο. Στη πορεία της είχε συντρόφους τον ήλιο, τη σελήνη, τη δροσιά της θάλασσας και τα αναμμένα τζάκια των σπιτιών.
Η Ζωή όπως και κάθε οδοιπόρος σταματούσε συχνά να ξαποστάσει ακούγοντας τους ήχους των πετούμενων, τα γέλια και τα κλάματα των παιδιών που παίζουν μπάλα στις αλάνες, στους δρόμους και στα σαλόνια των διαμερισμάτων.
Καθώς προχωρούσε,πείνασε και τρύγησε δυο τσαμπιά σταφύλια για να φάει και να μεθύσει από τη χαρά τους.
Μετά ένοιωσε να μεγαλώνει, να ερωτεύεται και να πονάει.
Υπήρχαν στιγμές που αγαπούσε όλο τον κόσμο και άλλες φορές που ήθελε να πεθάνει.
Υπήρχαν ώρες που γελούσε, γελούσε ασταμάτητα και μετά έκλαιγε τόσο πολύ που άδειαζε και στέγνωνε η ψυχή της και τότε σώπαινε και δεν μιλούσε για μέρες, για χρόνια για αιώνες.
Και συνέχιζε να μεγαλώνει.
Το πρόσωπό της τώρα έχει σκληρύνει και τα μάτια της βγάζουν φωτιές.
Ο δρόμος τώρα έχει γίνει κακοδιάβατος, γεμάτος πέτρες και αγκάθια, γεμάτος καρφιά, γεμάτος ψέματα και ατέλειωτη κακία, μα πρέπει να προχωρήσει.
Ο ουρανός, τώρα, έχει γεμίσει σύννεφα και η οσμή της βροχής έχει ποτίσει τα ρουθούνια της.
Σε λίγο θα αρχίσει να βρέχει αλλά πρέπει να συνεχίσει.
Τώρα η βροχή πέφτει δυνατά και ασταμάτητα μα η Ζωή προχωρά.
Τα χωράφια πλημμύρισαν, οι δρόμοι έγιναν ποτάμια, τα μάτια ξεχύλισαν από δάκρυα, κάποια όνειρα πλύθηκαν και κάποια πνίγηκαν μέσα στο νερό, αλλά η Ζωή συνεχίζει.
Ξαφνικά έπαψε να βρέχει, βγήκε ένας μεγάλος ήλιος, ένας μεγάλος φίλος.
Μπροστά, σε μικρή απόσταση, φαίνεται μια μεγάλη πόλη, άλλη μια πόλη στο πέρασμα της.
Μια πολιτεία γεμάτη κόσμο, μεγάλη κίνηση στους δρόμους, μεγάλα κτίρια, φωτεινές επιγραφές που διαφημίζουν τα πάντα αλλά χωρίς χαμόγελα, χωρίς ψυχή.
Όλα, μα όλα είναι εμπόριο.
Πολλές οι ευκαιρίες για χρήμα, για συνήθεια, για μιζέρια και μπόλικη θλίψη.
Σταμάτησε σε ένα εστιατόριο στο λιμάνι, για να φάει και να πιεί λίγο νερό.
Κάθησε σε ένα τραπέζι κοντά σε παράθυρο για να βλέπει τη θάλασσα γιατί της είχε λείψει πολύ καιρό τώρα.
Δεν πεινούσε πολύ, απλά ήθελε να βρεθεί δίπλα σε ένα παράθυρο να κοιτάζει τη θάλασσα.
Αγαπούσε την αίσθηση του λιμανιού έστω και σαν εικόνα.
Φαντάστηκε ότι βρισκόταν μέσα σε ένα πλοίο.
Καθόταν σε μια καμπίνα και αγνάντευε το νερό, το κύμα, άκουγε φωνές, βρισιές από ναυτικούς, τα ποτήρια να τσουγκρίζουν μεταξύ τους και το ουίσκι να χύνεται σε διψασμένα λαρύγγια, να χύνεται στο πάτωμα, να σκορπίζεται στο χώμα των χαμένων τους τόπων όπως σκορπίζεται ο ιδρώτας τους, το αίμα τους, ο καθημερινός τους βίος σε έναν ατελείωτο θάνατο και να προσμένουν συνεχώς την ανάσταση, για τη μάνα τους, για τις φωνές των παιδιών, για τα μάτια που πεθύμησαν.
Η ώρα είχε περάσει, νυχτώθηκε χωρίς να το καταλάβει βυθισμένη στις σκέψεις της.
Πλήρωσε και έφυγε βιαστικά για να προλάβει το επόμενο τρένο.
Κάθησε στο δεύτερο βαγόνι, περίπου στη μέση, σε ένα κουπέ, μαζί με άλλους τρεις, δίπλα στο παράθυρο.
Ήταν δύο γυναίκες και ένας άντρας και κουβέντιαζαν χωρίς σταματημό λες και βιάζονταν να μιλήσουν για όλα όσα έχουν περάσει μέχρι να κατέβουν, ο καθένας στον προορισμό του.
Μιλούσαν συνεχώς σε μια ατελείωτη συζήτηση για το ταξίδι, για την επικαιρότητα, για χαμένα πρόσωπα, για χαμένα όνειρα και στο τέλος έλεγαν ανέκδοτα για τρελούς και μαύρα ανέκδοτα και πότε γελούσαν και πότε έκλαιγαν για να περάσει η ώρα και να φτάσουν στο τέλος της διαδρομής.Η Ζωή δεν έλεγε τίποτα,τους άκουγε αλλά κοιτούσε συνεχώς προς τα έξω, πάντα αυτό έκανε όταν ταξίδευε με τρένο, με αεροπλάνο, με πλοίο, με αυτοκίνητο, γιατί αγαπούσε τις εικόνες, τη φύση, το χρόνο που την κρατούσε ζωντανή.
Κάποια στιγμή, κουρασμένη καθώς ήταν, ένοιωσε τα μάτια της να βαραίνουν και έπεσε σε βαθύ ύπνο.
Όταν ξύπνησε ένοιωσε σαν να είχε περάσει πολύς καιρός, μέρες ολόκληρες, μήνες, χρόνια.
Αυτοί που καθόντουσαν δίπλα της στο κουπέ, ήταν εκεί και κουβέντιαζαν ακόμα μα πρόσεξε ότι είχαν αλλάξει πολύ, τα πρόσωπά τους είχαν γεμίσει ρυτίδες, τα μαλλιά τους είχαν ασπρίσει, αλλά δεν σταματούσαν να λένε τις ιστορίες τους.
Γύρισε το κεφάλι προς το παράθυρο, έξω το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα, όλα έξω ήταν σκεπασμένα από το παχύ στρώμα των νιφάδων του, και δεν πρόσεξε ότι η φύση είχε αλλάξει, η γη είχε αλλάξει.
Στο επόμενο σταθμό κατέβηκε και συνέχισε με τα πόδια.
Καθώς προχωρούσε, συνάντησε ένα μικρό παιδί με μια σχολική τσάντα στον ώμο.
Το παιδάκι βιαζόταν να φτάσει στο σχολείο του γιατί είχε αργήσει.
Η Ζωή του είπε πως θέλει να πάνε μαζί εκεί γιατί ήθελε να αναπνεύσει αέρα καθαρό, να ξαναβρεί την ανόθευτη αλήθεια που είχε να συναντήσει καιρό, σε ένα πρότυπο χώρο, σαν πυξίδα για τη συνέχειά της.
Όταν έφτασαν, χαιρέτησε τον μικρό μαθητή και κάθησε σε ένα παγκάκι μέσα στο προαύλιο του σχολείου και τραγούδησε με τα στόματα των παιδιών, μετά σηκώθηκε και χόρεψε με τους ρυθμούς τους, στο διάλειμμα έπαιξε ποδόσφαιρο μαζί τους, γέλασε με τις πλάκες τους, σκούπισε το αίμα από τα φθαρμένα τους γόνατα, ταξίδεψε με τα όνειρα τους, έγινε ένα με αυτά.
Μετά βρέθηκε πάλι στο δρόμο και περπατούσε για πολλές ώρες μέχρι που νύχτωσε για τα καλά.
Η Ζωή αισθανόταν,τώρα, πολύ κουρασμένη και ήθελε να βρει ένα κατάλημμα για να περάσει τη νύχτα.
Σε λίγο βρέθηκε σε ένα μικρό σπίτι μέσα σε ένα δάσος, το μοναδικό σε αυτό το μέρος.
Ήταν μια απλή, ξύλινη κατοικία χωρίς παράθυρα, με μια θολωτή πόρτα στο πίσω μέρος του.
Ηταν μια περίεργη, μικρή και πολύ παλιά παράγκα, αλλά έκανε πολύ κρύο έξω και αφού δεν υπήρχε κάτι άλλο πρόχειρο εκεί κοντά, αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα.
Χτύπησε αρκετές φορές αλλά δεν πήρε καμμιά απάντηση μα καθώς ακούμπησε το χέρι της πάνω στην πόρτα, αυτή άνοιξε.
''Είναι κανείς εδώ;'' ρώτησε δισταχτικά, στην αρχή και μετά πιο δυνατά αλλά δεν πήρε καμμιά απάντηση.
Προχώρησε προς τα μέσα και τότε ένα φως πλημμύρισε το δωμάτιο.
Η Ζωή ξαφνιασμένη μα όχι φοβισμένη εστίασε το βλέμμα της προς την εσωτερική πόρτα που άνοιξε δίπλα της.
Μπροστά της παρουσιάστηκε ένας λευκοφορεμένος και βαθειά γερασμένος άνθρωπος ο οποίος, μόλις την είδε χαμογέλασε πλατιά και την καλωσόρισε θερμά. Το όνομά του ήταν Χρόνος.
Η Ζωή ήταν η πιο αγαπημένη κόρη του.
Την παρακολουθούσε πάντα σε όλες τις στιγμές του ταξιδιού της γιατί μαζί της ταξίδευε και αυτός για να γνωρίσει τη γη και τους ανθρώπους της.
Κάθησαν και μίλησαν για αρκετή ώρα, για αυτά που είδε και συνάντησε η Ζωή στο έως τώρα πέρασμά της από τους δρόμους που περπάτησε, τα μέρη που αντίκρυσε και τους ανθρώπους που αντάμωσε.
Όταν ξημέρωσε, αφού χαιρέτησε τον αιώνιο γέρο, σηκώθηκε να φύγει, να βιώσει νέες περιπέτειες που θα ανανέωναν την πορεία της.
Περπατώντας για μεγάλο διάστημα, συνάντησε πολλά ζώα μέσα στο δάσος, άγρια ζώα, μα διέκρινε στα μάτια τους ένα φόβο που πήγαζε από τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους αλλά και την αγωνία για το προσεχές άγνωστο...


Αποσυνδεδεμένος ε?

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 548
    • Προφίλ
Απ: Άγνωστο (απόπειρα γραφής)
« Απάντηση #1 στις: 24/05/15, 21:32 »
Γενικά σαν αφήγηση μου άρεσε. Μου άρεσαν ιδιαίτερα κάποια σημεία που η πολκή κυλούσε πιο απλά είχε μια αμεσότητα.. μου αρεσουν οι ιστορίες που δίνονται "προφορικά"... Θα μου άρεσε περισσότερο αν:

- δεν γινόταν άμεσα αναφορά σε ιδέες όπως η ζωή κει ο χρόνος. για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι εκείνη ή η γυναίκα και ο γέρος.
- σε κάποια σημεία υπάρχουν σκηνές κλισέ (πχ "Στη πορεία της είχε συντρόφους τον ήλιο, τη σελήνη, τη δροσιά της θάλασσας και τα αναμμένα τζάκια των σπιτιών")

Θα σου πρότεινα το εξής πείραμα:

κράτησε την ιστορία αλλά κάντε ην ρεαλιστική και απλή. Λιτή, κόβοντας τα επίθετα, τις λυρικές αναφορές κάνοντας πιο γρήγορο τον ρυθμό. Το αποτέλεσμα θα είναι νομίζω πάρα πολύ ενδιαφέρον.

 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
2 Απαντήσεις
1923 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 11/04/05, 23:53
από nanoukka
5 Απαντήσεις
2599 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 02/07/06, 14:29
από fatses asteies
0 Απαντήσεις
2304 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 17/09/06, 02:59
από pbarbalias
0 Απαντήσεις
1801 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 22/10/06, 18:33
από apopira
0 Απαντήσεις
1697 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 14/03/08, 16:59
από apopira
2 Απαντήσεις
2521 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 01/09/09, 13:07
από Μοντίφας
5 Απαντήσεις
3203 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 22/09/10, 15:10
από awarlord
8 Απαντήσεις
3563 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 30/03/11, 09:56
από mick77
2 Απαντήσεις
1894 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 25/06/11, 17:35
από Τζοαννα
0 Απαντήσεις
1681 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 02/10/12, 23:26
από Tasos_G