Αποστολέας Θέμα: Το Τέλος των Ημερών  (Αναγνώστηκε 2195 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Το Τέλος των Ημερών
« στις: 28/07/07, 17:31 »
Κάποια φάση του προγράμματος, αδύνατον να θυμηθεί πια κανείς ποια ακριβώς, προέβλεπε την ανάδειξη του πρωτογενούς στοιχείου πάσης φύσεως και (πρωταρχικά) των απλών «λαϊκών» μελών της κοινωνίας, στους οποίους έπρεπε να αναγνωριστεί ύψιστη αυθεντία και προτεραιότητα.
Επιστήμονες και καλλιτέχνες συναναστρέφονταν με τους αυτοδίδαχτους μάστορες που κατείχαν οποιοδήποτε είδος τέχνης.
Απλοί ποιμένες δέχονταν ύψιστες τιμές από θρησκευτικούς ηγέτες και ιεράρχες όλων των δογμάτων.
Ταπεινά (έστω και εγκαταλελειμμένα) εικονοστάσια των δρόμων αναγνωρίζονταν και τιμούνταν ως τόποι λατρείας σημαντικότεροι από τους περίτεχνους αρχιτεκτονικά και ιστορικούς ναούς, οι οποίοι, ιδιαίτερα στις δυτικές περιφέρειες, σύντομα μετατράπηκαν σε μουσεία και γκαλερί τέχνης.
Φιλόσοφοι και μελετητές παρουσιάζονταν να κρέμονται κυριολεκτικά από τα χείλη και τα θέσφατα γερόντων και γεροντισσών (όσων είχαν απομείνει), τους οποίους αναζητούσαν και ανακάλυπταν σε κάθε απομονωμένο χωριό, σε κάθε ταπεινό σπίτι. Ιδιαιτέρως περιζήτητοι ήταν οι αγράμματοι γονείς επιτυχημένων στελεχών της κοινωνίας.
Οι δάσκαλοι στα σχολεία, εκθείαζαν επιδεικτικά και αψηφώντας κάθε μέχρι τότε παραδεκτό κανόνα παιδαγωγικής, τα τέκνα των φτωχών και περιθωριακών οικογενειών για την οποιαδήποτε υποψία προσπάθειάς τους, ανεξαρτήτως τελικών επιδόσεων ή επιτυχιών τους.
Παρόλα αυτά, για να αποφύγουν απογοητεύσεις και αποτυχίες του παρελθόντος (παρόμοιο φαινόμενο είχε εμφανιστεί 180 περίπου χρόνια παλιότερα), αποθάρρυναν οποιαδήποτε κίνηση θα περιείχε την ιδέα της ούτως καλούμενης λαϊκής συμμετοχής.
Το όλο πρόγραμμα έπρεπε να εφαρμοστεί μαζικά αλλά κυρίως ελεγχόμενα.
Εγώ, την περίοδο εκείνη, κατά την πάγια συνήθειά μου, είχα μείνει (έτσι νόμιζα) εκτός του γενικού κλίματος.
Εύλογη λοιπόν η έκπληξή μου όταν κάποιο πρωί (την ώρα μάλλον του δεύτερου γεύματος της ημέρας), ένα συνεργείο ενός από τα πλέον δημοφιλή τηλεοπτικά κανάλια της χώρας (ο όρος χρησιμοποιούταν ακόμα τότε) ήρθε στο σπίτι για να πάρει συνέντευξη από τη γριά μητέρα μου. Η ίδια δε μου είχε πει τίποτα, παρόλο που είχε εγκαίρως ενημερωθεί, φοβούμενη, όπως πάντα άλλωστε, την κατάσταση των νεύρων μου.
Τι συγκεκριμένα ειπώθηκε σ’ εκείνη τη συνέντευξη δεν έμαθα ποτέ, άλλωστε θα έβαζε στοίχημα πως οτιδήποτε κι αν ήταν αυτό που άκουσαν τα αφτιά των δημοσιογράφων εκείνο το πρωί, εγώ το είχα ήδη ακούσει τουλάχιστον 2 ή 3 φορές μέσα στην τελευταία εβδομάδα. Η καημένη η μητέρα μου βλέπετε, είχε ήδη τότε προ πολλού περάσει εκείνο το ανεπίστρεπτο σημείο, πέραν του οποίου η αναφορά σε οποιουδήποτε είδους λογική γίνεται για λόγους καθαρά ανθρωπιστικούς και προς χάριν της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Μέσα στη θύελλα της νοητικής της ασυνειδησίας, η γερόντισσα είχε μέσα στα 3 τελευταία χρόνια ζήσει τουλάχιστον 5 διαφορετικές ζωές, όλες απόλυτα αληθινές, αλλά όχι απαραίτητα δικές της.
Άφησα τη μητέρα μου μόνη με το συνεργείο και κατευθύνθηκα προς τον Όμιλο.
Συνάντησα και χαιρέτησα όσα μέλη βρίσκονταν εκεί ξεχασμένα από την προηγούμενη ημέρα, επιδιδόμενα σε ανελέητη χαρτοπαιξία, η οποία πλέον θεωρούνταν ύψιστη τεχνική απασχόληση.
Με κέρασαν αφέψημα και συζητήσαμε για τον καιρό, την πολιτική και την επικείμενη παράταση της ισχύος των συνδικαλιστικών συμφωνιών.
Τους ήξερα όλους με το όνομά τους. Είχαμε μεγαλώσει μαζί, αν και σε διαφορετικούς τόπους ο καθένας. Εγώ ειδικά ήμουν μάλλον από τους πιο καινούργιους, αλλά όλα αυτά τα χρόνια, μέσω του διαδικτύου, είχαμε αναπτύξει (κάπως) στενές σχέσεις.


Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Το Τέλος των Ημερών - Κεφ. 2
« Απάντηση #1 στις: 28/07/07, 21:57 »
Με λύπη μου πληροφορήθηκα από τους αξιότιμους φίλους μου για το θάνατο του Φ. Όχι ότι ξαφνιάστηκα βέβαια. Όσον καιρό τον ήξερα και είχα δουλέψει μαζί του, τον θεωρούσα παππού ή έστω γέρο. Οι εξηντάρες γεροντοκόρες της υπηρεσίας ήταν γι’ αυτόν κοπέλες. Έτσι τις αποκαλούσε κι έτσι ήταν για εκείνον, αφού όλες τους είχαν γεννηθεί πολύ αργότερα από τη δική του είσοδο στη δεύτερη περίοδο ωριμότητας. Κι εν τω μεταξύ, είχαν περάσει άλλα 20 χρόνια. Μακριά από μένα οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί δυνατότητας απόδοσης της μακρινής εκείνης εποχής που δούλευα μαζί του στον Φαρμακευτικό Τομέα του Οργανισμού, με ρεαλιστικούς διαλόγους (της τότε διαλέκτου) και τα όμοια. Διατηρώ ωστόσο το δικαίωμα των ισχυρών αναμνήσεων από τις προσωπικές μας στιγμές. Η μνήμη μου άλλωστε υπήρξε η αφορμή για πολλά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με είχε σαν γιο του. Τόσο μ’ αγαπούσε, τόσο απόμακρος κι αυστηρός ήταν μαζί μου. Μου διηγούνταν ιστορίες από τον πόλεμο (το δεύτερο μεγάλο), μου έδινε οδηγίες για να κάνω αντισωματικές εγχύσεις (ουδέποτε προσπάθησα ή χρειάστηκε να κάνω κάτι τέτοιο) με σχετικά σχέδια επί χάρτου, όπου χώριζε την περιοχή των γλουτών σε τεταρτημόρια, με κέντρο το νοητό άξονα του ορθού και, φυσικά, μου έδινε συμβουλές για τον επικείμενο τότε γάμο μου. Η σχετική φιλοσοφία του συνοψιζόταν στη φράση «απέτυχες στο γάμο σου, απέτυχες παντού» και ήθελε να με προφυλάξει από το ενδεχόμενο, μετά τη γ**ήλια τελετή, η απάντηση των φίλων μου στην ερώτησή μου πώς τους φάνηκε η νύφη να είναι «βιάστηκες».
Περιέργως, γι’ αυτόν και τα πολυάριθμα αδέλφια του (τουλάχιστον 5 ή 6), η εποχή της αφθονίας ήταν μια εποχή δύσκολη για τον τόπο και την ιστορία του. Είχε ζήσει, παρ’ όλη την οικονομική του άνεση, μια ζωή λιτή και συντηρητική, με την αυστηρή σύζυγο και συνεργάτιδά του, κόρη ήρωα στρατηγού του πρώτου μεγάλου πολέμου και των μετέπειτα απελευθερωτικών αγώνων.
Στο Φ.Τ. έζησα μαζί του την έξαρση, ή την πρώτη ορατή εκδήλωση της πρώτης εκφυλιστικής νόσου, που αρχικά εκδηλώθηκε στα νεαρά μέλη της κοινωνίας μας. Οι πρώτες σχετικές οδηγίες αντιμετώπισης ήταν ακόμα (λόγω απειρίας) χαλαρές και τα κέντρα ήταν ελεύθερα να χορηγούν θεραπευτικές αγωγές που αποδείχτηκαν βλαβερές πολύ αργότερα αλλά και πολύ πριν απαγορευτούν. Όλα βέβαια υποτίθεται ότι γίνονταν με καλή πρόθεση αλλά δεν ήταν αρκετά. Τίποτα δεν φαινόταν ικανό να σταματήσει την επέκταση της νόσου, πολλώ δε μάλλον που όλες οι σχετικές προσπάθειες γίνονταν τότε στα πλαίσια μιας αφηρημένης άποψης περί γενικού καλού, που λειτουργούσε όμως τελικά απλώς ως κάλυμμα για μια επιπλέον δραστηριότητα συμφέρουσα από οικονομική ή, στην καλύτερη περίπτωση, ερευνητική άποψη.
Τόσο νεφελώδεις ήταν οι απόψεις του κόσμου γι’ αυτό το ζήτημα εκείνη την εποχή, ώστε η αγαπητή σύζυγος και βοηθός του, κατά τη διάρκεια μιας εφημερίας αντιμετώπισης κρίσεων (έτσι ονομαζόταν) επέλεξε να προσφέρει ως βοήθεια σε κάποιον πάσχοντα στο τελευταίο στάδιο 20 μονάδες εκχύλισμα συκομουριάς, κατεβαίνοντας με τέτοιον τρόπο ταχύτατα όσο και αυθαίρετα την κλίμακα της σχετικής φαρμακολογίας. Θυμάμαι ότι από την αρχή αμφέβαλλα για το κατά πόσο μη επανεμφάνιση του φακέλου του συγκεκριμένου ασθενούς στα αρχεία νοσούντων οφειλόταν στην άμεση θεραπευτική δράση του εκχυλίσματος συκομουριάς.
Θυμήθηκα ότι ο Φ. ήταν από τους πρώτους που πλησίασαν οι εμπνευστές της κίνησης ανάδειξης των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Η θέση του ότι η τότε νέα γενιά της αμφισβήτησης (πάντα υπάρχει μια τέτοια) δεν ήταν παρά παιδιά τρελά (sic), που όταν τα σταματήσεις στο δρόμο και τα ρωτήσεις «τι θέλετε» αυτά απαντούν «δεν ξέρω» φαίνεται ότι είχε εκτιμηθεί ιδιαιτέρως.
Είχαμε το ίδιο μικρό όνομα, αλλά εκείνος συνήθιζε να με αποκαλεί με το επώνυμο ενός πολιτικού ηγέτη που είχε γεννηθεί στην ίδια περιοχή με μένα (πολιτικά αντίθετο με τον ίδιο), γιατί εκτός των άλλων, με θεωρούσε έξυπνο και δραστήριο.

Η φωνή με επανέφερε στην πραγματικότητα. Ανασηκώθηκα στην καρέκλα μου αναζητώντας ασυνείδητα, όπως η μύγα το φως, την αιτία της αφύπνισής μου.

Το θηρίο της παλιάς αρρώστιας αργοσάλεψε μέσα μου, γεμίζοντας τον εγκέφαλό μου με υποτιθέμενα υπαρκτές οσμές και άλλες αισθήσεις, κυρίως όμως οσμές, του παρελθόντος.

Η οσμή μιας τουαλέτας, η αφή ενός χνουδωτού παλτού, τα λόγια ενός παλιού τραγουδιού, η αίσθηση ερήμωσης κάποιο χειμωνιάτικο απόγευμα, σ’ ένα χωριό με λιγότερο από 500 κατοίκους, η αναμονή, … αυτή η αναμονή…

Ήμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και περίμενα. Έκοβα βόλτες όλη τη νύχτα. Έκανα σκέψεις που δεν μπορώ να αναπαράγω.

Αποσυνδεδεμένος Agar-agar

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 42
    • Προφίλ
Το Τέλος των Ημερών - 3
« Απάντηση #2 στις: 01/08/07, 08:55 »
Δρασκέλιζα με προσοχή τις πλάκες του δαπέδου σιγά-σιγά και μια-μια και ταυτόχρονα τα όρια της λογικής. Απότομα.
Ο αέρας ερχόταν από το βουνό (μπορούσα να βλέπω ένα μόνο μικρό κομμάτι του) σαν μια δροσερή ανάσα. Μπορούσα να την ακούσω. Κάπου στο βάθος, σε κάποια μόρια της φυσικής μου υπόστασης, ένας εαυτός που αισθανόμουν ξένο, επιδιδόταν σε λογικά συμπεράσματα: Η θεραπεία μου είχε αποτύχει, εάν είχε ποτέ εφαρμοστεί. Ίσως η νόσος δεν είχε καν ποτέ διαγνωστεί σωστά.

Ίσως επρόκειτο απλώς για κείνη την παλιά τομή στο χέρι μου, αποτέλεσμα επιπόλαιης πρόσκρουσής μου πάνω στο τζάμι της νότιας εισόδου της κουζίνας στο σπίτι του λόφου, που παρ’ ολίγο να μου στοιχίσει τη ζωή. Ίσως ποτέ να μην είχα συνέλθει από κείνη την αναισθησία μου, λόγω, είπαν, υπερβολικής απώλειας αίματος. Ό,τι θυμάμαι άλλωστε, τώρα που το σκέφτομαι, από κείνο το συμβάν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τόσο απίθανο όσο και αληθινό. Ίσως ποτέ να μην εμφανίστηκε εκείνος ο καλός συνάδελφος να δώσει τις σωστές οδηγίες για πρώτες βοήθειες στο παραπαίον από τον πανικό πλήθος γύρω μου. Και ο οδηγός; Πως βρέθηκε τη συγκεκριμένη στιγμή ο οδηγός στην απομονωμένη μονάδα μας; Ο χειρουργός; Το γεγονός ότι θυμάμαι  τον ιδρώτα στο πρόσωπό του καθώς προσπαθεί να επανενώσει τους κομμένους τένοντες, συνηγορεί στο ενδεχόμενο να μην υπήρξε ποτέ. Όμως ο πόνος στο χέρι μου είναι αληθινός, όπως κι ο πόνος στο αφτί.
Ξαπλώνω, μικρό παιδάκι στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Μαζί μου ξαπλώνει η μητέρα μου. Άραγε συνέβησαν όλα αυτά;

Ήμουν στο μπαλκόνι όλη τη νύχτα, έτσι είπε η μητέρα μου. Κι εγώ δεν ήξερα ποιόν ή τι περίμενα.
Εν πάση περιπτώσει, ο θάνατος του παλιού προϊσταμένου μου μάλλον με είχε ταράξει περισσότερο απ’ όσο νόμιζα. Η καλή μητέρα πρότεινε καφέ, ενώ μου έφερνε το μπολ με τα πρωινά φραγκόσυκα. Η συνέντευξή της την προηγούμενη ημέρα της είχε αφήσει μια ευχάριστη έξαψη. Είχε την ευκαιρία να πει τόσα πολλά! Για το αλώνισμα στα βορινά αλώνια, για τα ασβεστοκάμινα, για τις εξορίες και τα κρατητήρια απ’ όπου είχε περάσει, μικρό, μαυροντυμένο κοριτσάκι ακόμα, για τα δύο προξενιά που της έγιναν ταυτόχρονα, για τη μάγισσα στο διπλανό χωριό, για τα όνειρά της, που τα περισσότερα έμειναν όνειρα, γιατί «ποιος είπε ότι οι επόμενες γενιές μπορούν να είναι καλύτερες από τις προηγούμενες;»
Έφαγα τα φραγκόσυκα με ευχαρίστηση και ήπια το καφέ μου. Καμιά καταγραφή στο ημερολόγιο.
Αποφάσισα να επισκεφτώ τη χήρα του αφεντικού μου, στο σπίτι που είχα βρεθεί τόσες φορές στο παρελθόν. Η γειτονιά μου φάνηκε στενή (για τους γνωστούς λόγους) και αλλαγμένη. Το φωτογραφείο; το γαλακτοπωλείο; τα δυο μεγάλα και ανταγωνιζόμενα ζαχαροπλαστεία; τα δυο ψιλικατζίδικα; το κρεοπωλείο; τα κάποτε καινούργια σπίτια στη θέση των κάποτε παλιών; Το μικρό φαρμακευτικό τμήμα που ο φαρμακοποιός διατηρούσε εκεί παράλληλα με την εργασία του στον Φ.Τ. ήταν ακόμα εκεί. Αλλαγμένο βέβαια. Είχε ήδη πουληθεί όσο εκείνος ζούσε ακόμα. Στην πραγματικότητα, είχε αναγκαστεί να το πουλήσει, κατ’ απαίτηση του νόμου που καταργήθηκε αμέσως μετά την πρώτη εφαρμογή του κι ο οποίος όριζε όριο ηλικίας για τη συγκεκριμένη απασχόληση. Αυτό το μικρό τμήμα ήταν στην ουσία η ζωή του και συνέχιζε να περνά εκεί τα πρωινά του μέχρι το τέλος, κάνοντας παρέα στο νέο ιδιοκτήτη και τους παλιούς ασθενείς του.
Το σπίτι του ήταν ένα τετράγωνο παραπέρα. Στον τέταρτο όροφο, νομίζω. Κάθε μέρα, έκανε τον ίδιο δρόμο, με το ελαφρύ του βάδισμα. Μόνο ένα τετράγωνο απόσταση.

 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
5 Απαντήσεις
2974 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 20/09/05, 23:56
από geni
10 Απαντήσεις
4303 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 30/06/06, 14:06
από (Κωνσταντίνος. Γ)
4 Απαντήσεις
2537 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 26/10/05, 12:49
από Desert Rose
1 Απαντήσεις
2213 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 03/12/05, 00:19
από Μαργαρίτα Π.
4 Απαντήσεις
2694 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 19/10/07, 11:06
από Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood
120 Απαντήσεις
52062 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 17/04/10, 02:12
από jim.ni
3 Απαντήσεις
2412 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 11/05/08, 00:04
από JimTemoe
6 Απαντήσεις
2850 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 08/10/08, 13:58
από Aganippi
1 Απαντήσεις
2357 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 07/01/14, 05:48
από Lo.Lee.Ta
3 Απαντήσεις
2436 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 14/11/14, 04:11
από ΠΟΙΟΣ