Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ "ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"...

[LuNaFrEaK]

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΟΡΙΣΜΟΣ:

Ποιοτική ονομάζεται οποιαδήποτε μουσική ΔΕΝ έχει κυκλοφορίσει από την Heaven και ΔΕΝ έχει γραφτεί/αντιγραφεί/κλαπεί από Φοίβο/Καρβέλα.

+ 1000

 Το ίδιον χαρακτηριστικό κάθε τέχνης είναι η συναισθηματική έκφραση, οπότε αυτό που εδώ μας απασχολεί δεν είναι ο διαχωρισμός μεταξύ ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής, αλλά μεταξύ μουσικής και ό,τι δεν είναι μουσική. Μεταφέροντας την αναλογία σε ένα άλλο επίπεδο, θα σύγκρινα (όχι πολύ δόκιμα, είναι η αλήθεια) τη μουσική με τη ζωγραφική και τα διασκεδαστικά τραγούδια με τη δουλειά του μπογιατζή: αναμφισβήτητα χρειάζονται και τα δύο, αλλά και το κάθε πράγμα πρέπει να έχει τη θέση του: φαντάζεστε το μπογιατζή να πιστεύει ότι με τη δουλειά του εκφράζει αλήθειες και αξίες κι εκεί που εσείς θέλετε έναν άσπρο τοίχο να σας ζωγραφίζει Kandinsky; Θα είναι αίσχος! Σε ένα άλλο topic είχα παρομοιάσει τη ζωγραφική του Bob Ross με άψυχη εκτέλεση (σα να ανεβοκατεβαίνει κλίμακες στην κιθάρα), γιατί είναι ένα σύνολο τεχνικών, το οποίο δίνει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αλλά ο ίδιος ο ζωγράφος δεν παίρνει θέση απέναντι στα πράγματα, δεν εκφράζει κανένα συναίσθημα και άρα δεν κάνει ζωγραφική.

Αληθεια εντυπωσιαζομαι..Καθε φορα που βλεπω τις απαντησεις σου..Τελοσπαντων...Οπως ειπες ολα χρειαζονται..Οπως κ να χει πιστευω οτι περα απ τα θεματα τεχνικης οπως πχ να ακουσεις ενα κομματι με ασχημο ηχο η λαθη στο παιξιμο κλπ οι τεχνες βασιζονται παρα πολυ στα θεματα του γουστου κ της προσωπικης αισθητικης του καθενος...Οσο για την εμπορικοτητα κλπ που αναφερονται πιο πανω ειναι ελαχιστοι οι ανθρωποι των τεχνων που κανουν οτι κανουν αφιλοκερδως...Γιατι οπως κ να χει καλη η κουλτουρα αλλα αν δν εχεις να φας δυσκολευουν τα πραγματα..Εκτος παλι κ αν σου τρεχουν απ τα μπατζακια ετσι κ αλλιως οποτε κανεις την τρελα σου...Αυτα..

[Salinas]

@ Lunafreak: σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

1) Ας μη μπερδεύουμε το προσωπικό αισθητικό κριτήριο με την καλλιτεχνική αξία.
    Εγώ τον Leonardo Da Vinci τον βρίσκω ανυπόφορο ζωγράφο, δεν αρνούμαι όμως την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία.

2) Η τέχνη υπήρξε πάντα προνόμιο των λίγων. Ο μύθος της τέχνης για το λαό γεννήθηκε μέσα από την άνδρωση των σοσιαλιστικών ιδεών το 19ο αιώνα και απεδείχθη πολλάκις καταστροφική ή τουλάχιστον αβάσιμη: ο λαός (ήτοι μια άμορφη και ετερόκλητη μάζα) είναι φύσει αδύνατον να διαθέτει ένα ενιαίο αισθητικό κριτήριο με το οποίο να εναρμονίζεται το εκάστοτε έργο. Αντιθέτως κάποιος ισχυρός με υποτυπώδη καλλιέργεια, μπορεί να παράσχει στον καλλιτέχνη τα απαραίτητα ώστε να αφοσιωθεί απρόσκοπτα στο έργο του και ενίοτε και μια διόλου ευκαταφρόνητη ιδεολογική βάση. Ακόμα και σήμερα τα αποτελέσματα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στους τομείς της καλλιτεχνικής παραγωγής είναι σαφώς πιο σημαντικά, μπροστά στο 90% των εκτρωμάτων της κρατικοδίαιτης τέχνης

[LuNaFrEaK]

Οπως επισης κ εγω βρισκω τραγικη τη Βισση αλλα την παραδεχομαι σ αυτο που κανει...Απλα βρισκω πολυ υποκριτικα καποια πραγματα του τυπου ο ταδε το νιωθει κλπ κλπ ενω ο αλλος το κανει μονο για τα φραγκα κλπ κλπ..Τελοσπαντων...Για καποιο λογο αυτη η κουβεντα με συγχυζει λιγο κ μου τη σπαει αυτο

[Θοδωρής]

@ Lunafreak: σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

1) Ας μη μπερδεύουμε το προσωπικό αισθητικό κριτήριο με την καλλιτεχνική αξία.
    Εγώ τον Leonardo Da Vinci τον βρίσκω ανυπόφορο ζωγράφο, δεν αρνούμαι όμως την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία.

2) Η τέχνη υπήρξε πάντα προνόμιο των λίγων. Ο μύθος της τέχνης για το λαό γεννήθηκε μέσα από την άνδρωση των σοσιαλιστικών ιδεών το 19ο αιώνα και απεδείχθη πολλάκις καταστροφική ή τουλάχιστον αβάσιμη: ο λαός (ήτοι μια άμορφη και ετερόκλητη μάζα) είναι φύσει αδύνατον να διαθέτει ένα ενιαίο αισθητικό κριτήριο με το οποίο να εναρμονίζεται το εκάστοτε έργο. Αντιθέτως κάποιος ισχυρός με υποτυπώδη καλλιέργεια, μπορεί να παράσχει στον καλλιτέχνη τα απαραίτητα ώστε να αφοσιωθεί απρόσκοπτα στο έργο του και ενίοτε και μια διόλου ευκαταφρόνητη ιδεολογική βάση. Ακόμα και σήμερα τα αποτελέσματα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στους τομείς της καλλιτεχνικής παραγωγής είναι σαφώς πιο σημαντικά, μπροστά στο 90% των εκτρωμάτων της κρατικοδίαιτης τέχνης

κάνεις μεγάλο λάθος .Η τέχνη μαζικά για τον λαό υπήρχε απο την αρχαία εποχή ..και στην Ελλάδα .Υπήρχε και το κριτήριο της ποιότητας .Σήμερα δυστυχώς υπάρχει τις περισσότερες φορές ακατάσχετη ποσότητα και πολύ σπάνια λίγη ποιότητα.

[Salinas]

Με τη διαφορά ότι στην αρχαία Ελλάδα, λαός ήταν οι ευγενείς, οι οποίοι είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση και φυσικά οικονομικούς πόρους, αλλά και τους σκλάβους να δουλεύουν γι'αυτούς, οπότε και όλο το χρόνο τους ελεύθερο.

[Βραζίλης]

Τα κριτήρια για την κρίση της μουσική είναι λίγο ή πολύ υποκειμενικά. Πχ. εγω δεν δεχομαι οτι κριτήριο είναι η ανάγκη έκφρασης ή η οικονομική ανάγκη του καλλιτέχνη. Πχ. ο Μάλαμας είναι (πια) μη-ποιοτικός επειδή κερδίζει το ψωμί του από τη μουσική; ή ο "το'χω ανάγκη πολύ, θέλω θέλω θέλω", στην εκπομπή της Πάνια, είναι ποιοτικός επειδή εκφράζει τα συναισθήματά του;

Ούτε μπορούμε να πούμε οτι κριτήριο είναι η πολυπλοκότητα της σύνθεσης. Πχ. υπάρχουν σκυλάδικα με προσεγμένη και περίτεχνη ενορχήστρωση και εκτέλεση, υπάρχουν και κλασικά ρεμπέτικα ή μπαλάντες με μινιμαλιστική σύνθεση και ενορχήστρωση (με 1-2 όργανα)

Ούτε η απήχηση στον κόσμο είναι κριτήριο. πχ. κλασική μουσική ακούνε λίγοι και χοροπηδάδικα τραγούδια πολλοί. 
(Εκτός αν θεωρήσει κάποιος ότι η ποιότητα είναι αντιστρόφως ανάλογη της απήχησης. Τότε αρκετοί θα'πρεπε να'χαν αυτοκτονήσει μόλις έγιναν διάσημοι, όπως ο Kurt Cobain (πχ. ο Θεοδωράκης θα'πρεπε να'ναι απ'τους πρώτους) )

Το μόνο απόλυτο είναι οτι όλα είναι σχετικά! 

(νομιζω οτι εχει ξανασυζητηθει το θεμα.. και (φυσικα) δεν κατεληξε πουθενα)

[thepianist]

τι πάει να πει ποιοτική μουσική; η μουσική είναι ήχος. επιλέγεις κάθε φορά τι θες να ακούσεις ανάλογα με την διάθεσή σου. δεν υπάρχει ποιοτική μουσική, όπως δεν υπάρχει και καλή ή κακή. Αν θα έπρεπε να πούμε τι είναι ποιοτική μουσική, θα λέγαμε για αυτά τα τραγούδια που έχουν καταφέρει να ακούγονται πάνω από τρία, τέσσερα, δέκα ή παραπάνω χρόνια. Δηλαδή τα τραγούδια αυτά που έχουν κάτι να μας πουν.

δηλαδη το "θα σου κανω μακαρονια με κιμα" του Ρουβα ειναι ποιοτικο? lol

TI ENNOEIΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;   Ό,τι βγάζει ο Ρουβάς είναι ποιοτικό!  Άντε τώρα! 

ναι, απο το "θα σου κανω μακαρονια με κιμα" μεχρι το "εγω τραβαω ζορι"...Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!

Αυτό θα πει, παιδί μου!  Στίχος με νόημα.  Και το αντιλαμβάνεσαι από τον τίτλο κιόλας.  Λιτός κι απέριττος!    

ναι, η αληθεια ειναι οτι με αποστομωσες!

[Anarhikos_Mousikos]

Είμαι αναρχικός μουσικός και γενικά αναρχικός. Κι επειδή γουστάρω τρελά που είμαι αναρχικός, απορρίπτω κατευθείαν το θέμα περί ''Ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής''! Γιατί το κάνω αυτό;
   Ένας από τους κυρίους λόγους που το κάνω είναι για να τονίσω ότι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ να τρώμε κολλήματα με κάποιο είδος μουσικής και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ όσα υπάρχουν κι όσα δεν υπάρχουν! Είναι ευχή και κατάρρα των μουσικών!
   Άλλος λόγος που το απορρίπτω: Ο κάθε άνθρωπος είναι όχι απλά σπάνιος, είναι μοναδικός! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ένα θέμα το εξετάζει ο καθένας με διαφορετικό σημείο αναφοράς!
   Και για να επανέλθω. Τι είναι ποιοτική μουσική; πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε τον όρο ''ποιότητα''. Ναι αλλά σχετικά με το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά το τι είναι ποιότητα και τι όχι! σε άλλον (όπως εγώ) του αρέσει η μπριζόλα με πολύ ξύγκι, άλλος πηγαίνει σε κυρηλέ εστιατόρια που σου το κόβουν με το μαχαίρι το ξύγκι. Δηλαδή η ποιότητα εξαρτάται από το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, το οποίο σημείο αναφοράς διαμορφώνει και το γούστο του!
   Εκτιμάω τρελά την κλασσική μουσική. Εϊναι όμως τρελή προπαγάνδα το ότι τα σκυλάδικα δεν είναι ποιοτική μουσική! Γιατί έτσι; γνώρισα πρόσφατα έναν Μυτιληνιό πληκτρά, έναν Ταξείδη, τον οποίο όταν πήγα και τον άκουσα που έπαιζε με το συγκρότημά του, έμεινα! Έπαιζαν τόσο τζαμάτα (οργανικό σκυλάδικο) που έφτασα σε σημείο να παίρνω ιδέες από τα σκυλάδικα!
   Πηγαίνετε σε ένα καλό σκυλάδικο και παρατηρήστε προσεκτικά το τι παίζουν οι μουσικοί. Τότε θα δείτε ότι μιλάμε για μουσική!
   Και κάτι άλλο
   Έβαλα σε μία φίλη μου να ακούσει το ''Κάτω Απ' Το Μαξιλάρι'' του Θανασάρα. Η φίλη μου αυτή είναι τρελή φαν του Χατζηγιάννη. Όταν άκουσε αυτό το τραγούδι, μου λέει: κοίτα αναρχικέ, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα με αυτό το είδος και η φωνή δε μου άρεσε και τόσο.
   Κι όμως, της έβαλα να ακούσει το τραγούδι! Απ' ό,τι φαίνεται όμως, στη σημερινή εποχή όταν λέμε ''ακούω ένα τραγούδι'' μάλλον εννοούμε ''ακούω ένα είδος μουσικής και κρίνω τη φωνή και τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή''. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! το σωστό είναι: ''ακούω ένα τραγούδι, παίρνω ιδέες, παίρνω ό,τι καλό έχει και απορρίπτω ό,τι δε με εκφράζει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ περί του τι είδος μουσικής είναι το τραγούδι!''.
   Ωραία, καθίστε λοιπόν να ακούσετε μία μάπα μπαλάντα και απορρίψτε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο με τα φοβερά ή εξεζητημένα ακκόρντα ή με τον υπέροχο στίχο!
   Απορρίπτω όλη αυτή τη συζήτηση, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ σε συμπέρασμα και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος χάρη στη μοναδικότητά του, κρίνει εντελώς διαφορετικά την ποιότητα από την μη ποιότητα!

[Θοδωρής]

Δεν είναι απαραίτητο σε κάθε συζήτηση να συμφωνούμε ,η να βγαίνει συμπέρασμα .Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι κάθε συζήτηση ,όταν γίνεται με σκοπό τον προβληματισμό δεν έχει νόημα.Το τι βγαίνει απο τέτοιες τελείως γενικές συζητήσεις στον καθένα ,εξαρτάται απο την προσωπικότητα του καθενόςκαι απο τον βαθμό προσέγκισης που έχουμε .

[ΡΕΑ]

Είμαι αναρχικός μουσικός και γενικά αναρχικός. Κι επειδή γουστάρω τρελά που είμαι αναρχικός, απορρίπτω κατευθείαν το θέμα περί ''Ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής''! Γιατί το κάνω αυτό;
   Ένας από τους κυρίους λόγους που το κάνω είναι για να τονίσω ότι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ να τρώμε κολλήματα με κάποιο είδος μουσικής και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ όσα υπάρχουν κι όσα δεν υπάρχουν! Είναι ευχή και κατάρρα των μουσικών!
   Άλλος λόγος που το απορρίπτω: Ο κάθε άνθρωπος είναι όχι απλά σπάνιος, είναι μοναδικός! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ένα θέμα το εξετάζει ο καθένας με διαφορετικό σημείο αναφοράς!
   Και για να επανέλθω. Τι είναι ποιοτική μουσική; πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε τον όρο ''ποιότητα''. Ναι αλλά σχετικά με το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου. Απ' ό,τι φαίνεται όμως, στη σημερινή εποχή όταν λέμε ''ακούω ένα τραγούδι'' μάλλον εννοούμε ''ακούω ένα είδος μουσικής και κρίνω τη φωνή και τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή''. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! το σωστό είναι: ''ακούω ένα τραγούδι, παίρνω ιδέες, παίρνω ό,τι καλό έχει και απορρίπτω ό,τι δε με εκφράζει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ περί του τι είδος μουσικής είναι το τραγούδι!''.
   Ωραία, καθίστε λοιπόν να ακούσετε μία μάπα μπαλάντα και απορρίψτε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο με τα φοβερά ή εξεζητημένα ακκόρντα ή με τον υπέροχο στίχο!
   Απορρίπτω όλη αυτή τη συζήτηση, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ σε συμπέρασμα και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος χάρη στη μοναδικότητά του, κρίνει εντελώς διαφορετικά την ποιότητα από την μη ποιότητα!

Έχει ένα δίκιο το παιδί.  Σε σκέψεις μας βάζεις...  Και ξέρεις, αυτό είναι πάντα επικίνδυνο.    Από την άλλη πόσο θεμιτό είναι να λέμε "επιβάλλεται" όταν πρόκειται για αρέσκεια, για τέχνη, για μουσική;  Εντάξει, καλό είναι να ακούει κανείς διάφορα πράγματα για να πλουτίζει τα ακούσματά του, αλλά μέχρι εκεί θα έλεγα.

[LuNaFrEaK]

Ενταξει αμα την απορριπτεις εσυ που εισαι κ αναρχικος μουσικος εγω παω πασο....Σορρυ ρε φιλε γιατι επιβαλλεται να τα ακουμε ολα?Δλδ αν ακουσεις κατι κ δν σου αρεσει πρεπει να το ακους συνεχεια μεχρι να ανακαλυψεις κατι το καταπληκτικο εκει μεσα οπως κ δηποτε ας πουμε?

[Anaximandros]

Ενταξει αμα την απορριπτεις εσυ που εισαι κ αναρχικος μουσικος εγω παω πασο....Σορρυ ρε φιλε γιατι επιβαλλεται να τα ακουμε ολα?Δλδ αν ακουσεις κατι κ δν σου αρεσει πρεπει να το ακους συνεχεια μεχρι να ανακαλυψεις κατι το καταπληκτικο εκει μεσα οπως κ δηποτε ας πουμε?

Μάλλον αυτό που λες θα εννοεί ο Αναρχικός. Υπάρχουν κομμάτια των Weather Report (πχ το Teen Town) τα οποία τα ακούς μία φορά και τα βαριέσαι όμως αν βρεις το χρόνο και την υπομονή να τα ακούσεις πολλές φορές, ανακαλύπτεις τη δυναμική που κρύβουν μέσα τους!
Τώρα, δε συμφωνώ με τον Αναρχικό στο ότι επισημαίνει ότι απορρίπτει τη συζήτηση περί ποιότητας ενώ αξίζει πιο πολύ να επισημάνει εκείνο το σημείο που λέει κάτι για είδη ή αλλιώς ταμπέλες στη μουσική (είδη μουσικής).

[thepianist]

Είμαι αναρχικός μουσικός και γενικά αναρχικός. Κι επειδή γουστάρω τρελά που είμαι αναρχικός, απορρίπτω κατευθείαν το θέμα περί ''Ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής''! Γιατί το κάνω αυτό;
   Ένας από τους κυρίους λόγους που το κάνω είναι για να τονίσω ότι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ να τρώμε κολλήματα με κάποιο είδος μουσικής και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ όσα υπάρχουν κι όσα δεν υπάρχουν! Είναι ευχή και κατάρρα των μουσικών!
   Άλλος λόγος που το απορρίπτω: Ο κάθε άνθρωπος είναι όχι απλά σπάνιος, είναι μοναδικός! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ένα θέμα το εξετάζει ο καθένας με διαφορετικό σημείο αναφοράς!
   Και για να επανέλθω. Τι είναι ποιοτική μουσική; πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε τον όρο ''ποιότητα''. Ναι αλλά σχετικά με το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά το τι είναι ποιότητα και τι όχι! σε άλλον (όπως εγώ) του αρέσει η μπριζόλα με πολύ ξύγκι, άλλος πηγαίνει σε κυρηλέ εστιατόρια που σου το κόβουν με το μαχαίρι το ξύγκι. Δηλαδή η ποιότητα εξαρτάται από το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, το οποίο σημείο αναφοράς διαμορφώνει και το γούστο του!
   Εκτιμάω τρελά την κλασσική μουσική. Εϊναι όμως τρελή προπαγάνδα το ότι τα σκυλάδικα δεν είναι ποιοτική μουσική! Γιατί έτσι; γνώρισα πρόσφατα έναν Μυτιληνιό πληκτρά, έναν Ταξείδη, τον οποίο όταν πήγα και τον άκουσα που έπαιζε με το συγκρότημά του, έμεινα! Έπαιζαν τόσο τζαμάτα (οργανικό σκυλάδικο) που έφτασα σε σημείο να παίρνω ιδέες από τα σκυλάδικα!
   Πηγαίνετε σε ένα καλό σκυλάδικο και παρατηρήστε προσεκτικά το τι παίζουν οι μουσικοί. Τότε θα δείτε ότι μιλάμε για μουσική!
   Και κάτι άλλο
   Έβαλα σε μία φίλη μου να ακούσει το ''Κάτω Απ' Το Μαξιλάρι'' του Θανασάρα. Η φίλη μου αυτή είναι τρελή φαν του Χατζηγιάννη. Όταν άκουσε αυτό το τραγούδι, μου λέει: κοίτα αναρχικέ, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα με αυτό το είδος και η φωνή δε μου άρεσε και τόσο.
   Κι όμως, της έβαλα να ακούσει το τραγούδι! Απ' ό,τι φαίνεται όμως, στη σημερινή εποχή όταν λέμε ''ακούω ένα τραγούδι'' μάλλον εννοούμε ''ακούω ένα είδος μουσικής και κρίνω τη φωνή και τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή''. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! το σωστό είναι: ''ακούω ένα τραγούδι, παίρνω ιδέες, παίρνω ό,τι καλό έχει και απορρίπτω ό,τι δε με εκφράζει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ περί του τι είδος μουσικής είναι το τραγούδι!''.
   Ωραία, καθίστε λοιπόν να ακούσετε μία μάπα μπαλάντα και απορρίψτε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο με τα φοβερά ή εξεζητημένα ακκόρντα ή με τον υπέροχο στίχο!
   Απορρίπτω όλη αυτή τη συζήτηση, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ σε συμπέρασμα και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος χάρη στη μοναδικότητά του, κρίνει εντελώς διαφορετικά την ποιότητα από την μη ποιότητα!

κοιτα, επειδη εχω γνωρισει πολλους αναρχικους μουσικους, χωρις να αμφισβητω αυτα που λες και την γνωμη σου,δν συμφωνω.  Πιστευω πως αν ολοι ακουγαμε ολα τα ειδη της μουσικης δν θ υπηρχε ενωση της ψυχης κ του μυαλου κ σε καποιες περιπτωσεις του σωματος  με την μουσικη. καθε αυτι δεχεται διαφορετικα μουσικα ερεθισματα, καποτε καλα και καποτε οχι, και δν μπορει να ακουσει απ'ολα, οσο αναρχικος κι αν ειναι. Η ταπεινη μου γνωμη..

[Anaximandros]

Είμαι αναρχικός μουσικός και γενικά αναρχικός. Κι επειδή γουστάρω τρελά που είμαι αναρχικός, απορρίπτω κατευθείαν το θέμα περί ''Ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής''! Γιατί το κάνω αυτό;
   Ένας από τους κυρίους λόγους που το κάνω είναι για να τονίσω ότι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ να τρώμε κολλήματα με κάποιο είδος μουσικής και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ όσα υπάρχουν κι όσα δεν υπάρχουν! Είναι ευχή και κατάρρα των μουσικών!
   Άλλος λόγος που το απορρίπτω: Ο κάθε άνθρωπος είναι όχι απλά σπάνιος, είναι μοναδικός! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ένα θέμα το εξετάζει ο καθένας με διαφορετικό σημείο αναφοράς!
   Και για να επανέλθω. Τι είναι ποιοτική μουσική; πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε τον όρο ''ποιότητα''. Ναι αλλά σχετικά με το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά το τι είναι ποιότητα και τι όχι! σε άλλον (όπως εγώ) του αρέσει η μπριζόλα με πολύ ξύγκι, άλλος πηγαίνει σε κυρηλέ εστιατόρια που σου το κόβουν με το μαχαίρι το ξύγκι. Δηλαδή η ποιότητα εξαρτάται από το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, το οποίο σημείο αναφοράς διαμορφώνει και το γούστο του!
   Εκτιμάω τρελά την κλασσική μουσική. Εϊναι όμως τρελή προπαγάνδα το ότι τα σκυλάδικα δεν είναι ποιοτική μουσική! Γιατί έτσι; γνώρισα πρόσφατα έναν Μυτιληνιό πληκτρά, έναν Ταξείδη, τον οποίο όταν πήγα και τον άκουσα που έπαιζε με το συγκρότημά του, έμεινα! Έπαιζαν τόσο τζαμάτα (οργανικό σκυλάδικο) που έφτασα σε σημείο να παίρνω ιδέες από τα σκυλάδικα!
   Πηγαίνετε σε ένα καλό σκυλάδικο και παρατηρήστε προσεκτικά το τι παίζουν οι μουσικοί. Τότε θα δείτε ότι μιλάμε για μουσική!
   Και κάτι άλλο
   Έβαλα σε μία φίλη μου να ακούσει το ''Κάτω Απ' Το Μαξιλάρι'' του Θανασάρα. Η φίλη μου αυτή είναι τρελή φαν του Χατζηγιάννη. Όταν άκουσε αυτό το τραγούδι, μου λέει: κοίτα αναρχικέ, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα με αυτό το είδος και η φωνή δε μου άρεσε και τόσο.
   Κι όμως, της έβαλα να ακούσει το τραγούδι! Απ' ό,τι φαίνεται όμως, στη σημερινή εποχή όταν λέμε ''ακούω ένα τραγούδι'' μάλλον εννοούμε ''ακούω ένα είδος μουσικής και κρίνω τη φωνή και τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή''. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! το σωστό είναι: ''ακούω ένα τραγούδι, παίρνω ιδέες, παίρνω ό,τι καλό έχει και απορρίπτω ό,τι δε με εκφράζει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ περί του τι είδος μουσικής είναι το τραγούδι!''.
   Ωραία, καθίστε λοιπόν να ακούσετε μία μάπα μπαλάντα και απορρίψτε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο με τα φοβερά ή εξεζητημένα ακκόρντα ή με τον υπέροχο στίχο!
   Απορρίπτω όλη αυτή τη συζήτηση, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ σε συμπέρασμα και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος χάρη στη μοναδικότητά του, κρίνει εντελώς διαφορετικά την ποιότητα από την μη ποιότητα!

κοιτα, επειδη εχω γνωρισει πολλους αναρχικους μουσικους, χωρις να αμφισβητω αυτα που λες και την γνωμη σου,δν συμφωνω.  Πιστευω πως αν ολοι ακουγαμε ολα τα ειδη της μουσικης δν θ υπηρχε ενωση της ψυχης κ του μυαλου κ σε καποιες περιπτωσεις του σωματος  με την μουσικη. καθε αυτι δεχεται διαφορετικα μουσικα ερεθισματα, καποτε καλα και καποτε οχι, και δν μπορει να ακουσει απ'ολα, οσο αναρχικος κι αν ειναι. Η ταπεινη μου γνωμη..

Φίλε, έχεις δίκιο σ΄αυτό που λες. Όντως, όσο και να προσπαθούμε να γίνουμε αναρχικοί και να δεχόμαστε τα πάντα έτσι ώστε να προσπαθούμε να ανοίξουμε τον μουσικό μας ορίζοντα, δεν θα μπορούμε να τα ακούσουμε όλα. Και αυτό ίσως γιατί μας περιορίζουν ίσως τα βιώματά μας ή η διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.

[Anaximandros]

Δεν είναι απαραίτητο σε κάθε συζήτηση να συμφωνούμε ,η να βγαίνει συμπέρασμα .Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι κάθε συζήτηση ,όταν γίνεται με σκοπό τον προβληματισμό δεν έχει νόημα.Το τι βγαίνει απο τέτοιες τελείως γενικές συζητήσεις στον καθένα ,εξαρτάται απο την προσωπικότητα του καθενόςκαι απο τον βαθμό προσέγκισης που έχουμε .

+1000000000!

[antichrist lover]

εγώ πστεύω οτι η μουσική προκύπτει ποιοτική όταν γράφεται γιατί έχει ανάγκη να εκφράσει συναισθήματα κ όχι όταν γράφεται για να προλάβει το κλείσιμο της σεζόν της δισκογραφικής. η μουσική δεν είναι μόνο ταλέντο, άντικατοπτρίζει ολόκληρες ζωές. δεν είναι τυχαίο που όταν ακούς ένα κομμάτι νιώθεις στο πετσί σου πως ένιωθε αυτός που το έγραψε εκείνη τη στιγμή. ποιοτικό είναι κάτι αυθεντικό κ διαχρονικό, που απαιτεί κόπο. η μουσική που γράφεται σήμερα δεν δοκιμάζεται τώρα. θα δοκιμαστεί μετά από 10ετίες.

[MACMISIAS]

Αντικειμενικά κριτήρια περί τέχνης; Μμμ...Χλωμό μου φαίνεται....Ναι θα μπορούσαμε να πούμε η διαχρονικότητα μετράει , η τεχνογνωσία του μουσικού κ.α πολλά και ωραία, αλλά για παράδειγμα ο Βαμβακάρης δεν ήξερε να διαβάζει νότες ,οπότε αυτό τον έκανε κακότεχνο καi όχι ποιοτικό;Τα περί ποιότητας εμένα μου φαίνονται ύποπτα...Κάποιοι κρύβονται πολλές φορές πίσω από τη ταμπέλα του ποιοτικού ,για να κρύψουν την έλλειψη φλόγας και αυθορμητισμού.Επίσης έχουν στηθεί ολόκληρες επιχειρήσεις , γύρω από την ποιότητα( βλέπε ωδεία ,δισκογραφικές , περιοδικά κτλ.) που έχουν σκοπό να κερδίσουν πουλώντας μαζί με τη γνώση και την αλλαζονεία στους πελάτες τους , ότι ανήκουν σε αυτόν τον υπέροχο κύκλο των ποιοτικών ανθρώπων και όχι στη πλέμπα των αδαών...Για να μην κουράζω άλλο,εγώ καταλήγω μόνο στο υποκειμενικό κριτήριο του καθενός .Και αποψή μου τελικά είναι να διαλέγω ότι μου φαίνετε εμένα εμπνευσμένο και ειλικρινές.   

[Fminmaj7]

H γνώμη περί της ποιότητας κάποιου είδους δεν εξαρτάται από το γούστο ή την αρέσκεια, αλλά από την γνώση γι αυτό το είδος.

Ένα απλό παράδειγμα: Περί της ποιότητας ενός υφάσματος μπορεί να αποφανθεί μόνο ο ειδικός ή έστω ο ερασιτέχνης για την υφασματοποιεία.
Η αποδοχή κάποιου είδους δεν εξαρτάται μόνο από το είδος της  ποιότητάς του, αλλά και από τις συνθήκες και τις ανάγκες στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Άσχετα απ' αυτό όσο περισσότερο γνωρίζουμε τόσο αλλάζουμε γνώμη, κι αυτό είναι απολύτως υγιές και η παραδοχή του δείχνει μεγαλείο.

εγραψες παππου

[Garvin]

Με όλο το σεβασμό, το θέμα είναι από αυτά που γράφουμε σαν ηλίθιοι ατελείωτα και μακροσκελή post χωρίς να βγαίνει κανένα συμπέρασμα όπως πχ το "Υπάρχει Θεός'' και άλλα! Η ανάγκη προσκόλλησης ταμπελών στις τέχνες είναι έγκλημα. Πόσο μάλλον όταν θες να χαρακτηρίσεις ''ποιοτική'' ή μη ''ποιοτική'' τη μουσική. Ο καθένας, ανάλογα με την παιδεία του το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Δεν υπάρχει ορισμός. Ευτυχώς.