Θέματα

1

Μουσική και διαδίκτυο / Πως να βρίσκετε MP3 μέσω Google!

« στις: 23/02/04, 19:55 »

Αργά ή γρήγορα φαντάζομαι πως θα μεταφερθεί από εδώ ή θα επικολληθεί ως μόνιμος οδηγός.

Πριν μερικές μέρες στο forum ενός fan site των Radiohead δημοσιεύθηκε ένας οδηγός ανεύρεσης mp3 με τη χρήση της πιο δημοφιλούς μηχανής αναζήτησης, το Google. Ο οδηγός δεν είναι παρά ένα txt αρχείο που μπορείτε να κατεβάσετε και μέσα από το προσωπικό site του δημιουργού του. Στο τελευταίο μπορείτε να βρείτε και μια λίστα από mp3 διευθύνσεις καθώς κι άλλον έναν οδηγό για αναζήτηση σε αυτές.

Νομίζω πως ειδικά η ανεύρεση κομματιών μέσω του Google με τους τρόπους που προτείνει θα λύσει τα χέρια πολλών. Ρίξτε μια ματιά κι έχετε τα links υπόψη, όποτε χρειαστεί να βρείτε κάποιο mp3.

2

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Κόρε. Ύδρο. - Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ

« στις: 22/01/04, 03:12 »

"Αν όλα τέλειωναν εδώ" θα λυπόμουν ιδιαίτερα, έστω κι αν κρατάω στα χέρια μου ένα καλά κρυμμένο διαμαντάκι που στολίζει τη γενικά πενιχρή ελληνόφωνη rock σκηνή...κι αυτό γιατί οι Κερκυραίοι Κόρε. Ύδρο. μοιάζουν να αποτελούν μια καλλιτεχνική όαση, ικανή να αιμοδοτήσει και να εμπνεύσει ένα ολόκληρο ρεύμα, που "μάχεται" συνειδητά τη ματαιοδοξία της εμπορικής καταξίωσης ως αυτοσκοπό. Αν κάτι έχουν να προτείνουν περισσότερο από όλα οι Κ.Υ. αυτό είναι άποψη...κι από προτάσεις που καινοτομούν και διαφοροποιούνται, αν μη τι άλλο διψάμε στην εποχή των Δυτικών Συνοικιών και των κακέκτυπών τους.

Οι Κ.Υ. όμως μόνο νέοι δεν είναι στα μουσικά πράγματα...ξεκίνησαν πίσω στο 1993 ως μια ιδιαίτερα ανατρεπτική μπάντα, που προφανώς ουδέποτε πήρε τον εαυτό της και πολύ στα σοβαρά. Διαποτισμένοι από τη DIY φιλοσοφία, μοιράζανε σε φίλους και γνωστούς τα lo-fi (προφανώς σε τετρακάναλο) "κατασκευάσματά" τους, που πολλές φορές αγγίζανε τα όρια του cult. "Άτεχνοι" μέσα στην καλλιτεχνική τους άποψη, θύμιζαν αρκετά την περίπτωση των Lost Bodies. Με την πάροδο των χρόνων άλλοι έφυγαν, άλλοι αντικαταστάθηκαν κι άλλοι παρέμειναν, μέχρι την χρονολογία ορόσημο του 2001 που η ένταξη του Αλέξανδρου Μακρή στο γκρουπ, οδήγησε σε ένα νέο ξεκίνημα σε άλλες βάσεις. Το αποτέλεσμα είναι το album που περιγράφω, ενώ τ' ακούω και πάλι...

Οι Κ.Υ. είναι ανατρεπτικοί στα εκφραστικά τους μέσα...η συνήθης (αν και τίποτα δεν είναι συνηθισμένο στην περίπτωσή τους) 4μελής ενορχήστρωση εμπλουτίζεται με μεταλλόφωνο, βιολοντσέλο (παραμορφωμένο και μη), βιολί, βιόλα, τρομπέτα και θόρυβο από κιθάρα και μπάσο. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στη μεστότητα των μελωδιών που ξεχειλίζουν πολλές φορές ποικίλες και πολύμορφες και στο ίδιο ακόμα κομμάτι, σα λουλούδια με πολύχρωμα πέταλα. Ένας ήχος που άλλοτε ντύνεται την παραμόρφωση και το βόμβο κι άλλοτε στέκει γυμνός κι απέριττος μπροστά στη διαύγεια και την κρυστάλλινη εκφορά...ένας ήχος απρόβλεπτος που μπορεί από σπαραχτικά θρηνητικός να μετατραπεί σε παιχνιδιάρικος («Μη Με Ρωτάς») και τ' αντίστροφο με μια φυσικότητα που πείθει και δεν καταγράφεται ως αυτάρεσκα προκλητική ακριβώς λόγω της αυθεντικότητας της...στο σύνολό του όμως γλυκόπικρος και με μια ασίγαστη μελαγχολία να τον διαπνέει («Όταν ο διάδρομος ρουφήξει τα παιχνίδια μου», «Η καλοσύνη σου», «Ο πιο ενδιαφέρων καταθλιπτικός άνθρωπος στον κόσμο»)...πάντα όμως πρωτότυπος.

Και σε αυτό βοηθά τα μέγιστα ο στίχος: βαθιά εξομολογητικός, επικίνδυνα άμεσος, οικείος μέσα στην ιδιαιτερότητά του, μετατρέπεται πάραυτα σε δικό σου λόγο. Κι οι Κ.Υ. ξέρουν πως να του συμπεριφερθούν...πότε τον στριμώχνουν στις ανάγκες τις ρίμας και πότε τον αφήνουν εντελώς ελεύθερο να εκφράσει τις ανάσες των λέξεων, χωρίς πρέπει κι επιβάλλεται. Οτιδήποτε αρκεί να ικανοποιηθεί η καλλιτεχνική ανησυχία. Το κομμάτι «Όλες οι μικρές μου λέξεις» είναι προσαρμογή του τραγουδιού των Magnetic Fields (δηλαδή του Stephen Merritt) με τον τίτλο «All my little words» από τον εξαιρετικό τριπλό τους δίσκο με το όνομα «69 Love Songs»…ακόμα κι αυτό λέει πολλά για τη μουσική τους παιδεία κι ενδεικτικό της αισθητικής τους.

Με 15 κομμάτια είναι δύσκολο να μη βρεις κάτι που να αγαπήσεις. Στιγμιαία όχληση (όχι αρκετή για να αλλοιώσει τη συνολική εικόνα) υπήρξε στο άκουσμα της φωνής του τραγουδιστή...η χροιά όμως είναι ένα σαφώς υποκειμενικό στοιχείο...άλλοι ενδέχεται να τη λατρεύσουν...άσε που με το χρόνο με "κέρδισε". Αξίζει τουλάχιστον να τους δώσετε την ευκαιρία της ακρόασης...αποσπάσματα από κομμάτια υπάρχουν στο προσωπικό τους site (αν και αδικούν το σύνολο). Στο χέρι μας πάντως είναι να μεταστρέψουμε το τοπίο της ελληνικής «rock» σε κατευθύνσεις με ουσία και αξία...εντάξει, να κλαιγόμαστε για τα συγκροτηματάκια του συρμού που κατακλύζουν τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, αλλά αν δε στηρίξουμε έμπρακτα αυτούς που το αξίζουν, δε θα γλυτώσουμε ποτέ από τους πρώτους.

Επίσημο Site

3

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Στέλιος Μποτωνάκης - Έξω Απ'το Χρόνο

« στις: 18/09/03, 03:01 »

Το συγκεκριμένο δίσκο τον πλεύριζα καιρό τώρα, όποτε τον συναντούσα στις δισκογραφικές μου αναζητήσεις στο Μοναστηράκι...συνεχώς μπροστά μου, να τονίζει την παρουσία του, σα να απαιτεί την αγορά του. Η μόνη ουσιαστική επαφή μαζί του μέχρι σήμερα ήταν μια μικρή παρουσίαση από το Δίφωνο, το οποίο άφηνε να εννοηθεί πως ο δίσκος είναι αξιόλογος και κυρίως φέρει μια πρωτοτυπία. Άμα τον πετυχαίνεις και με 5Ε, δεν το σκέφτεσαι και ιδιαίτερα...

Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς στον Μποτωνάκη είναι το ηχόχρωμα της φωνής του...βαθιά μπάσα φωνή που άλλοτε τείνει προς το Μάλαμα κι άλλοτε φανερώνει μια αισθητική Ζερβουδακική, με κρητικές πινελιές και γυρίσματα. Ταυτόχρονα όμως νοιώθεις πως το στυλ είναι αρκετά προσωπικό για να περιορίζεται πίσω από γνώριμα χρώματα φωνών. Ως προς αυτήν την κατεύθυνση συνεπικουρεί και η μουσική του γραφή. Ο ορισμός "αρκετά ροκ για έντεχνος κι αρκετά έντεχνος για ροκ" που πέτυχα σε ένα review στο Internet δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αλλά δεν επαρκεί για να περιγράψει πλήρως την ιδιαιτερότητα των συνθέσεων. Επιτέλους, ένας τραγουδοποιός που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα...δείχνοντας, προτείνοντας, άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε λιγότερο, αλλά αποφεύγοντας τις στενωπούς της κοινοτοπίας και του προβλέψιμου, κατορθώνει να εφάπτεται με το ήδη γνώριμο και τις αναφορές του, για να μη σε αποστασιοποιεί εντελώς από τη γλυκιά οικιότητα των ήχων. Οι ρυθμοί αρκετοί και ποικίλλοι...η διάθεση για πειραματισμό και καλλιτεχνικό ρίσκο παρούσα σχεδόν σε κάθε κομμάτι...η επιθυμία για ανίχνευση νέων μουσικών διαδρομών, έστω κι ως μοναχικός στρατολάτης, σε μια εποχή που εξυμνεί κι επιβάλλει το σύνηθες, αρκούντως έντονη...οι ενορχηστρώσεις (του Γιώργου Παλαμιώτη) άλλοτε εν μέσω ηλεκτρισμένων πρισμάτων ("Φυσάει Αέρας") κι άλλοτε ντυμένες με μια laid back ακουστική αίσθηση ("Μη Φοβάσαι"), επαφίονται σε μια πλειάδα οργάνων: 12χορδη κιθάρα, άταστο μπάσο, νταούλι, τσέλο, rain stick, πιάνο, ακουστικές/ηλεκτρικές κιθάρες, κρουστά, τύμπανα και πλήκτρα.

Ατέλειες, μειονεκτήματα, αδυναμίες σίγουρα υπάρχουν (κυρίως σε κάποιες στιχουργικές αναφορές...πχ στο κομμάτι "Χόρεψε Μωρό Μου"), αλλά είσαι διατεθειμένος να τα συγχωρήσεις, αφού τελικώς ο δημιουργός κατορθώνει να τα εκμηδενίζει μπροστά στο σύνολο της πρώτης του δισκογραφικής προσπάθειας. Ίσως αυτές ακριβώς οι αδυναμίες είναι που δίνουν στο εγχείρημα μια ακόμα πιο "γήινη" αίσθηση που κάθε ακρόαση την κάνει ακόμα και πιο ουσιαστική.

Σημαντική κι η συνεισφορά της Μελίνας Κανά, που χαρίζει τη φωνή της σε ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του δίσκου ("Στου Ονείρου Τ'ανοιχτά"). Μόνο που τα φωνητικά της τυγχάνουν μιας μικρής, κι εξαίσιας, ηλεκτρονικής επεξεργασίας που τελικά υφαίνουν ως ατμόσφαιρα μια εξώκοσμη μουσική αύρα. Ταυτόχρονα ο Μποτωνάκης έχει δανειστεί αποσπάσματα από ποιήματα των Παπαδιαμάντη και Πολυδούρη στα κομμάτια "Αιθέριο Σώμα" και "Φυσάει Αέρας" αντίστοιχα.

Ελπίζω ο συγκεκριμένος δίσκος να τύχει της αρμόζουσας προβολής (αν και δεν είμαι αισιόδοξος). Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλους υπερεκτιμημένους, ελέω ονόματος των δημιουργών τους και για να το θέσω καλύτερα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα που πέτυχα τελευταία από την ελληνόφωνη σκηνή.

Αντιγράφω κι από το δελτίο τύπου (που το βρήκα στο Internet), κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία:

«Γεννήθηκα στην Αθήνα, το καλοκαίρι του '73. Οι γονείς μου είναι κρητικής καταγωγής και πάντα είχα ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Στα 7 μου χρόνια αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο, ένα album του Elvis Prisley «Rockin' days». Ήταν το δώρο που ζήτησα επίμονα από τους γονείς μου όταν πήγαμε στο «Μινιόν» αντί για παιχνίδι!
Την ίδια στιγμή άκουγα πολύ κρητική μουσική είτε στο σπίτι, είτε στο αυτοκίνητο, είτε σε εκδηλώσεις και γιορτές. Στα 14 μου πήρα την πρώτη μου κιθάρα από το Μοναστηράκι, χωρίς να γκρινιάζουν οι δικοί μου, κι αρχίσαμε να παίζουμε με φιλαράκια. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω άρχισα να γράφω - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα - τα πρώτα μου τραγούδια... Στα 18μου έκανα τις πρώτες εμφανίσεις σε μπαράκια της Αθήνας με δικά μου τραγούδια και κάπου στα 21 τα παράτησα όλα...»

Από τότε πέρασαν οκτώ χρόνια γεμάτα εμπειρίες & διαθέσεις, χωρίς να σταματήσει ποτέ να γράφει μουσική, που παρέμενε η μεγάλη αγάπη..."

Tracklist:

1. Πράσινο Χαλί
2. Θα Βάλω Πλώρη
3. Στου Ονείρου Τ'ανοιχτά (Εισαγωγή)
4. Στου Ονείρου Τ'ανοιχτά
5. Φυσάει Αέρας
6. Έξω Απ'το Χρόνο
7. Χόρεψε Μωρό Μου
8. Μη Φοβάσαι
9. Θαύματα
10. Αιθέριο Σώμα
11. Κοιτώ Τον Ήλιο

4

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Top 50 Worst Guitar Solos of the Millennium

« στις: 28/08/03, 02:52 »

Ίσως να ταίριαζε και στα δημοψηφίσματα ή στους μουσικούς συνδέσμους, αλλά ας είναι...το e-zine Pitchfork, πριν από καιρό, είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο του Michael Sandlin (ένας απλός reviewer) με θέμα Τα 50 Χειρότερα Κιθαριστικά Σόλο της Χιλιετίας...προφανώς είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων τότε (κι ενδεχομένως να το κάνει και τώρα)...αντιγράφω τον πρόλογο κι ένα απλό παράδειγμα:

What would possess us to compile the worst guitar solos in history? I mean, come on, it's no great feat to list the best guitar solos ever. Just put Hendrix, Page, Clapton, and Gilmour in the Top 10 and everyone's happy. It's obscuring reality somewhat, but it's convenient.

The worst guitar solos, on the other hand, don't get talked about much. I know I left out plenty of deserving guitar dudes on this list (there's a lot of hammered nuts out there, y'know). I took care to exclude bozos like Yngwie Malmsteen, Steve Vai, and John McLaughlin because, frankly, their styles seem to have less to do with pure rock-n-roll than that of say, Eddie Van Halen. Anyway, it's a good bet that some of you will consider some or all of these solos the best of all time. For those about to sulk, we at Pitchfork salute you.

...στη θέση 6:

6. "Fuel to the Fire" by Rory Gallagher
Soloist: Rory Gallagher
Album: Photo-Finish
Year: 1978

Another colossal blues wankfest from the dreaded year of '78, when disco stood toe- to- toe with mediocre blues- rock as the crap of choice polluting the airwaves. Photo-Finish establishes Gallagher as another insufferable Clapton copycat. At times, his phrasing is such an obvious facsimile of Clapton's that it just becomes funny. In a close race, the solos on "Fuel to the Fire" place first in a succession of losers. Its slow blues feel hobbles along as Gallagher's guitar cries out, parrot- like, for attention: "I'm the next Clapton, I'm the next Clapton!"

5

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Μουσική πρόταση...

« στις: 25/08/03, 15:59 »

Επειδή πολλά ακούγονται κατά καιρούς (όχι πάντα αδίκως) για την άνυδρη ελληνική σκηνή που δεν έχει τίποτα να επιδείξει και δει πρωτοποριακό ή ικανό να σταθεί επάξια απέναντι στο μεγάλο ανταγωνισμό του εξωτερικού, νομίζω πως η ακόλουθη είδηση (που δεν είναι και τόσο νέα) θα ικανοποιήσει πολλούς.

Μέσα στο 2002 οι Sigmatropic (πίσω τους κρύβεται ο Άκη Μπογιατζής...το Δίφωνο τους ενέταξε ανάμεσα στα 10 συγκροτήματα που μας κάνουν εθνικά υπερήφανους το 1999, μαζί με Blue Birds Refuse To Fly, Ονειροπαγίδα, Raining Pleasure, Woofer, Closer, Διάφανα Κρίνα, Καπνός, Ροδάμα, Teenage Angst) κυκλοφόρησαν έναν θαυμάσιο δίσκο με τον τίτλο "Δεκαέξη Χαϊκού Και Άλλες Ιστορίες"...για περισσότερες πληροφορίες, ορίστε μερικά κατατοπιστικότατα review γύρω από την αξία του: Avopolis, MIC, Atraktos κα. Ενδεχομένως να πέρασε απαρατήρητο από πολλούς (αυτή είναι και η μοίρα των μη "εύκολων" δημιουργιών λίγο πολύ), αλλά ποτέ δεν είναι αργά για την απόκτησή του...τα ακόμα πιο σπουδαία όμως βρίσκονται παρακάτω...(αντιγράφω από το site των Sigmatropic)

"Οι Sigmatropic και τα δεκαέξη χαϊκού θα κάνουν ένα μεγάλο διεθνές βήμα με την κυκλοφορία του CD Sixteen Haiku and Other Stories.

Στο  CD, που θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβρη του 2003, θα περιλαμβάνονται σε αγγλική απόδοση όλα τα κομμάτια του ελληνόφωνου δίσκου, στα οποία τη φωνή τους θα έχουν δανείσει 18 μουσικοί από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ."

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι 18 μουσικοί που συμπεριλαμβάνονται?...(τρίψτε λίγο τα μάτια σας):

Laetitia Sadier (Stereolab), Mark Mulcahy, Cat Power (Chan Marshall), John Grant (The Czars), James Sclavunos (The Bad Seeds, The Vanity Set), Pinkie Maclure, James W Hindle, Alex Gordon (Lincoln), Steve Wynn, Carla Torgerson (The Walkabouts), Howe Gelb (The Giant Sand), Mark Eitzel, Edith Frost, Martine Roberts (Broken Dog), Simon Joyner, Alejandro Escovedo, Lee Ranaldo (Sonic Youth), Robert Wyatt.

Για όσους δε γνωρίζουν, μιλάμε για μουσικούς ολκής και μεγέθη αξιολογότατα στο χώρο της rock, alternative country, folk, indie, electropop μουσικής...κι αν μη τι άλλο συμμετέχουν επειδή αναγνωρίζουν την αξία του άλμπουμ.

Εύχομαι κι ελπίζω να τιμήσουν, διά μέσου της αγοράς, την προσπάθεια αυτή, όλοι εκείνοι που μονίμως καταλήγουν σε ισοπεδωτικές κρίσης σχετικά με την εγχώρια δημιουργία. Ας δείξουμε και λίγο έμπρακτα το ενδιαφέρον μας, γιατί στο τέλος οι καλλιτέχνες που αξίζουν ανταπόδωσης, θα "πεθάνουν" στην ψάθα από την πολύ, κοινώς αποδεκτή, εκτίμηση και μόνο...

6

F.A.Q. αυτών των σελίδων / Πως να κάνετε "Παράθεση" (Quoting)

« στις: 25/08/03, 01:11 »

Έχω παρατηρήσει πως αρκετοί στα μηνύματά τους δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν σωστά τη δυνατότητα της "παράθεσης"...είτε δε γνωρίζουν καν την ύπαρξή της, είτε την εφαρμόζουν εντελώς λανθασμένα. Έχω ήδη στείλει 1-2 προσωπικά μηνύματα για το συγκεκριμένο θέμα και θα επαναλάβω κάποιες από αυτές τις οδηγίες προκειμένου να γίνει κατανοητή η σωστή χρήση της:

Υπάρχουν δύο απλοί τρόποι για να κάνετε παράθεση...(όπου βλέπετε αστερίσκο "*", μην τον υπολογίσετε καν...απλώς είμαι υποχρεωμένος να τον χρησιμοποιήσω για να μην αντιληφθεί το πρόγραμμα πως συντάσσω κάποιο tag παράθεσης και μου το αποδώσει γραφικά...θα μπορούσα στη θέση του να βάλω οποιοδήποτε άλλο σύμβολο).

1) Πάνω ακριβώς από το μήνυμα που γράφετε, υπάρχουν 2 γραμμές από εικονίδια (Εισαγωγή YaBBC tags <--- ο τίτλος), όπως πιθανότατα να έχετε παρατηρήσει, που το καθένα επιτελεί και διαφορετική λειτουργία. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το εικονίδιο της εισαγωγής των tags παράθεσης (Quote)...είναι στη δεύτερη γραμμή, δεύτερο από δεξιά (γραφικά πρόκειται για μια σελίδα με ένα βελάκι που δείχνει προς τα δεξιά). Πατώντας το εισάγει στο κείμενό σας τα tags [*Quote] και [*/Quote]. Οτιδήποτε λοιπόν γράψετε ανάμεσά τους, θα θεωρηθεί παράθεση κι αναλόγως θα εμφανιστεί στο κείμενο. (μερικοί πατούν μεν το κουμπάκι, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα tags, αλλά δεν τοποθετούν το κείμενο ανάμεσά τους)

2) Μπορείτε να γράψετε κατευθείαν το συγκεκριμένο tag, χωρίς να πατάτε το εικονίδιο. Αν γνωρίζετε τίποτα από html κώδικα η όλη φιλοσοφία είναι απλή (καθότι στην πρώτη βασίζεται)...ξεκινάτε με το [*Quote]...γράφετε το κείμενο που θέλετε να παραθέσετε και κλείνετε το tag με [*/Quote] (να υπενθυμίσω πως δεν πρέπει να υπολογίσετε ότι υπάρχει αστερίσκος). Αυτό φυσικά μπορείτε να το κάνετε όσες φορές επιθυμείτε, κι έτσι να έχετε πολλαπλές παραθέσεις σε ένα κείμενο.

Για όποιες απορίες, επεξηγήσεις εδώ είμαστε!

7

Μουσική και υπολογιστές / Audio Encoding!

« στις: 07/08/03, 13:46 »

Ίσως να ταιριάζει και στη θεματική "Μουσικές Συζητήσεις", αλλά μόνο έμμεσα αφορά τη μουσική...όπως και να έχει, στα σημαντικά...

Πρόσφατα ένα από τα εγκυρότερα φόρουμ σχετικά με τα ζητήματα αλγόριθμων συμπίεσης (κι όχι μόνο), "έστησε" ένα test για τη σύγκριση μερικών από τους πλέον δημοφιλής και εξελιγμένους εξ αυτών στα 128Kbps, που ακόμα και σήμερα θεωρούνται η χρυσή τομή μεταξύ ποιότητας και μεγέθους. Η διαδικασία, όπως περιγράφθηκε επακριβώς στο site του υπεύθυνου για το test, περιελάμβανε την αξιολόγηση 12 samples με double blind listening tests (μέσω ABX) για την εξασφάλιση εγκυρότητας στα αποτελέσματα.

Πιο αναλυτικά οι αλγόριθμοι/formats που δοκιμάστηκαν (μαζί με τα settings που χρησιμοποιήθηκαν) ήταν οι εξής:

Apple QuickTime 6.3 MP4 encoder     128kbps high quality
LAME MP3 Encoder 3.90.3     --alt-preset 128
Musepack 1.14     --quality 4 --xlevel
Ogg Vorbis post-1.0 CVS     -q 4.25
Windows Media Audio v9 PRO     bitrate-managed 2-pass VBR 128kbps
Blade MP3 Encoder

Ενώ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα με άριστα το 5:

AAC:        4,42
Lame:            3,66
MPC:        4,51
Vorbis:          4,28
WMA Pro:    4,30
Blade:      2,22

2 γρήγορα συμπεράσματα:

1) Η "μάχη" για τα πρωτεία καλά κρατάει ακόμα. Η ρευστότητα είναι μεγάλη, όπως κι ο ανταγωνισμός, που λειτουργεί εν προκειμένω υπέρ μας. Ό,τι κι αν επιλεχθεί μεταξύ AAC, MPC, Vorbis και WMA Pro (διαφέρει από τον απλό WMA encoder, ο οποίος είναι σαφέστατα υποδεέστερος) το αποτέλεσμα θα είναι ικανοποιητικό. Εκτός των άλλων μην ξεχνάμε πως ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά απέναντι στα artifacts (παραμορφώσεις/πρόβληματα ήχου) που δημιουργεί το κάθε format...κάποιος μπορεί να είναι πολύ ευαίσθητος και να εντοπίζει εύκολα τα προβλήματα στο Vorbis και όχι στο MPC και τ'αντίστροφο.

2) Το MP3 πνέει τα λοίσθια από άποψη ποιότητας...αν δεν διατηρούσε ακόμα τη μαζικότητα στην υποστήριξη, δε θα υπήρχε ουσιαστικά κανένας λόγος να το χρησιμοποιεί κάποιος (αν φυσικά ενδιαφέρεται για ηχητική ποιότητα).

8

Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων / Bootleg Heaven

« στις: 02/08/03, 02:18 »

Σε περίπτωση που κάποιος δε γνωρίζει τι εστί bootleg, δεν είναι παρά η ηχητική καταγραφή μιας συναυλίας (συνήθως ερασιτεχνικά)...τα bootlegs αποτελούν φετίχ για πολλούς συλλέκτες δίσκων και μέχρι πρότινος (προ-Internet και MP3 εποχή) ήταν δύσκολο και να τα βρεις (καθώς και ακριβό ως hobby). Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που η ποιότητα ενός, τόσο από ηχητική άποψη, όσο κι από την απόδοση του καλλιτέχνη, υπερβαίνει σε αξία την κλασική δισκογραφία. Φαντάζομαι λοιπόν πως πολλοί θα εκτιμήσουν την παρακάτω παράθεση links για bootlegs/demos/unreleased songs διαφόρων συγκροτημάτων...

Κάτι σημαντικό...για κάποια από αυτά θα χρειαστείτε να καταφύγετε σε έναν ftp client (πχ SmartFTP) διότι η σύνδεση επαφίεται στο ftp protocol. Επίσης, συνήθως δεν είναι για μεγάλο διάστημα διαθέσιμα...

Godspeed You! Black Emperor:

• Δεκάδες bootlegs του συγκροτήματος.

Beach Boys:

• Προσπάθεια "ολοκλήρωσης" του SMiLE, του άλμπουμ που ο Brian Wilson θέλησε να δημιουργήσει με την αρωγή του Van Dyke Parks to 1967, αλλά δεν πρόλαβε λόγω της διάλυσης των Beach Boys

Led Zeppelin:

• Stairway To Heaven Sessions 1970-1971

Metallica:

• Live 19th May 2003 Fillmore San Francisco, CA

Mercury Rev:

• Werchter Festival, Belgium, 29 June 2002

Nirvana:

• 01-22-93 Rio Studio Session

G'n'R:

• Athens, Greece 05.24.1993...ίσως να χρειαστεί να μπείτε μέσω ftp

Smashing Pumpkins/Billy Corgan/Zwan:

• Διάφορα Bootlegs
• Bootleg/Demos

U2:

• Welcome to the Unforgettable Fire
• At The Eleventh Hour
• Tokyo 1989-11-26
• Live In Frankfurt (Allemagne) - Waldstadion - 02.06.1993

Nick Drake:

• Ένας από τους πιο ευαίσθητους και αξιόλογους τραγουδοποιούς (κι εξαίρετος κιθαρίστας), που δυστυχώς μας άφησε νωρίς...unreleased/demos/bootleg

Pink Floyd:

• July 16, 1970, BBC Paris Cinema, London
• Δεκάδες bootlegs...θα χρειαστείτε ftp client και να ακολουθήσετε τις οδηγίες που υπάρχουν στη How To Download σελίδα

9

Νομικά, διαδικαστικά, οργανωτικά / ΑΕΠΙ...It's party time!

« στις: 16/07/03, 19:53 »

Στις οικονομικές σελίδες του σημερινού φύλλου της Ελευθεροτυπίας υπάρχει και το εξής άρθρο:

Πρόστιμο 500.000 ευρώ για τα <<έτσι θέλω>> της ΑΕΠΙ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΪΤΑΝΤΖΙΔΗ

Καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας στη διαχείριση των δικαιωμάτων των δημιουργών του τραγουδιού (συνθέτες, στιχουργοί, παραγωγοί).

Το εφαρμόζει η ΑΕΠΙ που παρακρατεί ληστρικά ποσοστά επί των εισπράξεων, όπως διαπίστωσε .

Η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος μετά από προσφυγή των Σταύρου Ξαρχάκου, Θάνου Μικρούτσικου, Νίκου Μαμαγκάκη και άλλων. Ετσι, επέβαλε πρόστιμο 500.000 ευρώ (170 εκατ. δραχμές) στην ΑΕΠΙ.

Το κυριότερο όμως, την υποχρεώνει μέσα σε 3 μήνες από τη δημοσίευση της απόφασης να τροποποιήσει τις συμβάσεις με τις οποίες οι πνευματικοί δημιουργοί τής αναθέτουν τη διαχείριση των εσόδων και να μειώσει τα ποσοστά που παρακρατεί σε 15% κατ' ανώτατο όριο, με ποινή 5.000 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης της συμμόρφωσης.

Η απόφαση αυτή αλλάζει άρδην το καθεστώς διαχείρισης των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών εκ μέρους των εξειδικευμένων εταιρειών, καθώς επιπλέον υποχρεώνει τις τελευταίες να δημοσιοποιούν όλα τα στοιχεία που αφορούν τις αμοιβές τους και τον κανονισμό διανομής των ποσών που εισπράττονται.

Από το σκεπτικό της πολυσέλιδης απόφασης προκύπτουν σημαντικά στοιχεία για τον καταχρηστικό τρόπο με τον οποίο η ΑΕΠΙ εκμεταλλευόταν τη δεσπόζουσα θέση της στην αγορά, καθώς:

• Αρνείται αδικαιολόγητα τη διαχείριση μέρους μόνο των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι λόγω της θέσης της στην αγορά να υποκύπτουν στους όρους τους οποίους μονομερώς επιβάλλει.
• Καθορίζει αμοιβές για τη διαχείριση των δικαιωμάτων που κυμαίνονται από 25% έως 37,5% επί των εσόδων, τη στιγμή που ο αντίστοιχος μέσος όρος των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισηςκυμαίνεταιαπό 4,75%-25%.
• Διανέμει τα ποσοστά με την παρέλευση εξαμήνου από το εξάμηνο κατά το οποίο εισπράχθηκαν (συνολικώς δηλαδή από 6 έως 12 μήνες).
• Δεν αποδίδει στους δημιουργούς τους τόκους που αποφέρει η εκμετάλλευση των δικαιωμάτων, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες ξένες εταιρείες.
• Δεν προβαίνει σε πλήρη λογοδοσία για τις εισπράξεις, τα έσοδα και τα έξοδα.
• Παρακρατά το 10% από τα δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσης ξένων έργων, τα οποία πρέπει να διαθέτει για την ενίσχυση πολιτιστικών δραστηριοτήτων των μελών της, χωρίς ποτέ να κάνει απολογισμό για τη διάθεση των ποσών αυτών.
• Δεν διαθέτει δημοσιευμένο αμοιβολόγιο, με αποτέλεσμα η διαχείριση να καθίσταται αδιαφανής.
• Δεν διασφαλίζει τα δικαιώματα των δημιουργών έναντι των ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων των έργων τους, καθώς ελάχιστα έσοδα πραγματοποίησε από τους ραδιοσταθμούς και μηδενικά από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.

10

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Μουσικές Προτάσεις

« στις: 01/06/03, 01:39 »

Πριν 2-3 μέρες αγόρασα το δίσκο του Matt Elliott, ουσιαστικά η δημιουργική οντότητα πίσω από τους Third Eye Foundation, ένα από τα πλέον πρωτοποριακά πειραματικά σχήματα με έφεση στους τριπαριστούς ρυθμούς και τις σκοτεινές μελωδίες.

Το καινούριο του άλμπουμ "The Mess We Made", αποτελεί έναν από τους πλέον συγκλονιστικούς δίσκους που άκουσα εδώ και αρκετό καιρό και το συνιστώ σε όλους εκείνους που δε διστάζουν να βυθιστούν στο απόλυτο σκοτάδι για να αντικρίσουν το φως που κρύβεται από την άλλη μεριά. Με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και ακουστικών οργάνων, όπως πιάνο και τσέλο, ο Elliott συνθέτει ένα ζοφερό soundtrack για την απώλεια, μια πηγαία ωδή στη μελαγχολία με μελωδίες έτοιμες να θρυμματιστούν ανά πάσα στιγμή μέσα στην οδύνη που εκφράζουν. Για όσους έχουν δει την ταινία "Η Πόλη Των Χαμένων Παιδιών" των Ζαν-Πιερ Ζενέ και Μαρκ Καρό, πολλά από τα κομμάτια φαντάζουν ως η ιδανική εξιστόρησή της μέσα από νότες. Όσο περίεργο όμως κι αν ακούγεται, η μουσική του Elliott δημιουργεί τόσο έντονη συγκινησιακή φόρτιση μέσα στην ελεγειακή της δυναμική, που κατορθώνει να μετουσιώσει τον πόνο του τέλους σε κίνητρο αρχής και συνέχειας, κατά τρόπο εξαγνιστικό.

Παραθέτω τους στίχους από το κομμάτι "The Sinking Ship Song", όπου μια φωνή που έχει κάτι από το ηχόχρωμα της φωνής του Thom Yorke σχεδόν μεθυσμένα απαγγέλλει:

"Ιt is useless
we're subject to so much noise
that we can't rest our bones let alone our eyes
and we're failing
we're surrounded by the waste
of what was ours yesterday
now its thrown away
though the wind may change,
this face still stays the same
it just brings more rain,
just to soak us
but this time will pass,
things like this never last
so let's leave this farce,
way behind us

And we've all got to die,
so in the meantime let's live
scream your name while you've still got breath
let's raise a glass to life & drink away the memories of those we have lost to death
let's forget the pain tomorrow's life may bring & joys of yesterday far behind us
life is filled with fear so drink another beer
we'll have no sadness here
until tomorrow"

http://www.thirdeyefoundation.com
http://www.dominorecordco.com/music.php?offset=20 (μπορείτε να ακούσετε 4 κομμάτια ολόκληρα σε real audio streaming format)


2 By Bukowski - Drink from my bastard grail

Ο νέος δίσκος των "δικών μας" 2 Βy Bukowski συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος...post rock ινστρουμένταλ συνθέσεις με σφήνες στίχων σε μια πρώτη απόπειρα του γκρουπ να δημιουργήσει λόγο ικανό να τραγουδηθεί. Μελωδικοί, ατμοσφαιρικοί και ιδιαίτερα αιχμηροί στα κιθαριστικά τους ξεσπάσματα που ενίοτε κινούνται στο metal χώρο, σε βαθμό που θα ικανοποιήσει ακόμα και αυτούς που αρέσκονται σε περισσότερο θορυβώδη ακούσματα, χωρίς να ξενίσει και όλους τους άλλους. Μια δημιουργία που αξίζει να ακουστεί και εντός της ελληνικής επικράτειας, διότι οι 2 By Bukowski ήδη χαίρουν εκτίμησης στο εξωτερικό, δίπλα σε ονόματα όπως Mogwai, GY!BE, Sigur Ros, Yellow6, Windy & Carl, Tristeza κα.

http://www.geocities.com/shugenja99/

11

Νέα και όχι μόνο / Κithara.gr μέσω Avopolis...

« στις: 29/04/03, 16:13 »

Κι άλλη αναφορά στο kithara.gr από ezine που χαίρει μεγάλης αναγνωσιμότητας και κύρους:

http://www.avopolis.gr/articles/default.asp?ID=99

12

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Μουσικά Διαμαντάκια v1.2 (beta)

« στις: 26/04/03, 01:12 »

Έπειτα κι από προτροπή του φίλου Kostasd, επανέρχομαι σε ένα παλαιότερο topic που το πλήρωμα του χρόνου το οδήγησε στην αφάνεια. Ευτυχώς είχα φυλάξει το πρωταρχικό κείμενο στον υπολογιστή μου κι έτσι μπορώ να διασώσω κάποιες από τις παρελθοντικές προτάσεις, τις οποίες και σκοπεύω σύντομα (και με την αρωγή όλων των υπολοίπων φυσικά) να τις εμπλουτίσω...πάμε λοιπόν:

Edit: Χάρη στην προνοητικότητα των παιδιών του site, δε χρειάζεται να στραγγίξουμε τη μνήμη μας...να 'στε καλά παιδιά  

13

Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων / Εδώ ο καλός ο στίχος...

« στις: 14/04/03, 22:30 »

Άραγε έχει υποπέσει σε κανενός την αντίληψη η διεύθυνση http://www.stixoi.info ?

Φαντάζομαι πως δε θα μείνει για πολύ "εν ζωή", αλλά μέχρι αυτό να γίνει ας τύχει αξιοποίησης...αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν είναι που κάποιοι μπήκαν στον κόπο να μεταφράσουν ξένα κομμάτια στα ελληνικά, αλλά το αντίθετο...τσεκάρετε το "Δε θα ξαναγαπήσω".

14

Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων / Παρτιτούρες για Πιάνο

« στις: 04/08/02, 17:48 »

http://www.dooberdans.com/piano/begfiles.htm

http://www.freesheetmusicguide.com/ (katanemhmenes se kathgories)

http://www.free-scores.com/ (polla links se sites me partitoures gia piano, ki oxi mono)

15

Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων / Μαθήματα Κιθάρας (Εξαιρετική σελίδα)

« στις: 20/07/02, 22:02 »

http://www.mxtabs.net/lessons.php

To mono arnhtiko, h anagkh apokthshs tou Real PLayer gia na deis ta videakia...kata ta alla poly kalo site.