Πειρατεια

[Chris2004]

Αμφιταλαντεύομαι πολύ σχετικά με αυτό το θέμα. Βασικά, πιστεύω ότι σε μια καπιταλιστική και βασισμένη στο χρήμα κοινωνία, όπως η σημερινή, δικαιούμαι να πληρώνομαι για τη δουλειά μου, όπως ο φούρναρης ή ο μηχανικός. Αν κάποιος κατεβάσει τη δουλειά μου και εγώ δεν πληρωθώ γι' αυτό, τότε αυτό σημαίνει ότι στη χρηματική συναλλαγή δε λαμβάνω το μερίδιο που μου αναλογεί. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δέχομαι τη δομή της κοινωνίας όπως είναι, απλά στην παρούσα φάση χρειάζομαι τα χρήματα αυτά για να ζήσω. Δεν είμαι εκατομμυριούχος, βγάζω περίπου όσα και ένας μανάβης το χρόνο, έτσι λοιπόν χρειάζομαι ό,τι χρήματα δικαιούμαι. Σχετικά με το ιδεολογικό σκέλος του φαινομένου, πραγματικά θεωρώ ότι υπογραμμίζει το πόσο καταστροφική είναι η μουσική βιομηχανία γενικά και πόσο βλαβερή η ολιγαρχία πολυεθνικών εταιριών στα συγκροτήματα. Εν γένει, οι καλλιτέχνες που έχουν υπογράψει συμβόλαιο με οποιαδήποτε εταιρία το κάνουν με ασύμφορους όρους. Εμείς, ευτυχώς, δεν ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία. Ο χώρος της μουσικής έχει γεμίσει τα τελευταία 15 χρόνια με κακής ποιότητας συγκροτήματα και άπειρους ή ατάλαντους μουσικούς. Σίγουρα αυτό βοηθάει να αυξηθεί η αξία της μουσικής και της διασκέδασης ως μορφή τέχνης και ουσιαστικά όχι μόνο βοηθάει όσους ήδη έχουν χρήματα να προωθήσουν τη δουλειά τους, αλλά μειώνει και την αξία των καλλιτεχνών, με συνέπεια οι όροι των συμβολαίων να γίνονται χειρότεροι από πριν. Ο έλεγχος σταθεροποιείται πιο πολύ στα χέρια των λίγων. Εγώ λέω: Αν δε σε νοιάζει τίποτα και θες να δεις τον κόσμο να καίγεται, κλέψε ότι βρεις και όσο μπορείς. Αλλά αν αγαπάς τη μουσική, πλήρωσε για τη δουλειά της αγαπημένης σου μπάντας, μέχρις ότου να αλλάξει κάτι.

Εν γένει...συμφωνώ μαζί σου στα περί μουσικής βιομηχανίας και προσθέτω ότι κάνει χειρότερο κακό στην μουσική απο ότι η πειρατεία.
Μόνο που η δουλειά σου έχει μια στοιχειώδη διαφορά με τον φούρναρη και τον μανάβη, και έτσι δεν μπορείς να συγκρίνεις έναν που κλέβει το μανάβικο με έναν που αντιγράφει ή κατεβάζει το CD σου.

Όταν κάποιος παίρνει κάτι απο τον μανάβη αυτό χάνεται απο την κατοχή του...εσύ δεν το χάνεις απο την κατοχή σου. Αυτό που κλέβει κάποιος απο τον μανάβη θα μπορούσε να το αγοράσει κάποιος άλλος. Αυτός που κατεβάζει τη μουσική δεν σου στερεί εσένα τη δυνατότητα να το πουλήσεις σε κάποιον άλλον. Το να έχεις ως δεδομένο ότι αυτός θα αγόραζε τη δουλειά σου αν δεν ήταν δωρεάν είναι εντελώς λάθος.
Ίσα ίσα τώρα που είναι δωρεάν δεν χάνει τίποτα να την ακούσει και έτσι έχεις την ευκαιρία να γίνεις και γνωστός.
Σε μια εποχή όπως η σημερινή...το να διάλεγε το δικό σου CD να δώσει τα 30 € που μάζεψε με τόσο κόπο λίγο δύσκολο με τόσο μάρκετινγκ που πέφτει για να αγοράζουμε όλων των ειδών τα σκουπίδια.

Προσωπικά...βλέπω καμιά φορά στα Torrents "40Gb Death Metal Discographies" και κατεβάζω ολόκληρες δισκογραφίες απο τα πιό άγνωστα Death συγκροτήματα. Σε πληροφορώ ότι δεν ακούω ούτε το 1/10...τί σημαίνει αυτό; Ότι εγώ θα αγόραζα τις δισκογραφίες τους και ότι αυτά τα συγκροτήματα χάνουν λεφτά;

Συμπέρασμα, κάποιος που πραγματικά αγαπάει ένα συγκρότημα θα δώσει λεφτά...αν έχει την οικονομική ευχέρεια...να  αγοράσει το CD. Αν το συγκρότημα του είναι αδιάφορο, δεν θα τα δώσει.
Απο την άλλη ο φοιτητάκος που με το ζόρι τα βγάζει περα κάθε μήνα, και πρέπει να δουλεύει και σε μπαρ το βράδυ για να αυτο-συντηρηθεί...λυπάμαι αλλά δεν θα σου κάνει το χατήρι να αγοράσει το CD σου όσο και να γουστάρει τη μουσική σου.

Τουλάχιστον έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι των βοηθάς στον αγώνα του γεμίζοντας ευχάριστα τις ελεύθερες ώρες του.

[s.s.]

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε εμένα αλλά το κείμενο που παρέθεσα δεν είναι δικό μου.Τιμή μου πάντως αν με μπέρδεψες με τον ΘΕΟ peter.

Τώρα σε αυτά που λες.Επειδή βρίσκομαι και εγώ στη θέση του φοιτητάκου που περιέγραψες μπορώ να  επιβεβαιώσω ότι είναι σχετικά αδύνατο αν θέλεις να ψαχτείς λίγο παραπάνω να μην καταφύγεις στην πειρατεία(αν και ξέρω περίπτωση που ξοδεύει όλα του τα λεφτά σε σιντί).

Παρολαυτά δεν μπορώ να κακίσω και τον μουσικό ο οποίος θα διαμαρτυρηθεί για αυτή την κατάσταση.Μπορεί όπως λες το κλέψιμο να μην είναι παρόμοιο με τις περιπτώσεις του μανάβη και του φούρναρη, όμως και πάλι η ευχαρίστηση που προσφέρει μπορεί να αποτιμηθεί όπως στην περίπτωση της ευχαρίστησης που προσφέρει μια ώρα μπιλιάρδου ή μπόουλινγκ(που φυσικά πληρώνεις αδρά για να τις αποκτήσεις).

Πάντως πλέον είναι λίγο ανώφελο να συζητάμε για αυτό το θέμα καθώς τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους αμετάκλητα.Οι ακροατές θα συνεχίσουν να καταβάζουν παράνομα και κάποιοι μουσικοι θα εμφανίζονται ανα τακτά χρονικά διαστήματα για να διαμαρυρηθούν.

[Kiratzoharris]

O φοιτιτακος πριν 10 χρονια δεν ηταν βασιλιας..Ναι δεν ψαχνοταν τοσο αλλα επαιρνε σιντι πραγμα που σημερα ΔΕΝ κανει ενω μπορει(για αυτο ειμαι σιγουρος).

[hot_sauce (φλουτσ)]

εγώ πάντως χθες πήρα ένα cd και έκανε 18.80....

[indie-anos laternative]

Αν επιλέξει ο κόσμος να μην πάει πολύ απλά θα σταματήσουν να γίνονται συναυλίες στην Ελλάδα...

Αν και το κάναμε μπάχαλο το thread με τα off-topics, θέλω να πω κι εγώ ότι συμφωνώ απόλυτα με την παραπάνω άποψη.

Δεν γνωρίζω πράγματα "από μέσα" όπως ο Arg0, αλλά σαν παλιότερος γνωρίζω και θυμάμαι πολύ καλά τα "πέτρινα χρόνια" όπου η Ελλάδα δεν υπήρχε καν στον παγκόσμιο συναυλιακό χάρτη και τα μόνα ονόματα που μας ερχόταν από το εξωτερικό κάθε καλοκαίρι ήταν η Νάνα Μούσχουρη και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Άντε και ο Jean Michel Jarre...

Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε και φυσικά στο καλύτερο. Έχουμε αρκετά φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι και πολλά καλά ονόματα που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο. Οι διοργανώσεις είναι καλές (σίγουρα μπορούν να γίνουν καλύτερες) και το εισιτήριο λογικό στις περισσότερες περιπτώσεις. Η άποψή μου είναι ότι τα 80 € δεν είναι παράλογα για τους AC/DC ή τους Depeche Mode. Παράλογα ίσως ήταν τα 40 € για τους Madrugada και εκεί πιστεύω ότι πρέπει να αντιδράσει ο κόσμος με μια πιθανή αποχή.

Η συναυλία είναι άρρηκτα δεμένη με το ροκ. Δεν θέλω καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο να γυρίσουν τα πέτρινα χρόνια πίσω.

[Garvin]

πιστευω πως τα 80 ευρω για ενα συγκροτημα οπως οι acdc oi stones ειναι πολλα,γιατι ναι μεν είναι μεγάλα συγκροτήματα,αλλά απο την αλλη θα ήταν καλυτερα να τους εβλεπες 15-20 πριν.

[YmiRLinG]

πιστευω πως τα 80 ευρω για ενα συγκροτημα οπως οι acdc oi stones ειναι πολλα,γιατι ναι μεν είναι μεγάλα συγκροτήματα,αλλά απο την αλλη θα ήταν καλυτερα να τους εβλεπες 15-20 πριν.

Το αν ειανι πολλα ή οχι υπαρχουν χιλιαδες τροποι να το κρινεις εκτος απο αυτο που ανεφερες. Προφανως και θα ηταν καλυτερα να τους εβλεπες πριν 20 χρονια αλλα αυτο τι σημαινει? Οτι τοτε θα ηταν αποδεκτα 80 ευρω?

[MACMISIAS]

Για μένα το βασικότερο πρόβλημα βρίσκεται στην αναλογία προσφοράς και ζήτησης. Η προσφορά μουσικής πλέον με τον πανεύκολο τρόπο που υπάρχει για τον καθένα μας να ηχογραφήσει, αλλά και αν έχει 2-3.000 ευρώ να κυκλοφορήσει μέσω μιας εταιρείας τη δουλειά του, είναι τεράστια σε σχέση με τη ζήτηση από το κοινό. Ένα κοινό που επίσης με τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορεί η μουσική ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ να ακούσει. Αντί λοιπόν αυτή η ανισσοροπία να κάνει το προιόν , το οποίο λέγεται "γνήσιο cd" να πέσει δραματικά σε κόστος, το αντίθετο, είτε κρατάει σταθερά είτε είναι και ακριβότερο κάποιες φορές.Οπότε δεν είναι κλοπή η πειρατεία, από τη στιγμή που πρώτοι κλέφτες είναι οι ιδιοκτήτες των δισκογραφικών και οι διανομείς.Καλώς ή κακώς εγώ νομίζω ότι έτσι όπως είναι σήμερα η κατάσταση , λογική τιμή για ένα full-length original cd είναι τα 5 ευρώ. Ούτε λεπτό παραπάνω.
Κάποτε στα 80'ς αγόραζες έναν δίσκο με 300 δραχμές. Μία κενή κασσέτα για να αντιγράψεις την αγόραζες με 100 δραχμές. Η αναλογία ήταν 1 προς 3 . Τώρα ζητάνε 20 ευρώ και ένα κενό cd έχει 0.30 ευρώ. Η αναλογία είναι δηλαδή 1 προς 67 περίπου...Κοροιδευόμαστε;

[Garvin]

πιστευω πως τα 80 ευρω για ενα συγκροτημα οπως οι acdc oi stones ειναι πολλα,γιατι ναι μεν είναι μεγάλα συγκροτήματα,αλλά απο την αλλη θα ήταν καλυτερα να τους εβλεπες 15-20 πριν.

Το αν ειανι πολλα ή οχι υπαρχουν χιλιαδες τροποι να το κρινεις εκτος απο αυτο που ανεφερες. Προφανως και θα ηταν καλυτερα να τους εβλεπες πριν 20 χρονια αλλα αυτο τι σημαινει? Οτι τοτε θα ηταν αποδεκτα 80 ευρω?

θα ήταν περισσοτερο δικαιολογημενα τουλαχιστον...

[indie-anos laternative]

πιστευω πως τα 80 ευρω για ενα συγκροτημα οπως οι acdc oi stones ειναι πολλα,γιατι ναι μεν είναι μεγάλα συγκροτήματα,αλλά απο την αλλη θα ήταν καλυτερα να τους εβλεπες 15-20 πριν.

Μπορεί να φαίνεται ότι διαφωνούμε αλλά στην πράξη ίσως να μην είναι ακριβώς έτσι.

Ναι, θα γούσταρα πολύ να δω τους AC/DC στα 80’s. Θυμήσου όμως ότι τότε ζούσαμε αυτά τα καταραμένα "πέτρινα χρόνια" που δεν πλησίαζε στο Ελλαδιστάν καμία μεγάλη μπάντα.
Αν τους είχα δει λοιπόν τότε, ίσως αν τους έβλεπα και άλλη μια φορά στα 90’s, θα σκεφτόμουν πολύ σήμερα να δώσω τα 80 € να τους δω. Όμως δεν είχα αυτή την ευκαιρία. Γι’ αυτό και θα τα δώσω σήμερα. Γι’ αυτό και δεν θέλω ξανά "πέτρινα χρόνια".

Αυτό το καλοκαίρι μπορούμε να δούμε μόνο σε ένα φεστιβάλ Monster Magnet, Killers, Duffy, κλπ. Φρέσκα, ζεστά ονόματα για κάθε γούστο. Αν η Duffy γίνει Madonna και μας ξανάρθει μετά από 20 χρόνια με τριπλάσιο εισιτήριο, θα έχω την επιλογή να την δω ή όχι, σκεφτόμενος ότι την είχα ξαναδεί όταν ήταν στο ξεκίνημά της. Το βασικό είναι ότι θα έχω την δυνατότητα επιλογής. Αν γυρίσουν τα "πέτρινα χρόνια" η δυνατότητα αυτή παύει να υπάρχει.

[YmiRLinG]

Νομιζω οτι εχεις κολλησει με τα πετρινα χρονια. Ενταξει προφανως καποτε η Ελλαδα δεν ειχε συναυλιες καθολου αλλα σε αυτο συνεβαλαν πολυ παραγοντες οι οποιοι τωρα νομιζω δεν υπαρχουν, και αυτο δεν ηταν η ελλειψη κοσμου στις συναυλιες.

[Arg0]

Ενταξει προφανως καποτε η Ελλαδα δεν ειχε συναυλιες καθολου αλλα σε αυτο συνεβαλαν πολυ παραγοντες οι οποιοι τωρα νομιζω δεν υπαρχουν, και αυτο δεν ηταν η ελλειψη κοσμου στις συναυλιες.

O λόγος που κατά την δεκαετία του '80 δεν γινόντουσαν συναυλίες δεν έχει να κάνει με το κοινό αλλά με την αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές (τεχνικές και κοινωνικές) για μία επιτυχή και ασφαλή διοργάνωση, πράγμα που ίσχυε. Η καταστολή της συναυλίας των Rolling Stones το '67 από την Ελληνική Αστυνομία στιγμάτισε την χώρα μας στα μάτια των αντζέντηδων για πολλά χρόνια. Κατά την διάρκεια της χούντας οποιαδήποτε ροκ συναυλία ήταν απαγορευμένη οπότε όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη οι διοργανώσεις άνθιζαν (το περιβόητο Glastonbury ξεκίνησε το 1970) εμείς ζούσαμε άλλον ένα Μεσαίωνα. Δυστυχώς όμως άργησαν τα πράγματα να αλλάξουν και μετά την πτώση της Χούντας. Κάτι η έλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (όλο το τεχνικό κομμάτι της συναυλίας της Διεθνής Αμνηστίας το '88 ήρθε από Ουγγαρία), κάτι η απαρχαιωμένες αντιλήψεις του κράτους για το ροκ (συνάδελφος και γνωστός ραδιοφωνικός παραγογός μου εξιστορούσε το πως στην δεκαετία του '80 τον σταματούσαν αστυνομικοί για έλεγχο μόνο και μόνο επειδή είχε μακρύ μαλλί), κάτι που η συναυλίες αποτελούσαν ευκαιρία για ξύλο για πολλούς (Rory Gallagher '81 πχ.) οι ξένοι μας θεωρούσαν απαγορευμένη περιοχή.

Οι λόγοι που το σκηνικό άλλαξε ήταν αφ' ενός οτι οι 18χρονοι των '70s έγιναν 40άρηδες στα '90s, κατέκτησαν θέσεις εξουσίας και άλλαξε η νοοτροπία απέναντι στο ροκ και αφ' εταίρου η επιμονή των διοργανωτών (για την συναυλία των Pink Floyd το '89 ο διοργανωτής αναγκάστηκε να απευθυνθεί στην Μελίνα Μερκούρη, Υπ. Πολιτισμού τότε, για να δωθεί η έγκριση του κράτους για την συναυλία).

Βέβαια με την αναβάθμιση της Ελλάδος ως συναυλιακό προορισμό για τους ξένους το κοινό διασπάστηκε με αποτέλεσμα το break even (πόσα εισιτήρια χρειάζονται για να "βγεί" η συναυλία) να ανέβει κατά πολύ. Μαζί με τον κορεσμό που παρατηρείται από την δεκαετία '90 και βεβαίως την αισχροκέρδια πολλών αντζέντηδων είναι λογικό οι τιμές να ανεβαίνουν.