Όλα εγώ τα λησμονώ...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Όλα αληθινά
σου φαίνονται ξανά
μα η ψυχή κοιμάται
δεν υπάρχει πουθενά

μα όλα εγώ τα λησμονώ
και κοιτώ τον ουρανό
βλέπω φωτεινά αστέρια,
καθορίζουν το κενό

έχεις αλλάξει τακτική
αγαπάς τη φυλακή
μα το φως από τις γρύλιες
σου θυμίζει Κυριακή

μα όλα εγώ τα λησμονώ
αγαπώ τον ουρανό
τίποτα δεν μου θυμίζει
μα τον βλέπω ζωντανό

τώρα όλα είναι απλά
αργοσβύνει η φωτιά
έχει στεγνώσει η ψυχή σου
είναι ασάλευτη σκιά

μα όλα εγώ τα λησμονώ
και στα σύννεφα πετώ
και τις νύχτες που κοιμάμαι
ονειρεύομαι ότι ζω...

[GD]

Πολλές φορές

Αν και η σκέψη μας έχει ταυτοποίηση τη μορφή και μιλά σε εκείνη
με όλο το είναι της καρδιάς, κάποιες στιγμές, με ένα απλό κλείσιμο των ματιών
φευγάλα βλέπει στη μορφή το είδωλο της… Κάπως έτσι το ένιωσα, μέσα από τις εικόνες σου είδα με άλλη μάτια τον κρυφό εαυτό σου… Όμορφο ποίημα.. Τα σεβη μου !!!!

[Aganippi]

Μ' αρέσει ο τρόπος που λησμονείς. Και δεν είναι ο χρόνος... είναι η αλήθεια και η ουσία καταστάσεων. Να είσαι καλά Παναγιώτη μου, να έχεις ένα γλυκό και ήρεμο ξημέρωμα!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Φίλε gd σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου
πράγματι, και τα δύο πρόσωπα ταυτίζονται με τον εαυτό μου 
πιστεύω, φύσει αισιόδοξος, πως πρέπει να προσπαθούμε μέσα σε άσχημες στιγμές μας να βρίσκουμε τα όποια ''θετικά''
έστω και σε επίπεδο ελπίδας και αισιόδοξης και θετικής σκέψης

Φίλη Φωτεινή σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου
να ΄σαι καλά

[Takamine]

Μου άρεσε ιδιαίτερα και ήθελα να αφήσω ένα παραπάνω σχόλιο. Μπράβο σου!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

σε ευχαριστώ φίλε μου
να 'σαι καλά