Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.

Μηνύματα - (Κωνσταντίνος. Γ)

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παραφτάνει πια

« στις: 10/08/06, 10:17 »

Αδερφέ μου αυτό που λες πράγματι ισχύει
μα τα διαμάντια ξέρουν να γυαλίζουν ακόμα και ανάμεσα στα σκουπίδια.
Μην απελπίζεσαι οι αληθινοί θα ξεχωρίσουν.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απόψε σ’ αγάπησα.

« στις: 08/08/06, 09:36 »

Ήταν η νύχτα φωτεινή, με φως από σκοτάδι
και η μοναξιά μεταξωτό πανί, πανύψηλο κατάρτι…
τα μάτια μου σήκωσα ψηλά, σχίζοντας τις ατμόσφαιρες
πέρασα τα θολά, τα αχνιστά νεφελώματα,
που όπως ξυπνούσαν χάιδευαν παράξενους αστερισμούς…

Στα σύνορα που ο ουρανός περπάταγε στη θάλασσα,
στοές από ασήμι, άπλωναν μοναχικά
και μέσα τους ψιθύριζαν, σαν βάδιζαν αερικά,
στοιχειά, πάνω απ’ τα κύματα και μέσα απ’ τους βυθούς,
σέρνονται στην αμμουδιά,
κορμί με το κορμί γαντζώνονται με νύχια κοφτερά
και στα μαλλιά μας μπλέκονται,
βίαια τραβώντας μας προς τα βαθιά
ύψωσαν λάβαρα μα και φωτιές, πορεία στο απέραντο
σε μια επανάσταση ερημική…

…εμείς ερωτευμένοι…

Το κύμα έρχεται φωσφορικό,
απ’ το βαθύ, νοσταλγικό σκοτάδι
κι η ώρα τώρα πέρασε,
ίσως να ξημερώσει,
οι ουρανοί θα γίνουν ένα
και απ’ το βάθος
οι στεριές θα υψωθούν σε μια πραγματικότητα
που δεν μπορεί απέναντί μας να σταθεί…
κι εμείς…
ένα υλικό, ανθεκτικό στη μοναξιά!
δεν τσαλακώνουμε τώρα πια!
δεν πρόκειται να σπάσουμε!
ότι κι αν γίνει αύριο…
εγώ απόψε σ’ Αγάπησα…

(Κωνσταντίνος .Γ)

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η αδελφότητα της θλίψης....(...Κ...)

« στις: 03/08/06, 10:19 »

Φίλε μου Ανδρέα εσύ με ρωτάς σε τι κατάσταση βρίσκομαι όταν γράφω?

Μα αφού ξέρεις, πνεύμα και σώμα γίνονται ένα η θλίψη μέ παίρνει και το σκοτάδι με φωτίζει.

σ' ευχαριστώ Ανδρέα.

Ευχαριστώ Και τον P.D.L. για την ωραία κριτική του πραγματικά μου άρεσε.
Ευχαριστώ και τον ilianthos-Kanlis για το σχόλιο του.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μπουρίνι

« στις: 28/07/06, 11:13 »

Φίλε μου το Ποίημα σου υπέροχο πραγματικά, ξέρει ν' αγγίζει

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η αδελφότητα της θλίψης....(...Κ...)

« στις: 28/07/06, 09:41 »

(Με μάτια τέλεια εμπνευσμένα, αποτυπώνουμε τ’ αστέρια
Για να φωτίσουμε μ’ αγάπη το άρρωστο μυαλό μας)

( …Κ…Κωνσταντίνος .Γ )

Σε κάθε βήμα η σκοτεινιά και η ανάγκη για ζωή
Αυτό το γένος θα κριθεί, από έναν άπιστο Θεό
Κείνο το μέρος που θελήσαμε, κείνη η αλήθεια η φωτεινή
Με τα φτερά που εμείς της δώσαμε, πέταξε προς τον γκρεμό

Με βλέμματα αγκυλωμένα κοιτάζουμε τον ουρανό
Κοιτάζουμε τον θλιβερό χειμώνα που επιμένει
Μ’ ένα χαμόγελο πλεχτώ, βαθύ να περιμένει
Να ξεπλυθεί μ’ αίμα και δάκρυ, σ’ ένα ποτάμι αστραφτερό

Βαδίζουμε προς την αλήθεια, την ακριβή, την ενωμένη
Σαν ταξιδεύουμε με τα πουλιά, δεμένοι στα φτερά τους
Τι κι αν ο κόσμος περπατά προς μια αλήθεια πουλημένη
Χάρισμα και κληρονομιά, ας την αφήσουν στα παιδιά τους…

Ελάτε αδέρφια χέρι-χέρι, ένα να γίνουμε με τις οχιές
Να ανταμώσουμε τη θλίψη στις μακρινές ακρογιαλιές
Να στάξουμε φωτιά κι αρμύρα, στα όνειρα και στις ευχές
Και ας χαρίσουμε στη νύχτα τις τελευταίες μας πνοές…

(…Κ…Κωνσταντίνος .Γ)

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δεν θα' σαι μόνος...(...Κ...)

« στις: 24/07/06, 13:42 »

Σ' ευχαριστώ φίλε μου.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν θα' σαι μόνος...(...Κ...)

« στις: 24/07/06, 09:17 »

( Στον Ανδρέα .Κ )

Αν είσαι κλαδί να μη φοβάσαι και μαραμένο
έχεις ψυχή…
Αν είσαι μοναχό να μη λυπάσαι…
Άνοιξ’ τα μάτια σου…
Είμαι εκεί!…

Μαζί! απ’ το έρημο δέντρο ο άνεμος θα μας σπάσει…
μαζί! θα μας σκοτώσει σ’ ένα όνειρο άγονο!
και θα μας πλάση ξανά, σε μια φωτιά από διαμάντι…
Για ένα ταξίδι μακρινό θα έχει μπαρκάρει…
για κάποιο σύμπαν άσπιλο…
σε κάποιο κόσμο φωτιστώ, για τους πολλούς παράξενο...
Μα όχι για μας! Αδερφέ μου…που η ανάσα δεν αρκεί...
Όχι για μας!…που απ’ τα μάτια μας γκρέμισαν οι καθρέφτες…
Όχι για μας!…που οι νύχτες τις μάσκες τους έχουνε κάψει!.
Όχι για μας!…
Εκεί θα βρούμε κείνη τη ποθητή… κείνη την καθάρια σιγή…
κείνη τη λυγερή…τη μεταξωτή πατρίδα!
που λαχταρούσαμε εκ γεννηθείς!…
Εκεί θα σκύψουμε ταπεινά, εκεί θ’ απλώσουμε τα χέρια…
πάνω απ’ τον πέτρινο τάφο τη γης, πάνω απ’ τη νεκρή μορφή της…
κι όλοι μαζί θ’ αναστηθούμε!
Εμάς περίμενε αδερφέ μου!…
Εμάς περίμενε!… θα δεις!…
Και γύρω μας θ’ ανθίσουν δέντρα αστραφτερά!…
Και δέντρο αστραφτερό θα γίνουμε κι εμείς!
Σε μια ερημιά φανταχτερή!...Σε μια ερημιά ζωγραφιστή!...
Στη δροσιά μας θα γεννιούνται Ποιητές!
Στη σκιά μας θα νεκρώνουνε οι ψεύτες!…
θα ατενίζουμε λιβάδια φιλντισένια...
Και στον κορμό μας θα δακρύζουν οι εποχές!
Στα κλαδιά μας θα ερωτεύονται πουλιά και θ’ ανατέλλουνε φεγγάρια!
γύρω απ τον ήλιο της ζωής !…νοσταλγικά ευτυχισμένοι…
κι όταν σωπαίνουμε…κάθε που ο πρίγκιπας θα βασιλεύει…
θα ακούμε το τραγούδι της σιωπής!
και θα ναι τόσο καθαρό, που θ’ αντηχεί μέχρι τα έγκατα της γης!
κι έτσι θ’ ανθίζουμε αδερφέ μου…έτσι!...Για μια ζωή!
Και αγκαλιά θα τραγουδάμε…
κάθε που η αυγή θα μας Ανάβει!….

(…Κ…)

[/i]

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ονειροφαντασία.

« στις: 20/07/06, 12:34 »

Φίλε μου kuiper πιστεύω οτι το ποίημα σου είναι πανέμορφο! η γραφή σου είναι καταπληκτική!
όμως σε παρακαλώ μην υποβαθμίζεις τη γραφή σου λέγοντας ότι γράφεις σε πακέτα απο τσιγάρα που πετάς, με πληγώνει αυτο! και το καλό είναι οτι γράφεις πολύ ωραία.
Αλήθεια, αν θέλεις πές μου, γιατί το πιστεύεις αυτό για τα γραπτά σου?

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΚΑΙΡΟ.......(......Κ......)

« στις: 19/07/06, 12:33 »

Σας ευχαριστώ φίλοι μου!

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΠΟΙΗΤΕΣ...(...Κ...)

« στις: 19/07/06, 10:21 »

Σας ευχαριστώ παιδιά!

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΠΟΙΗΤΕΣ...(...Κ...)

« στις: 18/07/06, 13:48 »

Σ' ευχαριστώ ρε συ ηλϊα που έδωσες σημασία στο ποίημα μου
και το ονομά είναι ...κωνσταντίνος

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ...(...Κ...)

« στις: 18/07/06, 13:42 »

παιδιά ειλικρινά δεν ξέρω τι να πώ
ταπεινά ευχαριστώ!

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στάχτη στον άνεμο...

« στις: 18/07/06, 13:23 »

μπράβο ρε συ δήμητρα πανέμορφο ο τελευταίος στίχος σου
με γαλήνεψε σ' ευχαριστώ!

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Συλλείτουργο στην εγκοσμιώτητα.

« στις: 18/07/06, 13:13 »

πολύ όμορφο φίλε μου και πάλι μπράβο σου.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΙΗΤΕΣ...(...Κ...)

« στις: 18/07/06, 13:01 »

Ποιητές! Είμαστε φως στο κοφτερό τούτο σκοτάδι
η άδεια παράξενη σιγή, που πλανιέται γύρω απ’ τ’ άστρα
ένας αέρας θερινός, στα παλιά, έρημα κάστρα
και νερό που ξεδιψάει, στων αιώνων το πηγάδι…

Ποιητές! Είμαστε γη, στ’ άγονο ετούτο χώμα
Άνθος με χρώμα θαλασσί, που ανθίζει σε ατσάλι
Μια βαριά καυτή βροχή, που σταματά κι αρχίζει πάλι
Κι ένα σάβανο ωχρό στού χριστού το σάπιο πτώμα…

Ποιητές! Είμαστε αρχή στο σουβλερό ετούτο τέλος
Μια λεπίδα καυτερή, ακονισμένη με μετάξι
Μια φωτιά παλιρροιακή, που θα ορθωθεί, και θα σας κάψει
Και μια ασπίδα που αψηφά του θανάτου τ’ άγιο βέλος…

Ποιητές! Είμαστε αδέρφια, μιας μητέρας ξεχασμένης
Γεννημένοι από λάσπη, θάλασσα και ουρανό
Αντικρύζουμε ένα τόπο, που για εσάς είναι κενό
Αδελφότητα μιας θλίψης υπαρκτής και γεννημένης…

Ποιητές! Είμαστε πνεύμα δίχως σώμα, μια κραυγή
διάφανο μεταξωτό πανί σ’ ένα ονειρικό καράβι
Κείνος ο γκρεμός που επίκειται, κάποια στιγμή θα μας προλάβει
Και μια διάτρητη ψυχή γεμάτη στάχτη, φλογερή …

Ποιητές! Είμαστε αλήθεια, στο ανθηρό ετούτο ψέμα
Στις εκτάσεις των αιώνων είμαστε οι νικητές
ένα ποίημα τελευταίο, εμπνευσμένο από αίμα
Στην αυγή το ρόδο χρώμα και του σκότους υλιστές…

Ποιητές! Είμαστε νύχτα σε μια παγερή πατρίδα
Είμαστε οι πιο φωτεινοί άγγελοι του σατανά
Σ’ έναν κόσμο που μπερδεύει τα διαμάντια με σκουπίδια
Στα υπόγεια του χειμώνα, θα κυλιόμαστε ξανά…

Ποιητές! Χλωμά θηρία σε χρυσούς, έρημους τάφους
Στα παλιά νεκροταφεία, το στερνό της νιότης άνθος
Του παράδεισου το θαύμα και του κόσμου αυτού το λάθος
Ξεχασμένοι μα γεμάτοι απ’ την ύπαρξη του πάθους…

Ποιητές! Δεν θέλω τίποτα…Μιλήστε μου προτού χαθούμε
την ελπίδα αυτού του κόσμου σ’ ένα ποίημα μας να βρούμε
και τα φώτα που στις πόλης καλοκαίρια θα φωτίζουν
Ποιητές σαν τα κοιτάτε, θέλω εμένα να θυμίζουν…

(…Κ…)

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Οι λευκές μας νύχτες..

« στις: 18/07/06, 09:19 »

Πραγματικά μαγικό αφάνταστα ποίητηκο μ' έχεις αφήσει άναυδο
μπραβο σου κορίτσι μου είσαι καταπληκτική.

Υ.Γ. Και βλέπω σ' αρέσει και ο παυλίδης και εμένα μου αρέσει πάρα πολύ
έχω κάνει υπέροχα ταξίδια με τα τραγούδια του.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τούτο το ποίημα μου...(...Κ...)

« στις: 18/07/06, 08:58 »

Σ' ευχαριστω φιλε μου.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Mη μου διστάζεις ( Ντέρος + Twix )

« στις: 17/07/06, 13:14 »

πάνω απο όλα ακόμα κι απ'τους πολύ όμορφους στίχους
μ'άρεσε η συνεργασία σας μπράβο ρε παιδιά.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ήγγικεν η ώρα.

« στις: 17/07/06, 13:11 »

αδερφέ μου μια υπέροχη αλήθεια αποτυπώνεται στα λόγια σου
σαν να ανασταίνεις κάτι απο παλιά που αιωρούταν πάντοτε γύρω μας.
μπράβο σου.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Φίλα με

« στις: 17/07/06, 13:03 »

θα ήθελα να σου πώ οτι αυτό το ποίημα ρίγησε στη ψυχή μου
είναι υπέροχο αδερφέ μου.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Φίλε

« στις: 17/07/06, 12:59 »

φίλε μου παράξενοι μα και πανέμορφοι οι στίχοι σου
συνέχησε φαίνεται οτι έχεις πολλά να βγάλεις.

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τούτο το ποίημα μου...(...Κ...)

« στις: 17/07/06, 12:26 »

Παρωδίες στα παιχνίδια της σιωπής, έχω γίνει φαντασία
το θλιμμένο και παράξενο παιδί που γυρεύει τα σκοτάδια
με μια λέξη πες μου τώρα ποιητή, πια ηλιοφώτιστη θυσία
θα ποιήσεις με ζωή στα βαθιά, στείρα πηγάδια…

Σ' έναν κόσμο πενιχρό που πεινάει για ζωή
έχω δώσει τα φτερά μου σαν αντίδωρο σε πόρνες
ισορροπώντας στη φωτιά, ζητάω μια καυτερή πνοή
να πυρώσω στο βυθό τις κρυμμένες ανεμώνες…

Η ελπίδα ζοφερή, χάραξε με κοφτερή λεπίδα
στο ταμένο μου κορμί, με ασήμι και ουρανό
ένα ποίημα που υμνεί την θλιμμένη μου πατρίδα
και μια αχτίδα που ζωή, δίνει στο άδικο κενό…

Τούτο το ποίημα μου ριγεί, στων ποιητών τα παγωμένα χέρια
συ είσαι τα μάτια μου, της αβύσσου στερνέ λωτέ
είσαι η αλήθεια τη ψυχής, κείνη που χάρισα στ' αστέρια
κι έχεις το χρώμα που στη γη, δε θα φανεί ποτέ…

(...Κ...)

[/b]

Σελίδες: 1 2 [3] 4 5

Νέα: