Μηνύματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Οι άγγελοι γεννιούνται να πονούν

« στις: 17/07/06, 09:11 »

πάρα πολύ όμορφοι στίχοι απ'την ελπίδα στον πόνο πολύ όμορφο μπράβο σου σαλονικιά.

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ...Λόγος Υποθετικός.... (παραμύθι...)

« στις: 17/07/06, 09:08 »

μπράβο σου μικρή ποίητριά μου εσυ ακόμα ενα πανέμορφο ποίημα μπράβο σου λοιπόν.

78

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ...(...K...)

« στις: 17/07/06, 09:01 »

Σας ευχαριστώ ρε παιδια σας ευχαριστω ειλικρινα.

79

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΡΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ...(...K...)

« στις: 03/07/06, 10:13 »

Πώς άνθιζες κάθε πρωί πρίγκιπα εσύ του κόσμου 
Μέσα απ’τα σπλάχνα του καιρού γλυκαίνοντας τον χρόνο
Κι Απλώνοντας τα χέρια μου σε ικετεύω δώσμου
Το φως που μέσα μου έσβησε κι απάλυνε τον πόνο 

Πόσα απ’τον κόσμο χάθηκαν πόσους πήρε η νύχτα
Και ποιος τώρα παράδεισος υπόσχεση θα δώσει
Τα’άστρα να λάμψουν φλογερά μέσ’τον βωμό της πίκρας
Κι αν κάποτε ο Θεός για μας ίσως αγάπη νιώσει   

Στα άψυχα χαράματα σαν όνειρο ιππεύεις
Άλογο της ανατολής φωτίζεις τη ζωή μου     
Μα ρόδο εσύ του πρωινού γλυκά πώς ζωντανεύεις
Την κρύα κι άθεη ψυχή μέσα στην κόλαση μου

 
(…Κ…)

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

« στις: 30/06/06, 14:06 »

Πολύ όμορφοι στίχοι πλασμένοι απο την υπέροχη βαθιά ψυχή σου.
μπράβο σου

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ...(...Κ...)

« στις: 30/06/06, 13:25 »

Απ'τα φωτεινά κομμάτια της σκοτεινής αυτής ψυχής ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ευχαριστώ ρε παιδιά που δίνεται αξία στα γραπτά μου.

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

« στις: 30/06/06, 13:18 »

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ φίλε μου,το ηλιοβασιλεμά σου ανατολή είναι μέσα μου.ξανα μπράβο σου.

83

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "Απ' το παράθυρο έξω"

« στις: 30/06/06, 13:15 »

Μπράβο σου κορίτσι μου υπέροχο το ποιημα σου,καιρό έχω να δώ τέτοιο γραπτό πραγματικά υπέροχο.

84

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Εδώ δεν είναι να ρισκάρεις.

« στις: 30/06/06, 12:45 »

Πολύ ωραίο φίλε μου απλό και βαθύ.

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ...(...Κ...)

« στις: 30/06/06, 10:51 »

Στον στερνό ευλογημένο ΠΟΙΗΤΗ που αγάπησα όσο κανέναν άλλο.

86

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ...(...Κ...)

« στις: 30/06/06, 10:46 »

Τα πόδια σου κρατάν στη γη σίδερα και αλήθειες
πόσοι στα ίχνη σου τρελοί περάσανε χειμώνες
κάποτε ήσουν ποιητής ήσουνα φως κι αγάπη
μα τα μαλλιά σου μπέρδεψαν σ'αγριεμένο φράχτη

Πόσο να ψάξω πια στη γη στα σύμπαντα του χρόνου
μεγάλωσα στα γόνατα της πέννας σου σαν ποίημα
στη νύχτα που γονάτισες κοίτα με γονατίζω
και την ελπίδα πού έχασες κρατάω και ελπίζω

Κατάρες σου απόδωσαν μα τ'άστρα εσύ αξίζεις
καυτά σχοινιά εφόρεσες πικρά στο άδειο σώμα
κι’αν της αβύσσου αγάπησε το πνεύμα σου σκοτάδι
ήταν σκοτάδι φονικό…ήταν ο γιος του Άδη.

Ονειρικέ μου ποιητή πατέρα εσύ της νύχτας
έλειωσες μές'τους καιρούς σε φλογερή αρμύρα
κι'όπως το πνεύμα σου αγρυπνά στο σάπιο ετούτο πτώμα
Θ'αναστηθείς καθώς θα πιεις απ'το σκοτάδι χρώμα.


(....Κ…)

87

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο έρωτας ξεχνά...

« στις: 30/06/06, 09:15 »

Μπράβο ρε δήμητρα απ'τα καλύτερα σου που έχω διαβάσει αν όχι το καλύτερο.

Γιατί ο έρωτας σαν παίρνει  να βραδιάζει
γίνεται θάνατος, μα σαν ζωή πονά.

πανέμορφο αυτό πραγματικά με άγγιξε.

88

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Άτιτλο...

« στις: 30/06/06, 09:09 »

Πάλι με βρίσκεις θαυμαστή στον λόγο της ψυχής σου
μούσα ολοζώντανη στερνή στο απάνθισμα της γής μου......Κ......

89

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μάθε παιδί μου γράμματα

« στις: 29/06/06, 10:59 »

Τι να πώ? αξίζεις χίλια μπράβο,υπέροχο ανοιχτό μυαλό.

90

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΣΙΩΠΗ.....(.....Κ....)

« στις: 28/06/06, 11:59 »

πολυ ωραιο!
το γραψιμο σου ειναι πεζο και με πολλες εικονες!!
δεν θελω να το παιξω εξυπνος
και σωστος!
αλλα

που αντίκρυζα στον ύπνο μου σαν είμουνα παιδί

καντο με η-ημουν!!
δεν θελω να σε προσβαλω!! παντως 

φίλε μου κατ'αρχήν δέν με προσβάλεις με τίποτα όμως άμα το μετρήσεις θα δείς ότι με το ήμουν βγαίνω εκτός μέτρου και θα πρέπει να αλλαχτει απ'την αρχή όλο με το είμουνα έρχεται ακριβώς τι λές?και κάτι άλλο που θέλω να σου πώ δέν γράφω ποτέ πεζά παραμόνο ποιήματα το πεζό εξηγεί με λεπτομέριες καταστάσεις που ο δέν σ'αφήνει να πετάξεις μέσα σου να ξυπνήσει δικά σου συναισθήματα και να γίνεις ένα με το κείμενο του κάθε συγγραφέα ενώ το ποίημα με λίγες λέξεις δίνει στη φαντασία τροφή και σ'αφήνει να δημιουργήσεις δικές σου εικόνες και συναισθήματα και αυτή είναι όλη η μαγεία της ποίησης.Απλά εγώ θέλω να κρατάω τα γραπτά μου και την κάθε μου έκφραση στην νεοελληνική όσο μπορώ.

91

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μη δρέπεις τους ασφόδελους του Άδη.

« στις: 28/06/06, 11:33 »

πανέμορφο φίλε μου έχει ένα χρώμα από χρόνια περασμένα,απο μεγάλους ποιητές.

92

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αποχή

« στις: 28/06/06, 11:27 »

Φίλε μου είναι υπέροχο.πλούσια η ψυχή σου,μπράβο σου.

93

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Λογια καρδιας!!!

« στις: 28/06/06, 11:21 »

Βλέπω ότι έχεις μια τάση να γυρίσεις προς την ποίηση τους στίχους σου μα το κρατάς σε χαρακτήρα νευρικό και απότομο όμως καταλαβαίνω τη φόρτιση που νιώθεις για την συγκεκριμένη στιγμή.
πάντως μου άρεσει ο νευρικός και επαναστατικός σου χαρακτήρας.

94

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δάκρυ στα μάτια το γιατί...

« στις: 28/06/06, 11:03 »

και τα γραπτά σου μοιάζουν τέλεια δήμητρα.και νιώθω την ανάγκη να σ'ευχαριστήσω για τα υπέροχά σου λόγια.

95

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΣΙΩΠΗ.....(.....Κ....)

« στις: 28/06/06, 10:58 »

Παιδιά σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και την αγάπη σας ως προς το γραπτό μου
και ευχαριστώ και εσένα φίλε μου για τήν παρατήρησή σου και να ξέρεις δέν υπάρχει περίπτωση να παρεξηγηθώ αντιθέτος χαίρομαι όταν υπάρχουν άνθρωποι που αγκαλιάζουν και σέβονται τα γραπτά μου.

96

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΣΙΩΠΗ.....(.....Κ....)

« στις: 27/06/06, 13:12 »

Ισως τα φώτα ν'άπλωσαν παντού μα ερειπωμένος ο ήλιος
και είναι σαν άστρα φωτεινά που έγειραν στη γή
πώς θα περάσω μοναχός τον μαραμένο κήπο
που αντίκρυζα στον ύπνο μου σαν είμουνα παιδί

Τόσοι τυφώνες μέσα μου και σκοτεινά ερείπια
τόσοι άνθρωποι που χάθηκαν και έγιναν σιωπή
πιά καλοκαίρια ήτανε που μού είπαν την αλήθεια
και πιό φθινόπωρο άγγιξε την έκπτωτη ψυχή

Μα όσο θυμάμαι χάνομαι δαίμονες ανασταίνω
κι όσο η νύχτα προχωρά απλώνεσαι γυμνή
μα έχω τα μάτια μου κλειστά πρίν με τυφλώση ο χρόνος
και το μυαλό μου το φτηνό δεν έχει πιά φωνή   

Πανέμορφη πικρή βραδιά πατρίδα της φωτιάς
μέσ'την αφόρητη ματιά της κρύας μου ψυχής
μοιάζεις με χρώμα σπάνιο που έσβησε ο κόσμος
κι όμως στα μέσα μου έβαψες τα έγκατα της γής
 
Σαν πιάσει το ξημέρωμα στις θάλασσες του κόσμου
και σάν ζεστάνει η ανατολή η νύχτα θα χαθεί
κι όπως θα χάνεται αργά απ'το παραθυρό μου
θα'μαι και γώ ένας άνθρωπος που έγινε σιωπή.......Κ........

97

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο παραβάτης της ζωής...

« στις: 26/06/06, 11:03 »

Δήμητρα πολύ όμορφο το ποιημα σου όπως μου είπε και ο σπήλιος (έχεις τη "μαγιά") μπράβο σου.

98

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΕ Ο ΚΡΥΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.....(......κ......)

« στις: 23/06/06, 13:07 »

Ισσοροπώ μές'τους ορίζοντες απ'το παραθυρό μου
πίσω απ'τους βρώμικους καιρούς μπροστά απ'τους αιώνες
σάν σχοινοβάτης στο απύθμενο και άρρωστο κενό μου
τα όνειρα που σκότωσα χαρίζω στούς χειμώνες

Θα περπατήσω στα καυτά στ'άδυτα καλοκαίρια
στο μακρινό κι απέραντο του νότου μονοπάτι
τώρα ο ουρανός πού τρόμαξε και πάγωσε τ'αστέρια
είδα τη νύχτα να γεννά την πιό μεγάλη απάτη

Μέσα στα πέτρινα στενά στήν κρύα ομορφιά σου
εσένα που αγάπησα πόλη των ποιητών
τί κι'άν σε βλέπω σκυθροπή ξέρω την ανθρωπιά σου
γιατί φτερά μου έδωσες περήφανων αητών

Κι αυτή που τόσο λάτρεψα με άφησε να λιώσω
πίσω απ'του τρένου της γραμμές αδύναμος βραχνός
γιά τα όνειρα πού σκότωσες μ'αγάπη θα σου δώσω
τ'αστέρια αυτά που πάγωσε ο κρύος ουρανός..................Κ...............

99

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μα αν δεν τα ζούσα...

« στις: 23/06/06, 11:08 »

Λοιπόν twix γιά σου και απο μένα Σαλονικιά ποιήτρια η να πώ στιχουργός η μήπως συγγραφέας με έχεις μπερδέψει μοιάζει να έχεις γράψει μια μεγάλη παροιμιμία μα έχεις σε μερικά σημεία ποιητηκά νοήματα αν και δέν μου αρέσουν τέτοιου τύπου γραπτά το έχεις αποδόση τόσο αρμονικά που κατάφερες να με κάνεις να το διαβάσω όλο και πίστεψέ με καταλαβαίνω απ'την αρχή άν κάποιο γραπτό θα μου αρέσει και άν δεν μου αρέσει θα το αφήσω   Μπράβο σου και πάλι.

100

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.....(.......Κ......)=ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

« στις: 23/06/06, 10:47 »

Πιό μονοπάτι μέσ'τα πράσινα σου μάτια
με περπατάει σε μια ατέλειωτη σιωπή
κι ένα τραγούδι που είναι γραμμένο σε δυό κομμάτια
το ένα απ'τα δυό για πάντα θά'χεις εσύ

Πέφτει στα μάτια μου το φώς της άδειας μέρας
έχει αδειάσει γιατί λείπεις εσύ
τη μυρωδιά σου που μου φέρνει ο αέρας
σ'ένα καράβι ξεχασμένο έχεις μπεί

Κι εγώ σκυμμένος πάνω από χάρτες και ναυάγια
τσαλακωμένος σε μιά πόλη από χαρτί
κόκκινα φώτα θα φωτίζουν στα λιμάνια
και τ'άγριο κρίνο μές'τα χέρια σου θα βγεί

Ελευθερία είν'η αλήθεια μου μιά θλίψη
για σένα αδειάζω την ψυχή μου στο χαρτί
τα δυό φτερά που απ'τη ψυχή μου έχω γεννήση
το ένα απ'τα δυό για πάντα θά'χεις εσύ..................Κ...............