Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ετσι και γω, Θέλω Ποπάυ και Ζορρό...

« στις: 16/09/09, 07:02 »

Θα πάρουν πάνω οι μισθοί
και θα φαρδύνουν οι ισθμοί
θα πέσει ο πληθωρισμός
θ` ανηφορίσει ο ποταμός

Νέες θα `ρθουν προοπτικές
θα τραγουδήσουν οι φακές
θα ανασάνει η εργατιά
μούρα θα κάμει η ιτιά

Θα κόψουν οι εξοπλισμοί
θα βγάλει ο κάβουρας ζουμί
θα λειτουργήσουν οι θεσμοί
θα κελαηδήσουν οι σεισμοί

Δικιο και στα εργατικά
θα φτιάχνει ο γλάρος μουσακά
η με Γιωργάκη η με Κωστή
φράγκα η τσέπη θα δεχτεί

και τώρα πλέον θυληκό
δε θα ξαναερωτευτώ
και σαν το Μπίλλυ εγώ μπορώ
Ποπάυ να χω και Ζορρό
Κωστή Γιωργάκη ν`αγαπώ
ταξίδια ειδυλιακά
νησάκια προεκλογικά
φαντασιώσεις μπαλκονιών
και επομένη εκλογών
τρέχων και σώζων εαυτόν...

Ερέθισμα μου έδωσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που "καταρέει" όπως και τόσοι από μας...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αναζητώντας

« στις: 28/08/09, 00:33 »

            
Αναζητώντας τις αρχές και τις ουσίες            
πλάνες σου φέραν των ελπίδων οι σωσίες            
και ενώ βουτούσες σ` εκδοχές και εικασίες            
σου` ριξαν δίχτυα πνιγερές αιχμαλωσίες            
            
και ταξιδεύοντας σ` αιτίες και σε λόγους            
μες σε σοφία και αρρήτων καταλόγους            
λόγια γλυκόπιοτα τους φύλακες κοιμίσαν            
και μαύροι άνεμοι τα τείχη σου γκρεμίσαν            
            
και τώρα πνίγεσαι στων πόνων σου τα βάθη            
χαράτσι οι χρόνοι σου γυρεύουν για τα λάθη            
σε σημαδεύουν μισθοφόρων λεγεώνες            
χιόνι σου ρίχνουν στην ψυχή βουβοί χειμώνες            
            
            

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜεγάΚοσμον

« στις: 23/08/09, 12:45 »

   Σπειροειδείς και κατάλευκοι στρόβιλοι            
   που σε χρόνους μετράμε τα πέρατα            
   άστρα σμήνη που σπρώχνονται στ` άπειρο            
   δροσισμένα σ` αχνά νεφελώματα            

   Διαττόντων το πύρινο πέρασμα            
   και τρεμάμενοι Πάλσαρ που μένουνε            
   τελευταίες πνοές σ` άστρων λοίσθια   
   κι η Ανδρομέδα με βλέμμα που στάθηκε         

   κι απ' του χρόνου τα βάθη μας στέλνουνε         
   οι ακίνητοι ήλιοι τις σπίθες τους         
   σιωπηλά παρελθόντος αντίφεγγα      
   μόνος ήχος της Λύρας τ` αρπίσματα         

   Ταξιδιώτες μακρύχαιτοι καίνε      
   που σ`αιώνια ρότα πορεύονται   
   και της έλξης δεσμώτες τα σώματα         
   που σε λίθινους κύκλους γυρίζουνε         
            
   και μια Άρκτος να δείχνει το δρόμο της          
   στην Αργώ που πυξίδα δεν πρόφτασε         
   και τα μήλα που ανέγγιχτα κρέμονται         
   αφού ο Δράκων φυλάει ακοίμητος      
           
   κατ' ορνίθων κι' απάτης τεράτων      
   Βέλος στέκει στραμμένο αιώνιια   
   και τροχιές μετεώρων γιγάντων   
   σιωπηλή μοναξιά περιφέρουνε   

   Σε παλλόμενους χώρους και χρόνους      
   "σφαιρηδόν ελισσόμενα" αινίγματα      
   να κυκλώνουν γαλάζια κουκκίδα      
   απολίθωμα αρχαίας ήλιου έκρηξης…      

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στη Σέντρα...

« στις: 20/08/09, 05:32 »

Μας πήρε ο χρόνος μυρωδιά πως βγαίνουμε στην κόντρα
και μας πετά βαθειά μπαλιά προς τον κενό το χώρο
θαρρείς να μας παρηγορεί που ζούμε από σπόντα
που καλοκαίρι πάει πια κι αρχές του φθινοπώρου

Κοντή γιορτή την Κυριακή κι η στρογγυλή στη σέντρα
το εναρκτήριον λάκτισμα για τα φαρμάκια κάτω
άλλοι στον πρωταθλητισμό να στήνουνε ενέδρα
κι άλλοι να τρώνε αυτογκόλ μέχρι να πιάσουν πάτο

Απ' την κερκίδα κάμποσοι κι άλλοι απ΄την οθόνη
προς άρτον και θεάματα κι' αστέρας αφιχθέντας
το τόπι που χαιδολογούν κι η εξέδρα να φουντώνει
στρατηγικές προπονητών μια γκίνιας και μια ρέντας

Ημίχρονο τις Κυριακές απ΄την πολλή σκοτούρα
και μεσοβδομαδιάτικα, Ευρώπης σαλονάτο
να τρώγοντ' οι αιώνιοι με τη γνωστή φαγούρα
να πίνουνε του άσπονδου τις ήττες άσπρο πάτο

Σχέδια επί τάπητος κι' ασκήσεις επί χόρτου
συστήματα και τακτικές, ταλέντα και εμπνεύσεις
τέσσερα δύο τέσσερα, και τρία πέντε ένα
ρόμβον κατά περίπτωση και τρίγωνο στη μέση

Να κόβουνε οι κεντρικοί κι οι πλάγιοι να βγαίνουν
να παίρνουν τα γεμίσματα κι' αμέσως να πασσάρουν
τα σεντερφόρια πάνω τους τις άμυνες να παίρνουν
χώρο να βρίσκουν οι κρυφοί αιφνίδια να σκοράρουν

Και μεις να τους χαζεύουμε, της λόρδας γιατροσόφι
γραμμάτια λογαριασμούς με ντρίπλα να περνάμε
με τάκλιν αντιαθλητικό χρέη να πέφτουν τάβλα
με βολ πλανέ των τραπεζών τα δίχτυα να τρυπάμε

Καλό πρωτάθλημα λοιπόν με ντέρμπι και με κόντρες
και να χουμε τέτοιο σασπένς που δε ξανάχει γίνει
και μια ευχή βεντέτες μου άμα υπάρχει δίκιο:
που να σας κόβει χρήματα, θέαμα να μας δίνει!..

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θάλασσα (2)

« στις: 05/08/09, 04:33 »

Επειδή η θάλασσα δε γνωρίζει από..."μοντερνισμούς", "αναχρονισμούς" και "τάσεις" των διαφόρων εποχών του ανθρώπου, μα παραμένει
αιώνια απαράλλαχτη στην όψη τις...συνήθειες της, και στη ψυχή μας μέσα...



Θάλασσα πάλι σε κοιτώ απόψε που αστράφτεις
και λαμπυρίζει απάνω σου κοντόγεμο φεγγάρι
όμως δε θέλω έτσι στεγνός απ` όξω να κοιτάω
τη γυάλινη μπουνάτσα σου το διάφανό σου τζάμι
αφού και πάλι μέσα μου αφρίζεις και χτυπιέσαι
ή φουρτουνιάζεις ή λαδιά ίδιο μου φέρνεις πόθο
κι ανομοιοκατάληχτα θέλω πολλά να γράψω
ίσα που νά` χουνε ρυθμό όπως το λίκνισμά σου
π` απόμεινα δίχως σκαρί ξερός να σ` αγναντεύω
άνυδρος απ` τις στάλες σου άψητος απ` αλάτι
μακριά να στέκω ανήμπορος μονάχα να κοιτάζω
σαν οι αγέρηδες χυμούν απάνω στο κορμί σου
κι η σοροκάδα στρίμματα και τρούμπες σου γυρνάει
και στροβιλίζ` η άχνη σου ως τις κορφές των δέντρων
τα πεύκα και τα γέρικα τα λιόδεντρα ν` αχνίζεις
κι ο σκυλογάρμπης ο τραχύς με τις κυκλοθυμιές του
που μια ξανοίγει ουρανό, με μιας τον σκοτεινιάζει
κι αστροπελέκια αυλακιές στα στήθια σου βροντάει
κι άξαφνα φέρνει ξάνοιγμα καταμεσής με ήλιο
σαν τη μανία του τρελλού π` απότομα κοπάζει.
Για στου νοτιά το συριγμό, η στου βοριά το βούισμα
σα γίνεσαι χορεύτρια στο ξέφρενο ρυθμό τους
δε θέλω αλάργα να κοιτώ την όψη σου απ` τον κάβο
κι όταν σου σκαρφαλώνουνε στα κύμματα καίκια
μπότηδες καραβόσκαρα και χέλια τρεχαντήρια
κι αγκομαχούνε οι σκαρμοί και τρίζουν τα μαδέρια
κι ο καπετάνιος βλαστημά την ώρα του τη μαύρη
π` άφησε χάδι ζεστασιά, με σένα να παλεύει
τη πλώρη κόντρα να βαστά να μη τονε μπατάρεις
και σαν σου φύγει η ορμή και κόψει ο αγέρας
και μείνει κείνο το βουβό το ήσυχο το κύμα
κι ειν` η χαρά για τον ψαρά που καρτερεί μπουνάτσα
που ξέρ` όλα τα χούγια σου κι όλα σου τα στριμμένα
στο παραγάδι δόλωμα και στη ψυχή ελπίδα
καθώς γλιστράει το σκαρί στο τελευταίο φέγγος
Και σαν το κυμματάκι σου ίσα που ψιθυρίζει
κι όλη την άκρα του γιαλού ανάλαφρα χαιδεύει
και η υγρή η αύρα σου το πρόσωπο δροσίζει
δε θέλω να μαι γω στεγνός εδώ στον κάβο απάνω
δίχως σκαρί κι αδόλωτο στα χέρια μου τ` αρμίδι
βαρκάδες σε ακούνητες γλυκιές νυχτιές να χάνω
κι όταν της φύσης τα στοιχειά τα μυστικά σου λένε
να μην τα αφουγκράζομαι και μακριά σου να`μαι
γιατί σαν ψάρι σπαρταρώ που η στεριά το πνίγει
μα στα πλατιά σου τα νερά μερεύω και στεριώνω...

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑπόΜυθος

« στις: 23/07/09, 17:01 »

               Π α ρ ο ι μ ί α


Η θλίψη σου χαράς γιορτή
θέαμα κοινό οι συμφορές σου
πίνουν το δάκρυ σου κρασί
γλεντάν τις μαύρες τις νυχτιές σου

Το σούσουρο στον καφενέ
κουτσομπολιά σχόλια γέλια
που του μυαλού σου οι στροφές
συχνά σε σπρώχνουν στη συντέλεια

Βρισιές αντί για συμβουλές
για καλημέρα, ειρωνία
απωθημένα και ορμές
λάσπη που πέφτει με μανία

περαστικός και σε κοιτώ:
κάνεις κουράγιο στη συνήθεια
που βρέθηκες να τριγυρνάς
όπως στο χιόνι τα σπουργίτια

Μα Ηλιος κι Αγέρας, τιμωρούν
Έρμες αυλές, σάπια σανίδια
σοκάκια γκρίζα κι αδειανά
και στις σοφίτες τους, ποντικια

Ας σου μερεύει η ψυχή
μου φώναξες μεσ' απ΄τα στήθια
πως η μαμά σου σου χε πει:



"Κακό χωριό τα λίγα σπίτια"...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑκροΣτοιχίδες...

« στις: 21/07/09, 02:42 »

   Θ  έλω μόνο να ζω      
   Ε  γώ το χρόνο μου μετρώ      
   Λ  ίγη πως είναι η ζωή μας      
   Ω  ρα την ώρα που περνώ      
         
   Μ  η μου χαλάτε τη γαλήνη      
   Ο  νειρο έβλεπα καλό      
   Ν  α ονειρεύομαι αφήστε      
   Ο  τι μου λέτε προσπερνώ      
         
   Ν  α τα προλάβω πριν να φύγουν      
   Α  ντί μιζέρια να ζητώ      
         
   Ζ  ω για να ζω και λέω πάντα      
   Ω  ρες στιγμές μου, τις μετρώ…      
         
         

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κράτος...Express

« στις: 19/07/09, 06:36 »

Του είπαν το επίδομα ότι το δικαιούται
δεν ήξερε τ` αντάλαγμα όμως, με τι ισούται
και με χαρά σαν έφθασε στ` αρμόδιο γραφείο
του παν πως είναι τυχερός και του κατσε λαχείο:

""Φέρτε εκκαθαριστικό πρόσφατο, εφορίας
χαρτί πως κοινωνήσατε από την ενορία
μαζί και την ταυτότητα βγάλτε φωτοτυπία
και άμα μας προλάβετε θα `μαστε ως τη μία

μα πρέπει να περάσετε κι απ` τ` άλλα τα γραφεία
που πρέπει να τους δώσετε αυτά που θα σας πούνε:
Θα φέρετε μια δήλωση του νόμου πεντακόσσια
πως έχετε τας φρένας σας σώας και τετρακόσσια

ένα πιστοποιητικό απ` το ληξιαρχείο
ότι γονείς σας γέννησαν δεν είστ` από σπορείο
από γιατρό βεβαίωση κι από τη νοσοκόμα
εκεί που σας γεννήσανε. Κι άμα δε ζουν ακόμα,

δεν πρέπει να αγχώνεστε. Μια στο ληξιαρχείο
κι όλα τα του θανάτου τους θα τα χουν στο αρχείο.
Να φέρετε λοιπόν χαρτί της μέρας γέννησής σας
και από πέντε μάρτυρες που ήτανε μαζί σας

ότ είσαστε της μάνας σας εσείς ο κανακάρης
κι ότι δε σας αλλάξανε με το μωρό της...άλλης.
Ολα καλά μέχρι εδώ; Δεν έχετ` απορία;
Ωραία, συνεχίζουμε δεν ειν` ταλαιπωρία:

Φέρτε το βιβλιάριο ενσήμων και υγείας
και ποινικού μητρώου σας απ` την εισαγγελεία
απόσπασμα, βεβαίωση που λέει πως δεν είστε
απατεώνας, κερατάς, ούτε κατηγορείστε.

Ενα χαρτί απ` το δήμαρχο πως έχετε πληρώσει
όλα τα τέλη του νερού και δε σας το χουν κόψει
ένα χαρτί απ τον ΟΑΕΔ πως έχετε δουλέψει
κι απ το επίδομα λεφτά δεν έχουν περισσέψει.

Αφού τα συγκεντρώσετε τα φέρνετε σε μένα
πληρώνετε παράβολο. Να ν` νοικοκυρεμένα!
κι ένα χαρτόσημο φθηνό, ο νόμος το προβλέπει
μη σας τρυπάνε τα λεφτά συνέχεια την τσέπη

Αα! Εχετε και σύζυγο; Αυτά δε σας τα είπα!
Θα πρέπει να δηλώσετε αν είναι πιτσιρίκα,
ή πιο μεγάλη από σας και αν σας κερατώνει
αν στραμπουλάει τον...αητό και στίβει το σεντόνι!..

και τα αντίστοιχα χαρτιά κι αυτής να μας τα βρείτε
κι εμείς θα ειδοποιήσουμε πότε θα πληρωθείτε.
Και για να τα εισπράξετε, βεβαίως και θα ρθειτε
με τον παππά, την πεθερά, δυό μάρτυρες να βρείτε:

Πως είστ` ακόμα ζωντανός στ` αλήθεια ότι ζείτε
κι όχι από το μνήμα σας πως βγήκατε να `ρθείτε!!
Είπαμε πως το κράτος μας στηρίζει αδικημένους
όμως λεφτά δε δίνουμε ΠΟΤΕ σε...πεθαμένους...


Ολα κι όλα!..

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο Λαγός και η...Αρκούδα!

« στις: 11/07/09, 18:22 »

   Είπαμε! Για σαββατοκύριακο θα πηγαίνω χαλαρά! Εδω, προσπάθησα να στιχουργήσω πάνω στο γνωστό ανέκδοτο:
        " ο λαγός και η αρκούδα" !



       Ο λαγουδάκος μια φορά έξ` από τη φωλιά του               
   άνοιξε την ομπρέλα του κι έκατσε στη σκιά του               
   ηταν κατακαλόκαιρο και ζέστη ειχε βάλει               
   κι άραξε στην ξαπλώστρα του και με χαρά μεγάλη   
                   
   άνοιξε τη φυλλάδα του τα νέα να διαβάσει               
   μα να κι ο λύκος που θελε κουβέντα να του πιάσει               
   " Τι νεα λαγέ; Πως τα περνάς; Που είσαι συ χαμένος;"               
   και ο λαγός τ`απάντησε: "Εδώ ειμ` αραγμένος"               
                   
   με την εφημερίδα μου κατ` από τη σκιά μου               
   και ξεφυλλίζω αραχτός τα περιοδικά μου               
   έχω και κείνο το κρασί το ζόρικο που πίνω               
   και στην αρκούδα που και που αμα φανεί…ξεδίνω""!!               
                  
   ""Με την…αρκούδα ο λαγός;;;" το σκέφτεται ο λύκος               
   "θα του στριψε απ` το…κρασί και τα χασε, ο τύπος               
   αρκούδα ονειρεύεται και τρέλες πως της κάνει               
    μα δαύτονε ολόκληρο στο…στόμα της τον βάνει!!"               

   Περνάει και η αλεπού και: "…κάτω απ`τη σκιά μου            
   και ξεφυλλίζω αραχτός τα περιοδικά μου            
   έχω και κείνο το κρασί το ζόρικο που πίνω            
   και στην αρκούδα που και που, άμα φανεί…ξεδίνω" !!!            
                    
        Ετσι που λέτε ο λαγός διέδιδε τα νέα               
   ότι με την αρκούδα του τα πέρναγε ωραία!               
   Και όλες πως δοκίμαζε του έρωτα τις χάρες         
   και πως οι αρκούδες ήτανε "στον έρωτα…λυσσάρες" !         

   Σιγά σιγά τα νέα λοιπόν, φτάσαν και στην αρκούδα         
   κι αυτή τα μάτια γούρλωσε και είπε: "Μα τον…Βούδα" !!         
   "Θα τονε φάω τον άτιμο, στα χέρια μου αν πέσει,         
   που με…καρφίτσα νόμισε χαρά θα μου…φορέσει''!         

   Και μια και δυο η Αρκουδιώ τραβάει για τη φωλιά του         
   κι αμα την είδε ο λαγός φύγαν τα…κατρουλιά του!!         
   ""Πως από δω αρκούδα μου;; Κατσε! Τι να κεράσω;"         
   "Π` ανάθεμα που σ` έκανε τα μούτρα θα σου σπάσω''!         

   " Τι λες κυρά αρκούδα μου; Εγώ που σ` αγαπάω         
   και πάντοτε τα λόγια μου για σένα τα μετράω;"         
   "Για πες μου τότε βρε λαγέ τα νέα σου! Πως είσαι;
   που χεις χαθεί τόσο καιρό και με τι ασχολείσαι;"

   Τι να σου πω αρκούδα μου! Εδώ `μαι στη φωλιά μου,
   αραζω στην ξαπλώστρα μου κάτω απ` τη σκιά μου
   τα περιοδικάκια μου και την εφημερίδα
   τέτοια γαλήνη, ειλικρινά, πρώτη φορά μου είδα

   "Ναι! Την εφημερίδα μου κάτ` από τη σκιά μου
   και ξεφυλλίζω αραχτός τα περιοδικά μου
   έχω και κείνο το κρασί το ζόρικο που πίνω
   λέω και τη...μα@@κία μου, λιγάκι να...ξεδίνω"!!!

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στα Δύσκολα...Μόνοι Λοιπόν!

« στις: 08/07/09, 22:03 »

         
Σαν, τα σύννεφα πάνω μας γκρίζα,         
πλησιάζουν και κρύβουν τον ήλιο         
και ψιχάλες χοντρές μας θυμίζουν         
πως τα δύσκολα μόλις αρχίζουν         
         
Σαν τα πρώτα σημάδια φανούνε         
του μονόδρομου ανάγκης αγώνα         
σιγά σιγά όλο και λιγοστεύουν         
οι φωνές, κι όλο μένουμε μόνοι         
         
Κι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα         
τον "υπέρ πάντων"  να δώσει ο καθένας         
ολομόναχοι μέσα στη μάχη          
ερημιά και ομίχλη τριγύρω         
         
Πάντα έτσι σε κάθε μας μάχη         
οι πιο πολλοί να τραβάμε μονάχοι         
σαν σκυλιά με μανία πολεμάμε         
κι ούτε χέρι ν` αγγίξει την πλάτη         
         
θυμηθείτε μαζί μου για ελάτε!!!         
Τις σφοδρές και μεγάλες σας μάχες         
Πώς μετρήσατε τη μοναξιά σας;         
Με τις στιγμές που σταμάταγε ο χρόνος;         

Με τον ήχο κενό της φωνής σας;         
Με το εμβαδόν του πεδίου της μάχης;         
Με τις ώρες που αργούσαν να φύγουν;
Με τις νύχτες που δεν ξημερώναν;

Πως; Πως;Πολύ περίεργος είμαι!!

Τη στιγμή που σας άφηναν μόνους
λίγο πριν ακριβώς τι σας είπαν;
Χαχαχα! Άλλο δε σας παιδεύω
παρά μόνο μαζί σας γελάω

που είστε όλοι εσείς σαν εμένα
και που μόλις τα εύκολα έρθουν
της χαράς μας πολλοί συνεταίροι
από κάθε πλευρά κατακλύζουν…

Και μαζί σας μαζί μου γελάω
γιατί όλοι μας σαν μεθυσμένοι         
θα ξεχάσουμε τι μας συνέβη         
και το όμορφο θα μοιραστούμε,         

μέχρι πόλεμο να ξαναβρούμε!!         

Το εξαμαρτείν δις και τρις και πολλάκις         
για…σοφία ανδρός ούτε λόγος!         
και στο λαιμό: της βλακείας ο βρόγχος         
         
Και θα μετράς θα μετράω θα μετράμε         
μοναξιές στο πεδίο της μάχης         
μπερδεμένοι οι εχθροί στο μυαλό μας         
και το ξίφος σε δυό να στοχεύει:         
Στον εχθρό. Και στην αγαθοσύνη:         
          
         
Τον Εξίσου Κακό μας Δυνάστη…         
         
         

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ολόδροσες Πηγές Θανάτου...

« στις: 05/07/09, 20:37 »

   Αυτό το μικρό ρυάκι
   που δίπλα μας αργοκυλά
   και ωδύνες μέσα σέρνει
   στα θολά του τα νερά
   
   πότε πότε μεγαλώνει
   και ποτάμι γίνεται
   δύσoσμη είναι η ροή του
   με ορμή αφήνεται
   
   να φουσκώνει από πάθος
   εξουσίας κι απειλής
   και παράλληλα να τρέχει
   της φθηνής μας της ζωής
   
   κι όταν κάπως ξεμυρίσει
   τότε ανυποψίαστοι
   σκύβουμε ακουμπάμε χείλια
   μα στο στομάχι μας ζεστή
   
   χύνεται η βαριά κατάρα
   και του δόλου η φθονερή
   σκοτεινή φιγούρα τρέχει
   με χαρά της να το πει
   
   στον κατέχοντα τη φλέβα
   ψηλά στο όρος την πηγή
   διαχρονικά που στέκει
   να αφανίσει απειλεί
   
   αφού είναι αυτός που έχει
   την πηγή εκεί ψηλά
   κι εμείς ξεδιψάμε μόνο
   στο ρυάκι χαμηλά…
   
Καμμιά φορά πριν, ανυποψίαστοι, σκύψουμε στο ρυάκι που νωχελικά περνάει δίπλα από τα πόδια μας
ας ρίχνουμε τη ματιά μας εκεί στην κορυφή του λόφου...
Ισως, πριν ο χαμογελαστός θάνατος φωλιάσει στο διψασμένο σώμα μας,
μπορέσουμε να διακρίνουμε το ξεδιάντροπο μειδίαμα της φιγούρας που
απολαμβάνει τη δίψα μας...   

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το Χασάπικο της προδοσίας!

« στις: 05/07/09, 01:30 »

Ενεκα που σαββατοκύριακον, και ξεκουρασιά, είπα το λοιπόν να το ρίξωμεν εις την παλαβήν,
και να ρίξω και εγώ ένα εύθυμον περί της προδοσίας άσμα! Αχ αυταί αι γιενέκαι φίλε μου... 


   Εγώ σ`ήξερα να λες ό,τι γουστάρεις            
   μα και την αστροφεγγιά να ρομαντζάρεις            
   τώρα σήκωσες μυτούλα προς τα πάνω            
   σου μιλάω και το παίζεις υπεράνω            
               
   και στην πιάτσα κυκλοφόρησε προσφάτως            
   πως αλλάξανε τα γούστα σου εσχάτως            
   κι από κει που` σουνα τύπισσα σπαθάτη            
   μου γυρνάς στη γειτονιά λιμουζινάτη            
               
   εγώ σ` έβλεπα να στρίβεις τσιγαράκι            
   και ν` αράζεις δίπλα στο καφενεδάκι            
   τώρα μόστραρες ματόγυαλα μοντέρνα            
   και δε στρίβεις τη ματιά σου στη ταβέρνα            
               
   μ` είχες μάθει από πείσμα να γρυλλίζεις            
   μα στην πενιά και την κιθάρα να δακρύζεις            
   τώρα φεύγεις για εσπερινάς εξόδους            
   και μας έκλεισες ελπίδες και διόδους            
               
   με τα μάτια έβλεπα μες στην καρδιά σου            
   μου ψιθύριζες στ` αυτί τα όνειρά σου            
   τώρα όμως ειρωνεύεσαι και φεύγεις            
   και τους φίλους τους παλιούς τους κοροιδεύεις            
               
   είχες κρύψει μες στο βλέμμα σου τα` αστέρια            
   και λουλούδια στης ψυχής σου τα παρτέρια            
   τώρα όμως η ματιά σου συνεφιάζει            
   με χλιδάτους το εγώ σου σοροπιάζει            
               
   κάποτε ήθελες να νιώθεις την ουσία            
   κι είχες πάντα περισσή ευαισθησία            
   τώρα έχεις σε "επίπεδον ανέλθει"            
   μα βαριά κατηγορία σού απηγγέλθη            
               
   κι είναι ταύτη της εσχάτης προδοσίας            
   κινουμένη στα ρηχά κι εκτός ουσίας            
   διότι σύ εκ των υστέρων απεδείχθεις            
   σφάλμα μέγα και εγώ τζάμπα ξενύχτης...            
                                                           
               
             
   Αχ γεναίκαι προδότραι...να ουμ...            
               

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πού ν`το Το Δαχτυλίδι...

« στις: 30/06/09, 23:21 »

            
   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι         
   ψάξε, ψάξε δε θα το βρεις         
   πέσε νωρίς να κοιμηθείς          
   αύριο έχουμε ταξίδι         

   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι         
   "το φαί σου όλο να φας         
   θα `ρθει σε λίγο και ο μπαπάς         
   και θα χορτάσετε παιχνίδι"         

   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι         
   στου θρανίου τη μυρουδιά         
   άσπρο γιακά γαλάζια ποδιά         
   σαν παίρνω τούμπες στο γρασίδι         

   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι      
   μες στην πρώτη τη ρουφηξιά      
   στη ζωηρή τη πρώτη ματιά      
   πού`ριξ` ο έρωτας στρωσίδι      
         
   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι      
   μες στο πρώτο μου το πιοτό      
   κρυφά απ` το σπίτι ξενυχτώ      
   αύριο ο "γέρος" μου θα με δείρει      
         
   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι       
   τώρα σε κρεβάτι διπλό       
   να μου σκεπάσεις το φαγητό      
   γιατί θ` αργήσω και θα χεις φύγει      
          
    Πούντο πούντο το δαχτυλίδι
   ψάξε ψάξε στην κλινική
   θα είμαι πάλι το βράδυ εκεί
   πιπίλες φέρνω κι ένα στολίδι
   
   
   Πούντο πούντο το δαχυλίδι
   θα σ`το μάθω μήπως το βρεις
   πριν μεγαλώσεις και ξεχαστείς
   να ν` της δικαίωσης μοιασίδι

   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι
   μέσα στ` άσπρα μας τα μαλλιά
   να μην ακούω ούτε μιλιά
   πείτε μου μόνο "καλό ταξίδι"…

   Πούντο πούντο το δαχτυλίδι
   ψάξε ψάξε δε θα το βρείς
   δε θα το βρεις δεν το μπορείς
   το κρυψαν κάτω, απ` το στρωσίδι…

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εεε...Γερομπισμπίκη! Θα την...καταφέρεις την πιτσιρίκα;;

« στις: 26/06/09, 23:04 »

      
      
   Δε σε αντέχω άλλο πια και στίχους θα σου γράψω   
   δημόσια να φαίνονται να γίνεσαι ρεζίλι   
   της εποχής σου ξέχασες το λαικό τραγούδι:   
   "..τα νιάτα θέλουν έρωτα κι οι γέροι χαμομήλι…"   
      
   ο διάολος σε καβάλησε; Η βίδα σου `χει στρίψει;   
   δεν έδινες δικαίωμα και ήσουν μετρημένος   
   πρόσεχε το κεφάλι σου! σίγουρα θα στ `ανοίξει
   σα μάθει η γυναίκα σου πως είσαι μπερδεμένος
   
   εσύ στα εξήντα τέσσερα παλιοξεμωραμένε
   κι αυτή λουλούδι τρυφερό ούτε εικοσι ένα
   "η Πηνελόπη όμοια" όλοι αυτό της λένε
   κι αυτό της το ψευδώνυμο που το χρωστάει σε μένα
   
   ειν` για να τριγυρίζεται από νεαρούς μνηστήρες
   κι όχι από παλιόγερους σα και την αφεντιά σου
   που τώρα στα γεράματα μου γιναν…σαρκοθήρες
   πρόσεχε κακομοίρη μου έχεις και την καρδιά σου!
   
   όλο στ` αμάξι την τραβάς να πάτε λέει στην πόλη
   "είν` εξοχή και θέλει το καημένο να ψωνίσει
   που `ναι μονάχο του εδώ κι ούτε αμάξι έχει"
   και κάθε μέρα τι θαρρείς; Πρέφα σε πήραν όλοι
   
   αλλά σε μένα μη τα λες πανάθεμά σε δαύτα
   παλιόγερε γω σ` έμαθα σα κάλπικη δεκάρα
   και τα παραμυθάκια σου να μη μου τα σερβίρεις
   δε βλέπω που παραπατάς θαρρείς απ` τη λαχτάρα;
   
   τι νόμισες πως ειν` αυτά; σα κινηματογράφος
   με τη ψυχή στο διάβολο τα νιάτα ν` αγοράσεις;
   αντί να επισκέπτεσαι συχνά το καρδιογράφο
   θέλεις μικρές τρομάρα σου μήπως και τσαλαπιάσεις

   βρε παλιοτρισκατάρατε φωτιά που θα μ` ανάψεις
   θα σου `ρθει κανα έμφραγμα και που θα σε μαζεύω
   μου φαίνεται τα μέτρα μου θα πάρω σα δε πάψεις
   γιατί με σένα που `μπλεξα μπελά να βρω γυρεύω
    
   Τώρα θα δεις τους στίχους μου κι ηφαίστειο θα γίνεις
   μα στο χα πει τρελλόγερε πως θα σου τη φυλάω
   που μ` άρχισες στο δούλεμα σαν σου `πα "γράφω στίχους"
   και σ` όλους με κορόιδευες. νομίζεις πως ξεχνάω;

   κι αν με δουλέψεις άλλη μια για τα ποιηματάκια
   έχε με έννοια να μη πω ποιο είναι τ` όνομά σου
   άμα τολμήσεις να μου πεις ξανά για τα στιχάκια
   θα κάμω αφρούς να βγαίνουνε ακόμη κι απ` τ` αυτιά σου!


Αφιερωμένο συναδελφάκι μου και με την ευχή μου! Η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει...τελευταία!!!

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νύχτες...

« στις: 21/06/09, 03:10 »

         
Στοιβιάζω σκέψεις          
ξεκρεμάω αναμνήσεις         
και να ξοδέψω τη βραδιά μου προσπαθώ         
         
Κι εσύ με κρίνεις          
και γυρεύεις εξηγήσεις         
που δε συνήθισα ακόμα να ξεχνώ         
         
Στιγμές μετράω και σκέψεις σπάω         
κι από το νου μου αναμνήσεις ξεκρεμάω         
Τι να ξεχάσω τι να κρατήσω         
στοιβιάζω σκέψεις για να μην κατρακυλήσω         
         
Στρίβω τσιγάρα         
και γεμίζω τα ποτήρια         
σκέψεις οινόπνευμα να γίνονται καπνός         
         
Κι εσύ της λήθης         
μού κουρδίζεις ξυπνητήρια         
και μου τα βάζεις να τρυπάνε το μυαλό         

Τι να ξεχάσω και τι ν`αφήσω         
μες στο γκρεμό μου για να μην κατρακυλήσω         
Χίλια κομμάτια να μη μαζεύω         
απ` το λαβύρινθο του νου μου δραπετεύω         

Στοιβιάζω σκέψεις          
μα όπου να ναι ξημερώνει         
θα τις μαζέψω κι απ` τη ζάλη μου θα βγω...         
         
          

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σε...αγαπάμε, καλωσήρθες...

« στις: 04/06/09, 22:04 »

   Ναι, σας βλέπω το δείλι και σε νύχτες θολές            
   σας χτυπάει το κύμα κι ό,τι έχετε μέσα σας            
   Πακιστάν, Υεμένη, Κουρδιστάν Μπαγκλαντές            
   τόσα ευρώ το "κεφάλι" και μια τσάντα στα χέρια σας            
               
   Στα στενά της Μυκάλης τώρα πια Ναυμαχούν            
   η λαχτάρα φυγής και ορθόπλωρα Θάνατος            
   οι μητέρες γλυκά στα παιδιά τραγουδούν            
   ενώ η κάνη ακουμπά του δουλέμπορου πάνω τους            
               
   χθες που πάλι μαζεύαν τα κορμιά σας νεκρά            
   και "τυχόν" επιζώντες ελικόπτερα ψάχνανε            
   μάνες που άλλη δε θα χουν ευκαιρία καμμιά            
   και παιδάκια χωρίς τα "μικρά" που τους τάξανε            
               
   Το μπουγάζι αν γλιτώσεις και φτάσεις εδώ            
   σου χουμ`"έτοιμο" μέλλον και ζωή να σου δώσουμε            
   με ¨εταίρων" τους "πόρους" κέντρα συνωστισμού            
   και αγκάθινο σύρμα την ελπίδα να ζώσουμε
   
   Κι αν τυχόν στην αυλή μου ξεπέσεις θα δεις
   πόση τύχη είχες που `ρθες σε μένα ο δύστυχος
   θα φερθώ όσο Πρέπει Μη φανώ ρατσιστής
   και θα πέσω το βράδυ στο κρεβάτι μου, ήσυχος…
   
   
   
   
   Γραμμένο μετά από ένα φοβερό, πολύνεκρο ναυάγιο με πρόσφυγες και προσφυγόπουλα
   
   

   
   

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θάλασσα...

« στις: 03/06/09, 23:44 »

   Σαν ξημερώνει η αυγή      
   και γίνεσαι καθρέφτης      
   τα πόδια δεν πατάν στη γη      
   και σου`ρχομαι δραπέτης      

   Σαν σε φωτίζει ο ουρανός      
   κι απάνω σου οι βαρκούλες      
   απ το μυαλό μου ο Θεός
   παίρνει τις έγνοιες ούλες

   Γαλανομάτα αστραφτερή
   που γύρω γύρω σ`έχω
   σαν φουρτουνιάζεις δε μπορώ
   μακριά σου δεν αντέχω

   και σαν αγκίστρι μού πετάς
   κυρά μου εσύ πλανεύτρα
   μόνος μου αγκιστρώνομαι
   σε θέλω να σαι ψεύτρα

   Το δόλο που μου δόλωσες
   κοντά σου να με σέρνεις
   με προθυμιά τον πίστεψα
   για να με παρασέρνεις

   Από την κάθε ρουτινιά
   μέσα σου να βουτάω
   στα χάδια σου να ρίχνομαι
   πάνω σου να γλιστράω

   Μόν` όποιος σ`έχει δίπλα του
   ξέρει για τι μιλάω
   που αν τύχει μούτρα να κρατάς
   μαθές παραμιλάω…
       
        Σα νευριάζεις, μ`αφρουδιές
        και κύματα με διώχνεις
        μα το ρυθμό σου ακολουθώ
        και κάμε όπως νιώθεις...

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στρατηγική...

« στις: 28/05/09, 23:40 »

   Πνίγεις το κλάμα και το δάκρυ καταπίνεις            
   κρύβεσαι πίσω απ`το τζάμι το θολό            
   είναι καιρός πολύς που έπαψες να δίνεις            
   κι`όλα στριμώχνονται κρυφά μες στο μυαλό
   
   Ο κάθε λόγος σου στο στόχο του στραμμένος
   κάθε σου κίνηση με πλάνο και χαρτί
   ο μορφασμός σου από πριν δοκιμασμένος
   κι η αδιαφορία σου στων άλλων τα γιατί
   
   Δεν ήσουν έτσι αλλά σ`έχει παρασύρει
   η καταιγίδα της αλλόκοτης ζωής
   και όποιος έρθει στο πλευρό σου για να γείρει
   θύμα μιας θύελλας θα είναι φοβερής

   Μ`όρκο βαρύ την έχεις δέσει τη ψυχή σου
   για να κρατάει ό,τι έχεις μέσα εκεί
   προγραμματίζεις τη ματιά και το φιλί σου
   και θες για πάντα να νικάς: Στρατηγική...

   Μόνο θυμήσου σαν θα ψάχνεις την πνοή σου
   όταν πια δάκρυ δεν μπορεί να κρατηθεί
   και σαν αδειάζει η παγωμένη ύπαρξή σου
   μακάρι να`βρει μια γωνιά να ζεσταθεί…

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αξιος...

« στις: 19/05/09, 22:54 »

   Στο μπαλκόνι ο σωτήρας
   νέα μέτρα θα φέρει
   απ`τη φτώχεια θα μας βγάλει
   θα μας σφίξει το χέρι
   Αλλά σκέφτομαι κι εγώ την ώρα τούτη
   Το τραβάει ο οργανισμός του το γιαούρτι
   
   Μικρά μεγάλα θ`αλλάξεις
   φαί θα`χει για όλους
   στις μεγάλες ανάγκες
   δε θα μας έχεις μόνους
   Υποσχέσεις κολπάκια ατάκες
   πλάγια λες: Είστε Όλοι  Μ…κες

   Γύρω γύρω ο κόσμος
   και τα χέρια υψώνεις
   τις ελπίδες της μάζας
   φανερά φασκελώνεις
   λες στον τόπο σου θες να προσφέρεις
   κι από πίσω να μας έχεις το χέρι
   
   μας κοιτάζεις στα μάτια
   κι εγώ νόημα γυρεύω
   μα εσύ μες στα μούτρα
   μας το λες: Σας δουλεύω
   Τι Ηλίθιοι που`μαστε αλήθεια
   τα γουστάρουμε τα παραμύθια
   
   σκαλοπάτι θ`ανέβεις
   στην καμπούρα μας πάνω
   Υπουργείο θα πάρεις
   και ακόμα πιο πάνω
   κι όταν Πρωθυπουργός θα ξυπνήσεις
   θα μαστε έτοιμοι να μας πηδήξεις…
   
   

   
   
   
   

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δικαίωμά μου...

« στις: 13/05/09, 23:36 »

Αφιερωμένο σ`όσες υπάρξεις έχασαν τα πάντα και χάθηκαν πριν προλάβουν ό,τιδήποτε, χτυπημένες θανάσιμα από απληστία και εγωπάθεια…
   
   Δικαίωμά μου.
   Να υποθέτω ότι είμαι ανώτερός σου
   και ν`ακουμπώ στον  πόνο σου τα όνειρά μου
   Δικαίωμά μου
   
   Τι ενοχλεί εμένα έχει σημασία
   δε με σκοτίζει τίποτα απ `τα δικά σου
   το θέμα είναι μη χαλάσει η βραδιά μου
   Δικαίωμά μου
   
   στη συμφορά σου πάντα είμαι απ`τους πρώτους
   παρηγοριά να δώσω, μα κρυφογελάω
   που η τραγική η θέση σου δεν ειν`δικιά μου
   Δικαίωμά μου

   Δικαίωμά μου να σου λέω τι με πειράζει
   να κλείνω πρώτος το τηλέφωνο πρίν κλείσεις
   τα τελευταία λόγια να`ναι τα δικά μου
   Δικαίωμά μου 

   Δικαίωμά μου και να μη σου επιτρέπω
   να κριτικάρεις καν τη συμπεριφορά μου
   που αν σ`ενοχλει δεν είναι υπόθεση δικιά μου
   Δικαίωμά μου

   το πιο σπουδαίο είναι ο μικρόκοσμός μου
   κι αν είσαι ράκος πεταμένο στο παγκάκι
   Ναι! Είμαι σίγουρος δεν φταίω εγώ για σένα
   Δικαίωμά μου

   Στο Θάνατό Σου πάνω Στήνω τη Ζωή ΜΟΥ
   στα όνειρά σου τα νεκρά βαριά πατάω
   γιατί όνειρα είναι: ΜΟΝΟ τα δικά μου
   Δικαίωμά μου…
   
   
   

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σε Φυλάω...

« στις: 11/05/09, 23:04 »

    Απ` του ονείρου σου την πάλη
    κι ό,τι σε κάνει να λυπάσαι
    θα είμαι πάντα εκεί κοντά.
    Να μη φοβάσαι
   
   ό,τι τρομάζει και πικραίνει
   και δεν αντέχεις να θυμάσαι
   θα διώχνω πάντα μακριά.
   Να μη φοφάσαι
   
   τους σκοτεινούς σου πανικούς
   τα ιδρωμένα σου τα βράδια
   θα ξημερώνω γρήγορα.
   Να μη φοβάσαι

   θύελλες και κακοκαιριές
   κι αν στη βροχή τρομάζεις να`σαι
   Θα βγάλω ήλιο φωτεινό.
   Να μη φοβάσαι

   κι αν η στιγμή είναι να`ρθεί
   που πλάι μου δεν θα κοιμάσαι
   Αγέρας, θα`ρθω να σε βρώ:
   Να μη φοβάσαι…

   

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γυρνώ την πλάτη...

« στις: 07/05/09, 19:08 »

   Στα κούφια λόγια τα μισά      
   και τα καλοβγαλμένα,       
   και στην γλυκόλαλη γλειψιά,       
   Γυρνώ την πλάτη      

   Στους έπαινους και γαλυφιές      
   που σαν γυρίσεις μαχαιριές      
   σου χαρακώνουν τη ζωή,      
   Γυρνώ την πλάτη      

   στα περιστέρια που πετάν      
   χαρούμενα μπροστά μου      
   κι όρνια θηρία πίσω μου,      
   Γυρνώ την πλάτη      

   Στον "κύκλο" "φίλων" και γνωστών
   που τους εχθρούς σου ν`αγαπάς
   σε εκπαιδεύει,
   Γυρνώ την πλάτη

   Κι αν χρειαστεί μονάχος μου
   για πάντα να βαδίζω
   Ναι. Το τολμώ! Σε όλους τους,
   Γυρνώ την πλάτη…

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πυρ... και Θάλασσα

« στις: 02/05/09, 17:42 »

   Πυρ και θάλασσα  και Συ γύρω μου         
   Φωτιά κι Αρμύρα         
   Πυρ και θάλασσα κι απ` την Εκρηξη         
   Ανάσα πήρα         
            
    Μες στις Φλόγες σου και στ`απόνερα          
   των Κυμάτων         
   πέφτω Έρμαιο ως το Μέγιστο          
    των θυμάτων           
             
   Πυρ και Θάλασσα  και συ Μέσα μου         
   Κυριεύεις         
   κι ό,τι ξύπνησες απ τα τρίσβαθα,         
   το γυρεύεις         

   Στάχτες  Ναυάγια και Συ γύρω τους
   εξουσιάζεις
   Σώμα, εγκέφαλο, ψυχή, θέληση
   Διατάζεις

   Πυρ συγκρούεται με τη Θάλασσα
   κι εσύ μέσα
   Θειάφι και αφρός,σάρκα και καπνός
   Ολους δέσαν

   Πυρ και Θάλασσα Σ`εχουν μέσα τους.
   και Συ έχεις
   τις ανάσες μας και τα σώματα.
   Tα Κατέχεις…

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κορόιδο

« στις: 25/04/09, 23:13 »

   μεγάλη πείνα έπεσε πανάθεμα την κρίση            
   και ο ευρώ κατήφορος δε λέει να σταματήσει               
   ακούσαμε και μάθαμε πως στέρεψαν τα φράγκα         
   κι από το διαμέρισμα θα πάμε στην παράγκα            

   έφυγε η ρευστότητα και πήγε από την άλλη            
   εκεί που είναι η φαρδιά η τσέπη η μεγάλη            
   το μετρητό, το μέτρησαν, κι αμέτρητο το πήραν            
   και όλη σου την ανθρωπιά με τόκο σου την δείραν            

   μα είν`αυτά παγκόσμια τι θέλεις να σου κάνω            
   σου λέει ο τύπος και καλά δε ξέρει παραπάνω            
   αυτός που του φουσκωσανε οι τσέπες απ`τα γρόσα            
   μα στη βουλη σου ψήφισε μισθό στα εφτακόσσια            

   και σου μιλαει για σύνεση, υπομονή, κι`εγκράτεια   
   με τούβλα απ`τον κόπο σου χτίζει αυτός παλάτια            
   να συμβουλέψεις εύκολο είναι τον πεινασμένο            
   μονάχα το στομάχι σου σαν είναι γεμισμένο            

   όσο για τη λιτότητα αυτή είν`αναγκαία
   για τους ανυποψίαστους μη έχοντες ιδέα
   μα και για μένα που`μαθα μ`αυτή να μεγαλώνω
   κι`αν μικρός δε κατάλαβα τώρα βαθειά τη…νοιώνω!

   λιτότης στην κοινότητα δια ευημερίαν
   αφού εκλήθη η Ελλάς πριν την κουτσήν Μαρίαν
   επέτυχον οι ηγέται μας μια τεραστίαν νίκη
   το εθνικό το χάλι μας στην δύσιν να ανήκει

   κι`άρχισε η λιτότητα να έχει σημασία
   για τις γεννιές που θα`ρχονταν "να ζούνε με αξία"
   μας λέγαν και μαζεύανε πάλι αυτοί τα φράγκα
   και οι γεννιές αλλάξανε κι όλη η πείνα τζάμπα
   
   και με κοιτάει το παιδί και λέει "¨γιατί μπαμπάκα;"
   και άντε να παραδεχθώ πως μ`έπιασαν μαλ**α
   με θεωρίες και…ισμούς την κούτρα μου γεμίσαν
   και στην απ`έξω μ`άφησαν κι`αυτοί τα κονομήσαν
   
   μα στο παιδί μου τώρα πια θα λέω την αλήθεια
   να μην ακούει φούμαρα, κοτσάνες, παραμύθια
   κι αν του ζητάνε αργότερα λιτότητα να κάνει
   κατάμουτρα να τους το πει:' Για ποιόν ρε Τσαρλατάνοι;;;"
   
   
   

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κουβέντες...

« στις: 22/04/09, 17:13 »

εχει σκοπο η ποιηση τα λογια τα στιχακια;
πρέπει να εννοείς πολλά δήθεν σοφά μεγάλα;            
ή πρέπει να αγχώνεαι αν είναι αυτή η λέξη            
που κυνηγώντας σαν τρελλός τον ύπνο σου θα χάνεις;   

είναι επίδειξη μυαλού κρυμμένο μες τις λέξεις;   
Ισως, θα πεις, και κάποτε μπορεί και να χεις δίκιο
Ισως το πνεύμα ανησυχεί και θέλει να τα`αλλάξει            
τα πάντα όλα γύρω μας με στίχο ποίημα λόγια

είναι κυνήγι συλλαβών, όμοιες καταλήξεις;            
συλλαβιστό και ρυθμικό τραγουδιστό παιχνίδι;            
μακάρι να ταν μόνο αυτά, και θα`χα καθαρίσει            
μα είναι τόσα άλλα πολλά που τελειωμό δεν έχουν            

Μα πιο μεγάλο πιο απλό: Τι`ναι για τον καθενα!            
Τι σοβαρό, και τι σαχλό, τι νόημα μεγάλο            
κάθε φορά κι` αλλιώτικο, κι όπως μας έχει κάτσει      
τι έφταιξε, πονέσαμε, θυμώσαμε, γελάμε;            

μόνο ένα πράγμα του ζητώ εγώ του εαυτού μου            
πάντα σαν πιάνω το στυλό, και το χαρτί ανοίγω:            
ο΄τι και να λιγουρευτώ της ποίησης να πάρω             
κάθε φορά να αφήνομαι να μου`ρθει ό,τι θέλει         

απ` το μυαλό, απ`την καρδιά φτάνει να`ναι μονάχα            
και στο χαρτί να τα`ακουμπώ με όλη την αλήθεια
του εαυτού μου της ψυχής και ό,τι άλλου είμαι            
και ότι να το μοιραστώ με άλλους του αξίζει…