1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν έχω τίτλο....
« στις: 24/09/05, 14:11 »
...αλλά παρόλα αυτά...
Ένα χάδι σαν τον άνεμο που απλώνει
στης ψυχής μου τη φουρτούνα την αρχαία
γύρω βράχια και το σούρουπο ζυγώνει
φίλος, θάνατος και πύρινη ρομφαία.
Μια φωνή που από χρόνια είχα ξεχάσει
μου μιλάει και λεει τα λόγια τα δικά μου
και μια πόρτα που θαρρούσα είχα χάσει
χάσκει ορθάνοιχτη, σαν έρεβος μπροστά μου.
Το χω μάθει πως τα βάθη είναι πόνος
μα μπορεί η σκοτεινιά τους να σου πρέπει
τ’ άγριο φως της καταιγίδας είναι ο πόθος
τη μισή ζωή θα ρθει να σου γυρέψει.
Αχ, ψυχή μου πόσο κόντρα να σου παω,
ποιο φτερούγισμα να πνίξω στην αρχή του
μ’ άγρια νύχια αφού το αίμα σου ζητάω
να το νιώσω, να το πνίξω στο φιλί σου.
Giteana
Να στε όλοι καλά
Ένα χάδι σαν τον άνεμο που απλώνει
στης ψυχής μου τη φουρτούνα την αρχαία
γύρω βράχια και το σούρουπο ζυγώνει
φίλος, θάνατος και πύρινη ρομφαία.
Μια φωνή που από χρόνια είχα ξεχάσει
μου μιλάει και λεει τα λόγια τα δικά μου
και μια πόρτα που θαρρούσα είχα χάσει
χάσκει ορθάνοιχτη, σαν έρεβος μπροστά μου.
Το χω μάθει πως τα βάθη είναι πόνος
μα μπορεί η σκοτεινιά τους να σου πρέπει
τ’ άγριο φως της καταιγίδας είναι ο πόθος
τη μισή ζωή θα ρθει να σου γυρέψει.
Αχ, ψυχή μου πόσο κόντρα να σου παω,
ποιο φτερούγισμα να πνίξω στην αρχή του
μ’ άγρια νύχια αφού το αίμα σου ζητάω
να το νιώσω, να το πνίξω στο φιλί σου.
Giteana
Να στε όλοι καλά