Πάλι δυό νύχτες

[ivikos]

Πάλι δυό νυχτες κουβαλάς σε απέραντα τοπία
 δαμαζοντας τα κύματα με ματωμένη πλώρη,
έλεγες: κάθε «σ’αγαπώ» μοιάζει με ουτοπία
 καθώς θωρείς, αδύνατο, να σ’αγαπήσει η ….κόρη

 Κι ενώ βουρκώνουν στη φυγή τα μάτια τα «κρασάτα»
οι ζοφεροί ορίζοντες τις λύπες τους απλώνουν
 σαν το στρατό που καρτερεί τα εχθρικά φουσάτα
 μα αποκοιμιούνται στις σκοπιές, και τον περικυκλώνουν…..

Μα δεν νογάει κι ο καιρός να ρίξει μπόρα κι άλλη
 τα ουράνια τόξα να σβηστούν…..κανείς να μη πληρώνει
 ούτε η μικρούλα που κοιτά το αγόρι της με κιάλι
 μήπως τον κλέψει η άλλη νια, που τονε «ζαχαρώνει»

Πάλι δυό νύχτες κουβαλάς στη χώρα των δραμάτων
 γράφοντας στ’ αετώματα, των φεγγαριών την χάση,
με δυό σφαγμένους πειρατές, στις πλώρες των αιμάτων
 μήπως βρεθούν οι θησαυροί, που η αγάπη έχει χάσει!!!!

3.03.2014