Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 17/09/13, 02:32
-
Εσύ τα μαύρα μου μαλλιά
τα γιόμισες με χιόνια,
εσύ μου τα κατάστρεψες
τα πιό καλά μου χρόνια.
Ό,τι κανείς δεν μπόρεσε
χρόνια να ακουμπήσει
εσύ κι η μαύρη σου καρδιά
τάχετε εξαφανίσει.
Όση κι αν είχα υπομονή
την ξόδεψα μαζί σου,
σε ημερησία διαταγή
μπήκε η διαγραφή σου.
Να φύγεις μαύρη συμφορά,
να πας αλλού να ζήσεις,
να βρείς κανένα φουκαρά,
αυτόν να τυραννήσεις.
-
Μου έρχεται στα αυτιά βαρύ λαϊκό έως σκυλάδικο. Κάπως έτσι το έχεις φανταστεί;
-
...και όχι μόνο Βραζίλαρε. Γι' αυτό, το δύσκολο σε αυτούς τους στίχους, δεν είναι να βάλει κάποιος πιασάρικη μελωδία αλλά κυρίως πρωτότυπη!
-
Περίπου,(Βραζίλη).Η διάθεσή μου ήταν ρεμπέτικη.