Η κότα το ΄σκασε.

[Lo.Lee.Ta]

Της θλίψης ποιητές και της μελαγχολίας
ποιος στο παιδί του θα έδινε, τους στίχους σας για γάλα ?
ποιος θα το άφηνε να κολυμπά, σε κύμματα μεγάλα ?
ποιος θα το γέναγε να ζει, αμφίβολης ουσίας ?

Είστε τρελοί ή είστε καλά ? μια γλέντι, μια κηδεία!
Να μεγαλώνουν τα παιδιά, στις κούνιες των αγγέλων!
Αργότερα, κάπως γνωρίζουνε, τα ίδια την Μηδεία..
Άξαφνός ακρωτηριασμός φτερών!Μα τι ωραίο μέλλον!

Μαθαίνετε λέει η ζωή, μέσα απ΄τις αντιθέσεις
όλα να τα γνωρίζουμε, σοφό σε αυτή τη πλάση
πριν ή μετά -αν αγαπάς-, καλό είναι να τον χέσεις
κι αν εκείνος σαγαπά, καλό και να σε κλάσει.

Αγόρι μου έλα εδώ κοντά, να ζήσεις χίλια χρόνια!
Θα δεις ανθρώπους να διψούν και άλλους να λοιμοκτονούν!
Μα όταν πας στη γκόμενα φόρα ακριβή κολόνια.

Κορίτσι μου έλα και εσύ κοντά, να ζήσεις πριγκηπέσα!
Θα δεις ανθρώπους που θα κλαιν, θα σε κοιτούν και εχθρός θα λεν!
Μα όταν πας στο γκόμενό, πίσω ξέχνα την μπέσα.

Έτσι είναι παιχνιδιάρικα, οι μέρες να περνούνε
παιχνίδι είναι και ο θάνατος, στιγμούλα ανυπαρξίας,
παιχνίδι και η γέννηση, δυό τρία τα μπορούμε
τι λέτε θλίψης ποιητές και της μελαγχολίας ?

Για τα δικά μας έχουμε, μια κούνια παραδείσια
μέχρι να μεγαλώσουνε, να βγουν έξω απ το σπίτι
έκεί που δεν μπορέσαμε, να αλλάξει η αλήθεια
γυρίζει σπίτι και ρωτά - Γιατί με λεν "αλήτη" ? -

Αντί για όσα συμβαίνουνε, κάθε μέρα στην πράξη,
για κύκλους και για εποχές, μοτίβα και συνήθειες
ας γράψουμε τι θα θέλαμε και τρόπους για να αλλάξει
αυτό που φθείρει τ' όμορφο και διαστρεβλώνει αλήθειες.

Να αλλάξουνε τα ποίηματα και οι στίχοι οι μαραμένοι
και όλα τα νοήματα τα τριπλοδιχασμένα
Μία να λένε "Τι ευτυχείς!" και μία "Ωωωω οι καημένοι!"
Κάτι θα φταίει στα χρόνια μας, τα χαρμολυπημένα.

Όσο σοφοί στεκόμαστε, με μεγαλειώδες δέος,
απαγγέλωντας πως είναι η ζώη, μία αλλιώς, μία έτσι
ακίνητοι ως είμαστε, ενώ αυτή κινείται
κότα περνά, μας κουτσουλά, χαμένη απ' το κοτέτσι   )               
                                                                          >  (δις)
κότα περνάει, μας κουτσουλά, σκαστή απ'το κοτέτσι  )

[papous]

Επίτρεψέ μου μια πρόταση αλλαγής: αντί "περνάει κότα και μας κουτσουλά, που το 'σκασε απ'το κοτέτσι" βάλε "κότα περνά, μας κουτσουλά, χαμένη απ' το κοτέτσι".

Όλα καλά στα λόγια σου, τετραπλοτριχασμένα
μα η ομορφιά γεννήθηκε για να μας σιχτιρίσει
κάποιοι μας λεν πως η φθορά που ανακινεί τη φύση
περνά μέσα απ' τα έργα μας τα αναμαλιασμένα.

Κι αν μεγαλών'ς ένα μωρό
βγάλε το έξω απ' το σωρό
τα λόγια τα ορθά - κοφτά
φτειάχνουν μεγάλα απ' αυτά!

[Lo.Lee.Ta]

Σωστό και το χαμένη από το κοτέτσι, μιας και χωρίς καν τη θέληση της, αλλάζει το σκηνικό του κοτετσίου, αλλά μαρέσει και το έσκασε γιατί προσδίδει ενεργητικότητα στη κότα. Όμως θα το προσθέσω προ του δικού μου, για να δείξω μεγαλείο και συνεργασία!
Εκεί κάπου με το σιχτίρισμα της ομορφιάς μπερδεύομαι, μιας και μάλλον η φθορά που αναφέρεις είναι η φυσικήν, ενώ εγώ ομιλώ για την τεχνητήν. Βέβαια άντε βρες διαχωριστικές γραμμές.
Για το μεγάλωμα του μωρού έτσι το κόβω και εγώ.
Βεβαίως θα έπρεπε να επισκεφτεί κάποιος άλλος πρώτος στο ποίημά μου, γιατί τώρα θα νομίζουνε ότι μπέρδεψα τον Σκουπιδότοπο!
Μου χάλασες το ίματζ!
Σευχαριστώ παππού.

[Crool]

Φίλε μου XoLiDoXoS, πολλά και μεγάλα θέματα ανοίγεις που ομολογώ ότι...πονοκεφαλιάζω λίγο!!!
Για να...γλιτώσω λοιπόν θα σταθώ στο γενικό πλαίσιο του ποιήματος (ελπίζοντας ότι το "'επιασα" σωστά με όση...διαύγεια μου έχει απομείνει
τέτοια ώρα!!). Που νομίζω ως γενικό πλαίσιό του, την αντιφατικότητα της ποίησης η πτυχών της ποίησης με αυτές της καθημερινότητας,
με την ίδια δηλαδή την καθημερινότητα. Δεν νομίζω να πέφτεις και πολύ έξω! Για το λόγο αυτό, πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε
βγάζοντας με την ποίηση έναν "εαυτό" τον οποίο απλά δεν μπορούμε να...υποδυθούμε στην καθημερινή μας ζωή (πχ να δείχνουμε ευαίσθητοι ποιητικά ενω στην καθημερινότητα να σκάβουμε το...λάκκο του άλλου!!, κ.α.).
Δεν θα πρέπει επίσης να έχουμε υστεροβουλία γράφοντας άλλα, και προσδοκώντας η προσβλέποντας σε...άλλα, αυτό που επανειλλημένως έχω πει
να γράφουμε με ψυχή κι αλήθεια, και προσπαθώ με το "γράφω στίχους" να μην εννοώ "χάνω την ευθύτητά μου" (προσπαθώ πολύ γι αυτό προσωπικά, δεν ξέρω σε τι βαθμο το πετυχαίνω)!
Για να μπορούμε να "ταίσουμε" αν όχι ως γάλα βεβαίως, σαν ένα μικρό συμπλήρωμα διατροφής, και το παιδί μας με κάποιους στίχους μας..."ορθούς κοφτούς", που τόσο σωστά λέει κι ο papous, και οι πράξεις με τα λόγια μας να είναι οσο πιο σύμφωνες.
Αυτή η βιαστική και πρόχειρη προσέγγισή μου δεν σημαίνει ότι εξαντλείται ο,τι έθεσες σε αυτά τα λίγα που αναφέρω.
Ισα ίσα έχεις βάλει πάρα πολλά σαν επιμέρους ζητήματα που θα έγραφα για...μέρες!!

Μπράβο φίλε μου
 
 

[ilianthos-Kanlis]

Μ΄αρέσει  ιδιαίτερα ο καυστικός σου τρόπος να σατυρίζεις με δεξιοτεχνία τα κακώς κείμενα HoliDoXoS.
Σε διαβάζω πάντα,γιατί άλλο η σοβαροφάνεια μερικών και άλλο η σοβαρότητα....
Άλλο "Σάτιρα"και άλλο "Σάτυρα"......Και ο νοών νοείτω....
Να ΄σαι καλά.

[gkou]

Θα συμφωνήσω με τον Γιώργο, ειδικά στην τελευταία του φράση!!!

[papous]

Σε συλλυπούμαι Χοληδόχε.... Κατά πως φαίνεται τα ποιήματά σου κάτι τύπους σαν κι εμένα ελκύουν... Κάηκες!!!

[Lo.Lee.Ta]

Σ' ευχαριστώ φίλε Crool για τον εκτενή σχολιασμό σου. Όπως και είπες θίγω αρκετά θέματα, κυρίως όμως έχει να κάνει με αυτή την αντιφατικότητα για την οποία μιλάς , των ποιημάτων σε σχέση με τη ζωή καθώς και την αντιφατικότητα μέσα στα ίδια τα ποιήματα. Κυρίως να δούμε με ποιο ανοιχτά μάτια τη πραγματικότητα και πιο σταράτα και ίσια να τη μεταδώσουμε και στους επόμενους για να μην τρέφουνε αυταπάτες. Τέλος όσο γίνεται να αφήσουμε τα λόγια και να αλλάξουμε να κάνουμε πράξεις για να αλλάξει το σκηνικό τριγύρω μας. Η υπομονή και η ωραιοποίηση κάποιων άσχημων καταστάσεων με ποιητική προσέγγιση, δεν βοηθά παρά στο να διαιωνίζοναι κάποιες καταστάσεις.

Να σαι καλά Ηλίανθε, μία τέτοια σάτυρα προσπάθησα να πετύχω όπως το λες, αν και ποτέ δεν κάθομαι να σκεφτώ και πολλά πριν αρχίσω να γράφω. Ξεκινώ και βγαίνει στη συνέχεια από μόνο του. Τις περισσότερες φορές προσπαθώ να είμαι απομακρυσμένος από οποιαδήποτε άλλη επιρροή, ώστε να γράψω κάτι εντελώς ξεκάρφωτο και κάτι που να μην το περιμένει όσο γίνεται ούτε ο εαυτός μου, κάτι που να μην το έχω σκεφτεί από πριν. Ίσως γενικότερα ο τρόπος που μιλάω είναι σατυρικός όταν σχολιάζω όσα δεν μου αρέσουν. Σ'ευχαριστώ για το σχολιασμό, πιστεύω πως η σοβαροφάνεια από την σοβαρότητα κρίνεται κυρίως στην αυστηρότητα και στο πόσο στέρεα κρίνουμε κάποια πράγματα. Εγώ σαν άνθρωπος είμαι αρκετά αυστηρός με τον εαυτό μου, οπότε σπάνια δεν εννοώ αυτό που λέω.

Να 'σαι καλά gkou επαναστάτρια 

Παππού πάλι εδώ εσύ ? Πάρε ένα σακουλάκι κόλυβα και πέρνα για καφέ ή κονιάκ και ψαρόσουπα! Αν καώ ίσως το έργο μου Φωτίσει!