Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - akarayan

Σελίδες: [1]
1
Φιλιά στο κινητό

Πως περάσανε τα χρόνια
ήρθαν άλλες εποχές
εσύ έφτασες στο μέλλον
κι εγώ έμεινα στο χτες.
Έχω εγώ χλομά φεγγάρια
κι εσύ ζεις στους προβολείς
τι τα θέλεις δεν ανήκω
στους καινούριους της φυλής.

Τρέχει ο χρόνος κι αλλάζουν οι ζωές
όμως μένουνε μόνες οι δικές μας οι καρδιές.
Σ’ ένα γράμμα, γράφω σ’ αγαπώ
μα εσύ στέλνεις φιλιά στο κινητό.

Μέσα στην πολυκοσμία
ζω ένα δράμα δυστυχώς
και στα στέκια που με ξέρουν
μόνος και ρομαντικός.
Χάνεσαι στην γκλαμουριά σου
με καλείς μετά τις τρεις
κι όμως χάνεται η φωνή σου
απ’ τo μπιτ της μουσικής.

Τρέχει ο χρόνος κι αλλάζουν των ανθρώπων οι ζωές
όμως μένουνε μόνες οι δικές μας οι καρδιές.
Σ’ ένα γράμμα, γράφω σ’ αγαπώ
μα εσύ στέλνεις φιλιά στο κινητό.










2
Κάνε κλικ εδώ www.myspace.com/giorgischristodoulou και άκουσε.
Το Γιώργη Χριστοδούλου τον πρωτογνωρίσαμε από τα άλμπουμ του, «Γιαπωνέζικοι Κήποι» και «Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι» και τον αγαπήσαμε με το mini LP «Δες το κι αλλιώς» το οποίο περιλαμβάνει την απρόσμενη διασκευή του «Όλα τα λεφτά».

Μετά τη συλλογή «Eurorevisions”, μια ιδέα και παραγωγή του, που περιλάμβανε ελληνικές συμμετοχές της Eurovision διασκευασμένες από νέες φωνές και σχήματα, ο Γιώργης Χριστοδούλου επιστρέφει με μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Μην Αλλάξεις Ποτέ» η οποία θα κυκλοφορεί από την Λύρα τον Φεβρουάριο του 2007.

Ο δίσκος ταξιδεύει τους ακροατές σε pop και jazz  μονοπάτια, είτε μέσα από δυναμικά και ευδιάθετα τραγούδια, είτε μέσα από τρυφερές και εκφραστικές μπαλάντες. Αυτό οφείλεται κυρίως στους εξαίρετους στιχουργούς και συνθέτες όπως ο Νίκος Μωραΐτης, ο Ανδρέας Καραγιαννίδης, ο Μάριος Τσικνής, ο Γιώργος Δημητριάδης αλλά και στους τραγουδοποιούς Πάνο Ασβεστά, Ρακιά, Πάνο Δουκουμόπουλο και Γιώργο Δημόπουλο.

Η εκφραστική φωνή του Γιώργη αποδίδει τόσο τους στίχους όσο και τις μελωδίες με τον δικό του σαγηνευτικό τρόπο, δίνοντας τους έναν μοναδικό χαρακτήρα. Όπως και στα προηγούμενα του άλμπουμ, ο Γιώργης ξεδιπλώνει και σ’ αυτό το δίσκο το συνθετικό και στιχουργικό του ταλέντο καθώς υπογράφει 3 τραγούδια («Είσ’ αλλού, Είμ’ εδώ», «Μόνο Η Σκιά Σου» και «El Licor De La Sed»).

Ο δίσκος μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε τον Γιώργη και σε 3 πανέμορφα ντουέτα, με τους Ανδριάνα Μπάμπαλη, τον γνωστό Χιλιανό τραγουδοποιό Patricio Anabalon και την «μούσα» του Mr. Untel, Hanna Hagglund. Ειδικά τα «El Licor De La Sed» (To Λικέρ της Δίψας») και το «Nouvelle Voiture» (Το Καινούργιο Αυτοκίνητο»), δίνουν ένα εξωτικό άρωμα, μιας και ηχογραφήθηκαν στο μακρινό Σαντιάγο και το ρομαντικό Παρίσι.

Το «Μην Αλλάξεις Ποτέ» μαζί με παλαιότερες επιτυχίες και ενδιαφέρουσες διασκευές, θα παρουσιάζουν ζωντανά ο Γιώργης Χριστοδούλου με την Ανδριάνα Μπάμπαλη στο Gezarte κάθε Πέμπτη, από τις 8 Μαρτίου.

 



3

‘Όλα δείχνουν ότι πρόκειται μόνο… για την αρχή μιας εξαιρετικά επιτυχημένης εμπορικής ταινίας!
Την ταινία παρακολούθησαν το πρώτο τετραήμερο της προβολής της 91.700 θεατές!!!
Αναλυτικότερα, την Πέμπτη 19/10 η ταινία ‘έκοψε’ 11.016 εισιτήρια, την Παρασκευή 16.347, το Σάββατο 34.464 και την Κυριακή 29.873, ενώ κυκλοφόρησα σε 65 αίθουσες.’

Σενάριο / σκηνοθεσία: Γιάννης Ξανθόπουλος
Παίζουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Παναγιώτα Βλαντή, Φάνης Μουρατίδης, Δημήτρης Πιατάς, Χρήστος Βαλαβανίδης, Μέλπω Ζαροκώστα. Ισαβέλλα Βλασιάδου
Gust Stars: Μαρία Σολωμού. Γιώργος Καραμίχος.

Μουσική: Γιώργος Δημητριάδης
Ακούγονται τα τραγούδια ‘Κάνε Κάτι’ & Ζήλια’ (original version & remix)
Το soundtrack κυκλοφορεί από την Plus Records
χορηγοί επικοινωνίας: MEGA, Town Town, sfera, MAD.


 

4
Ο Τζίτζικας κι’ ο Μύρμηγκας
παλιά ήτανε φίλοι
και ζούσε ο ένας στο κλαρί
κι’ ο άλλος στο τριφύλλι.

Το καλοκαίρι σήκωνε
τη μύτη του ο Τζίτζης,
μα το Χειμώνα του ’δινε
το σπίτι του ο Μύρμης.

Μα η Μύγα, τους ξεσήκωσε
τους είπε άλλα νέα
πως τάχα πίσω απ’ τα βουνά
ειν’ η ζωή ωραία.

Αφήσαν κάμπους και ραχές
κατέβηκαν στην πόλη,
για να ’χουν air-contision
καλοριφέρ, πιστόλι.

Φορέσαν μπότες και βρακί,
νοικιάσαν γκαρσονιέρα
μα η πείνα τους εθέριζε
μέρα με την ημέρα.

Δουλειά εδώ, δουλειά εκεί
γίνανε, βαποράκια…
και άσπρο, μαύρο σπρώχνανε
σε γέρους και παιδάκια.

Αλλάξαν επαγγέλματα,
γίναν κομπιναδόροι,
γίναν νταβάδες, ζιγκολό,
ατζέντηδες, πατρώνοι.

Και τότε φράγκα πιάσανε
κι’ αρχίσανε τα μισή
και την παλιά φιλία τους,
ποιος να την ξεστομίσει;

Ο Τζίτζης, μπράβους έστειλε
να σπάσουνε τον Μύρμη
κι’ ο Μύρμης, ζούλα και κρυφά,
μαχαίρωσε τον Τζίτζη.

Ο Τζίτζικας κι’ ο Μύρμηγκας,
δεν είναι τώρα φίλοι
δεν ζει ο ένας στο κλαρί
κι’ ο άλλος στο τριφύλλι.

Κι’ η Μύγα, γέλασε ξανά
που άλλους δυο εξοντώνει
και φεύγει πάλι στα βουνά,
άλλους να ξεσηκώνει.

5
Στο μικρό δρομάκι,
σημάδια του κακού καιρού και του Χειμώνα,
κίτρινα φύλλα…
αγκαλιαστήκαν με τη λάσπη και με τη βροχή∙
και ο φρικτός αέρας τα παίρνει και τα πάει.
Στο μικρό δρομάκι,
σημάδια του παλιού καιρού και μιας αγάπης,
όνειρα άδεια….
αγκαλιαστήκαν με το δάκρυ και τη μοναξιά∙
και η φρικτή μου σκέψη, ποτέ δεν σταματάει.

Φύλλα και όνειρα,
αλήθεια, πως μοιάζουν
σαν ο αγέρας και η σκέψη πλησιάζουν!
Η λάσπη, η βροχή, το δάκρυ και η μοναξιά,
αγάπης λόγια λένε
στα φύλλα και στα όνειρα, όταν κλαίνε….



6
Κωνσταντίνε μου… (.....k.....)
Να αγαπάς την πένα σου
όσο και την ζωή σου
γιατί απ’ την πένα σου η ζωή,
ζωή θε να γεννήσει·
κι απ’ τη ζωή η πένα σου
θα βρει να αιμορραγήσει·
να γράψει κόκκινες στιγμές,
κόκκινες οπτασίες,
που θα γινούν του σύμπαντου
αέναες εικόνες!
Του Έρωτα τα κόκκινα
φτερά, να τα κρατήσεις
σφιχτά! Δεμένος πέταξε,
μην και παραπατήσεις…
γιατί μπορεί, πουλάκι μου,
την πένα σου ν’ αφήσεις…

7
Ιεροτελεστία…
Ναι, αυτή η λέξη έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που αναζητώ στα χείλη σου, το όραμα της τέλειας έκρηξης, στο πέλαγος της ηδονής…
Της Ερωτικής αυτής ηδονής που κυβερνά το κορμί μου, την καρδιά μου, το μυαλό μου, έτσι ώστε, σε ότι κινήσεις κάνει το κορμί μου, να μοιάζουν μ’ εκείνες τις Ερωτικές μαζί σου, ενώ η καρδιά μου να χτυπά για ότι εσύ μου δίνεις και το μυαλό μου…αστείρευτη η φαντασία μου σε φέρνει ολοζώντανη μπροστά μου, σε ζω, σε χαίρομαι και σε λατρεύω, πνίγομαι από τα χάδια σου τα Ερωτικά, αισθάνομαι την υγρασία του κορμιού σου να πλημμυρίζει τα  δάχτυλά μου, τα χείλη μου , που ρουφούν ακόρεστα τους χυμούς του Έρωτά σου…Κι οι αισθήσεις μου, σε ξέφρενο ρυθμό…
Εκτροχιάζομαι, παραλλήλω, χάνω τον έλεγχο ζώντας τις πιο σπάνιες Ερωτικές φαντασιώσεις…
Ω γλυκεία μου Πλάνη!
Όμορφη σαν Παραδείσιο πουλί!
Σπάνια, σαν εντελβάις  των Άλπεων!
Ακριβή, δυσεύρετη σαν μαύρο ρουμπίνι, χαμένο στο βυθό!
Άχαρη πραγματικότητα…
Γριά ζηλιάρα, έξαλλη σαν έρχεσαι και μπήζεις τα νύχια σου να καταστρέψεις ότι μου χάρισε η φίλη μου, η Πλάνη!
Χαμογελά ειρωνικά, νομίζεις πως νικάς, ενώ ένας ήχος πλημμυρίζει το δωμάτιο!
Σε εκμηδενίζει, σε σπάει σε χιλιάδες μόρια εξευτελίζοντας τις ανόητες προσβάσεις σου.
Ήχος πεζός, μονότονος επίμονος κι ένα…έλα μωρό μου, τι κάνεις;
Αγαπημένη μου φωνή!
Έντονα Ερωτική, γεμάτη ενδοιασμούς…
Ακροβατώ, χάνομαι στο άκουσμά σου, πλέκω τις πιο όμορφες φιγούρες γύρω , στο δωμάτιο!
Κι εσύ, μικρή Θεά, αέρινη ξανάρχεσαι να δώσεις στην στείρα κρεβατοκάμαρα, γόνους   τις νιότης, παλμούς ηδονικούς…
Σε ψάχνω, είσαι εκεί…
Παίζεις με τις αχτίδες από φως που ρίχνονται στον τοίχο, κολυμπάς σε καπνούς από τσιγάρα, ψηλά στο ταβάνι, χορεύεις με τις νότες μουσικής που ξεχείλισαν στο δωμάτιο, φλερτάρεις το πορτρέτο μου∙ στη θαλασσιά κορνίζα…
Ποια είσαι, τι ζητάς, πως ξέρεις να συντονίζεις την ανάσα μου, να ρυθμίζεις τους χτύπους τις καρδιάς μου, να ξεγελάς την άμοιρη, πλέον σκέψη μου;
Μα…πως μπορείς να βρίσκεσαι ταυτόχρονα σε αντίθετες κατευθύνσεις, σε άσχετους…για ’σένα χώρους και μεμονωμένες προσωπικές μου στιγμές;
Μοιάζεις με σύνθεση∙ με γένεση και πάντρεμα μουσικών στοιχείων!
Ρεμπέτικοι ρυθμοί και ροκ εξαγριωμένη, απαλοί νησιώτικοι σκοποί και εύθυμες άριες μελωδίες!
Ίσως, η τρελή μου φαντασία εξάλειψε τις αντιθέσεις…
Ίσως κι’ εσύ μ’ αγάπησες και θέλησες να μπεις σε ότι έχει σχέση με μένα…
Ίσως και τα δύο!
Ίσως, μόνο το πρώτο…

8
“…Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια…”
Για φαντάσου...εσύ εκεί, εγώ εδώ κι’ αυτό που ζήσαμε, που πήγε;
Αιωρείται! Γυάλινη σφαίρα, άπιαστη κι’ όλο θαμπώνει…
Προσπαθώ να δω…πίσω απ’ το γυαλί…να δω τι κρύβει!
Τα έχει όλα μέσα της ή κράτησες κάτι για ’σένα;
Αν ναι, καρδιά μου, κράτα το σφιχτά, τρυφερά, με σεβασμό!
Είναι τ’ αντίδωρα της ψυχής μου, που ακούμπησα ευλαβικά πάνω στο πυρωμένο σου κορμί, το όλο φωτιά, σαν την καυτή άμμο...του καλοκαιριού….
Θυμάμαι, άπλωνα τα χέρια μου…προσπαθούσα να την φυλακίσω…!
Μάταια!
Πάντα μου ξεγλιστρούσε…
Πάντα θα γυρίζει εκεί που ανήκει!
Στην ακρογιαλιά!

Πως πίστεψα ο τρελός πως μπορούσα να κλείσω στ’ αδύναμα δάχτυλα μου την άμμο…που τη μια με καεί και, αδιαφορώντας φεύγει μαζί με τον ιδρώτα μου, τον ιδρώτα της λαχτάρας, της επιθυμίας, της προσμονής και την άλλη, αφού πέσει σωρός μπροστά μου, με αφήνει να χτίσω…παλάτια…,σαν κι’ αυτά που έχω στα όνειρα μου…σαν κι’ αυτά του τραγουδιού…
Τότε, σιγοψιθυρίζει στον φίλο της τον άνεμο και του λέει: έλα, έλα να του τα γκρεμίσεις….!
Δεν ήξερες όμως πως, μαζί με τα...παλάτια μου, γκρεμίστηκε λίγο – λίγο και η ζωή μου∙ η αφιερωμένη στις ακρογιαλιές, στην πυρωμένη άμμο και, στις αποτυχημένες προσπάθειες να τα βρω με τον άνεμο∙ να τον κάνω φίλο μου…………………………………………………………………………………

...κι’ εσύ, να μην ξεχάσεις τ’ αντίδωρα…εκείνα της ψυχής μου!
Που όσο φυσάει ο άνεμος, θα είναι πάντα δικά σου!

9
Των περασμένων μας καιρών οι χίλιες μπόρες
έμβλημα αγάπης έχουν γίνει πια για μένα·
και συνεχώς γυρνώ στα περασμένα
και στης ζωής τα σκαλοπάτια ανεβαίνω·
κι’ είμαι χαμένος στης ψυχής τα μονοπάτια
ψάχνοντας να ’βρω, μιαν ανάμνηση κι’ εγώ.

Πάψε λοιπόν να ψιχαλίζεις
στο διψασμένο μου κορμί·
ξέρεις ότι θέλω μπόρες
και μιαν αστείρευτη πηγή.
Να δροσιστώ απ’ τη φωτιά μου,
δεν θέλω αργές σταλαγματιές·
θέλω μπουρίνια, καταιγίδες,
κατακλυσμούς, νεροποντές.

Του ουρανού τ’ αγέρια θα κινήσω
κι όλα τα σύννεφα του κόσμου θα μαζέψω
με τις αγάπης χαλινάρια θα τα ζέψω
και μες στα χέρια σου θα βάλω εγώ τα γκέμια
να σαγηνέψεις τα στοιχειά όλης της φύσης
και να χορέψω στου Έρωτα σου τη βροχή.

10
 

Αποδημήσαμε στις χάρες των βουνών
του Βελβενδού και των Σερβίων της Κοζάνης,
χαμένοι μες στην γοητεία των γκρεμών,
εμείς κι’ οι ντόπιοι, τα τσιράκια κάποιας πλάνης.

Το ηλιοβασίλεμα του Έρωτα σημάδι,
τα νυχτοπούλια, στην Αγάπη κάνουν κράγμα·
γυμνά κορμιά,αλλάζουν χρώματα το βράδυ,
στου Πολυφύτου το απέραντο το φράγμα.

Θαλασσινά πουλιά σ’ αγέρι του βορρά
γαϊτάνι πλέκουνε μαζί μ’ αγριοπούλια·
εμείς κι’ οι ντόπιοι, μες στα χόρτα τα ξέρα,
νύχτες ατέλειωτες, να βλέπουμε την Πούλια.

Αχ, τα νυχτολούλουδα μ’ εμάς το ίδιο αίμα,
νομίζω έχουνε και τους καημούς νικάνε·
θαλασσινοί και ντόπιοι, νύχτες τρέχουμε στο ρέμα,
τ’ αρώματά μας τα καυτά, να ξαμολάμε.

11
Για το χαμένο Έρωτα,
σ’ ένα λευκό σεντόνι
θα σου τυλίξω δάκρυα,
όρκους και στεναγμούς·
κι όταν το κρύο μάτια μου
το σώμα σου παγώνει,
θα σε ζεσταίνει μια αγκαλιά
από τους ουρανούς.

Κι όταν τ’ αστέρια σε κοιτούν,
όνειρα θα σου στέλνω
για να φιλώ τους πόθους σου
κι όλες σου τις χαρές!
Κι αν σου ’χω δώσει μια ζωή
αιώνια θα σου παίρνω
όλα τα δώρα που άφησες
στο αύριο, απ’ το ’χθες.

Για το χαμένο Έρωτα,
τραγούδι θα σου γράψω
να το ακούς τις Κυριακές
που θα ’χει συννεφιά·
σαν Προσευχή, αγάπη μου
απάνω σου θα στάξω,
όλες τις νότες π’αγαπώ
και δυο γλυκά φιλιά.

12
Θέλει αέρα τ’όνειρο
να ‘ρθει να ξεφύγει
θέλει το φθινόπωρο
την απανεμιά.
Φιλιά που δεν ντυθήκανε
στου Έρωτα το ασήμι,
μένουν μονάχα και γυμνά
με τ’άλλα τα φιλιά.

Μη ζυγώνεις μάτια μου
μη μ’αναβοσβηνεις۰
όμορφες αστροφεγγιές
που γίνονται σκιά.
Χωρίς να τρέμει η ψυχή,
αγάπη μη μου δίνεις
δεν είμαι εγώ για μέτρια
φεγγάρια και φιλιά.

Θέλει ανάσα ο Έρωτας
να φανεί στα μάτια,
το ηλιοβασίλεμα
να στάζει ηδονή۰
κι εσύ μέσα στο χάραμα
τους όρκους σου σταμάτα
θέλει ανάσα ο Έρωτας
για ν’ απογειωθεί.

13
Μάννα…
Ματιά, ματιά σε πήγαινα
στους φόβους της ζωής σου
και σου ’ταζα  από μέσα μου
να συμπονώ μαζί σου.

Μάννα…
περάσανε τα χρόνια και για μένα
και μοιάζουνε τα μάτια μου,
ζουμπούλια μαραμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.

Μάννα…
Ψυχή, ψυχή αισθάνομαι
τη γλύκα των φιλιών σου·
ταράζω την μιζέρια μου
να απλωθώ στο φως σου!

Αχ Μάννα…
Αρρώστησαν τα βράδια τα ταγμένα
και βύθισαν την τόλμη μου
σε βάθη ξεχασμένα.
Τα χάδια των ονείρων σου,
αν μ’ έπαιρναν κι εμένα
να με κρατάν νιοτόπουλο
στη ζήση αφεντόπουλο,
Αφέντρα Μάννα μου
δεν έμοιασα σε σένα.

14
(Τα ευγενικά μου αισθήματα
προς την ψυχή σου γέρνω
σαν τ’ απαλά κυκλάμινα
του Φθινοπώρου φέρνω.)
                        Στην Άννα

Της μοναξιάς την αντοχή
κι εσύ στο αίμα έχεις,
μα όπως κι εγώ, πληγής αφή
στα μάτια σου όταν τα βρέχεις.

Πως σ’ αγαπώ, καλή μου Άννα,
που ’χεις την πάχνη αγκαλιά
μη μα ρωτάς καλή μου Άννα,
ποιού στεναγμού σου τα σημάδια
είναι για μένα πιο βαθιά.

Κι αν στο βωμό της περηφάνιας
τα ένστικτα σου καταστρέφεις
κι αν στης ζωής την επιφάνεια
πνίγομαι κι αντέχω να με βλέπεις,
είναι γιατί, ο ίδιος κυκλώνας
μάταια, αλύπητα μας δέρνει,
είναι γιατί, του νου θαμώνας
γίνηκε ο λώρος που μας δένει·
και δεν αντέχεις, δεν αντέχω
καρδιές τις άλλες να πατούνε
κι εσύ προσέχεις, όπως προσέχω,
μην κι οι δικές μας πληγωθούνε.

Πως σ’ αγαπώ, καλή μου Άννα,
που ’χεις την πάχνη αγκαλιά
μη μα ρωτάς καλή μου Άννα,
ποιού στεναγμού σου τα σημάδια
είναι για μένα πιο βαθιά.

15
Φίλοι κιθαριστές κιθαρωδοί!
Η Γενική Συνέλευση των μελών της Α.Ε.Π.Ι. έγινε χθες 11-05-2006 στο ξενοδοχείο DIVANI CARAVEL και παρά τα 400 μέλη που συγκεντρώθηκαν δεν είδαμε αρκετούς από τους γνωστούς και μεγάλους δημιουργούς.(θα έχουν τους λόγους τους).
Μια μικρή περίληψη για τα θέματα που συζητήθηκαν μπορώ να κάνω (απ’ όσα θυμάμαι και θεωρώ σημαντικότερα, αν και δεν μπόρεσα να είμαι ως το τέλος γιατί έπρεπε στις 17.00 να είμαι στην δουλειά μου) και θα προσπαθήσω να είμαι ειλικρινείς και αντικειμενικός σε ότι έχει να κάνει με αυτά που εισέπραξα.
Ο κύριος Ξανθόπουλος ως στέλεχος  της Α.Ε.Π.Ι. απλά ξεκίνησε την συνέλευση προσφώνησε τους ομιλητές και έκανε μια μικρή αναφορά στα πέντε θέματα που έπρεπε να αναλυθούν.
Κατά  το 80% στα θέματα τοποθετήθηκαν μέλη της Επιτροπής Δημιουργών (από τα γνωστά 15 μέλη που συμμετέχουν στην διαχειριστική λειτουργία της Α.Ε.Π.Ι.) και ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο κύριος Τσακνής και ο κύριος Ουίλλιαμς που, όπως φάνηκε, με δυναμισμό και άποψη έχουν σκοπό να παλέψουν για αυτό που λέγεται Πνευματικό Δικαίωμα και Πειρατεία.
Μου έκανε όμως εντύπωση η ζεστασιά και η άνεση που είχαν τα μέλη της Επιτροπής Δημιουργών με την Διοίκηση της Α.Ε.Π.Ι. (όχι πως θα ήθελα να  είναι δύο μέτωπα σε εμπόλεμη κατάσταση) που αυτό σημαίνει ότι η υπάρχει μια καλή συνεργασία βασισμένη στα κοινά οφέλη και στην αλληλοκατανόηση η ότι τα έχουν βρει μεταξύ τους και μας δουλεύουν κανονικά.( ο Θεός να βάλει το χέρι του).


                                                                  Συναδελφικά
                                                                             Ανδρέας Κ. 


16
Την Πέμπτη 11/05/2006 θα πραγματοποιηθεί η Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών της Α.Ε.Π.Ι. στο ξενοδοχείο DIVANI CARAVEL, (Λεωφ.Βας. Αλεξάνδρου 2, Αθήνα) στην αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ. Ώρα προσέλευσης 13.00.
Τα θέματα που θα συζητηθούν είναι:
1.Οικονομικά  αποτελέσματα διαχειριστικού έτους 2004-2005.(Who cares)
2 Συμμετοχή των δημιουργών στη διαχειριστική λειτουργία της Α.Ε.Π.Ι.- Επιτροπή δημιουργών, τοποθετήσεις μελών της Επιτροπής.(θα αλλάζει κάτι;)
3.Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας, καταβολή τέλους 1%.(ντροπή στα πρωτοξάδελφα…αλλά θα μου πεις, γονίδια είναι αυτά) 
4.Τροποποίηση του νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.(???)
5.Η αλλαγή περιβάλλοντος στην ελληνική μουσική αγορά και η επιρροή της στην πνευματική δημιουργία.( ποιος ΣΚΟΤΩΝΕΙ ποιόν τελικά) 
6.Θα ακολουθήσει συζήτηση, ερωτήσεις, τοποθετήσεις μελών.(και καλός μπουφές!!!)

Αυτά αγαπητοί κιθαριστές, κιθαρωδοί!
Τα λέμε μετά τις 11/05/2006 (αν χρειαστεί)

17
Αγαπητέ  κύριε Σπύρο
 
θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γιά την αξιόλογη προσπάθειά σας να μεταφέρετε  τα ακόρντα του τραγουδιού του οποίου έχω την τιμή να είμαι ο στιχουργός.και θα ήθελα αν έχετε την καλοσύνη να συμπληρώσετε στην ιστοσελίδα του τραγουδιού την θέση του στιχουργού με το όνομά μου.
 
Με εκτίμηση,
Ανδρέας Καραγιαννίδης

Σελίδες: [1]