Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Χριστούγεννα είναι

« στις: 10/12/05, 12:22 »

Μου άρεσε...συνήθως μου αρέσουν τα σκληρά... η ποίηση που σου ρίχνει μπουνιά στο στομάχι...αλλά επειδή λατρεύω τα Χριστούγεννα...μπορώ να μοιραστώ μαζί σου τη συγκινησιακή σου φόρτιση...
Αγαπησιάρικο το βρίσκω Twix και τρυφερό...κι εγώ νιώθω κάπως έτσι τα Χριστούγεννα, παρ' ότι είμαι ενσυνείδητα άθεη, τα βρίσκω παραμυθένια και χουχουλιάρικα...και λατρεύω τη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση με τα δεντράκια, τις φάτνες και τα λαμπερά αστέρια...που μου δημιουργούν τη διάθεση να ντυθώ καλά και να τρέξω μέσα στο κρύο, αγκαλιά με τον καλό μου, μέσα σε μουσικές και γκλαμουριάρικες βιτρίνες, σε αγιοβασίληδες και βουνά από κουραμπιέδες...
Έτσι καταλαβαίνω τη διάθεσή και διαβάζοντας το ποίημά σου χαμογέλασα τρυφερά...
Να 'σαι καλά...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η σιωπή μου

« στις: 10/12/05, 12:06 »

Έχω μια απορία ... γιατί σχεδόν πάντα όλοι οι δημιουργοί είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους?Το λέω γιατί και μένα μου άρεσε πολύ το ποίημα σου pascal ...κι όταν ένα ποίημα "μιλάει" σ' αυτούς που το διαβάζουν, αυτό είναι σημαντικό.Εσείς φυσικά που γράφετε, ξέρετε καλύτερα...όμως μπορείτε να κάνετε διορθώσεις ή αλλαγές αργότερα
όταν νιώθετε πιο ώριμοι ποιητικά...
Ο Θεοτοκόπουλος ζωγράφιζε τον ίδιο πίνακα 4 και 5 φορές...μέχρι να τον ικανοποιήσει το αποτέλεσμα...
Για μας όλες του οι εκδοχές έχουν την ίδια αξία...
Κι άλλωστε όπως είπε και η υπέροχη Μελίνα στο Μάνο, εσύ μπορεί να αρνήθηκες "Τα παιδιά του Πειραιά" και ν' άφησες το τραγούδι χωρίς πατέρα, εγώ όμως το υιοθετώ κι έτσι έχει μια μάνα...δε θα 'ναι πια ορφανό...
Έτσι κι εμείς ...με το δικό σου ποίημα... 
Το υιοθετουμε...