Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => F.A.Q. μουσικής γενικά => Ακόρντα => Μήνυμα ξεκίνησε από: brikokolitiris στις 24/10/04, 21:07
-
Mhpws kserei kaneis pws paizw to D/F#?
Euxaristw
-
νομίζω
e 2
B 3
G 2
D 0
D 0
E 2
-
^ Σωστός. Τη μπάσα F# πιάστη με τον αντίχειρα.
-
Episis αν παιζεις σε συγκροτημα μπορεις να πιανεις εσυ το D και το μπασο το F#....
-
αλλος ενας ευκολος τροπος ειναι x9777x 'η x977710 . ο πιο συνηθισμενος βεβαια ειναι 2x0232. το μπασο με τον δεικτη η' τον αντιχειρα. αλλα μπορει να σου κανει και αυτο xx4232. αναλογα τη ηχο θελεις να βγαλεις...
-
Σωστές απαντήσεις, αλλά για να μην σου ξανναδημιουργηθεί απορία με παρόμοια συγχορδία, παίζουμε D, με μπάσα F#... D/F#...
-
παιδες συγγνωμη αλλα δεν το βρισκω σε παλαιοτερα θεματα και για να μην βαζω καινουριο θεμα θα ηθελα να σας ρωτησω ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ Εb???????????????????????
ειναι οντως D#? ???
-
ναι παιζεται ακριβως οπως το D#.. ομως θεωρήτικά δεν ειναι οι ίδιες..
-
θεωρητικα παλι σε τι διαφερουν??
αν γνωριζεις και δεν σου ειναι κοπος?
-
Είναι δύσκολο να σου το εξηγήσει αν δεν έχεις καθόλου γνώσεις θεωρίας. Είναι πάντως θέμα "ορθογραφίας". Αν η κλίμακα περιέχει υφέσεις είναι αδύνατον να συναντήσεις Ρε#+, αλλά θα συναντήσεις Μιb-. Αναλόγως με την κλίμακα που βρίσκεσαι δηλαδή. Ο ήχος τους δεν διαφέρει καθόλου, μπορείς να παίξεις Eb και να σκέφτεσαι D# αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να το γράψεις στο χαρτί έτσι. Μπορείς π.χ. να γράψεις "είσαι" και να σκέφτεσαι "ήσε" αλλά στο χαρτί μόνο "είσαι" μπορείς να γράψεις.
-
μια κλίμακα π.χ η Μι ματζορε.. εχει Φα Ντο Σολ Ρε #
.. αυτη εχει ρε# οχι μιb ;)
επισης υπάρχει και διαφορά στον ήχο.. υπερβολικά μικρη .. ομως στην κιθάρα και στο πιάνο, αυτες οι δυο κουρδίζονται στη μεση.. αρα ικανοποιούνται και οι 2..
περισσοτερα απο αλλου..
-
μια τελευταια για τωρα απορια που εχω ειναι οτι , αν δεν κανω λαθος στο D#,δηλαδη Eb δεν πρεπει να παιζω ανοιχτη χορδη , αφου ανοιχτη παιζω την τεταρτη στο D , σωστα?
αρα στο D# θα παιζω μονο τις 3 πιασμενες???
σε αυτο εχω μια βασικη απορια, που επεκτεινεται σε ολες τις # βασικα....
ευχαριστωωωωωωωωωωω
-
η D# παιζετε
Ε x
B 8
G 8
D 8
A 6
E x
-
Αυτό το πρόβλημα το έχεις γιατί δεν έμαθες να παίζεις όλες τις συγχορδίες με μπαρέ. Την Εb ή την D# πρέπει να την παίξεις με μπαρέ στο 6ο τάστο και τα δάχτυλα σαν να πιάνεις Λα ματζόρε*, ή πιάνοντας μπαρέ στο 3ο τάστο και τα δάχτυλα σαν Ντο+ *. Σε κάθε άλλη περίπτωση κάνεις λάθος.
* = στην θέση με ανοιχτές χορδές.
-
σωστος ο παιχτης...
η αληθεια ειναι οτι μπαρε δεν παιζω πολυ συχνα, αλλα ορισμενες φορες...
ευχαριστω παιδια..
-
Το μπαρέ είναι "μαστ" σε τέτοιες περιπτώσεις. Διαφορετικά δεν βγάζεις γεμάτο ήχο. Στην προηγούμενη απάντηση του Σιδηρόπουλου, στο "χ" εγώ θα έβαζα "6" και όπου "6" είναι το μπαρέ. Δοκίμασέ το, με αυτόν τον τρόπο (με τα μπαρέ) θα δεις ότι οι συγχορδίες είναι 4 θέσεις, με τα δάχτυλα να διατάσσονται κατά τον ίδιο τρόπο. Απλά αλλάζεις την θέση του μπαρέ.
-
και γω ετσι θα το παιζα γιαννη, ομως αν δεν μπορει να κανει μπαρε, θα του ειναι πιο δυσκολο νομίζω.. τεσπα με το 6 (Α#/Βb) στην Μι θα ακούγετε πιο γεμάτος ο ήχος..
-
Πάντως η διαφορά των D# - Eb και γενικά όλων των περιπτώσεων με υφέσεις και διέσεις δεν είναι απλώς θέμα σημειολογίας και κλιμάκων στις οποίες ανήκουν.
Στη σύγχρονη δυτική μουσική έχουμε 12 νότες που η καθεμία αντιστοιχεί σε μία συγκεκριμένη συχνότητα. Όταν διπλασιάζεις τη συχνότητα μιας νότας, παίρνεις την ίδια νότα μία οκτάβα πιο ψηλά. Πχ στα 440 Hz έχουμε μια Λα και στα 880 Ηz έχουμε πάλι μια πιο "λεπτή" Λα. Όλες οι ενδιάμεσες νότες έχουν μία δική τους τιμή μεταξύ των 440 και 880 Hz που προκύπτει από κάποιο μαθηματικό τύπο που δε διαθέτω αυτή τη στιγμή.
Όμως οι τιμές αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα δεν είναι οι σωστές ! Είναι η καθεμία λίγο πάνω ή λίγο κάτω από την κανονική της τιμή και αυτή είναι μια σύμβαση που γίνεται όχι γιατί είμαστε βλάκες, αλλά για να είναι δυνατή η αλλαγή τόνου στα τραγούδια κυρίως. Οι σημερινές κλίμακες λέγονται συγκερασμένες γι αυτό το λόγο. Οι κανονικές κλίμακες (μη συγκερασμένες) ακούγονται διαφορετικά, πολύ πιο καθαρές και ξεκούραστες για το αυτί και ίσως λίγο πιο "μελαγχολικές", αλλά δεν ευνοούν την αλλαγή τόνου. Δηλαδή αν ένα κομμάτι γραφτεί για Μι μινόρε, μόνο εκεί μπορεί να εκτελεστεί. Αυτό γίνεται επειδή η διαφορά μεταξύ της συχνότητας της επόμενης νότας με την προηγούμενη δεν είναι ίδια για όλα τα ζευγάρια νοτών ! Και μαντέψτε ... H D# και η Eb έχουν μια διαφορά μερικών Hz. Δεν είναι η ίδια νότα ;)
Λοιπόν, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά πολύ χοντρικά αυτή είναι η διαφορά που υπάρχει. Βέβαια η κιθάρα δε γίνεται να κουρδιστεί σε μη συγκερασμένη κλίμακα (λόγω τάστων), αλλά διάφορα άταστα όργανα μπορούν ...
-
:-\
Νομίζεις ότι τώρα, χρησιμοποιώντας αυτήν την ορολογία κατάλαβαν όλοι τι θες να πεις; Είναι καλύτερα ή τους μπερδέψαμε περισσότερο; :) Απέφυγα να χρησιμοποιήσω όρους για να γίνει πιο κατανοητό. Αυτά τα πράγματα βέβαια είναι δύσκολο να τα εξηγήσεις χωρίς να χρησιμοποιήσεις καθόλου θεωρία.
Σωστά είναι αυτά που λες για τις συχνότητες, απλά να προσθέσω ότι η μόνη νότα που μένει ίδια με το φυσικό και με το ισοσυγκερασμένο κούρδισμα είναι η Λα (στα 440Hz). Όλες οι άλλες έχουν "διορθωθεί" κατάλληλα.
Κανονικά οι διέσεις και οι υφέσεις διατάσσονται ως εξής :
Σολ - - - - b - # - - - - Λα
Όπως φαίνεται, το Λαb είναι πιο κοντά στο Σολ και το Σολ# πιο κοντά στο Λα, και ότι στο μέσον ακριβώς, όπως συμβατικά λέμε σήμερα. Το σημερινό σύστημα ανήκει στον Μπαχ, ο οποίος σκέφτηκε να διατάξει έτσι τις νότες στο πιάνο, ώστε το Σολ# και το Λαb να συμπίπτουν στο μέσον ακριβώς του τόνου, και αυτό το διάστημα ορίστηκε ως ημιτόνιο (=μισός τόνος). Το σύστημα που πρότεινε ο Μπαχ παρουσιάσε στο "Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο", όπου πρωτοεμφανίστηκε αυτή η εκδοχή και παρουσιάσε και τις κλίμακες που προκύπτουν. Από τότε ακολουθούμε αυτό το σύστημα στην δυτικοευρωπαϊκή μουσική.
Επειδή αυτά λέγαμε χθες με τον Σιδηρόπουλο και μου είπε "άρα μετράμε λάθος"... Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Είναι θεωρίες. Σήμερα δεχόμαστε αυτό και αύριο θα δεχόμαστε άλλο. Και ανάλογα με αυτά που δέχεσαι, χαρακτηρίζεται και η μουσική σου. Στο φινάλε, Σολ# και Λαb ή οτιδήποτε άλλο συμβαίνει, ακούγονται το ίδιο. Διαφορετικά τα πράγματα θα ήτανε πολύπλοκα και θα έπρεπε να επινοήσουμε κάτι άλλο, όπως έχουν επινοήσει στην Κίνα. Και ανάλογα με την βάση της θεωρίας σου, έχεις και τα ανάλογα ακούσματα (τελείως διαφορετικά π.χ. ακούγεται το πεντατονικό).
Αυτά τα παραπάνω, είναι ότι θυμάμαι από την Ιστορία γιατί πέρασαν και μερικά χρονάκια.. ;D Ευκαιρία όμως δόθηκε να τα πούμε...