Μηνύματα

2101

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γι' αυτούς που χάνονται

« στις: 04/11/08, 22:59 »

Σε χαϊδεύω απαλά κι εσύ πονάς.
Γιατί πονάς;
Δε σου έμαθαν πώς είναι ν ‘ αγαπάς;

Σου μιλώ για τα ωραία κι απορείς.
Γιατί απορείς;
Θέλησες ποτέ σου αλήθεια να τα βρεις;

Σε κοιτάζω μες στα μάτια κι εσύ κλαις.
Γιατί να κλαις;
Ποιοί είναι αυτοί που σε γεμίζουν ενοχές;

Σε αφήνω  μόνο στη γωνία και κοιτάς.
Γιατί κοιτάς;
Μόνος σου δεν έμαθες να περπατάς;

Γίνεσαι χίλια κομμάτια και ζητάς;
Τί μου ζητάς;
Τί σταυρό σου φόρτωσαν να κουβαλάς;

Χάνεσαι μέσα στο χώμα και ρωτάς…
Γιατί ρωτάς;
Δε σου είπανε πως μες στο βούρκο θα κατρακυλάς;

Copyright © : gkou

2102

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παραμύθι μ’ αρχή και με λήξη

« στις: 04/11/08, 11:24 »

Αν είναι δυνατό να ενοχληθώ από μια τέτοια όμορφη δημιουργία!Απεναντίας, χαίρομαι πολύ που σου έδωσα το έναυσμα!Άλλωστε είμαστε και οι δύο μαμάδες με (δύο προς το παρόν) παιδάκια και ..καταλαβαινόμαστε!

2103

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα σε ξαναδώ;

« στις: 04/11/08, 11:21 »

Ήταν καλοκαίρι που μπήκες στη ζωή μου,
έβαψες το τοπίο στη γκρίζα διαδρομή μου.
Μ’ έμαθες τις νύχτες μ’ όνειρα να στολίζω
και τώρα σε ένα τέτοιο μονάχα πια ελπίζω.

Θα σε ξαναδώ;
Άραγε που να ‘σαι…
Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;
Θα σε ξαναδώ;
Έλα για ένα βράδυ,
να δω ξανά τη φλόγα, κι ας ζήσω στο σκοτάδι.

Τώρα οι χειμώνες μου φαίνονται αιώνες,
μόνη μου βουλιάζω …στις σκέψεις μου κουρνιάζω.
Τώρα τα καλοκαίρια δεν έχουνε αστέρια,
χίλιες ευχές να ρίξω, για να σε φέρουν πίσω.

Θα σε ξαναδώ;
Άραγε που να ‘σαι…
Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;
Θα σε ξαναδώ;
Έλα για ένα φεγγάρι,
τη φλόγα να χαζέψω κι η στάχτη ας με πάρει.

Copyright © : gkou

2104

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΔΥΟ ΕΑΥΤΟΥΣ

« στις: 03/11/08, 23:20 »

Είναι  όμορφο το ποίημά σου και ξεσηκώνει έντονα συναισθήματα.Μπράβο σου!

2105

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα ψέμα μια αλήθεια

« στις: 03/11/08, 22:54 »

Με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα οι λέξεις!Μπράβο σου!

2106

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / "Tην ψάχνω αλλιώς"

« στις: 03/11/08, 22:23 »

Βαρέθηκα, κουράστηκα,
μες στα κενά μου χάθηκα,
και τώρα πια "την ψάχνω αλλιώς"...

Φοβήθηκα, διαλύθηκα,
μονάχος μου ξεχύθηκα
πέρα απ’ της τρέλας τ’ απαγορευτικό.

Τα βράδια μου ταξίδεψα,
στου φεγγαριού κοιμήθηκα,
την τόσο ξένη μα μεγάλη αγκαλιά.

Κι αν θέλεις φίλε να με βρεις,
σε κάτι υπόγεια θα με δεις…
να περιμένω ν’ ανάψει μέσα μου ένα φως.

Αν  δεν φωτίσει δε θα βγω,
εκεί στον πάτο  θα γυρνώ
και θα "την ψάχνω αλλιώς"...

Copyright © : gkou

2107

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα τραγούδι για μένα

« στις: 02/11/08, 23:49 »

Απλά...υποκλίνομαι...

2108

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Εσύ κι εγώ.

« στις: 02/11/08, 23:27 »

Πολύ γλυκό και τρυφερό.Ξυπνάει όμορφα αισθήματα!

2109

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Έρωτα δυνατέ

« στις: 02/11/08, 23:09 »

Έξω βρέχει ,είμαι μόνη
παγωνιά με κυκλώνει,
όλη η πόλη κοιμάται
κι όμως κάποιος θυμάται.

Ψάχνει τα περασμένα, ψάχνει απεγνωσμένα,
κάτι θέλει να βρει, μα είναι μάταιο πολύ.
Άδικα τυραννιέμαι, άδικα σε ζητώ,
άδικα περιμένω τον καιρό μου χαλώ.

Αφού εσύ έχεις φύγει ,
είσαι πια παρελθόν,
πες μου εγώ τι γυρεύω
από εσένα λοιπόν.

 Η βροχή δυναμώνει , ο καημός δεν τελειώνει.
Βρες εσύ μία λύση, κάτι για να τον σβήσει.
Στο μυαλό μου γυρίζεις και τη σκέψη φωτίζεις
Να! δακρύζω και κλαίω, ένα μόνο σου λέω…

Μάθε πως στην καρδιά μου δεν θα σβήσεις ποτέ,
νοσταλγώ το φιλί σου έρωτα δυνατέ.
Πάντα θα περιμένω ,πάντα θα σ’ αγαπώ,
κι αν  συντρίμμια μαζεύω , όχι, δεν σταματώ

Copyright © :gkou

Σημείωση: Αυτό το κομμάτι το έγραψα δεκαπέντε ετών και μάλιστα το έχω μελοποιήσει χωρίς να έχω ιδέα από νότες...Που θα πάει όμως, θ' αποκτήσω...

2110

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ταξίδι ζωής

« στις: 02/11/08, 17:55 »

Ήταν ένα πραγματικά πολύ ευχάριστο στιχουργικά και νοηματικά ταξίδι!

2111

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το νέκταρ των καημών

« στις: 02/11/08, 17:53 »

Σε ευχαριστώ πολύ κι εσένα φίλε μου, και μόνο που μπήκες στον κόπο να με σχολιάσεις.

2112

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η κάποια μέρα κάποιου επαναστάτη

« στις: 01/11/08, 22:52 »

Είστε όλοι πολύ καλοί.Σας ευχαριστώ για την επιείκειά σας.Καλώς σας βρήκα!

2113

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το νέκταρ των καημών

« στις: 01/11/08, 20:53 »

Παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ για την τόσο ζεστή σας υποδοχή. Τα σχόλιά σας πραγματικά μου δίνουν ένα επιπλέον κίνητρο να ...ξεσκουριάσω στιχουργικά. Πάντως αυτό το συγκεκριμένο ποίημα ,το έγραψα μόλις προχθές, μετά από δέκα περίπου χρόνια. Ελικρινά, χαίρομαι αφάνταστα που επέστρεψα τόσο... "πανηγυρικά".Να είστε όλοι καλά!

2114

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο αγιασμός του μπεκρή.

« στις: 31/10/08, 23:54 »

Πολύ εύστοχο και ρελιστικό... Έτσι ακριβώς είναι φίλε μου, όπως τα γράφεις

2115

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μπαγάσα

« στις: 31/10/08, 23:45 »

Γράφεις πολύ καλά και δουλεύεις άψογα τις λέξεις!Πως φαίνεται η εμπειρία...

2116

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παρωδίες τραγουδιών

« στις: 31/10/08, 23:33 »

Τραγούδι: Και τριγυρίζω (Λευτέρης Πανταζής)
Παρωδία: Και  σου σφυρίζω ( Ο Αλβανός οικοδόμος στην ελληνίδα νοικοκυρά του  σπιτιού δίπλα απ’ αυτό που χτίζει, με ..."καμακοπρόθεση")

Και σου σφυρίζω να βγεις έξω να μου φέρεις,
μια ποικιλία ,δύο AMSTEL κι ό,τι άλλο θέλεις.
Και σου σφυρίζω να βγεις έξω σου σφυρίζω,
κι άμα δε βγεις εγώ τον τοίχο στον γκρεμίζω.

Και θα πηδήξω στη δικιά σου τη βεράντα,
για σένα εγώ μπορώ να κάνω πια τα πάντα.
Στην Αλβανία πάντα κάνουμε ότι λέμε
Είμαστε άντρες και ποτέ ,ποτέ δεν κλαίμε…

2117

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το νέκταρ των καημών

« στις: 31/10/08, 21:55 »

Από το νέκταρ των καημών κάποιοι είναι που μεθούν,
αυτοί που τα χαράματα μόνοι παραμιλούν.
Με την ψαγμένη τους ματιά κοιτούν αλλιώς τους άλλους.
Βλέπουν τους πλούσιους πάμφτωχους και τους μικρούς μεγάλους.

Αυτό το νέκταρ των καημών κάποιοι είναι που ζητάνε.
Είν’ όσοι μες στην πίκρα τους αντί να κλαιν γελάνε.
Κι αντί να ψευτοχαίρονται ,στο τέλμα ακροβατούν.
Ό,τι βολεύει το πετούν, τα δύσκολα τολμούν.

Από το νέκταρ των καημών αυτοί δε θα χορτάσουν
Όσοι κι αν τους πονέσουνε, όσο κι αν τους χλευάσουν…
Κι όμως θα είναι ζωντανοί, κι ας έχουνε σημάδια,
στη μέθη  θα ξορκίζουνε τα σέρτικά τους βράδια.



Copyright © : gkou

2118

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νάνι -νάνι κοριτσάκι

« στις: 31/10/08, 14:02 »

Στ' αυτιά μου βουίζει ακόμα το "σ' αγαπώ" τους.
Νάνι- νάνι κοριτσάκι που ταΐζεις το εγώ τους.

Μες στα κρύα μου τα χέρια έχω ακόμα την αφή τους.
Νάνι -νάνι κοριτσάκι που σε σκότωσε η σιωπή τους.

Στα υγρά μου τα μάτια καθρεφτίζεται ακόμα το ψέμα.
Νάνι -νάνι κοριτσάκι που η ψυχή σου στάζει αίμα.

Στα φιλιά βρίσκω ακόμα την πικρίλα τη δικιά τους.
Νάνι-νάνι κοριτσάκι που σε κυνηγάει η σκιά τους.

Στα όνειρά μου πέφτω ακόμα μες στα σύννεφα τα μαύρα
Νάνι- νάνι κοριτσάκι...σ' έπνιξε η δική τους αύρα.




Copyright © : gkou

2119

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το Κτήνος

« στις: 30/10/08, 17:50 »

Μπράβο σου!!! Τελικά υπάρχουν ακόμα αληθινοί ποιητές...Πολύ χαίρομαι γι' αυτό!

2120

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η κάποια μέρα κάποιου επαναστάτη

« στις: 30/10/08, 16:43 »

Εγώ είμαι μια 35άρα ,σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών (επτά ετών το ένα κι ενάμισι το άλλο )  που,  η μόνη μου τρέλα -εκτός από τον άντρα μου και τα παιδιά μου  - είναι η μουσική. Παλαιότερα έγραφα συχνότερα στίχους και κάποιους τους μελοποιούσα στο μυαλό μου -χωρίς να έχω ιδέα από νότες.Τώρα απλά νοσταλγώ τις εποχές που ήμουν πιο δημιουργική στιχουργικά. Δεν πειράζει. Ίσως κάποτε μου ξανάρθει η καλή έμπνευση...
Προς το παρόν είμαι μία παραδοσιακότατη νοικοκυρά ( και πολύ το απολαμβάνω) , που μαγειρεύει, φτιάχνει το τέλειο κέικ σοκολάτας,συγυρίζει, ακούει μουσική και "φεύγει" και γράφει, γράφει, γράφει...

2121

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η κάποια μέρα κάποιου επαναστάτη

« στις: 30/10/08, 15:21 »

Από μικρός έβλεπα τα δάκρυά μου να χύνονται ποτάμι,
και δε μιλούσα, και δε ρωτούσα.

Τα όνειρά μου μέρα με τη μέρα να βουλιάζουν μες στη λάσπη,
και δε μιλούσα, και δε ρωτούσα.

Ο ύπνος μου ντυνότανε στα μαύρα
και με πολέμαγε σαν να 'τανε εχθρός μου
και μέσα σε μια ματωμένη εφηβεία,
μ' άφησε μόνο ο ίδιος ο εαυτός μου.

Η απογοήτευση έβαζε θεμέλια στην άδεια την ψυχή μου
και δε μιλούσα, και δε ρωτούσα.

Σκόνες και θάνατος χτυπούσανε την πόρτα στην ασπρόμαυρη ζωή μου
και δε μιλούσα, και δε ρωτούσα.

Και κάποια μέρα όπως οι άλλοι δε μιλήσαν,
θα σας χτυπήσω και δε θα σας μιλήσω
και κάποια μέρα όπως οι άλλοι δε ρωτήσαν
θα σας πονέσω και σε θα σας ρωτήσω...



Copyright © : gkou

2122

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παραμύθι μ’ αρχή και με λήξη

« στις: 30/10/08, 14:05 »

Παραμύθι μ’ αρχή και με λήξη,
πριν προλάβει η αγάπη ν΄ ανθίσει.
Φεύγει ο πρίγκιπας και δε γυρίζει,
φαίνεται ο έρωτας πως τον φοβίζει.

Σα χαμένη γυρίζει εκείνη
μ’ από το όνειρο πια τί έχει μείνει…
Στα συντρίμμια μονάχη γυρνάει,
για τον πρίγκιπα παντού ρωτάει.

 Το όνειρό της σε μια άκρη, σπασμένο
σαν τον έρωτα...διαλυμένο.
Το μαζεύει από κάτω και τρέχει,
τόσο πόνο η καρδιά δεν αντέχει.

Παραμύθι μ’ αρχή και με λήξη,
απ’ αυτά που σου αφήνουν μια θλίψη,
απ’ αυτά που μοιραία τελειώνουν
και τον ένα απ’ τους δύο ματώνουν.

Copyright © : gkou

2123

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ταξίδι της σκέψης στο χρόνο

« στις: 30/10/08, 13:35 »

Καράβι γοργοτάξιδο η σκέψη μου στο χρόνο,
που για το χθες σαλπάρισε μα βούλιαξε στον πόνο.

Από εμπρηστές κυκλώθηκε που έκαψαν αξίες,
το σύμπαν γκρι χρωμάτισαν και έφτιαξαν φατρίες.

Πόλεμοι αδυσώπητοι παρέλασαν μπροστά της…
αθώο αίμα μιας γενιάς που πνίγει τα παιδιά της.

Κάτι πανό  αντιδραστικά δειλά-δειλά ανεμίζαν,
έκαναν λίγο να υψωθούν, στα χαμηλά γυρίζαν.

Άνθρωποι ανιστόρητοι, δίχως σταγόνα ήθους,
στα δάχτυλα να παίζουνε τη μοίρα όλου του πλήθους.

Η σκέψη μου επέστρεψε από το χθες σκιαγμένη,
στο τώρα αγκυροβόλησε, μα τ’ αύριο περιμένει…

           Copyright © : gkou