Χάσατε το μουσικό όργανό σας ή σας το έκλεψαν; Δηλώστε το εδώ!
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Γυμνή σε βρήκα, μ’ αδειανό και σκοτεινό το βλέμμα κι η ανάσα σου ίσα που έβγαινε απ’ τα βάθη του λαιμούστην πλάτη σου είχες μια πληγή π’ ανάβλυζ’ άλικο αίμααπό σαΐτα, μαχαιριά; Ή δάγκωμα αγριμιού;Στα χείλη σου έφερα νερό γλυκό να ξεδιψάσειςχρόνια σε τόπους άνυδρους που έζησες και ξερούςκι ήταν νερό της λησμονιάς να πιεις και να ξεχάσειςεκείνους σε πλήγωσαν , τους ξένους, τους δικούςΤα μάτια σου άνοιξες δειλά και κοίταξες την πλάσηΚι έμοιαζες με ορίζοντα στο χρώμα το αυγινό«όλα μπορεί ο άνθρωπος» μου πες «να τα ξεχάσειδε λησμονιέται μοναχά τ’ άδικο απ’ αδερφό»κι ευθύς πετάξαν δυο πουλιά, δυο άγριοι συκοφάδεςδεν τραγουδούσαν, μα έλεγαν λόγια του γδικιωμού κατάρες για τους άδικους για τους αδερφοφάδες για όλους που σφετερίζονται τον πόνο του αλλουνού
