Στην προσμονή σου...

[konstantinos.g]

Μπροστά μας στέκει ο χρόνος
Κι οι ουρανοί κυλάνε
Νυχτώνουν και μιλάνε
Για μια βροχή που λαχταράνε
Κάνεις δε μένει εδω στη γη
Και όλα γύρω μου γερνάνε

Κι αρχίζει πάλι η νύχτα
Φωτίζει τα τοπία
Στη στάση τόσος κόσμος
Κάνεις δεν δίνει σημασία
Και περπαταώ πάλι μονός
Στη λανθασμένη μου πορεία

Για τον καιρό δεν ξέρω
Μη με ρωτάς δεν ξέρω
Με πηρέ πάλι η νύχτα
τα μυστικά της να σου λέω
Και κάθε που έρχεται η βροχή
Στην προσμονή σου θα επιπλέω

Και πάλι το πάρων μου
Να δίνω στο καιρό μου
Σε φωτεινό ταξίδι
Παραδομένος ο εαυτός μου
Και οι χειμώνες να περνούν

Κι εμείς τα θρύμματα του κόσμου.....

[/b]