Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ε? στις 13/12/08, 00:36
-
Δεν υπαρχουνε στιχοι
για εναν μοναχικο , απογευματινο περιπατο
στην καρδια του χειμωνα,
το τραγουδι αυτο ,
και την θαλασσα
που με κανει κομματια
ειδικα σα φουσκωνει.
Το χαμογελο εκεινο που μοιαζει μ εσενα
και ενα τιναγμα των μαλλιων
που καποτε εκλεψα...
πριν καν σε γνωρισω.
Θυμασαι;
Δεν υπαρχουνε λεξεις
για ολα αυτα
μοναχα τις σκιες τους
μπορουν και μιλανε....
...Βλεπεις ,
θα μπορουσε να πει
ο καθε αδαης,
οτι κοιμοσουν γυμνη
και ειχε γλιστρησει
στην πλατη η κουβερτα...
Μα ολα αυτα ειναι απλως μαλακιες....
Δεν υπαρχουνε στιχοι
που νιωθω ζωη,
χαρα και φοβαμαι
πως οσο γυριζω στις λεξεις κοντα
σε λιγο κι εσενα ξανα θα σε χασω..
Μα ας ειναι...
Θα μεινει η ιδεα μιας πλατης γυμνης
και ενα τραγουδι
-δεν ξερω αν θυμασαι
την βολτα που καναμε
εκεινο τ απογευμα-
για ενα χαμογελο
σπασμενο κομματια.
-
Ποίημα ... ή καλύτερα μονόλογος ?? Είμαι βέβαιος πως αποφάσισες να γράψεις απλά τις σκέψεις σου και ομολογώ πως ναι...για εμένα, πέτυχε :)
-
Με άγγιξε...έντονο, πολύ έντονο!
Δημήτρης
-
Φίλε Ρακένδυτε, Α ν α τ ρ ι χ ι α σ τ ι κ ά Όμορφο.
-
εγραψες φιλε μου... αυθεντικο ψυχογραφημα...
πιστευεις πως οσο γυριζουμε στις λεξεις τοσο χανουμε την ουσια?
-
Καλημέρα rakend...
Δεν υπάρχουν στίχοι; Για μας άραγε υπάργουν λόγια να σταθούμε απέναντι στο έργο σου και να καταγράψουμε ένα σχόλιο. Απ' την αρχή του ως το τέλος ,απλά, φοβερό! Μπράβο!