Χωρίς τα χρώματα

[γεροντας]

Δρόμοι φτιαγμένοι από βροχή
γραμμή στη μέση φτιάχνει ένα δάκρυ
Η γλώσσα κόπηκε κι έμεινε βουβή
στα πεζοδρόμια μονάχη ξέμεινε η αγάπη.

Μια αγάπη που ξέχασε να ρθει
χάθηκε στους δρόμους της παράνοιας
Έμεινε ξοπίσω  μόνη να κοιτά
Τις ζωγραφιές της νύχτας ,της μετάνοιας

Με ένα πινέλο βουτηγμένο στη μπογιά
Ψάχνω ένα θέμα την καρδιά μου να σκιτσάρω.
Μα το μυαλό μου λάθος διάλεξε εποχή
έχασα αγάπη μου του έρωτα τον φάρο.

Ζωγραφίζω με το αίμα της ψυχής,
Ήλιους, αστέρια και φεγγάρια.
Γεμάτη έχω την παλέτα της ζωής
οι σκέψεις, φτιάχνουν τα δικά τους χνάρια.

Ήρθε η μέρα ο ήλιος κι ήμουνα εκεί
στη γη σκυφτός, στα χέρια δυό πινέλα
Μια φράση ‘’αγάπη άργησες να ‘ρθεις’’
Και μια να γράφει’’ έλα κοντά μου έλα’’.

Δυο φράσεις ένα σύνθημα ζωής
η χθεσινή βραδιά μου είχε γράψει.
Το ζωγραφιστό φεγγάρι μου
την μοναξιά στον ουρανό μου είχε κάψει.

Χωρίς τα χρώματα ,τα αρώματα δε ζω
Δεν γίνεται  η μέρα δίχως ήλιο
Κι έφτασα χρόνια ν απορώ
Ποιος είμαι ,που πάω σε ποιόν δίνω.

[mantinada]

Πολύ όμορφο!!!
Ειδικά η τελευταία στροφή...

Καλή σου μέρα!