Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Ερμηνεία στίχων
« στις: 08/11/07, 20:55 »
Πρόσφατα έπεσαν στα χέρια μου κάτι στίχοι και θα ήθελα τη βοήθειά σας...
> Σ'ένα καράβι το σκαρί άρχισε να σαπίζει και το κατάρτι το ψηλό έγυρε προς το χώμα
η πρύμνη βούλιαξε βαθιά στο γαλανό το χρώμα, όλοι οι ναύτες φύγανε και μόνο του αρμενίζει.
Όταν πρωτοπερπάτησε στη θάλασσα μονάχο δέν ήξερε τα κύμματα και δεν τα φανταζόταν.
Πίστευε πως ήτανε φτιαγμένο απο βράχο, στο χρόνο μέσα αθάνατο, καθόλου δε φοβόταν.
Οι εποχές περνούσανε, η μιά μετά την άλλη, καμία δεν το τρόμαζε εκτός απ' το χειμώνα
κι αυτό γιατι είχε ανάμνηση πάρα πολύ μεγάλη, σε μιά φουρτούνα που έδωσε πολύ σκληρό αγώνα.
Για μήνες που ταξίδευε παράπονο κανένα, όλα κυλούσαν μια χαρά, σαν να τα'χε σχεδιάσει
και η θάλασσα ήταν ήρεμη και τα πανιά ανοιγμένα, όμως δεν είχε φανταστεί πως όλα τα είχε χάσει.
Και αυτό γιατί θα του' παιζε σκληρό παιχνίδι η μοίρα, ένα χειμώνα, μιά βραδιά που έπεσε σε μπόρα.
Στο σκαρί του χτύπαγαν τα κύμματα με φόρα και μέσα στο αμπάρι του ξεκίνησε πλημμύρα.
Πάλευε με τα κύμματα για μέρες και όχι μόνο. Κομμάτια φεύγαν απο αυτό που η θάλασσα κρατούσε
δεν είχε συνηθίσει σε τόσο πολύ πόνο, μα αδίστακτη η θάλασσα ακόμα το χτυπούσε.
'Ετσι προσάραξε ανοιχτά στη μέση του πελάγους, σ'ένα νησί πολύ μικρό, ίσα ίσα που χωρούσε
Απάνω στο κατάστρωμα κανείς δεν προχωρούσε και μόνο του πια σάπιζε τις νύχτες μες τους πάγους.
Αυτοί οι στίχοι έχουν υπογραφή Μανώλης Αναγνωστάκης (το Μανώλης με ω και όχι με ο όπως είναι του γνωστού ποιητή).
Υπάρχει περίπτωση να είναι δικοί του?? και αν ναι ρίχτε καμιά ιδέα για το τί σημαίνει..
Όπως το βλέπω εγώ δέ μπορεί να μιλάει για ένα καράβι... σωστά?
> Σ'ένα καράβι το σκαρί άρχισε να σαπίζει και το κατάρτι το ψηλό έγυρε προς το χώμα
η πρύμνη βούλιαξε βαθιά στο γαλανό το χρώμα, όλοι οι ναύτες φύγανε και μόνο του αρμενίζει.
Όταν πρωτοπερπάτησε στη θάλασσα μονάχο δέν ήξερε τα κύμματα και δεν τα φανταζόταν.
Πίστευε πως ήτανε φτιαγμένο απο βράχο, στο χρόνο μέσα αθάνατο, καθόλου δε φοβόταν.
Οι εποχές περνούσανε, η μιά μετά την άλλη, καμία δεν το τρόμαζε εκτός απ' το χειμώνα
κι αυτό γιατι είχε ανάμνηση πάρα πολύ μεγάλη, σε μιά φουρτούνα που έδωσε πολύ σκληρό αγώνα.
Για μήνες που ταξίδευε παράπονο κανένα, όλα κυλούσαν μια χαρά, σαν να τα'χε σχεδιάσει
και η θάλασσα ήταν ήρεμη και τα πανιά ανοιγμένα, όμως δεν είχε φανταστεί πως όλα τα είχε χάσει.
Και αυτό γιατί θα του' παιζε σκληρό παιχνίδι η μοίρα, ένα χειμώνα, μιά βραδιά που έπεσε σε μπόρα.
Στο σκαρί του χτύπαγαν τα κύμματα με φόρα και μέσα στο αμπάρι του ξεκίνησε πλημμύρα.
Πάλευε με τα κύμματα για μέρες και όχι μόνο. Κομμάτια φεύγαν απο αυτό που η θάλασσα κρατούσε
δεν είχε συνηθίσει σε τόσο πολύ πόνο, μα αδίστακτη η θάλασσα ακόμα το χτυπούσε.
'Ετσι προσάραξε ανοιχτά στη μέση του πελάγους, σ'ένα νησί πολύ μικρό, ίσα ίσα που χωρούσε
Απάνω στο κατάστρωμα κανείς δεν προχωρούσε και μόνο του πια σάπιζε τις νύχτες μες τους πάγους.
Αυτοί οι στίχοι έχουν υπογραφή Μανώλης Αναγνωστάκης (το Μανώλης με ω και όχι με ο όπως είναι του γνωστού ποιητή).
Υπάρχει περίπτωση να είναι δικοί του?? και αν ναι ρίχτε καμιά ιδέα για το τί σημαίνει..
Όπως το βλέπω εγώ δέ μπορεί να μιλάει για ένα καράβι... σωστά?