Πρώην

[ivikos]

Οι καληνύχτες σου αντάρτες, ροβολάνε
 γι άλλα λημέρια σε απόγνωσης φυλές
 τα ξένα χείλη σαν ρουφήχτρες με φιλάνε
 και συ καγχάζεις που είμαι «πρώην» σου όπως λες

 Στο μεσονύχτι μου το «γεια» καρφοβελόνα
 θ’ απομακρύνομαι, θα λες πως με ποθείς
 θα σε ξανάβρω στον απέναντι αιώνα
 μα είμαι σίγουρη δεν θα με θυμηθείς

 Χάδι που μοιάζει μ ασημόσκονη των άστρων
 μα ενώ είμαι «πρώην» δεν μπορείς να με χαρείς
 στις πολεμίστρες θα με βρεις αρχαίων κάστρων,
σε λεγεώνες που προδόθηκαν νωρίς