Χθες το βράδυ αργά είδα έναν άγγελο μ’ ολόλευκα φτερά
και πηγαμε μαζί ταξίδι μακρινό, στο ονείρου τον παράδεισο εσένα για να βρω!
μέσα απ' του χρόνου τις στοές πετάξαμε μαζί
γυρίσαμε πίσω στο χθες που είχε ξεχαστεί
Άνοιξε τις φτερούγες του και μ' άφησε απαλά
σταθηκε πλάι μου και είπε σιγανά:
" Αυτή είσαι 'συ! Ένα κορίτσι όλο ζωντάνια και ψυχή
Αυτό είμαι 'γω! Ένα αγόρι απ'το χθες και σ'αγαπω
Σαν μ'άγγιζες, έπαιρνα μέσα μου του κόσμου τις πνοές
Κι ήταν για 'μας, όλα τα αύριο που τώρα μου χρωστάς!"
Σε κοίταξα, κι ήσουν εσύ ο άνθρωπος μου κι η ζωή
με τύλιξες σε ένα φως με λάμψη αστρική
και ξύπνησα μόνη και πάλι στο κρεβάτι το διπλό
σου φώναξα :" Δωσ' μου φτερά! Μάθε και μένα να πετώ!"
Μα χάθηκες, όπως και τότε, στην απέραντη σιωπή
και άφησες αυτές τις λέξεις συντροφιά μου ως το πρωί.
" Αυτή είσαι 'συ! Ένα κορίτσι όλο ζωντάνια και ψυχή
Αυτό είμαι 'γω! Ένα αγόρι απ'το χθες και σ’ αγαπώ
Σαν μ’άγγιζες, έπαιρνα μέσα μου του κόσμου τις πνοές
Κι ήταν για 'μας, όλα τα αύριο που τώρα μου χρωστάς!"
[/b]
Για εκείνον, που η καρδιά του έμεινε εκεί που αγαπούσε.