Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: eleos* (Βάλια πια....) στις 23/01/06, 14:25
-
Τα συναισθήματα έχουν πάψει πια να 'χουν κατευθυνση..
Η σιωπή της μοναξιάς στοιχιωμένη από σένα..
Σα να χαθήκαν όλα, αναμνήσεις δίχως προέλευση..
Πνίγομαι..Σ'όλα αυτά που 'χα ως τώρα απομυθοποιήσει..
Κάθε που θα σε σκέφτομαι θα τυλίγομαι στο σκοτάδι..
Κάθε που θα σ'αντικρύζω επιτέλους, θα ζω..
Να ξερα πού μ'οδηγείς.. Να ξερα πού θα βγάλει..
Σε είχα μάθει αλλιώς.. Πάντα να σ'ωραιοποιώ..
Θάνατος κι Ανάσταση κάθε στιγμή, κάθε λεπτό κοντά σου..
Δε σε συνήθισα έτσι.. Σε είχα μάθει αλλιώς..
Λύτρωση αναζητώ.. Αν πρέπει να 'μαι μαζί σου..
Ταλαντεύεσαι ασταμάτητα ανάμεσα στη καρδιά και στο μυαλό..
-
Πολύ ωραίο φούλα...την πρώτη φορά που το διάβασα μου άφησε έναν κόμπο στο λαιμό....δν πιστεύω να ...αλλά....
:-* :-* :-*
-
Πολύ ωραίο φούλα...την πρώτη φορά που το διάβασα μου άφησε έναν κόμπο στο λαιμό....δν πιστεύω να ...αλλά....
:-* :-* :-*
thanx φουλη.. να σαι καλα..
:-* :-*
αυτο το "δε πιστευω να..αλλα.. " θα μου το εξηγησεις καποια στιγμη.. ;) ;)
:)