Το Στέκι των Κιθαρωδών
Διάφορα => Περί παντός => Άνθρωπος και ζωή => Μήνυμα ξεκίνησε από: konstadina στις 11/05/06, 23:40
-
μπρρρρ.....Μόλις πήγε να με πατήσει ένα αυτοκίνητο στο δρόμο και να με κάνει φέτες!!!!Συγκλονισμένη απ' το γεγονός είπα να ανοίξω topic!!!!! :o :o :o Επίσης άλλη μία φορά πριν χρόνια είχα πάει να πνιγώ στην θάλασσα γιατί ήθελα να το παίξω μαγκάκι και να βουτήξω με κάτι κύμματα......ΝΑ (με το συμπάθειο)....Εσείς έχετε έρθει ποτέ αντιμέτωποι με τον χχχάάάρρροοο ??????
-
ξαπλωμένος ανάσκελα Πατησίων και Κύπρου... ο οδηγός της μηχανής προσπαθεί να βρει ισορροπία και ένα αμάξι σταματά 1 μέτρο από το ξαπλωμένο σώμα μου...
πήρα το καπελάκι μου και έφυγα για το σπίτι μου με ένα νευρικό γέλιο που ακόμα έχω όταν το θυμάμαι...
-
Ναι...μια δυο φορες...αν και ποτε δεν ένιωσα οτι ήταν η τελευταια μου λέξη..αν και ειχα ένα γενικό μουδιασμα...ακινητος..απλα το έβλεπα και σαν να περιμενα κατι να γινει...μακρυα απο μας...
-
Μια φορά μιλούσα αφηρημένος στο κινητό και προσπαθούσα να διασχείσω την Ουλωφ Πάλμε, όσπου ένιωσα ένα φορτηγό να περνάει στα 5 εκατοστά από μένα, με πάνω από 80 km. Μου πήγε.... να
Μια άλλη φορά πιτσιρίκι (3-4 χρονών) έπαιζα με μια μπάλα στον 2ο όροφο του σπιτιού της θείας μου που ήταν γιαπί ακόμα. Τα μπαλκόνια δεν είχαν κάγκελα και, όταν σε μια φάση μου έφυγε η μπάλα προς το μπαλκόνι, έτρεξα να τη προλάβω... Με τράβηξε ο πατέρας μου στο ...παρα 5..
και καμια δυο φορές με μηχανή, αλλά πιο light καταστάσεις.... την γλύτωνα με την καρδιά μου να σπάει και πολλά πολλά καντίλια!!!!
-
χμμ... ναι
Οταν απο λαθος ιατρικη διαγνωση μου ειπαν οτι δεν εχω πανω 6-8 μηνες !!!!
Εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε και ακομα δεν το εχω ξεπερασει .....
-
Εγω τον ειδα πριν απο χρονια
να παιζει βιολι σε ενα πανιγυρι
Φορουσε κιτρινο κουστουμι και κοκκινο πουκαμισο
και πανω στην τρελα του εβαζε το οργανο πισω απο το
σβερκο του και επαιζε
-
Ανοιξη ΄88, γήπεδο Παναθηναϊκού, λεωφόρος Αλεξάνδρας, συναυλία Χ. Νικολόπουλου, με Αλεξίου, Πάριο, Νταλάρα, Γαλάνη, Βιτάλη, Σ. Διονυσίου, Καλογιάννη και άλλους που δεν θυμάμαι τώρα. Βρήκαμε εισητήρια την προηγούμενη μέρα αλλά όταν πήγαμε στο γήπεδο καταλάβαμε γιατί. Ειχαν διαθέσει τα διπλά εισητήρια απ΄όσα χωρούσε το γήπεδο. Ετσι στριμωχτήκαμε για να μπούμε μέσα, όχι στις κερκίδες, αλλά κάτω από αυτές, με προοπτική να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο από μια τρύπα στο συρματόπλεγμα, για να δούμε την συναυλία. Τόσος κόσμος στριμωγμένος κάτω από τις κερκίδες, σαν τα ποντίκια και να σπρώχνουν οι πίσω, αυτούς που ήταν πιο μπροστά, θύμιζε κάτι από θύρα 7 το όλο σκηνικό... Ευτυχώς ένας ψηλός της παρέας, μπόρεσε και σταμάτησε, έστω και για λίγο το ανθρώπινο ρεύμα και βγήκαμε στο γρασίδι...
Κρήτη, καλοκαίρι ΄89, με μηχανάκι από Αγ. Νικόλαο προς Ηράκλειο και να φυσάει ένας τρομερός αέρας. αν δεν σκοτωθούμε τώρα...
Σαντορίνη, καλοκαίρι '93, με μηχανάκι από Οία προς Φηρά. Τι να σου κάνει η πανσέληνος όταν ο δρόμος, απ΄τη μια μεριά γκρεμός και απ΄την άλλη βράχια, δεν έχει φώτα;;;
Αθήνα, καλοκαίρι '98, λεχώνα 10 ημερών στον 2ο γιο μου, με πυρετό από μαστίτιδα (όταν μένει το γάλα μέσα στο στήθος), να φεύγουμε για το νοσοκομείο και εγώ να υπαγορεύω τη διαθήκη μου...
Αυτά, μέχρι σήμερα...
-
Έχοντας αλλεργικό άσθμα και έχοντας πάθει αλλεργικό σοκ τον έχω δει πολλές φορές καθώς δε μπορούσα να πάρω ανάσα και μέτραγα πόσες στιγμές μου μένουν.
-
Στο ραφτινκ πριν απο λιγες εβδομαδες,κολλησε η βαρκα σε ενα μεγαλο κορμο,γυρισε και εγω παγιδευτηκα αναμεσα στη βαρκα και τον κορμο,αναποδα...με το νερο να τρεχει με απιστευτη πιεση....εμεινα απο κατω για περιπου 3 λεπτα καθως ειχε παγιδευτει το σωσιβιο μου στα κλαδια του δεντρου...αφου το εσκισα με καποιο τροπο καταφερα να απεγκλωβιστω...τα χειλια μου ειχαν γινει μπλε και ειχα πιει "μερικα" λιτρα νερο...
Και ολα αυτα στο υποτιθεται ευκολοτερο ποταμι που εχω κανει...
-
Υπάρχει ένας πιλότος της Ολυμπιακής που λέγεται Χάρος... Σοβαρά!
-
Μικρός 13 χρονών είχα ξεκινήσει δίαιτα (καψούρης τότε με μια μεγαλύτερη μου ;D) δεν ήταν δίαιτα από γιατρό δίκια μου συνταγή (μην την κάνετε).
Μονό φαει το μεσημέρι και ένα λίτρο χυμό το βραδύ αυτό για 6 μήνες χωρίς γλύκα χωρίς τίποτα, είχα γυρίσει από σινεμά εκεί έσπασα λίγο την δίαιτα είχα φαει σοκολάτα πήγα τουαλέτα για την ανάγκη ξαφνικά στα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν και από το κεφάλι αισθάνθηκα κάτι να πέφτει (το αίμα) σίγα σίγα η κάρδια άρχισε να χάνει ρυθμούς αίσθησης τίποτα πέφτω με δύναμη πάνω στον νιπτήρα με τον θώρακα και το μόνο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω μετά από κανένα 10λεπτο δεν είχα καταλάβει τι έπαθα αργότερα από την περιγραφή που έδωσα σε γνωστό μου μου είπε μάλλον υπογλυκαιμία από τότε η δίαιτα κόπηκε έχει περάσει δεκαετία άλλα δεν ξεχνιέται με τίποτα ;D
-
Υπάρχει ένας πιλότος της Ολυμπιακής που λέγεται Χάρος... Σοβαρά!
Και ο συγκυβερνητης του λεγεται Μακαριτης...
Ειναι απο τη Χιο αν δεν απατωμαι...
-
Στα 5 μου περίπου βρέθηκα κάτω από ένα έπιπλο τηλεόρασης μαζί με την τηλεόραση.. ;D (δε θυμάμαι πόσο μεγάλη ήταν αλλά σίγουρα πιο μεγάλη από μένα.. ;D)
Μετά από λίγες ημέρες,λόγω οξείας λαρυγγίτηδας ένα βράδυ ξύπνησα και είχε κλείσει η αναπνευστική οδός με απότέλεσμα να μην μπορώ να πάρω ανάσα.Σύμφωνα με μαρτυρίες (των γονιών μου) μελάνιασα και την γλίτωσα επειδή ο πατέρας μου έτρεχε με το αυτοκίνητο στο δρόμο για το νοσοκομείο με αποτέλεσμα ο αέρας που έτρωγα στην μάπα να ξεβουλώσει κάπως το σύστημα ώστε να πάρω τις απαραίτητες ανάσες.. ::
Πριν λίγους μήνες σε έναν κεντρικό δρόμο στου Γουδή,στην προσπάθεια μου να το διασχίσω παραλίγο να με πατήσει ένα πούλμαν το οποίο πήγαινε #$^@$^$%!(Κοίταξα τον δρόμο από την ανάποδη μεριά που έρχονταν τα αυτοκίνητα.Τα αυτοκίνητα πήγαινα από τα δεξιά στα αριστερα κι εγώ κοίταξα μόνο για αριστερά προς τα δεξια.. Τελικά ένα χέρι με την συνοδεία των απαραίτητων ηχητικών εφέ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!!ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!ΠΡΟΣΕΧΕ!!ΣΙΓΑ!!ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ!!κ.α) με τράβηξε πίσω κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή..
Ε ρε τι τραβάμε..
-
Πρόπερσι μετά από χειρουργείο αποφρακτικού οιλεού, έπαθα περιτονίτιδα (κοινώς μόλυνση σε όλα τα όργανα του περίνεου, στομαχι, έντερο, σπλήνα κλπ). Αφόρητοι πόνοι και κάθε μέρα μετρούσα δευτερόλεπτα. Δυστυχώς για κάποιους τη γλύτωσα ;D
Από κει και πέρα κάθε μέρα τον βλέπω με τη μηχανή :-\
-
ego 2 fores poy pige na me xtyphsei aytokinhto,mia perusi kai mia fetos.den prolaba na metsiso deyterolepta mono to dromo perasa...
-
Έχοντας αλλεργικό άσθμα και έχοντας πάθει αλλεργικό σοκ τον έχω δει πολλές φορές καθώς δε μπορούσα να πάρω ανάσα και μέτραγα πόσες στιγμές μου μένουν.
Συναδελφε...Οτι το χειροτερο ειναι αυτο, ιδιαιτερα αν ξερεις οτι μονο ενα φαρμακειο ειναι διαθεσιμο για χαπια ή ενεσεις κορτιζονης ( στην περιπτωση που ο ιδιωτικος γιατρος επιμενει πως δεν ειναι απαραιτητο το νοσοκομειο :'( ...βραδυ το πηραν ολοι το διπλωμα ).
Πριν αρκετο καιρο, παραλιγο να σκοτωνομουν στην Κυπρο, οταν περνοντας ενα δρομο με το κλασσικο ελληνικο συστημα, κοιταξα αναποδα ( μαλλον, για μας κοιταξα καλα, αλλα εχοντας το αγγλικο συστημα οι Κυπριοι, δεν κοιταξα σωστα ), με αποτελεσμα τελευταια στιγμη να με αρπαξει ο φιλος μου πριν ενα ταξι με κανει κιμα ( το οποιο κορναρε μεν, αλλα με τη λογικη οτι παω καλα στο δρομο ,δεν σκεφτηκα να κοιταξω αναποδα.. :-\ )
-
Αυγουστος '92 ή 91 δεν θυμαμαι...
Ειμαι Εθνική οδό Αθηνών Λαμίας λίγο πριν την 1η εξοδο για Ωρωπό, μετα το βενζιναδικο της ΒΡ.
ειμαι με την μηχανή και τρέχω με περίπου 170χλμ/ ωρα και ειμαι σε προσπεραση μιας νταλίκας.
τοτε εκει δεν ειχε την σημερινή νησίδα ο δρομος ηταν υπό κατασκευή και τα 2 ρευματα κυκλοφορίας ειναι σε μια πλευρά..
μολις λοιπόν εχω φτάσει στο τελος της προσπερασης δηλαδη μόλις εχω αρχίσει να ''βγαινω'' από την νταλίκα ενα ισχυρό ρευμα αέρα με τραβαει αριστερά...και
ενφανίζεται ενα πουλμαν μπροστα μου ...
η απόσταση ειναι μικρή βλεπω τον οδηγό του πούλμαν και με βλέπει :o
ευτυχώς δεν εχω πανικοβλήθει 8) και με οση δυναμη εχω.... πλαγιάζω την μηχανή οσο μπορούσα δεξια...
και περναω από τον προφυλακτηρα του πούλμαν καποιους ποντους τόσους ωστε σημερα να ειμαι ζωντανός.
κανω δεξια και σταματάω...και για ενα μισαωρο τρεμω... ποδια, χερια, αυτιά ,ολο το σωμα μου...
από τοτε... βγηκε και ο αλλος φρονημίτης ;D
-
Ότι έχω πάρει δίπλωμα και κάνω συνεχώς βόλτες με το αμάξι...Έχω φτάσει λιμανάκια και επειδή ήξερα οτι θα γινόταν μαλ***α, πηγαίνω σαν κότα (δεν έχω και κανένα αγωνιστικό τουτού)...Κάποια στιγμή ακούω κορνάρισμα, και μου βγαίνει από δεξιά ένα 206...το αποτέλεσμα ήταν να περάσουμε μια στροφή με το 206 να στρίβει με τις πάντες μπροστά μου και εγώ να βλέπω ακριβώς μπροστά από το καπό μου, την πόρτα του οδηγού του 206.......
-
Με τη μηχανη κατα μεσω ορο 7,52 φορες τη μερα :o
Σε ορειβασιες-αναριχησεις επισης απειρες φορες.
Εχω πιασει φιλο την τελευταια στιγμη οταν πιανεται απο ενα μικρο ελατο για να γυρισει τον κορμο του ακριβως στην ακρη ενος γκρεμουλακου (μικρος γκρεμος) και αρχιζει να γερνει ΜΑΖΙ με το ελατακι προς τον γκρεμο (σαπιες ριζες το ελατο και παραλιγο το παιδι να τις βλεπει απο κατω... ;D )
Στην ιδια αναβαση ανεβαινουμε ενα καταραχτη και ο δευτερος αρχηγος της ομαδας που εχει φτασει σχεδον στην κορφη πρωτος για να βρει πατηματα ακουμπαει ενα καθετο βραχο-βοτσαλο σε μεγεθος κοντεινερ :o ο οποιος αρχιζει να τραμπαλιζεται με εμας ακριβως απο κατω να τον κοιταμε σα να βλεπουμε τενις (περα δωθε,περα δωθε).Προφανως (καθοτι αυτη τη στιγμη γραφω 8) ) το βοτσαλακι ;D εκατσε προς την πλευρα του καταραχτη και οχι προς την αντιθετη.(απο τοτε ο εν λογω κυριος ονομαζεται και Αρμαγεδων ;D )
Σε επιστροφη απο αναριχησουλα και ενω εχουμε φαει 3,326,359,669,136 κυβικα μετρα νερο απο βροχη ,με το που βγαινουμε απο τη χαραδρουλα-χειμαρο που ηταν ο μονος τροπος επιστροφης απο την κορφη που ειχαμε παει (με το που βγαινουμε σημαινει περιπου 1-2 λεπτα απο την στιγμη που και ο τελευταιος απο εμας ανεβηκε στην οχθη) ακουμε τη γνωστη βαβουρα και βλεπουμε το χειμαρο να σκαει μουρη παρεα με τους κολλητους του (πετρες,ξυλα,εναν ολοκληρο κορμο :o και τα συναφη).Αν ειχαμε ρομαντικους στην παρεα (ααααα,τι ωραια λουλουδακια,ας κοψω δυο-τρια ,ααααα και τι ωραιες πεταλουδιτσες ,ας τις κυνηγισω με την αποχη μου...) ακομα θα πηγαιναμε...
Και το σπαστικοτερο, ημερα που φυσαει σα διαολος διασχιζω πεζος την Ιπποκρατους στην Αλεξανδρας ακριβως τη στιγμη που μια ταμπελα απο απεναντι αποφασιζει οτι δεν αντεχει αλλο τον αερα και ξεφορτωνεται ενα κομματι 2Χ1 πλαστικο στο σχημα της Κυπρου (χωρις πλακα) το οποιο διασχιζοντας την Αλεξανδρας σαν χαρταετος κανονιζει με τον πυργο ελεγχου να προσγειωθει στο διαδρομο που ειναι ακριβως μπροστα μου και να καταληξει κατω απο το πρωτο αυτοκινητο που περιμενει στο φαναρι.Μετα το σοκ πεταγομαι στο σουπερμαρκετ που ειναι διπλα και παιρνω χαρτι υγειας διπλη συσκευασια ,ενα για μενα και ενα για τον οδηγο του τουτου (αυτοκινητου) που εχει ξεμεινει και κοιταει με το βλεμμα της αγελαδας το φαναρι για κανα τεταρτο προσπαθωντας να καταλαβει απο που ηρθε αυτο το ουφο ;D
Δεν αναφερω την ιστορια φιλου ναυτικου (καλη του ωρα εκει που ειναι πια) που ειχε ναυαγησει 3 φορες και παρολα αυτα εχασε τελευταια στιγμη το Σαμινα στο ταξιδι εκεινο...
Με λιγα λογια παντα ζωνη,παντα αυτο που αρχιζει απο κα και τελειωνει σε τα (οχι καρτα κυρ Διονυση) και γενικως οτι προστασια μπορει να σκεφτει κανεις γιατι παραφιλαει στη γωνια ο φουστης
-
Πελαργε τι να σου πω? Επαθα την πλακα μου. Ο υψιστος κατεβαινε αυτοπροσωπος και σε εσωζε :o :o :o
Εγω μια φορα ειχα παει πεζοπορια σε ενα βουνο με κατι φιλους αλλα πολλα ατομα ομως και περπαταγαμε σε ενα στενο δρομακι στο βουνο και διπλα ειχε πλαγια και εκει που πηγαιναμε ανετα ηταν ενα τιμημενο σημειο που για καποιο λογο γλιστρυσαμε. ΚΑι φευγουμε στην πλαγια κουτρουβαλοντας και ευτυχως στα 5 μετρα ειχε εναν κορμο πεσμενο και σκαμε πανω στον κορμο. Αλλιως θα κατατρακηλαγαμε ολο το βουνο αμασητοι. Και μια αλλη φορα πηγα να διασχισω τη γουναρη πανω απο το σπιτι μου και παω να τρεξω γιατι βιαζομουν αλλα τρωω μια σαβουρα στη μεση του δρομου. Και να ερχεται το λεωφορειο και σταματα ο προφυλακτηρας μπροστα στα ματια μου. Τα ειδα ολα. Μετα χαμογελαγε ηλιθια ο οδηγος ο οποιος ειχε χεστει πανω του που μπορει να με παταγε. ΑΣε δραμα. ΚΑι ποιος ο λογος οπυ ετρεχα? Ειχα αργησει στις γ**ω εξετασεις......
-
Παλιότερα έκανα ποδήλατο χωρίς χέρια ο δικός σου και πάω να στρίψω(ναι, έστριβα και χωρίς χέρια) και τρώω τη σαβούρα. Από πίσω μου ερχόταν ένα αυτοκίνητο και σταμάτησε η ρόδα 10 εκ. από το πόδι μου... ::)
-
Παλιότερα έκανα ποδήλατο χωρίς χέρια ο δικός σου και πάω να στρίψω(ναι, έστριβα και χωρίς χέρια) και τρώω τη σαβούρα. Από πίσω μου ερχόταν ένα αυτοκίνητο και σταμάτησε η ρόδα 10 εκ. από το πόδι μου... ::)
Κοιτα μαμα χωρις χερια
Κοιτα μαμα χωρις ποδια
Κοιτα μαμα χωρις
.
.
.
.
.
.
.
.
δοντια
;D
-
Υπάρχει ένας πιλότος της Ολυμπιακής που λέγεται Χάρος... Σοβαρά!
Και ένας Κύπριος εξεταστής στο Κέντρο Οδηγών! ;D
Με το αμάξι πρόσφατα...
Τι μας το δίνουν το δίπλωμα αφού είμαστε άσχετα...
-
ναι.. .μια φορα οταν μπηκα στο αμαξι και οδηγουσε η Σαπφώ :P :P
-
ναι.. .μια φορα οταν μπηκα στο αμαξι και οδηγουσε η Σαπφώ :P :P
Mόλις υπέγραψες την καταδίκη σου!
Θέση δίπλα στον συνωνόματό σου, τον Άγιο Βασίλη!!!
-
Λοιπόν....
'Ηταν η γιορτή του Αγιόυ Κων/νου και της Αγίας Ελένης...Γιόρταζε ο πατέρας μου και πήγα ν'ανοίξω την προβληματική πόρτα της πολυκατοικίας στους επισκέπτες...Τότε πάτησα στην άκρη του σκαλοπατιού και χτύπησα με το κεφάλι μου στο σίδερο της πόρτας...Έσκισα κάθετα το φρύδι μου ενώ παραλίγο να τυφλωθώ! Εντρομεταξύ δεν πόνεσα καθόλου και συνέχισα τη δουλειά μου όταν ξαφνικά είδα λίγο αιματάκι να μου πλημμυρίζει το μάτι μου...σε λίγα λεπτά έμοιαζα με βρυκόλακα που μόλις είχε τραφεί! Δεν έβλεπα μπροστά μου απ'το αίμα...Κάλεσα ασανσερ αλλά αργούσε και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες! Μέναμε στον 4ο όροφο αλλά καθώς δεν έβλεπα τίποτα και είχα πανικοβληθεί ανεβαίνω στον 5ο...! Ύστερα ξανακατεβαίνω στον 4ο, χτυπάω το κουδούνι, η μάνα μου ανοίγει την πόρτα και....(η απόκορύφωση!)....λιποθυμάει! Εκεί τα 'παιξα λιγάκι...!
-
ενα βραδυ που ημουν σε καπως περιεργη φαση ειχα βγει με την παρεα μου για να ηρεμησω λιγο..
σε καποια φαση περνουσαμε στο απεναντι πεζοδρομιο εναν δρομο πολυσυχναστο και μεγαλης ταχυτητας χωρις φαναρια,διαβασεις κτλπ..
τα υπολοιπα παιδια ειχαν περασει απεναντι κι ειχα μεινει εγω με έναν φιλο μου.. κοιταζω αριστερα να δω αν ερχεται κανενα αμαξι και οντως ερχοταν..ειχα ομως προχωρησει αρκετα μεσα στο δρομο,μακρυα από το πεζοδρομιο κι ο οδηγος ενω με ειχε δει δεν ελλατωσε την ταχυτητα..
εβλεπα το αμαξι να ερχεται κατα πανω μου..με κολλησαν ομως τα φωτα του..δεν μπορουσα να κουνηθω..κοκκαλωσα..και ειχε σταματησει το μυαλο..αυτο κρατησε γυρω στα 4-5 δευτερολεπτα..
ο φιλος μου καταλαβε αμεσως τι γινοταν και με τραβηξε πολυ δυνατα προς τα μεσα,τοσο δυνατα που επεσα...
μαλλον εκεινος ειδε το χαρο να ερχεται σε μενα.. ::)
-
Εγω δεν εχω δει το χαρο, αλλα συνεβη κατι πολυ αστειο!!!
Γυρνουσαμε απο πενταημερη απο Ροδο, με το αεροπλανο (εχει εναμιση μηνα), και ειχε συννεφια. Εγω υποψιν με καθαρο ουρανο χαιρομουν την πτηση, αλλα με συννεφια, κατι ειχα βαθια μεσα μου...Στην απογειωση ειχε παθει και λιγο λοξυγκα το ααεροπλανο, τελος παντων!!! Κατα τη μεση (ετσι νομιζα) της διαδρομης αρχιζει να κουναει το αεροπλανο.. Λεω ωχ ωχ ωχ, και βλεπω να αναβουν τα φωτα για τις ζωνες!!! Σημειωτεον καθομουν πανω στην εξοδο κινδυνου και ειχα φατσα καρτα το φτερο!!! Παναγια μου...
Ερχεται που λετε η αεροσυνοδος και μου λεει να μαζεψω τα πραγματα μου για να ειναι ελευθερη η εξοδος κινδυνου!! Τα παιζω εγω, λεω τι γινεται, στη μεση της διαδρομης θα πεσουμε, και αλλα σχετικα. Μετα απο λιγο βγαζει ανακοινωση ο πιλοτος λεω "παει, τελειωσαμε" και λεει ο πιλοτος "παρακαλω προσδεθειτε, γιατι σε λιγα λεπτα φτανουμε στο αεροδρομιο Μακεδονια"... Εντωμτξ ειχε περασει μονο μιση ωρα περιπου πτησης... Στο διαολο, κοψοχολιαστηκα..
ΥΓ προσγειωθηκαμε μετα απο κανα εικοσαλεπτο... γκρρρρρ
-
'Εχω χάσει την ισορροπία μου σε ένα γιαπί στις οικοδομές και πιάστηκα απο το σίδερο της σκαλωσιάς τελευταία στιγμή :-\
-
Εγω κοντεψα να πεσω σε γκρεμο απο δικια μου μλκα.
Πηγα να κατεβω μια πλαγια, αλλα εκει που κατεβαινα, εφαγα μια βουτα και αρχισα να τσουλαω προς τα κατω.
Το ωραιο της υποθεσης ειναι οτι εβλεπα χαλαρα τι γινοταν, αλλα απλα δεν μπορουσα να πιαστω απο καπου για να σταματησω.
Τελος, σταματησα με τα ποδια μου να κρεμονται στο κενο, και εγω να κοιταω σαν μλκας και να προσπαθω να καταλαβω τι εγινε.
Περριτο να πω οτι εκανα πανω απο μια ωρα να συνελθω.
-
Ήμουν στην οδό Πανεπιστημίου, όταν είχε ένα ρεύμα ειδικά για λεωφορεία... στο ύψος της Μεγάλης Βρετανίας (ήθελα να περάσω από τη πλευρά της Μ.Βρετ. προς τη μεριά της Βουλής)...εγώ δεν είχα καταλάβει οτι υπήρχε αυτό τ ρεύμα οπότε κοιτάω δεξιά μου δε βλέπω τίποτα...ερχόταν όμως ένα λεωφορείο με ταχύτητα από τα αριστερά... τελευταία στιγμή μου τραβάει τη μπλούζα ένας φίλος μου, και τελικά τη γλίτωσα...αν δεν με είχε κρατήσει ο φίλος, θα είχα γίνει χαλκομανία.... ;D
-
αν δεν με είχε κρατήσει ο φίλος, θα είχα γίνει χαλκομανία.... ;D
πάλι λάθος άτομο έσωσε ο μ@λ@κας... ;D :P :P
-
λοιπον εχω βρεθει πολλες φορες σε διαφορες πολυ επικυνδηνες καταστασεις και μαλλιστα πολυ περισσοτερες απ΄οτι επιτρεπει η ηλικια μου και αυτοι γιατι και οι δυο μου γονεισ ειναι ορειβατες/αναριχητες και ετσι σε διαφορες εκδρομες στα διαφορα βουνα πολυ συχνα εχουμε κυνδηνεψει.. βεβαια ενα περιστατικο που μου εχει μεινει και που στην ουσια δν εχει να κανει με αναριχηση / ορειβασια ειναι εκεινη η μερα "μαθηματα οδηγησης"
λοιπον αν και ειμαι μονο 17 οδηγαω απο 12 χρονων...στην ουσια ειχα και ενα δικο μου αυτοκινητο ενα σουμπαρου εξακοσαρακι, παλιο της αδρφης μου που για να μην πεταχτει ( μιας και ηταν σε λιγο αθλια κατασταση) ο πατερας μου το εδωσε για να μαθω να οδηγαω....ετσι λοιπον αρχισα να μαθαινω, στην ουσια μονη μου....το σπιτι μας ειναι στη πεντελη ( του πατερα μ βασικα....χωεισμενοι γονεις), τεσπα η πεντελη ειναι βουνο και τη καλυτερο απο το να περνω το αυτοκινητο και να γυρναω στους ακυνδηνους χωματοδρομους...επερνα και τους φιλους μου και πηγαιναμε βολτες ε! και λογικο ηταν να μου ζητανε να οδηγησουν και αυτοι καμια φορα....μια μερα λοιπον εδωσα το αυτοκινητο σε μια φιλη μου προσπαθουσα να τη μαθω πως να τ οοδηγει.... τα πηγαινε μια χαρα!!!! οδηγουσαμε σε ενα χωματοδρομο με γκρεμο απο τα αριστερα....φτανοντας στο τελος του δρομου και επηδη την ειδα πολυ ανετη την αφισα να κανει αυτη τη μανουβρα, με της οδηγειεσ μου βεβαια...τεσπα ειχαμε κανει τη μιση μανουβρα της λεω ωραια ισιωσε τωρα το τιμονη βαλε πρωτη και ξεκινα....μονο που αυτη ξεχασε να ισιωσει το τιμονη!!!!! φευγουμε λοιπον της λεω τερμα φρενο και μπλεχτικε πατοντας τερμα κγαζι μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου καταλαβιανω οτι στην ουσια ετημαζομαστε να πεσουμε στο γκρεμο οποτε μην μποροντας να κανω τπτ αλλο τραβαω το χειροφρενο αυτη εχει αφησει και τα χερια απο το τιμονη και μεσα στο πανικο εξακολουθει να παταει το γκαζι....το χειροφρενο μας εσωσε,οι μπροστεινες ροδες του αυτοκινητου κρεμονταν στο κενο, η κοιλια του ειχε κατσει στο χειλος και εμεις μεσα απλα ειχαμε χεστει πανω μας...πως γλυτωσαμε εκεινη τη μερα!!!!!δν ισσοποπεις καθημερινα μεσα σε ενα αυτοκινητο που κρεμεται στο κγρεμο!!!! εκει και αν ειδα το χαρο!!! ποσο απερικεπτα ειμασταν τελικα....???
-
Γλουπ!!!!
Τελειως αχρειαστο ποστ, αλλα επρεπε να το κανω...
Φιουυυυυυυυυυυ
-
Μια φορά που έκανα ορειβασία...Ακόμα το θυμάμαι...Ένας μήνας(μπορεί και παραπάνω)χρειάστηκε για να κλείσουν οι πληγές και στα πόδια και στα χέρια.. :-\
-
Πριν 8 μήνες (νομίζω) είχα πάει στη θάλασσα, όπως πάντα ανέβαινα σε ψηλά βράχια και διάβαζα εκείνη την περίοδο είχα αρχίσει εξαντλητική δίαιτα και ζαλιζόμουνα. Μόλις άρχισα να διαβάζω κόντευα να λυποθημήσω, σκέφτηκα ότι θα ήτανε καλύτερο να πάω σπίτι κατεβαίνοντας όμως ζαλίστηκα και κόντευα να πέσω. Το κακό ήτανε ότι είχα ανεβεί αρκετά ψηλά σχεδόν 4 μέτρα άμα έπεφτα την είχα "βάψει" κάτω έχει όλο πέτρες και μικρά βραχάκια.
-
Μαλλον οι αλλοι τον εχουν δει μαζι μου!!!!!!
Εγω σε κριση πανικου,κλαμα,τρεμουλο,σπαστικες κινησεις(ουτε επιλιπτικη να μουνα!),ιδρωμενη και ουρλιαχτα..πολλα ουρλιαχτα... Αυτοι που γυρω σιγουρα ειδαν το χαρο αφου ηταν βεβαιοι πως θα τους μεινω στα χερια!!! Εγω παλι...αναισθητη κυριολεκτικα!!
-
Καφε φορα που αναιβενω σε αεροπλανο το παθαινω!!!!!!!!!!Οπως και οι αλλοι που βλεπουν την υστερια που με πιανει
εκεινη την ωρα.
-
1983 όταν ο σταθμός Α΄βοηθειών ήταν ακόμη στην γωνία Γ΄Σεπτεμβριου και Καποδιστριου
στο κέντρο της Αθήνας και για γιά κάποιο λόγο το ΚΑΤ ήταν στην επόμενη γωνία (Καποδιστρίου και Αριστοτέλους).....και μήν το αμφισβητήσει κανείς γιατί αφού πέρασα την Γ΄Σεπτεμβριου μόλις άνοιξα τα μάτια μου ήμουνα στο ΚΑΤ....μετά από 3 ημέρες.
Έκτοτε δεν ξανακαβάλησα μηχανή συστηματικά. Υπάρχει αλλά γιά minimum χρήση.
-
Οποτε βλεπω συναυλια του alice cooper(σε βιντεο) ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
Υπάρχει ένας πιλότος της Ολυμπιακής που λέγεται Χάρος... Σοβαρά!
Κάπως καθυστερημένα απαντάω, μόλις πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το φόρουμ :)
Λογικά θα έχει πάρει σύνταξη ο άνθρωπος.. ;D ;D ;D Ηταν το 83 πιλότος όταν υπηρετούσα στη Σάμο, και από τους καλύτερους.. Κατέβαζε το αεροσκάφος ότι καιρό και να είχε σε αεροδρόμιο λάθος προσανατολισμένο στον καιρό, αυτό του Πυθαγορείου..
Το όνομα είναι πολύ συνηθισμένο στα Κήθυρα.. Δεν ξέρω αν είναι Χιώτης..
-
Μια φορα οταν ημουν μικρος παιζοντας στον δρομο πηγα να τον διασχισω χωρις να ελεγξω και ενα αμαξι περασε με ταχυτητα και μου πατησε το κουτουπιε...!Δεν ποναει αλληθεια...! ;D ;D
Τωρα που μεγαλωσα πριν απο κανα εξαμηνο ειχα ανεβει στον Υμμητο με λιωμενα λαστιχα και σε ενα οχι πολυ επικινδυνο S ενιωσα το αμαξι να γλυστραει προς τον βραχο και με την ταχυτητα που ειχα θα με πεταγε στον γκρεμο...Σαν απο θαυμα παντως δεν ακουμπησα για χιλιοστα..Εκει μου κοπηκαν τα ποδια...!
Και πριν απο καμια βδομαδα πηγαινα στο Mall με βροχη και κατω απο το Ολυμπιακο σταδιο πηρα μια στροφη με περισσοτερα χιλιομετρα απ οσο επρεπε γλυστρησα και βγηκε για λιγο ο κωλος του αυτοκινητου στο αντιθετο ρευμα στο οποιο ομως ερχοταν ενα φορτηγο...!Στο τσακ προλαβα αλλα πρεπει να εφαγα πολυ βρισιμο!Παλι ομως χεστηκα απ τον φοβο μου μεχρι να καταλαβω οτι την γλυτωσα...!
Οταν οδηγαω και ξερω οτι αυτο που κανω μπορει να εξελιχθει σε κατι κακο δεν φοβαμαι απλα να το εχω σκεφτει..Αν ερθει κατι απροοπτα τοτε... ??? ??? :-X :-X
-
Ναι, χθες!!! :o Κι αυτή τη φορά δεν οδηγούσα εγώ!! Ναι ναι! 'Ελεος πια! :o
Να είσαι σε διασταύρωση, να έχει ανάψει το πράσινο φως για να περάσεις, να βρίσκεσαι ήδη στη μέση του δρόμου καθώς από τη μια πλευρά, τα αυτοκίνητα έχουνε σταματήσει και να περνάει μια βολίδα από την άλλη πλευρά χωρίς να σταματήσει! Παρολίγο να με πατήσει! :o
Καλά το είπα... Από αυτοκίνητο θα πάω εγώ...
-
Πεζή ήσουν;
-
pw pw pw mia fora sti thalassa...ekana boutia k ipia 12.345.000.000.000litra nero
eida thn zwi m na perna apo mprosta m se deuterolepta...ennoeite oti ta ekana panw
m.... :P
-
Τις 2 φορες που ειχα τρακαρει βασικα...
-
Δύο φορές:
Την πρώτη ήμουν 7 χρονών και είχα μπει σε ένα σωσίβιο και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να απομακρύνομαι από τη στεριά. Είχα φτάσει σε σημείο που δεν πάτωνα και φοβήθηκα, ήμουν και μικρή τότε. Έκτοτε αντιπαθώ τη θάλασσα.
Η δεύτερη φορά ήταν τώρα τα Χριστούγεννα, όταν πήγα να περάσω έναν δρόμο που δεν έχει φανάρι και για να περάσεις απέναντι πρέπει να κάνεις υπομονή να αραιώσουν τα αυτοκίνητα. Σημειοτέον είναι διπλός δρόμος και έρχονται αυτοκίνητα και από τις δύο μεριές. Εγώ είδα ότι από τα δεξιά μου δεν ερχόταν αυτοκίνητο, ενώ από τα αριστερά δεν γύρισα καν να κοιτάξω (είμαι και λίγο αφηρημένη) και ξεκίνησα να περνάω τον δρόμο. Τότε άκουσα τα φρένα ενός αυτοκινήτου και γύρισα και είδα ένα αυτοκίνητο που είχε σταματήσει ούτε μισό μέτρο μακριά μου και ο οδηγός με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. Σίγουρα ευχαριστούσε τον Θεό που δεν πάτησε... Από τότε με πιάνει πανικός όταν πρέπει να περάσω αυτόν τον δρόμο και ποτέ δεν πάω μόνη μου...
-
2-3 φορές, αλλά η πιο επικίνδυνη ήταν η πρώτη. 4 χρονών ΄μουνα και κατέβαινα με τη μάνα μου απ το λεωφορείο(14) στη στάση Αγ. Χριστόφορος στη Λαμπράκη. Πήγα να κατέβω πριν απ τη μάνα μου χωρίς να κοιτάξω έξω και βλέπω έναν τύπο με μηχανάκι που πήγαινε να περάσει ο μαλέας ανάμεσα απ το λεωφορείο και τη στάση ενώ πήγα να κατέβω. Μισό μέτρο πριν με φτάσει έπεσε επίτηδες στα πλάγια προς το πεζοδρόμιο και τσακίστηκε άσχημα, αλλά μετά από λίγο σηκώθηκε ζαλισμένος. Τον είδαμε το χάρο κι οι δυο μας...
-
2-3 φορές, αλλά η πιο επικίνδυνη ήταν η πρώτη. 4 χρονών ΄μουνα και κατέβαινα με τη μάνα μου απ το λεωφορείο(14) στη στάση Αγ. Χριστόφορος στη Λαμπράκη. Πήγα να κατέβω πριν απ τη μάνα μου χωρίς να κοιτάξω έξω και βλέπω έναν τύπο με μηχανάκι που πήγαινε να περάσει ο μαλέας ανάμεσα απ το λεωφορείο και τη στάση ενώ πήγα να κατέβω. Μισό μέτρο πριν με φτάσει έπεσε επίτηδες στα πλάγια προς το πεζοδρόμιο και τσακίστηκε άσχημα, αλλά μετά από λίγο σηκώθηκε ζαλισμένος. Τον είδαμε το χάρο κι οι δυο μας...
Κάτι ανάλογο μου έκανε ένας πιτσιρικάς αλλά εγώ πήγα να περάσω από την αριστερή πλευρά του λεωφορείο.Αυτός κατέβηκε, πέρασε μπροστά από το λεωφορείο και χωρίς καθόλου να κοιτάξει πήγε να περάσει το μικρό κομμάτι δρόμου που απέμενε ως τη νησίδα.
Πέφτω στα φρένα ο δρόμος σαπούνι και πλαγιάζω όσο προλαβαίνω τη μηχανή για να μην τον χτυπήσω.Ολα αυτά σε ένα πλάτος λίγο πάνω από μέτρο.Τελικά η μηχανή αποφεύγει να τον χτυπήσει αλλά πλαγιάζοντας την απότομα έχω μείνει σε μια όρθια θέση και χτυπάμε κεφάλι με κεφάλι :P :P :P.Ζαλισμένος πέφτω καπάκι επάνω στη νησίδα και καταγδέρνομαι.Σηκώνομαι με τα πολλά-πολλά και του λέω να τον πάω σε νοσοκομείο για καμμιά εξέταση.Μέχρι να σηκώσω τη μηχανή και να τη βάλω σε μια άκρια είχε εξαφανιστεί και άρχισα μες τη ζαλάδα μου να τον κυνηγάω κι από πάνω και να προσπαθώ να τον πείσω να μπούμε σε ένα ταξί.Ευτηχώς όλα καλά στο τέλος.
Από τα 13 καβαλάω μηχανές και έχω πέσει κάμποσες φορές από μαύρη γάτα(κυριολεκτικά όχι δυσειδαιμονίες) από λάδια, έχω φύγει από στροφές ;D, αλλά η χειρότερη μάλλον ήταν όταν με έριξε ένας φίλος με τη βέσπα του.Πιωμένοι τώρα να γυρνάμε από club και να τρέχει
σαν παλαβός.Να του χτυπάω την πλάτη και να του φωνάζω μη τρέχεις ρεεε θα πέσουμε.Σε κάποια φάση φτάνουμε σε μια μικρή γέφυρα που περνάει ποταμός από κάτω και πάει να μπεί στη γέφυρα που άρχιζε στο τέλος στροφής πλαγιασμένος όσο δε πάει άλλο.Στην αρχή της γέφυρας είχε ένα σαμαράκι και όπως ήταν φυσικό φεύγει η βέσπα αλλά δεν πέφτουμε διότι ξαναβρίσκει πρόσφυση και μας εκτοξεύει από την άλλη πλευρά(high siding που λένε και στα μοτοσικλετιστικά).Αφού περάσαμε λίγα κλάσματα ως ιπτάμενοι σκάω επάνω στο φίλο και σε αυτήν τη στάση να πηγαίνουμε σέρνοντας για κάμποσα μέτρα ;D ;D ;D.Αφού σηκωθήκαμε,εγώ ούτε γρατζουνιά, ο άλλος ξεσκισμένος
αφού με έκανε βόλτα πάνω του, ;D ;D ;D με πιάνει ένα απίστευτό νευρικό γέλιο που στο τέλος με παρακάλαγε τσατισμένος να σταματήσω
και να σηκωθούμε να φύγουμε.Για πολύ λίγο θα μπορόυσαμε να έχουμε ανοίξει τα κεφάλια μας επάνω στις πλαινές μπαριέρες φτιαγμένες από τσιμέντο ή ακόμα και με λίγα χιλιόμετρα παραπάνω να έιχαμε πάει από κάτω στον ποταμό.
Εχουν πολύ ενδιαφέρον πάντως τα κλάσματα χρόνου πριν από την πτώση εκεί που το έχεις πια αποδεχτεί ως τετελεσμένο γεγονός.
Καταρχάς κρατάνε νομίζεις για ώρες και εγώ τουλάχιστον όσες φορές έχω πέσει είχα ένα είδος απάθειας για το τι θα συμβεί αυτές τις
λίγες στιγμές πριν το χτύπημα.
-
Μία φορά, όταν ένας με οδηγός μηχανής με πέτυχε στα πλευρά.
Εντάξει, δεν έπαθα και τίποτα βρε αδερφέ..
Μόνο ένα σπάσιμο στο κρανίο και πιθανή ρίξη σπληνός...
Μετά από 20 μέρες νοσοκομείου και 10 στο σπίτι σε ακινησία έγινα πάλι καλά...
Σε καλό μου...
Αλλά ξέχασα ότι είμαι ο Δίας, άρα και πως δεν μπορώ να πεθάνω!!!
-
Τον ψιλοείδα όταν μικρός ζωγράφιζα κάτω από το πολύφωτο και ξάφνου η λάμπα που ήταν ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου μαζί με το -βαρβάτο- διακοσμητικό της αποφάσισε ότι δεν ήταν καλά βιδωμένη και έπρεπε να πέσει! Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι τραβήχτηκα και δε με χτύπησε! Το σοκ το έπαθα γιατί κατάλαβα ότι έπεσε η λάμπα αφού τραβήχτηκα και δεν μπορούσα να εξηγήσω πως μου ήρθε να κάνω προς τα πίσω εφόσον δεν είχα καταλάβει τίποτα... Υποσυνείδητα αντανακλαστικά ξερω γω; ;D ;D ;D
-
Ναι, κούκλος είναι! :P
Για να σοβαρευτούμε, μικρή έτρεχα μέσα στη χαρά πάνω στο χαλί και το έπαιζα μπαλαρίνα και πήγα και καρφώθηκα με το κεφάλι σε ένα τζάμι από το σκρίνιο και το φόρεσα για περιδέραιο... Πως με βγάλανε δεν ξέρω...
Επίσης έχω πέσει με το ποδήλατο πάνω σε αμάξι... Και μικρή παραλίγο να πνιγώ στη θάλασσα γτ ήθελα να το παίξω μάγκας και να δείξω στα παιδάκια ότι μπορώ να επιπλεύσω ανάσκελα, ενώ δεν μπορούσα... Αυτά!
-
Ναι, κούκλος είναι! :P
Για να σοβαρευτούμε, μικρή έτρεχα μέσα στη χαρά πάνω στο χαλί και το έπαιζα μπαλαρίνα και πήγα και καρφώθηκα με το κεφάλι σε ένα τζάμι από το σκρίνιο και το φόρεσα για περιδέραιο... Πως με βγάλανε δεν ξέρω...
Επίσης έχω πέσει με το ποδήλατο πάνω σε αμάξι... Και μικρή παραλίγο να πνιγώ στη θάλασσα γτ ήθελα να το παίξω μάγκας και να δείξω στα παιδάκια ότι μπορώ να επιπλεύσω ανάσκελα, ενώ δεν μπορούσα... Αυτά!
Α, τώρα θυμήθηκα μια σαβούρντα που είχα φάει με το ποδήλατο! Τώρα το σκέφτομαι και γελάω, τότε τα χα παίξει:
Κάτω από το σπίτι μου είναι ένα μαγαζί με μεγάλο κήπο που λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι. Τότε δεν το είχε κανείς βέβαια και δεν λειτουργούσε. Ήμουν λοιπόν με μια φίλη μου και είχαμε πάρει τα ποδήλατά μας. Της κοπέλας αυτής το ποδήλατο δεν είχε φρένα, αλλά για να σταματήσει έπρεπε να γυρίσεις αντίθετα το πετάλι. Εγώ πήρα φόρα και πήγαινα κατευθείαν σε κάτι κάγκελα (και στον χαμό μου) που ξεχώριζαν την αυλή από ένα δρομάκι (που περνούσαν μόνο πεζοί από κει ευτυχώς) και μια γκρεμίλα 2 μέτρα ύψος. Εγώ λοιπόν κάποια στιγμή έφτασα κοντά στα κάγκελα και είχα ξεχάσει πως δεν έχει φρένα το ποδήλατο και δεν θυμόμουν πως σταματούσε, ώσπου τράκαρα με τα κάγκελα και έφυγα κάτω από τη γκρεμίλα μαζί με το ποδήλατο. Έσπασα και το κεφάλι μου και το πόδι μου... Όχι οτι δεν έχω ξανανέβει σε ποδήλατο από τότε... Εγώ δεν βάζω μυαλό... ::)