Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 07/09/06, 21:53
-
Μία βραδιά μ' ένα φεγγάρι γερασμένο
μέσα στους κόμπους μιας παλιάς συνενοχής
μου 'λεγες ''ρούχο είν' η αγάπη σου καμμένο''
και μ' έσερνες στα πρόθυρα της λογικής
Υγρά τα μάτια μου, φωτιές ζευγαρωμένες
εικόνες γέμιζαν τυφλής διαδρομής
ελπίδες χάρτινες στο χρόνο μουσκεμένες
απ' το γαλάζιο μιας απρόσμενης βροχής
Κουρέλια διάπυρα στα πόδια πεταμένα
στην ομηρία ενός δερβίσικου χορού
σου 'λεγα ''αγάπησα τα καταδικασμένα
σ' αυτόν τον κόσμο που ραγίζει από παντού''
Ήχος απόμακρος απ' όστρακο που βρίθει
σαν πέταγμα πουλιού το βάρος μιας στιγμής
σου είπα ''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
-
Αυτή η στιγμή σου ..... μου μοιάζει με αιωνιότητα έτσι που την έντυσες με εικόνες που έρχονται απο το παρελθόν και προχωρούν ως το μέλλον........
Πολύ θλίψη, φεγγαροπρόσωπη........ αλλά ξέρεις εσύ να τα δίνεις όλα με τον μαγικό σου τρόπο..... ατόφια...... :-\ :-* :-* :-*
-
Για πολλούς λόγους παίρνω τη δεύτερη στροφή και την κρατώ παρέα μου γι απόψε που χει φεγγάρι.
Πολύ όμορφο pinelopi...
-
εγω παλι κρατω τα παντα...γιαποψε και για τοτε...για τα μεσα και τα εξω και πινω ενα κρασακι στην υγεια σου!
γι'αλλη μια φορα, ποιημα με...κατακτητικη διαθεση! :)
-
Aν κάποιος μου αφιέρωνε αυτούς τους στίχους, θα αισθανόμουν πως μου έχει αφήσει την πόρτα ανοιχτή…
Δεν ξέρω αν ο ήρωάς σου έχει κάνει το ίδιο.
Τι να πω για την ικανότητά σου να γράφεις?
Τα έχω πει άλλωστε πολλές φορές.
Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι πως μέσα από το πικρό και στενάχωρο αυτών που περιγράφεις, η αίσθηση που είπα στην αρχή με κάνει να το βλέπω φωτεινό και με μέλλον…έστω και με δυσκολίες, προϋποθέσεις και μεγάλη ψυχή… :)
-
Χαρά, όταν οι στιγμές έχουν μέλλον μοιάζουν με αιωνιότητα. Μου έλλειψαν τα σχόλιά σου και η οπτική σου
Ιωάννα, τιμή μου να κρατήσεις στίχους μου για συντροφιά
Φιλουμένα, στην υγειά σου!
Βάγια, ο ήρωας μιλάει με φίλο , δεν είναι λόγια μεταξύ ζευγαριού.
Έχεις δίκιο για τη φωτεινότητα...η πόρτα στο όνειρο δεν θα πρέπει να κλείνει ποτέ ;)
Σας ευχαριστώ όλες σας πολύ! :)
-
ταρακούνησέ μας...πιο δυνατά!!!
είναι νωρίς μ'ακούς; δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα,μ'ακούς;....
στην ομηρία ενός δερβίσικου χορού ..εκεί...
αγάπησα τα καταδικασμένα σ' αυτόν τον κόσμο που ραγίζει από παντού...
''το όνειρο μονάχα μου ανήκει για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''... το μόνο που μου ανήκει!!!
γεια σου ρε Κατερίνα!.... ;)
-
Ναι...ναι...αυτό...αυτό μας ανήκει μονάχα, το όνειρο :) Αυτό κρατάμε κι απ' αυτό κρατιόμαστε!
Γεια σου και σένα καρντασάκι κρατήσου γερά κι απογειώσου... ;)
-
Βάγια, ο ήρωας μιλάει με φίλο , δεν είναι λόγια μεταξύ ζευγαριού.
Μμμ…κι εμένα το μυαλό μου δεν πήγε απαραίτητα σε ζευγάρι… :)
-
Ήχος απόμακρος απ' όστρακο που βρίθει
σαν πέταγμα πουλιού το βάρος μιας στιγμής
σου είπα ''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
όλο ειναι υπέροχο Κατερινα! πραγματικα υπεροχο!
όμως αυτο:
''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
δλδ τι να πω? οι αγγελοι σου ψυθιρισαν τα λογια της ψυχης μου?:o
-
Βάγια, ο ήρωας μιλάει με φίλο , δεν είναι λόγια μεταξύ ζευγαριού.
Μμμ…κι εμένα το μυαλό μου δεν πήγε απαραίτητα σε ζευγάρι… :)
Α, εντάξει τότε :) γιατί πιθανότατα να ''ακουγόταν'' και έτσι.
Όσο για την αφιέρωση, πράγματι είναι αφιερωμένο σε ένα φίλο. ;)
-
''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
δλδ τι να πω? οι αγγελοι σου ψυθιρισαν τα λογια της ψυχης μου? :o
Ηρουκάκι μου, αυτά τα λόγια ΕΜΕΙΣ τα ουρλιάζουμε στους αγγελους, ν' ακούσουν, να πεισθούν, να συνδράμουν!!!! ;) :-*
-
έχεις δικιο...! εχεις απόλυτο δικιο!!! :)
με εκανες να ανατριχιασω... ΠΑΛΙ! :) :-*
-
Σε 4 στροφές η πίστη σου στο όνειρο άδραξε και μένα δυνατά.
-
Πηνελόπη-Κατερίνα...καλή σου μέρα....
Όταν κι αν πω, νομίζω θα επαναληφθώ....το μόνο που μπορώ να πω, κάπως πιο πρωτότυπο είναι η ζωντάνια και το ζωηρό χρώμα που προσθέτει ο μικρός διάλογος των εισαγωγικών....καθότι βέβαια είναι και οι πιο δυνατοί νομίζω στίχοι....
Ξεχωρίζοντας με πολύ δυσκολία την 3η στροφή.....
....σιωπώ....
και υποκλίνομαι....
-
Ανάρρωση από συναισθηματική εξάρθρωση...
Όσο ζω μαθαίνω!!!
Οι μόνοι άνθρωποι που δεν είναι ξεχωριστοί είναι αυτοί που δεν γνωρίζουμε!
Ήχος απόμακρος απ' όστρακο που βρίθει
σαν πέταγμα πουλιού το βάρος μιας στιγμής
σου είπα ''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
Η ευαισθησία σου βγάζει τόση δύναμη....
-
"αγάπησα τα καταδικασμένα
σ' αυτόν τον κόσμο που ραγίζει από παντού"
"το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς"
Μια εξαιρετική Στιγμή από την Κατερίνα! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Υπέροχο κι' αυτό.
Το έχω πει άλλωστε, καράτια εικοστέσσερα η πένα σου.
Θα μου επιτρέψεις να ξεχωρίσω την τελευταία στροφή.
-
Ανδρέα, Γιώτα, Στέργιο, Μαργαρίτα, Γιάννη σας ευχαριστώ όλους και έναν έναν ξεχωριστά για αυτήν την επικοινωνία.
Τα σχόλιά σας με βοηθάνε να βλέπω αυτά που φτιάχνω και με τα δικά σας μάτια και η διαδικασία αυτή μ' αρέσει πάρα πολύ! :)
-
Έχεις την ικανότητα να δίνεις ξεκάθαρη εικόνα συναισθημάτων,φανταστικό τραγούδι.
-
"απ' το γαλάζιο μιας απρόσμενης βροχής"
και μόνο γι αυτό !
μόνο για το γαλάζιο !
μόνο για τη βροχή !
μόνο για μια στιγμή !
-
"το όνειρο μονάχα μου ανήκει για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς"...
θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους..είναι απλά υπέροχο! :)
-
εγω παλι κρατω τα εξης
μ' ένα φεγγάρι γερασμένο
μέσα στους κόμπους μιας παλιάς συνενοχής
σαν πέταγμα πουλιού το βάρος μιας στιγμής
και πολλα μπραβο γιατι γραφεις υπεροχα! :)
-
Χίλια ευχαριστώ για τα λόγια σας :)
-
Πολύ όμορφο...!
Σαν τη βροχή και σαν το όστρακο..
Σαν όνειρο.. :)
Πάρε το όνειρο, καβάλησε στην πλατη του, και
άφησέ το να σ'οδηγήσει..
-
Σ' ευχαριστώ συννεφάκι και για τα καλά σου λόγια και για αυτήν την προτροπή... :)
-
Πηνελόπη η μόνη αγάπη που μπορεί να ταιριάζει με;
καμένο ρούχο, στα καταδικασμένα και πάντοτε νωρίς για να παραιτηθείς είναι η προσωπική μας ποίηση και φυσικά στην παραμυθένια απροσδιοριστία του κάπου - κάποτε, ο κάποιος είναι ό άλλος σου εαυτός, αυτός ο άτιμος που μας σέρνει στα πρόθυρα της λογικής, ο άμουσος, ο αμφισβητίας του έργου μας, που κάνει να δακρύζουμε πάνω στα γραπτά και να καινε τα μάτια από τα νεύρα.
Η μόνη λέξη που θα άλλαζα είναι η "δερβίσικου" με τη λέξη "πανάρχαιου"
Η στιγμή σου είναι ποίημα (ελάχιστα γραπτά δικαιούνται τον τίτλο)
Ότι παράλογο κι αν πω
συγχώρα με ψυχή μου
γιατί ΄ν΄ αλήθεια τ΄ αγαπώ
παιδί στη λογική μου
-
Μεσίτη ύλης και μη (έξυπνο!), δική σου εκδοχή έδωσες και έχει και μιαν αλήθεια παρ' όλο που με άλλες σκέψεις γράφτηκαν τα στιχάκια αυτά.
Αν πιστεύεις πως δικαιούται η Στιγμή μου να λέγεται ποίημα είναι πολύ τιμητικό για μένα και σ' ευχαριστώ πολύ.
-
τα διάπυρα κουρέλια στα πόδια, που προήλθαν από το καμένο ρούχο και επέφεραν χορική ομηρία, μόνο σε "διονυσιασμό" παραπέμπει.
Και αν η λέξη δερβίσικου χρησιμοποιείται για να επιτείνει τη ζάλη του στροβιλισμού, δεν νομίζω πως ανάγεται στην καταγωγή της, αλλά στην Ελληνική της προσαρμογή.
Για μένα η σκηνή θυμίζει αμύητο αναστενάρη που τον ρίχνουν στα αναμμένα κάρβουνα και γι αυτό πρότεινα την αλλαγή.
-
Πολύ μου άρεσε pinelopi! Μου έφερε στο νου εικόνες που είχαν να μου πουν πολλά. Thanks!
-
Αρκετά δεν καταστρέψατε το ποίημα της pinelopi?? Πάρτε τις διαφωνίες σας και λύστε τις με πμ! :-\
Edit by Witchking Απομακρύνθηκαν σχόλια προσωπικά ή άσχετα με το ποίημα..
-
Κουρέλια διάπυρα στα πόδια πεταμένα
στην ομηρία ενός δερβίσικου χορού
σου 'λεγα ''αγάπησα τα καταδικασμένα
σ' αυτόν τον κόσμο που ραγίζει από παντού''
Ήχος απόμακρος απ' όστρακο που βρίθει
σαν πέταγμα πουλιού το βάρος μιας στιγμής
σου είπα ''το όνειρο μονάχα μου ανήκει
για να παραιτηθώ θα είναι πάντοτε νωρίς''
Με συγκλονισε Κατερινα μου...
Εμεινα να το κοιταζω για ωρα....
ποσα συναισθηματα.. ποσες αληθειες κρυβονται σ'αυτες τις δυο σου στροφες!
Καθε μια θα μπορουσε να ειναι απο μονη της ενα ποιημα...
''αγάπησα τα καταδικασμένα
σ' αυτόν τον κόσμο που ραγίζει από παντού'' ταυτιζομαι....
Μπραβο σου!