Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: argentina στις 05/12/06, 19:53
-
Μα δε μπορούν κοινοί θνητοί ν’ αγγίξουν την ψυχή τους
Όρθιοι καθώς στέκονται, εν μέσω των βυθών
Κι είναι ένας άνεμος θαρρείς, μια μουσική καθάρια
αλαργινή… κι ένας λυγμός θλιμμένων εραστών.
Γυρεύουν έναν γητευτή... των άστρων ταξιδιώτη
Μια πυξίδα των καιρών, να μάθουν να γυρνούν
Δέσμιοι των προσδοκιών στη νιοτη τους την πρώτη
Τις χίμαιρες που άφησαν αιώνια θα ζητούν
Ζουν μες το χθες και πνίγονται, μα αν έρθει μια κραυγή τους
Τη στέλνουν μ ένα τίναγμα στον κόσμο… στη βουή
Τ’ αλλοτινά τους όνειρα ζητούν το στοχαστή τους
Κι εκείνοι ανάξιοι κοιτούν.. ζητούν ανταμοιβή
Ονείρων, πεποιθήσεων διαγεγραμμένο μέλλον
Ένας κλοιός συμπτώσεων… νομοτελειακών
Ξεσκίζοντας τις σάρκες τους, όρθιοι παραμένουν
Κι οι άναρθροι φθόγγοι γίνονται τραγούδια ποιητών…
Κατερίνα
-
Αχχχ... μερικοί φαίνεται να είναι καταδικασμένοι σε ισόβια νοσταλγία του χτες... και δεν είναι τόσο εύκολο να δραπετεύσουν... Αλλά με μια πυξίδα, ένα φάρο, ίσως προσανατολιστούν στην κατεύθυνση του να ζουν το σήμερα πριν γίνει χτες... Και κάπου στη διαδρομή αφήνουν τα ίχνη τους, για τους επόμενους περιπλανώμενους στον χρόνο...
(νομίζω οτι δεν χρειάζεται να πω κατά λέξη οτι μου άρεσε το ποίημα...:))
-
Είναι μαγικό να μπορεί να ονειροπολεί κανείς…
Αναζωογονητικό να ταξιδεύουμε στα όνειρα και τις αναμνήσεις μας, μας θυμίζουν την ταυτότητα μας από πού ξεκινήσαμε, ποιοι είμαστε, τι θέλαμε, αλλά και πράγματα που θέλουμε να αλλάξουμε! Για να μπορέσουμε να ζήσουμε στο τώρα!
Ο πιο φωτεινός φάρος, θα ήταν να μετατρέψεις τη νοσταλγία σε πυξίδα…..…
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε … :) είναι η πρώτη μου προσπάθεια για ποίημα.
Συνήθως εκφράζομαι με πεζά.
(άλλαξα τον τίτλο :-[)
-
Γυρεύουν έναν γητευτή... των άστρων ταξιδιώτη
Μια πυξίδα των καιρών, να μάθουν να γυρνούν
Δέσμιοι των προσδοκιών στη νιοτη τους την πρώτη
Τις χίμαιρες που άφησαν αιώνια θα ζητούν
Κατερίνα μου άρεσε πάρα πολύ, παραθέτω τη στροφή που ξεχώρισα. :)
Καλώς ήρθες στην παρέα μας και ως ποιήτρια! Και καλή συνέχεια! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
''...Ξεσκίζοντας τις σάρκες τους, όρθιοι παραμένουν
κι οι άναρθροι φθόγγοι γίνονται τραγούδια ποιητών…''
κι αυτό δεν είναι λύση, είναι φυγή...
μα έρχονται στιγμές που η φυγή είναι η καλύτερη λύση...
καλά να είμαστε να τα λέμε!
καλώς ''ναυάγησες'' στον κόσμο μας...! καλώς όρισες!
Μπράβο Κατερίνα! :)
-
Ατμοσφαιρικό.
Κι εκεί που σε χαιδεύει απαλά σαν αεράκι εκεί σε μαστιγώνει με το ίδιο χάδι...
''...Ξεσκίζοντας τις σάρκες τους, όρθιοι παραμένουν
Κι οι άναρθροι φθόγγοι γίνονται τραγούδια ποιητών…'' καταπληκτικό!
-
κι αυτό δεν είναι λύση, είναι φυγή...
μα έρχονται στιγμές που η φυγή είναι η καλύτερη λύση...
Monaliza, εκ τάσεων φυγής βαλλόμενοι, ψάχνουν τρόπους δια(-)φυγής…
και ίσως να μην δέιχνει η καλύτερη, μα ειναι μια καποια λυση...για την ωρα
margarita, monaliza, pinelopi, καλώς σας βρήκα!! ;D
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. :)
-
Με αφορμή τους Ναυαγούς σου, έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται για πολλή ώρα σχετικά με την ανταμοιβή.
Αυτή, που στο γραπτό σου την αναζητούν ανάξιοι, παρέα με την αναζήτηση στοχαστών κάποιων αλλοτινών τους ονείρων…
...αυτή, που στο μυαλό μου την αναζητούν ακόμα και πανάξιοι άνθρωποι που έχουν προσφέρει πολλά.
Δεν κατέληξα κάπου τελικά.
Ίσως εάν δεν ζητούσαμε ποτέ ανταμοιβή να ήμασταν και πιο ήρεμοι.
Ωστόσο…πως μπορεί να αποποιηθεί κανείς την ανθρώπινη φύση του?
Και γιατί?
Γράφεις πολύ όμορφα Κατερινά!
-
Ναι, όντως γράφεις πολύ όμορφα argentina, με το υπέροχο nickname και το πιο υπέροχο όνομα!
κάτι μικρές αλλαγές μου προέκυψαν καθώς το διάβαζα, αλλά είναι ελάχιστης ή μηδαμινής σημασίας... επίσης, θα θελα να σημειώσω την εισαγωγή σου στο ποίημα, με εκείνο το "μα..." Σαν να συνεχίζεις από κάπου αλλού... τι είναι αυτό δε θυμάμαι (ανεπίδεκτος στα φιλολογικά πρωτοδεσμίτης...) αντιθετικός σύνδεσμος (?)...
θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτό το "μα" από μόνο του το κάνει πιο ποίημα....
καλώς ήρθες!
-
Μα πως ειναι δυνατο να υπαρχουν ....τοσοι πολλοι.Και οταν κοιταζω γύρω μου γιατι δεν τους βλεπω??Κατερινα εχεις το ονομα παλιου μου ερωτα και συναμα το περιεγραψες τοσο καλα...δεν εχω ξανακανει σχολιο στο σαιτ αλλα τωρα δεν μπορεσα να αντισταθω...κατι μ εσπρωξε ισως γιατι ειναι απο τισ λιγες φορες που διαβασα "ταινια" ειμαι ασχετος με την ποιηση αλλα μου αρεσε παρα πολυ αυτο που διαβασα :'(
-
συγνωμη ειπα 1 ψεμα ειναι η 2η φορα που κανω σχολιο
;)
-
Πες μου οτι εισαι ο νικος; ;D
-
πολυ ωραιο το ποιημα σου. συγχαρητηρια.
-
Βάγια Χαιρομαι που σε παιδευω ;D
Δεν είναι απαραίτητο να καταλήγουμε πάντα σε συμπεράσματα… να κλείνουμε λογαριασμούς, να τους σφραγίζουμε και να τους στέλνουμε στο αρχείο…
Και ναι… είναι η φύση όλων «εμάς» των κοινών θνητών… η ενδόμυχη προσμονή για ανταμοιβή!
Ιδιοτέλεια δεν το λένε;
Μα είναι ένα βήμα μακριά το αντίθετο! :D
Και είναι το τελευταίο σκαλί πριν το παράθυρο με θέα στη θάλασσα… ;)
Pimami Μα... ναι, ειναι μια συνεχεια.
Μαλλον... συνεχεια; Περίληψη; Επίλογος;
Μια μικρή απόδοση τέλος πάντων, μιας μεγάλης ιστορίας ...
Καλως σε βρηκα!!! ;)( οσο για 'κεινες τις μηδαμινες αλλαγες, θα ηθελα να τις "ακουσω" ;D)
Μα πως ειναι δυνατο να υπαρχουν ....τοσοι πολλοι.Και οταν κοιταζω γύρω μου γιατι δεν τους βλεπω??Κατερινα εχεις το ονομα παλιου μου ερωτα και συναμα το περιεγραψες τοσο καλα...δεν εχω ξανακανει σχολιο στο σαιτ αλλα τωρα δεν μπορεσα να αντισταθω...κατι μ εσπρωξε ισως γιατι ειναι απο τισ λιγες φορες που διαβασα "ταινια" ειμαι ασχετος με την ποιηση αλλα μου αρεσε παρα πολυ αυτο που διαβασα :'(
ΠΕΧΛΙΒΑΝΗ, ποιηση; Μα ουτε κι εγω ξερω απο ποιηση :(
Ειναι η πρωτη μου αποπειρα. Απλά εξέφρασα αυτά που νιώθω και έτυχε να έχει μια ομοιοκαταληξία, που λίγη σημασία έχει…
Χαίρομαι πολύ που το διάβασες, αλλά ακόμα περισσότερο που το «είδες»!!!
Με συγκινεί πολυ το ότι είναι η πρώτη!!.. εεε… η δεύτερη φορά ;D
Οσο για το αλλο... γυρω σου ειναι!
Αρκει ενα αλλιώτικο βλέμμα, ένα άγγιγμα σε ανύποπτη στιγμή, μια φραση κλειδι για να τους "δεις" ;)
TAXIS σ'ευχαριστω πολυ! :)
-
Είναι φοβερό , μου άρεσε πάρα πολύ
Είναι πολυ περιεκτικό και .... ζουμερό
Γράφεις φοβερά !!!!
Με θαυμασμό
Φον Θρασύβουλας
-
Είναι τόσο διαχρονικό,είναι τόσο προτότυπο,είναι τόσο ωραίο και ευαίσθητο....
που δεν έχω λόγια !
Προφανώς να γράφηκε από ανεξίτηλη ή ορθώς.....ανεξίτηλο μελάνι !
Μπράβο !...
-
Σας ευχαριστω πολυ! Τα σχολια σας με τιμουν!!!
-
Δεν έχω λογια...
Θα πω μόνο ότι μου θύμισε ένα παιδί που πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια, στην ηλικία των δεκαοχτώ, έγραφε ποιήματα που καταλάγιαζαν κάπως την ανήσυχη και κάπως μελαγχολική του φύση, αλλά κάπου στο δρόμο έχασε δεν ξέρω, ή τη διάθεση να παίζει με τις λέξεις ή την πιο αυθεντική του μελαγχολία!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
-
στα ναυάγια κρύβονται οι πιο σπάνιοι θησαυροί κατερίνα μου...
πολύ όμορφο το ποίημα σου. ;)
-
Εχω μείνει καταπληκτικός!!!
Νομίζω ότι είναι φοβερό!!!
Θα το ξαναδιαβάσω για να σου πω αν είναι και απίστευτο!!!....
Μπράβο και πάλι μπράβο!
-
Salinas χαιρομαι ιδιαιτερα που σου θυμισα κατι δικο σου... αυτο το "... την πιο αυθεντικη του μελαγχολια..." με προβληματισε... :)
trivial πραγματι! γι'αυτο και ...ακριβοι, πολυτιμοι! :-*
qrusticks δεν ηθελα να σε τρομαξω... πιστεψε με ;D :P
Σας ευχαριστω πολυ πολυ πολυ και τους τρεις :-* :-* :-*
-
Το έχω ξαναδιαβάσει ως επισκέπτρια, το διάβασα και σήμερα, και θέλω να σου εκφράσω τον θαυμασμό μου. Είσαι γεννημένη ποιήτρια και εύχομαι λίαν συντόμως να δούμε και κάποια συλλογή σου. Προβλέπω λαμπρό μέλλον.
-
Να 'σαι καλα Ελπινικη :-[
Καλως ορισες στην παρεα μας! :)
-
αυτο το "... την πιο αυθεντικη του μελαγχολια..." με προβληματισε... :)
Να μη σε προβληματίζει καθόλου: όταν μιλάμε για στιχουργική, κι ακόμα περισσότερο για ποίηση, η μελαγχολία χρειάζεται και πρέπει να πηγάζει από βαθιά!
-
Κι είναι ένας άνεμος θαρρείς, μια μουσική καθάρια
αλαργινή… κι ένας λυγμός θλιμμένων εραστών.
Δέσμιοι των προσδοκιών στη νιοτη τους την πρώτη
Τις χίμαιρες που άφησαν αιώνια θα ζητούν
Τ’ αλλοτινά τους όνειρα ζητούν το στοχαστή τους
Κι εκείνοι ανάξιοι κοιτούν.. ζητούν ανταμοιβή
Ένας κλοιός συμπτώσεων… νομοτελειακών
Κι οι άναρθροι φθόγγοι γίνονται τραγούδια ποιητών
και σε ρωτω...περα απ το να το παρατηρουμε, τι?
μου θυμισες κι ενα διστιχο <που χωρις να μπορουμε κι αλλιως κοντευει να γινει δυστυχο...>του Πασχαλιδη:
"τα ονειρα ξυπνησανε, και δε θα μας ρωτησουν,
τωρα γυρευουν πληρωμη και ψαχνουν πελατεια...."
τοσο καλη για πρωτη αποπειρα που μοιαζει να προοικονομει πολλα!πχ μετα απο χρονια μπορει να το δεις και να σκεφτεις, καλα που τα ξερα και τα γραψα τοτε....απο μενα ενα μπραβο ασχετα με το αν θα παρατησεις τη στιχοποιια.
-
Καλώς ήρθες....ή απλώς καλώς "ναυάγησες" (όπως λέει και η Ευτυχία....) στους όμορφους και ανεξερεύνητους ακόμα βυθούς μας....
Θα δανειστώ τα λόγια του Βασίλη γιατί με εκφράζουν αρκετά και θα ευχηθώ αυτό που τόσο όμορφα λες...Να μετατρέψω κάποτε την νοσταλγία σε πυξίδα...
Ό,τι έχω ζήσει στην μικρή ακόμα ζωή μου είμαι εγώ κι εσύ μου θυμίζεις όμορφα πόση σημασία έχουν όλα αυτά....
Να'σαι καλά Κατερίνα...
Προσμένω κι αλλά κοράλια να στολίσουν τούτο το βυθό...
-
Δεν νομιζω να εχω να προσθεσω κατι περισσοτερο,τα ειπα πολυ ωραια οι προηγουμενοι.Για μενα ηταν μια ακομα εμπειρια διαβαζοντας το.Μου αρεσε και μου γεμισε ονειρα.Μπραβο :)
-
Ειναι σπουδαιο να μπορουμε να κοιταμε τη θετικη πλευρα των πραγματων... Επιτευγμα! Δυναμη!
Καλη Ανασταση! Να'στε καλα και να γελατε :)
-
Το επαναφέρω γιατί με τάραξε ιδιαίτερα και με έκανε να νιώσω πολύ φτωχή στιχουργικά...Αριστούργημα..εκφράσεις,νοήματα, εικόνες..σε ενα υπέροχο στιχουργικό γαϊτανάκι!!!Συγχαρητήρια και βαθιά υπόκλιση Κατερίνα!!!
-
Με συγκινησες :-[ :'(
Σ'ευχαριστω!!!
-
Κατερίνα, τα λόγια είναι ρηχά για να εκφράσουν θαυμασμό για το γραπτό σου. Με άγγιξε πάρα πολύ , ίσως λόγω ηλικίας.
-
MISTREATED σ'ευχαριστώ πολύ!
Έψαξα να βρω την ηλικία που αναφέρεις, μήπως και μπορέσω να τη συνδυάσω με τη δική μου... Δεν τα καταφερα :)
Να΄σαι καλα!!! :)