Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: συννεφάκι στις 29/05/07, 03:43
-
Ξημερώνει πάλι κι' εγώ
αναλογίζομαι απώλειες..
Είναι που, κάθε που γεμίζει το φεγγάρι,
αδειάζω εγώ..
Σαν από μένα να γεμίζει..
Κι' απόψε, ολοζώντανο κι' ολόγιομο,
κρεμασμένο απ' του ουρανού το βλέφαρο,
σαν δάκρυ,
ειρωνικά με κοιτάζει
που πάλι από μένανε πήρε σώμα..
(Πότε θα κοιμηθώ.. δεν ξέρω..
Πότε θα παραιτηθώ απ' την ημέρα
κι' απ' τις ημέρες, που περνούν
κι' ισοπεδώνουν..)
Μ' ένα λάσο θα προσπαθήσω
να το πιάσω
και θα το καταπιώ..
-
έχεις κάτι "παιδικό" με την έννοια του καθαρού και αληθινού στη γραφή σου, που μ' αρέσει πολύ! μ' αρέσεις!
:)
-
Ξημερώνει πάλι κι' εγώ
αναλογίζομαι απώλειες..
η μοίρα της μνήμης...η μνήμη μας όμως είναι η ιστορία μας και πως να την αρνηθούμε για χάρη μιας επίπλαστης γαλήνης; (αν έγραφες αυτή την πρόταση με μια πολύ μικρή διαφορά, δηλαδή... ξημερώνει κι εγώ πάλι αναλογίζομαι απώλειες... ίσως θα σε βοηθούσε να δεις το άσκοπο αυτής της επανάληψης)
γράφεις όπως αισθάνεσαι. Μελαγχολικά κι απόμακρα και λίγο παραπονεμένα.
Γράφεις όμορφα :)
-
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δυό σας, για την ανάγνωση και τα σχόλια..
pinelopi, η επανάληψη δεν είναι πάντα άσκοπη..
Με την επανάληψη ανακαλύπτεις κάθε φορά καινούρια πράγματα,
που είτε δεν έβλεπες, είτε δεν ήθελες να δεις ...
(και ανάλογα, αλλάζουμε τη σειρά των λέξεων..)
trivial .. thanks..! :)
-
Αν και μελαγχολικό πολύ ελπιδοφόρο ! Θαυμάσια γραφή με ειρμό και σκέψη,ειδικά το φινάλε! Μπράβο !
-
.....Χμμμμ.....για να θυμηθώ...Μια μέρα από εκείνες είχαν καει οι περισσότερες λάμπες της παραλίας και είχα βγει έξω...Ήταν, κάτι σαν ήττα...ήττα του κάθε σημείου της υπαρξής μου...Κι ήθελα αυτό ακριβώς, να το καταπιώ, να το εξαφανίσω....Όμως γιατί, καλή μου κυρία;;; Για να μη μου θυμίζει την δικιά μου λειψότητα ή τάχα για να κλέψω λίγη απ'την δική του αρτιότητα;;; Εσύ γιατί;;;
Και κατ'αρχάς γιατί, μου λες γιατί, είσαι πάλι τόσο μέσα μου;;; :( :-[ :( :-[
-
Εγώ γιατί? ....
Ζήλεια καθαρή είναι.. ζήλια και φθόνος..
να καταστρέψω χαιρέκακα αυτήν την πανσέληνο που μου θυμίζει
πως ποτέ δεν θα γεμίσω..
Και.. τί ειρωνία..! Γεμίζει κάθε μήνα..
Κάτι μου κλέβει κάθε μήνα..
Ξέρεις.. με ξέρεις.. Καταλαβαίνεις..
Όλα αυτά τα βράδυα που σκοντάφτουμε πάνω σε θύμησες,
και ξαφνικά τίποτα δεν έχει νόημα..
-
Πολύ τρυφερό πολύ γλυκό πολύ ανάλαφρο
σαν συννεφάκι.
-
Όλα αυτά τα βράδυα που σκοντάφτουμε πάνω σε θύμησες,
και ξαφνικά τίποτα δεν έχει νόημα..
Η άρνηση είναι αυτή που δεν έχει νόημα. Και είναι τόσο μέσα στη ζωή μας που κι αυτή χάνει κάτι απ΄το νόημα της. Ισως για να το βρει αλλου κι αλλιώτικα. Πάντως αυτό το κάτι που θέλει να μας θυμάται κάθε πανσεληνο, μερικές φορές δεν είναι παρά η συνειδητοποίηση ενός παιχνιδιού μάλλον χαμένου από πριν.
Και καθολου "ξαφνικα."
καλό χειμώνα συννεφάκι :)
-
Αναρωτιέμαι τί θα έμενα από σένα, αν ένα μαγικό χέρι,
ένα χάδι,
μια αγκαλιά,
σου στερούσε τη μελαγχολία....
Τίποτα?
Τα πάντα?
Απλά πολύ καλό.
Απλά υπέροχα μοναχικό....
Κι η απόπειρα να μένει,
να "φάμε" οτιδήποτε λατρεύουμε,
οτιδηποτε αγαπάμε να μισούμε....
Ενα ευχαριστώ για τις εικόνες που χαρίζεις με τον λόγο σου....
-
geni.. για να ξεθάψεις αυτό το γραπτό απο τις πίσω σελίδες..
μάλλον θα ... σεληνιάστηκες κι'εσύ! :)
Είχε πανσέληνο χθες βράδυ......................
Καλό χειμώνα και σε 'σένα (αν και προτιμώ να λέω καλό φθινόπωρο,
μήπως και τον καθυστερήσω..!)
Νίκο, ευχαριστώ πολύ..
Δεν έχω απάντηση..
Ίσως να σπάσω σε κομμάτια και μετά
να εξατμιστώ..
-
Οι Μεγάλες Αλήθειες.
( ρε γ**ώτο, δεν είμαι καλός χρήστης
και μπερδεύομαι μ' αυτές τις "παραθέσεις".
-
Οι Μεγάλες Αλήθειες.
( ρε γ**ώτο, δεν είμαι καλός χρήστης
και μπερδεύομαι μ' αυτές τις "παραθέσεις".
Είναι που, κάθε που γεμίζει το φεγγάρι,
αδειάζω εγώ..
Σαν από μένα να γεμίζει..
Κι' απόψε, ολοζώντανο κι' ολόγιομο,
κρεμασμένο απ' του ουρανού το βλέφαρο,
σαν δάκρυ,
ειρωνικά με κοιτάζει
που πάλι από μένανε πήρε σώμα..
-
Οχι τίποτε άλλο αλλά να!
υπάρχει κίνδυνος να παρεξηγηθώ
ότι παρεμβαίνω στις παραθέσεις.
-
Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ.
Κι αν δεν με φέξεις, χάθηκα.
Στο σκοτάδι θα χαθώ.
-
Πες, πως είναι δυνατόν
τοσο κοντά να είσαι στην ματιά
κι απ'των χεριών το άγγιγμα
να ζεις τόσο μακρυά;
-
Φεγγαράκι μου λαμπρό
πες, γιατί δεν μ'αγαπάς;
Εγω απεγνωσμένα να ρωτώ
και εσυ, μ'αδιαφορία να κοιτάς.
-
Η ψυχρή σου αδιαφορία
σαν την φωτιά με καίει.
Εγώ αιώνια θα παρακαλώ
και να βρω προσπαθω, τι φταίει.
-
Φεγγαράκι μου λαμπρό
μήπως τελειώσαν όλα;
Τωρα που το σκέφτομαι ξανά,
μήπως ποτέ δεν αρχίσαν;
-
Gregori, :) ok, νομίζω κατάλαβα τί ακριβώς εννοείς
όταν λές πως μπερδεύεσαι με τις παραθέσεις..! :P
Σ' ευχαριστώ! :)
- Φεγγαράκι μου λαμπρό
δώσ' μου φως για να κρατώ
- Όχι, θέλω να σε δω
μόνος νά βρεις γυρισμό..!
Σ'ευχαριστώ Rizzla! ;)
-
συννεφάκι μου άρεσε πάρα πολύ....
μελαγχολικό και γλυκό...
μου λυθηκε η απορία πως γεμίζει το φεγγάρι ;)
κι όταν χάνεται τι γίνεται; είναι που το κλέβω εγώ μάλλον για να πάρω λίγη από την εμπνευσή και την γλυκιά μελαγχολία σου :)
-
Είμαι καινούριος και είσαι ''παλιός'',
γι΄αυτό δεν ξέρω πόσο θα σε ενδιαφέρει
αυτή εδώ η απάντηση... αλλά μου
άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις,
με αγγίζει! Είσαι πραγματικά καλή,
συνέχισε..νιώσε...γράψε!!!
-
Το φεγγάρι πρέπει να φαγωθεί πριν μας φάει
και να το φάμε πριν χάσουμε την δόξα της πρωτιάς
από κάποιον που απλά πείναγε...
και όχι από κάποιoν που είχε ανάγκη να το φάει!
Πολύ καλό !!! ;)
-
Ariel, πολύ γλυκά τα λόγια σου, να 'σαι καλά.. (http://chat.kithara.gr/images/smilies/hug.gif)
Vasili, ::) τί σχέση έχει η παλαιότητα στο φόρουμ με το αν θα μ'ενδιαφέρει
η άποψή σου? Σ' ευχαριστώ πολύ που το διάβασες, σ'ευχαριστώ
που μπήκες και στον κόπο να το σχολιάσεις και κυρίως σ'ευχαριστώ
για τα καλά σου λόγια! :)
x-versous, η απάντηση σου είναι κάτι παραπάνω απο
αποστομωτική και φυσικά.. έχεις τόσο δίκιο..!
Δεν καταφέρνω όμως να το καταπιώ.. μου κάθεται
στο λαιμό και αμέσως μετά, το βλέπω πάλι στο στερέωμα
να με κοροϊδεύει..
Γενικά πάντως παρατηρώ ότι σχολιάζετε αυτό το .. ποιήμα (?) *, κάθε που πλησιάζει
η πανσέληνος..
Χαιρετώ, λοιπόν, όλους τους σεληνιασμένους του φόρουμ!!!! :)
* είναι ένα μαιλ που έστειλα σ'ένα φίλο, δεν υπήρχε καν πρόθεση να μπει σ'αυτόν τον πίνακα..
-
Δεν καταφέρνω όμως να το καταπιώ.. μου κάθεται
στο λαιμό και αμέσως μετά, το βλέπω πάλι στο στερέωμα
να με κοροϊδεύει..
[/quote]
Μην ανησυχείς όποιος κορόιδεψε τον ποιητή ντροπιάστηκε απ την ιστορία.. (αν με καταλαβαίνεις)
;)