Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: Lady_Flame στις 20/08/07, 22:31
-
Δεν ήξερα σε ποια κατηγορία να κατατάξω αυτό το θέμα, δεν ξέρω αν είναι σωστό που το τοποθέτησα εδώ, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να ρωτήσω τη γνώμη σας για το παρακάτα ζήτημα:
Αφορά αγαπημένους καλλιτέχνες (που για τον καθένα μας είναι διαφορετικοί). Άραγε είναι καλύτερα να ακούς τα τραγούδια τους και να ταξιδεύεις; Να σχηματίζεις μια δική σου εικόνα γι' αυτούς όπως και διαβάζοντας ένα βιβλίο; Γιατί μπορεί πολλές φορές να απογοητευτείς από το άτομο αυτό γνωρίζοντας το από κοντά και η ιδανικη εικόνα που έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου γι αυτόν να μην ισχύει. Και να τον απομυθοποιήσεις αμέσως. Άρα είναι καλύτερο απλώς να τον ξέρεις μέσα από τα τραγούδια του; Και που ξέρεις, ίσως κάποτε να τον γνωρίσεις στο άσχετο...
-
Αποψη μου ειναι να μενεις στη μουσικη του εκαστοτε καλλιτεχνη κ να μην "μπλεκεσαι" τοσο με τα πιστευω του γιατι μπορει να ξενερωσεις (μεχρι κ να μην τον ξανακουσεις ακομα κ αν ησουν φανατικος!) απιστευτα.Ειναι σιγουρα μεγαλο κριμα παντως να μην ξανακουσεις καποιον λογω ιδεολογικων διαφορων,ισως να χρειαζεται να γινεται ενας διαχωρισμος μεταξυ μουσικης κ μουσικου.
Προσωπικη αρνητικη εμπειρια:Michael Weikath πριν λιγα χρονια σε ενα γνωστο club στα εξαρχεια,μεγαλος καραγκιοζης,υπεροπτης κ μηδεν σεβασμος προς τους fans,ασε που σηκωθηκε κ εφυγε στο 10λεπτο(μονο σ'ενα φιλο μου στο ξεμπαρκο εντελως υπεγραψε ενα εξωφυλλο) !!
Στον αντιποδα,απιστευτη εντυπωση μου εκαναν οι Jag Panzer για τους οποιους δεν εχω λογια πραγματικα.Καταπληκτικοι τυποι ,ευχαριστοι με απεριοριστο σεβασμο κ υπομονη προς τους fans,στην κυριολεξια TRUE !
-
Εγώ τις προάλλες πήγα σε συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Σωκράτη Μάλαμα. Στη αρχή είχα ψιλοαπογοητευτεί, αλλά μετά σκέφτηκα οτι έχουν δίκιο. Μετά τη συναυλία πήγαμε με την παρέα μου να ζητήσουμε αυτόγραφα και να βγάλουμε μαζί τους φωτογραφίες. Δεν μπορέσαμε να τους μιλήσαμε και πολύ γιατί: 1ον ήταν κουρασμένοι και θα φεύγαν με το ξημέρωμα, 2ον γιατί είχαν ξενερώσει με κάτι γελοίους που είχαν πιει και τους πουλούσαν τρέλα και 3ον γιατί δεν τους αρέσει ούτε να υπογράφουν αυτόγραφα ούτε να βγάζουν φωτός με θαυμαστές. Δεν θεωρούν σπουδαίους τους εαυτούς τους (αν και είναι, τουλάχιστον για εμένα) και σίγουρα δεν είναι ψώνια. Εγώ τουλάχιστον αυτά τα συμπεράσματα έβγαλα, μετά από αυτή τη συνάντηση. Επίσης ο Αλκίνοος μας ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία και για τους βλάκες που κάναν φασσαρίες. Πάντως μου έμεινε η εμπειρία της συναυλίας, τα τραγούδια τους που λατρεύω και μια πένα που μου πέταξε ο Αλκίνοος, αφού του φώναζα σε όλη τη συναυλία, σαν παρλιακό "Μια πένα! Μια πένα!". :D :D ;D ;D
-
Εγώ φώναζα! :P
-
Η γνωριμία με αγαπημένους καλλιτέχνες γίνεται μέσα απ' αυτό που μας προσφέρει το έργο τους, αρκεί βέβαια κι εμείς να μπορούμε να το ερμηνεύσουμε. Οπότε, δε χρειάζεται να τον γνωρίζεις προσωπικά.
Ας πάμε πάλι στον Μπετόβεν. Όι περισσίτεροι γνωρίζουμε ότι έδωσε πολλά στο χώρο της μουσικής και παρόλο που έχει πεθάνει, η ψυχή του ζει μέσα στη Σονάτα Υπό Το Σεληνόφως που παίζουν οι μαθητές του πιάνου και με τη μελέτη της, γνωρίζουν τον Μπετόβεν πολύ καλύτερα από ότι αν γυρίζαν το χρόνο πίσω και πηγαίναν να του μιλήσουν για πέντε λεπτά.
Όσο για το κόλλημα με τα αυτόγραφα: Αυτόγραφα δίνουν οι σταρς, τα ονόματα και όχι οι καλλιτέχνες. Άλλο ''Όνομα'' και άλλο ''Καλλιτέχνης''.
-
Η γνωριμία με αγαπημένους καλλιτέχνες γίνεται μέσα απ' αυτό που μας προσφέρει το έργο τους, αρκεί βέβαια κι εμείς να μπορούμε να το ερμηνεύσουμε. Οπότε, δε χρειάζεται να τον γνωρίζεις προσωπικά.
Ας πάμε πάλι στον Μπετόβεν. Όι περισσίτεροι γνωρίζουμε ότι έδωσε πολλά στο χώρο της μουσικής και παρόλο που έχει πεθάνει, η ψυχή του ζει μέσα στη Σονάτα Υπό Το Σεληνόφως που παίζουν οι μαθητές του πιάνου και με τη μελέτη της, γνωρίζουν τον Μπετόβεν πολύ καλύτερα από ότι αν γυρίζαν το χρόνο πίσω και πηγαίναν να του μιλήσουν για πέντε λεπτά.
Όσο για το κόλλημα με τα αυτόγραφα: Αυτόγραφα δίνουν οι σταρς, τα ονόματα και όχι οι καλλιτέχνες. Άλλο ''Όνομα'' και άλλο ''Καλλιτέχνης''.
Να πω κάτι άσχετο με το θέμα, αλλά σχετικό με τον Μπετόβεν... Η σονάτα υπό το σεληνόφως μοιάζει να έχει γραφτεί από έναν άνθρωπο που ήθελε να ξεσπάσει το ψυχικό του πάθος σε αυτήν και να γίνει στον εαυτό του μια ψυχική κάθαρση... Έλα ντε που ο Μπετόβεν την έγραψε για να ρίξει τη γκόμενα... (Ας μου επιτραπεί η έκφραση αυτή για τον μεγάλο Μπετόβεν...) Μέσα από τα τραγούδια ενός καλλιτέχνη, μπορεί κάποιος να ξεγελαστεί άνετα...
-
Εγώ φώναζα! :P
Κι εγώ έπιασα τις πένες! Συνεργαστήκαμε! ;D ;D
-
Όσο για το κόλλημα με τα αυτόγραφα: Αυτόγραφα δίνουν οι σταρς, τα ονόματα και όχι οι καλλιτέχνες. Άλλο ''Όνομα'' και άλλο ''Καλλιτέχνης''.
1.Πολλοί καλλιτέχνες δείνουν μια χαρά αυτόγραφα.
2.Ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι ΚΑΙ όνομα.
3.Ένα όνομα μπορεί να είναι ΚΑΙ καλλιτέχνης.
-
Όσο για το κόλλημα με τα αυτόγραφα: Αυτόγραφα δίνουν οι σταρς, τα ονόματα και όχι οι καλλιτέχνες. Άλλο ''Όνομα'' και άλλο ''Καλλιτέχνης''.
1.Πολλοί καλλιτέχνες δείνουν μια χαρά αυτόγραφα.
2.Ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι ΚΑΙ όνομα.
3.Ένα όνομα μπορεί να είναι ΚΑΙ καλλιτέχνης.
+ ;)
-
3ον γιατί δεν τους αρέσει ούτε να υπογράφουν αυτόγραφα ούτε να βγάζουν φωτός με θαυμαστές.
Χίλια συγγνώμη, αλλά εδώ γελάμε....
Αυτό είναι μέρος του image που πλασάρει ο κάθε μουσικός. Πρέπει να έχει κάποιος περίεργες αντιλήψεις για να θεωρεί ότι το να υπογράψει ένα cd μετά τη συναυλία αποτελεί ταφόπλακα στα ιδεολογικά του "πιστεύω"...
-
3ον γιατί δεν τους αρέσει ούτε να υπογράφουν αυτόγραφα ούτε να βγάζουν φωτός με θαυμαστές.
Χίλια συγγνώμη, αλλά εδώ γελάμε....
Αυτό είναι μέρος του image που πλασάρει ο κάθε μουσικός. Πρέπει να έχει κάποιος περίεργες αντιλήψεις για να θεωρεί ότι το να υπογράψει ένα cd μετά τη συναυλία αποτελεί ταφόπλακα στα ιδεολογικά του "πιστεύω"...
Συμφωνώ απόλυτα!
-
3ον γιατί δεν τους αρέσει ούτε να υπογράφουν αυτόγραφα ούτε να βγάζουν φωτός με θαυμαστές.
Χίλια συγγνώμη, αλλά εδώ γελάμε....
Αυτό είναι μέρος του image που πλασάρει ο κάθε μουσικός. Πρέπει να έχει κάποιος περίεργες αντιλήψεις για να θεωρεί ότι το να υπογράψει ένα cd μετά τη συναυλία αποτελεί ταφόπλακα στα ιδεολογικά του "πιστεύω"...
Κοίτα, δεν πιστεύω οτι το θεωρεί και τόσο τραγικό πια, απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Το βρίσκεις κακό εσύ; Είναι δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη αυτό. Σαφώς και όλοι οι καλλιτέχνες μπορούν να δίνουν αυτόγραφα, σαφώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι όνομα και σαφώς ένα όνομα μπορεί να είναι καλλιτέχνης. Το αν θα δώσει αυτόγραφο ή όχι, είναι θέμα προσωπικότητας...
-
Γιατί εσύ νομίζεις ότι δεν έχει δώσει αυτόγραφα; Ή νομίζεις ότι δεν φωτογραφίζεται με θαυμαστές;
-
Κοίτα, δεν πιστεύω οτι το θεωρεί και τόσο τραγικό πια, απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Το βρίσκεις κακό εσύ; Είναι δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη αυτό. Σαφώς και όλοι οι καλλιτέχνες μπορούν να δίνουν αυτόγραφα, σαφώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι όνομα και σαφώς ένα όνομα μπορεί να είναι καλλιτέχνης. Το αν θα δώσει αυτόγραφο ή όχι, είναι θέμα προσωπικότητας...
Αν είναι θέμα προσωπικότητας τότε μάλλον έχει attitude problem ή είναι ντροπαλός σε παθολογικό βαθμό.....
-
Κοίτα, δεν πιστεύω οτι το θεωρεί και τόσο τραγικό πια, απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Το βρίσκεις κακό εσύ; Είναι δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη αυτό. Σαφώς και όλοι οι καλλιτέχνες μπορούν να δίνουν αυτόγραφα, σαφώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι όνομα και σαφώς ένα όνομα μπορεί να είναι καλλιτέχνης. Το αν θα δώσει αυτόγραφο ή όχι, είναι θέμα προσωπικότητας...
Αν είναι θέμα προσωπικότητας τότε μάλλον έχει attitude problem ή είναι ντροπαλός σε παθολογικό βαθμό.....
Τίποτα δεν έχει... Και το κάνει...
-
Κοίτα, δεν πιστεύω οτι το θεωρεί και τόσο τραγικό πια, απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Το βρίσκεις κακό εσύ; Είναι δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη αυτό. Σαφώς και όλοι οι καλλιτέχνες μπορούν να δίνουν αυτόγραφα, σαφώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι όνομα και σαφώς ένα όνομα μπορεί να είναι καλλιτέχνης. Το αν θα δώσει αυτόγραφο ή όχι, είναι θέμα προσωπικότητας...
Αν είναι θέμα προσωπικότητας τότε μάλλον έχει attitude problem ή είναι ντροπαλός σε παθολογικό βαθμό.....
Δεν ξέρω... Μπορεί...
-
Εγώ πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν είναι θέμα προσωπικότητας.
-
Εγώ πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν είναι θέμα προσωπικότητας.
Δικαίωμά σου...
-
Εγώ πιστεύω πως έχει να κάνει με το πως θες να φαίνεσαι στον κόσμο...
-
Εγώ πιστεύω πως έχει να κάνει με το πως θες να φαίνεσαι στον κόσμο...
+φωνώ! Όμως το πως θες να φαίνεσαι στον κόσμο, κατ' εμέ, εξαρτάται από την προσωπικότητά σου. (Επιτέλους συμφωνούμε και σε κάτι ;D)
-
Εγώ πιστεύω πως αν είχε να κάνει με την προσωπικότητά σου δεν θα ήθελες να φαίνεσαι κάπως στον κόσμο, θα ήσουν ο εαυτός σου...
-
Εγώ πιστεύω πως αν είχε να κάνει με την προσωπικότητά σου δεν θα ήθελες να φαίνεσαι κάπως στον κόσμο, θα ήσουν ο εαυτός σου...
Ο κάθε καλλιτέχνεις ορίζει πως θα φαίνεται στον κόσμο ανάλογα με την προσωπικότητά του και τα πιστεύω του. Δεν αποφασίζει άλλος πώς θα φαίνεται ο αλκίνοος και ο κάθε αλκίνοος, από τον ίδιο με βάση τα πιστεύω του, αυτό εννοώ...
-
...Γιατί μπορεί πολλές φορές να απογοητευτείς από το άτομο αυτό γνωρίζοντας το από κοντά και η ιδανικη εικόνα που έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου γι αυτόν να μην ισχύει. Και να τον απομυθοποιήσεις αμέσως. Άρα είναι καλύτερο απλώς να τον ξέρεις μέσα από τα τραγούδια του; Και που ξέρεις, ίσως κάποτε να τον γνωρίσεις στο άσχετο...
...φυσικά και μπορεί να απογοητευτείς! Το ότι σου αρέσει το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός καλλιτέχνη δεν σημαίνει πως θα σου αρέσει και ο χαρακτήρας του! Και δεν είναι και καθόλου απαραίτητο! Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Πες πως έχεις μια δουλειά στην οποία έχεις προσλάβει έναν εργαζόμενο, ο οποίος έχει άριστα αποτελέσματα στο πόστο του. Αυτό σημαίνει πως θα μπορούσατε να ταιριάξετε και να γίνεται και φίλοι κολλητοί? Όχι! Καλό θα ήταν να ξεχωρίζουμε κάποια πράγματα. Ο καλλιτέχνης, αυτό που οφείλει είναι να κάνει καλά, σοβαρά και αξιοπρεπώς τη δουλειά του. Στόχος του είναι να δημιουργήσει τέχνη η οποία θα περάσει στον κόσμο και θα δημιουργήσει συναισθήματα. Τον αν σαν χαρακτήρας είναι αρεστός, μάλλον θα έπρεπε να αφορά περισσότερο τον στενό του κύκλο. Όσο για την απομυθοποίηση, να σου πω πως το κακό ξεκινάει από την μυθοποίηση. Κακώς γίνεται και εύλογα, εάν «πλησιάσεις» το πέπλο θα νιώσεις πως θα πέσει…μιας και δεν υπήρξε ποτέ (ακόμα κι αν κάποιοι καλλιτέχνες το επιδιώκουν).
Σχετικά με τα αυτόγραφα και τις φωτογραφίες τώρα. Ο καλλιτέχνης, πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος. Έχει αισθήματα, αδυναμίες, προβλήματα. Όλα αυτά οφείλει να μην τα εκθέσει την ώρα που κάνει τη δουλειά του. Ο ακροατής δεν υποχρεούται να βλέπει ξινισμένα μούτρα ή κακοκεφιές, δυσανασχέτιση και βαρεμάρα. Αυτά τα θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ εφόσον ένας καλλιτέχνης επι σκηνής έχει στόχο την επικοινωνία με τον ακροατή. Όταν όμως η «παράσταση» τελειώσει, έχει κάθε δικαίωμα να θέλει να κάνει ή να μην θέλει να κάτι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Γιατί εκείνη τη στιγμή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας απλός άνθρωπος όπως όλοι, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να είναι κακόκεφος, να τον έχει πιάσει ανασφάλεια, αγοραφοβία, πονόδοντος ή στεναχώρια για κάποιο προσωπικό του θέμα, πράγματα τα οποία είναι εντελώς ανεξάρτητα από κάθε επιτυχία. Πιστεύω πως αρκετοί από αυτούς που διαβάζουν αυτό το θέμα, καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά όλα αυτά που λέω…!!!
Κάτι τελευταίο.
Εχω γνωρίσει καλλιτέχνες από κοντά. Άλλοι επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες μου…άλλοι όχι. Και βέβαια για τους δεύτερους, η ευθύνη ήταν μάλλον δική μου λόγω των χ προσδοκιών μου!! Επίσης, έχει τύχει να μιλήσω με καλλιτέχνες μια-δυο-τρεις φορές και κάθε φορά να είναι διαφορετικοί. Όχι ως άνθρωποι φυσικά (αυτό θέλει πολλή συναναστροφή για να το καταλάβεις) αλλά πάντα σχετικά με τη διάθεση και τη συμπεριφορά τους. Άλλοτε χαμογελαστοί και ομιλητικότατοι και άλλοτε χωρίς όρεξη για πολλά πολλά. Που το περίεργο?? Σε όλους δεν συμβαίνει??
Ας κρίνουμε λοιπόν τους καλλιτέχνες για τις μορφές τέχνης που μας προσφέρουν και όχι με κριτήρια άλλα, τα οποία καλό θα ήταν να ψάξουμε να τα βρούμε σε άτομα του πιο στενού-φιλικού κλπ κύκλου μας :)
-
Δεν θέλεις τραγουδιστή να δώσεις αυτόγραφο γιατί είσαι πτώμα απο την κούραση, πρέπει να φύγεις για το επόμενο live, έβγαλες τη συναυλία με πυρετό κτλ...;;;; Καλά κάνεις. Μην παρουσιάζεις την άρνησή σου όμως σαν ιδεολογική τοποθέτηση η οποία είναι αποτέλεσμα μακρύχρονου και βαθύτατου κοινωνικοπροσωπικού προβληματισμού.
-
Δεν θέλεις τραγουδιστή να δώσεις αυτόγραφο γιατί είσαι πτώμα απο την κούραση, πρέπει να φύγεις για το επόμενο live, έβγαλες τη συναυλία με πυρετό κτλ...;;;; Καλά κάνεις. Μην παρουσιάζεις την άρνησή σου όμως σαν ιδεολογική τοποθέτηση η οποία είναι αποτέλεσμα μακρύχρονου και βαθύτατου κοινωνικοπροσωπικού προβληματισμού.
Προφανώς μιλάς για κάποιον ή κάποιους συγκεκριμένους!
Όχι για το σύνολο…γιατί δεν θα συμφωνήσω. Γιατί δεν τους ονοματίζεις λοιπόν να καταλάβουμε κι εμείς?
Μην το κάνουμε να μοιάζει με κανόνα ενώ δεν είναι ::)
-
Φυσικά και δεν είναι κανόνας. Το είπα με αφορμή ένα προηγούμενο post
-
Όσο για το κόλλημα με τα αυτόγραφα: Αυτόγραφα δίνουν οι σταρς, τα ονόματα και όχι οι καλλιτέχνες. Άλλο ''Όνομα'' και άλλο ''Καλλιτέχνης''.
1.Πολλοί καλλιτέχνες δείνουν μια χαρά αυτόγραφα.
2.Ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι ΚΑΙ όνομα.
3.Ένα όνομα μπορεί να είναι ΚΑΙ καλλιτέχνης.
Όταν είσαι όνομα, παραμένεις σταθερός και αναπαράγεις το ίδιο πράγμα, αναπαράγεις τον εαυτό σου για χάρη αυτού του ονόματος, δε δημιουργείς. Αυτό δε νομίζω ότι είναι τέχνη.
Και οι καλλιτέχνες δίνουν αυτόγραφα, όταν χρειαστεί να βγάλουν δίπλωμα οδήγησης ή να βγάλουν διαβατήριο ή να κάνουν μία δήλωση κτλ.
(εξυπνάδες ;D :P)
-
Πάντως παιδιά, ανεξάρτητα με το αν κάποιος υπογράφει αυτόγραφα ή όχι, τους καλούς μουσικούς/τραγουδιστές/τραγουδοποιούς/καλλιτέχνες τους ακούμε για το έργο τους. Αλλά πολλές φορές είναι λογικό να μας κινούν το ενδιαφέρον κάποιοι και να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι΄αυτούς...
-
Όντως υπάρχει περίπτωση να απογοητευτείς οταν γνωρίσεις κάποιον καλλιτέχνη, αλλα μπορεί να υπάρξει και κάποια ευχάριστη έκλπηξη.Για παράδειγμα, παρότι η γνωριμία μου με τον Allan Holdsworth δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις καθώς μου φάνηκε πολύ μίζερο άτομο , ο Frank Gambale με εντυπωσίασε ευχάριστα στο ακουστικό show που είχε κανει πρίν απο λίγους μήνες.Πέρασε όλο του το διάλειμα συζητώντας με τον κόσμο και σε μια σύντομη συζήτηση που είχαμε μου εξέφρασε το άγχος του καθως ήταν η πρώτη του ακουστική δουλεια σαν album(natural high).Πολύ ευγενικοί ήταν επίσης οι Jason Hook(Alice Cooper guitarist) και Eric singer(Alice cooper/Kiss drummer) που στο live του cooper ηταν φιλικότατοι και με διάθεση για κουβέντα,σε αντίθεση με τους Blind Guardian που ήταν απόμακροι και εβγαζαν μια αίσθηση βαρεμαρας αφου με το που βγηκαν απο το μαγαζι υπέγραψαν 2 αυτόγραφα με το ζορι και φύγανε βιαστικοί και τις 2 μέρες..
-
Εγώ έχω γνωρίσει αρκετούς διάσημους και δεν έχω απογοητευτεί ποτέ...
Ας πούμε γνώρισα μέσω ενός φίλου τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μετά από συναυλία. Φοβερός τύπος! Χαμογελούσε, δεν έδειξε ούτε στιγμή να δυσφορεί, ούτε να τον ενοχλούμε κ.λπ.
Επίσης γνώρισα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη μαζί με τον Σωκράτη Μάλαμα... Μια χαρά ήταν κι εκείνοι... Δεν είχαν πρόβλημα να φωτογραφηθούν μαζί μου, ούτε να μιλήσουν.
Α επίσης έχω γνωρίσει και την ρεμπέτισσα τη Μαριώ (δεν το επιδίωξα, έτυχε). Πολύ γούστο είχε... Είναι όμως αθυρόστομη... Το τι έσουρνε σε αυτόν τον έρμο τον Λίβανο...
Αυτά...
-
Δεν ήξερα σε ποια κατηγορία να κατατάξω αυτό το θέμα, δεν ξέρω αν είναι σωστό που το τοποθέτησα εδώ, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να ρωτήσω τη γνώμη σας για το παρακάτα ζήτημα:
Αφορά αγαπημένους καλλιτέχνες (που για τον καθένα μας είναι διαφορετικοί). Άραγε είναι καλύτερα να ακούς τα τραγούδια τους και να ταξιδεύεις; Να σχηματίζεις μια δική σου εικόνα γι' αυτούς όπως και διαβάζοντας ένα βιβλίο; Γιατί μπορεί πολλές φορές να απογοητευτείς από το άτομο αυτό γνωρίζοντας το από κοντά και η ιδανικη εικόνα που έχεις σχηματίσει στο μυαλό σου γι αυτόν να μην ισχύει. Και να τον απομυθοποιήσεις αμέσως. Άρα είναι καλύτερο απλώς να τον ξέρεις μέσα από τα τραγούδια του; Και που ξέρεις, ίσως κάποτε να τον γνωρίσεις στο άσχετο...
σου εχει συμβει ποτε?
-
Παιδιά κι εγώ έχω γνωρίσει αρκετούς καλλιτέχνες και άλλοι με απογοήτευσαν ενώ άλλοι μου έμειναν στην καρδιά. Άποψη μου είναι ότι έναν καλλιτέχνη πρέπει να τον αξιολογούμε και σαν άνθρωπο.Για τον απλούστατο και τον εξής λόγο. Εάν αυτά που γράφει υποτίθεται ότι ειναι το απαύγασμα των μακροχρόνιων κοινονικοθρησκευτικών τους αναζητήσεων και εάν γράφει τα σωψυχα του στα τραγούδια, και γράφει αυτά που αισθάνεται κλπ κλπ κλπ. Τότε πιστεύω ότι είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μην αντικατοπτρίζεται η διάθεση αυτή και στην προσωπικότητά του.
-
Προσωπικά, λόγω δουλείας, έχω γνωρίσει πλειάδα καλλιτεχνών, μουσικών κυρίως. Αν και κάποια από τα είδωλα που είχα από μικρός, όταν τα γνώρισα από κοντά με απογοητεύσανε τελικά διαπίστωσα οτι η συμπεριφορά προς τους fans έχει πολλές παραμέτρους.
Κατ' αρχάς μην ξεχνάτε οτι μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ στο ταξίδι τους προς την χώρα μας, ειδικά αν έρχονται από εκτός Ευρώπης. Επίσης είναι και συχνά μήνες "στον δρόμο", μακριά από οικογένιες, φίλους και σε κατάσταση μόνιμου jet lag αφού αλλάζουν κάθε μέρα πολή και συχνά χώρα.
Μία περιοδεία είναι μια περίεργη ρουτίνα, όπου όλα αλλάζουν αλλά και όλα μένουν σταθερά. Και κουράζει απίστευτα...
Επίσης, σε περιπτώσεις ανθρώπων μεγάλης ηλικίας και με πολλά χρόνια περιοδιών στην πλάτη τους, έχουν δει πολλά τα μάτια τους και μερικές φορές έχει κινδυνεύσει και η σωματική τους ακεραιότητα. Αυτό τους κάνει επιφυλακτικούς.
Προσωπικά, δεν θέλω να σταθώ στους καλλιτέχνες που δεν ήταν φιλικοί. Δεν το θεωρώ σωστο, γιατί μπορεί να τους πέτυχα σε off μέρα...
Επειδή όμως credit where credit is due, θα 'θελα να αναφέρω ένα - δύο ονόματα που ήταν πολύ φιλικοί και σωστοί επαγγελματίες. Πρώτον, ο Dave Ellefson, ο οποίος μέχρι τώρα έχει μείνει ως ο πιό φιλικός μουσικός που έχω γνωρίσει και έναν από τους λίγους με τους οποίους έκανα ωραίες συζητήσεις. Δεύτερον, οι Supergrass τους οποίους περίμενα πολύ φλώρους και τελικα βγήκαν παλιοροκάδες. Τρίτον, οι Epica oι οποίοι, ισως και λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, έχουν μια πολύ ωραία στάση απέναντι στους οπαδούς και τα live.
-
Παραλίγο να γνώριζα τον Olbrich των Blind Guardian, αλλά δεν έκατσε. Είχα φίλο που είναι συγγενής του και θα πηγαίναμεστα παρασκήνια. Βασικά μια πένα ήθελα, δεν ήμουν ποτέ μεγάλος θαυμαστής του...
-
Δεν νομιζω οτι πρεπει να μας ενδιαφερει και τοσο πολυ να γνωρισουμε εναν καλλιτεχνη απο κοντα,για διαφορους λογους.
1. γιατι δε θα καταλαβει κανεις την προσωπικοτητα ενος ανθρωπου απο μια τετοια συναντηση
2. Αν επρεπε να μας ενδιαφερει καθε φορα ο χαρακτηρας ενος μουσικου πχ, θα επρεπε να μην ακουμε τιποτα μεχρι να τον γνωρισουμε και να αποφασισουμε αν τον εγκρινουμε ως ατομο η οχι ωστε να ακουμε και την μουσικη του. Φυσικα ακουμε μουσικη απο παρα πολλους ανθρωπους και αποκλειεται να τους γνωρισουμε ολους.
3. Μπορει να σχηματισουμε λαθος αποψη αν τον πετυχουμε σε κακη μερα οπως αναφερθηκε και πιο πανω.
4. Κι αυτοι ανθρωποι ειναι, ας μην τα μυθοποιουμε ολα. Μπορουμε να ακουμε αυτα που μας αρεσουν ανεξαρτητα απο την προσωπικοτητα του δημιουργου.
-
Προσωπικα δεν επιδιωκω να γνωρισω καλλιτεχνες, αν τυχει ομως δεν με χαλαει κιολας!
Ειχα τις καλυτερες εντυπωσεις απο τον Βασιλη Παπακωνσταντινου κ τουε μουσικους του (πλην των 1550 :( )
Κ τωρα στην κατηγορια "Το παιζουμε φιρμες κ ας μην ειμαστε καλιτεχνες":
Εχω γνωρισει (δυστυχως) τον Πετρελη κ το Γιαννια γιατι με τραβολογησαν φιλες μου στα παρασκηνια κ το μονο που εχω να πω ειναι πως εκτος απο αταλαντοι εινα κ καραψωναρες (ειδικα ο Γιανιας).
Αυτο παντως που δν περιμενα με τιποτα ηταν η γνωριμια με τη Γωγω Μαστροκωστα(δουλευει μια φιλη μου στο Hyatt,κ ετσι ετυχε)... Την βρηκα καταδεκτικοτατη κ με αρκετο χιουμορ μπορω να πω... Εξεπλαγην, γιατι δεν ειχα καθολου καλη γνωμη για το εν λογω ατομο :o (Παρολα αυτα συνεχιζω να την θεωρω αταλαντη ;D)
-
Πωωπω παιδιά, στεκόταν μετά από συναυλία μπροστά μου ο Κλέωνας Αντωνίου τύφλα στο μεθύσι και μου μίλαγε και δεν ήξερα τότε ότι ήταν ο κιθαρίστας των Mode Plagal. Γκαντεμιά! Αν το ξερα, είχα να του κάνω ένα σωρό ερωτήσεις! Κρίμα πάντως που πίνει τόόόσο πολύ >:(
Και η Κανά, κρίμα που δεν πρόκειται να την ακούσω Live και να είναι Νηφάλια. Και καλά ο Αντωνίου παίζει ένταστο όργανο, όμως η Κανά φαλτσάρει αρκετά >:( Πίκρα η γνωριμία με αγαπημένους καλλιτέχνες!
-
με τον Πανουση εχω μιλησει..
ειναι παλικαρι απ τα λιγα!αλλα και σοβαρος οταν πρεπει!
εμ..χμ με ποιον αλλο ειχα τετ α τετ....
τον Gus G(αν τον λεμε διασημο)
τον Flouro τον Αλεξ ;D ;D
ειναι δικοι μου αυτοι αφηστε τους! :)
με την Μπεζαντακου εχω μιλησει..ειναι κορμαρα απο κοντα..ομως οταν ειναι σε ακτινα 1 χιλιομετρου κοντα σου,η ηλιθιοτητα σε πιανει..:P
θυμαμαι επειδη λεγαμε με ενα φιλο μου βλακειες,με ειχε πιασει νευρικο γελιο και λοξιγκας(:P) και ξαφνικα βλεπω μπροστα μου την μπεζαντακου..2 λεπτα να καταφερω απ τον λοξιγκα να της πω μια προταση.. ;D
-
Έχω ακούσει για τη Μπεζαντάκου από ένα φίλο ηλεκτρολόγο που χε πάει σπίτι της να της φτιάξει κάτι ηλεκτρολογικά του σπιτιού της, ότι δεν το συνηθίζει να πλένεται η Μπεζαντάκου.
Από αγαπημένους καλλιτέχνες, έχω γνωρίσει και το Γεωργιάδη το Γιώργο, το μπασίστα του Τάκη Μπαρμπέρη κι επειδή του μιλούσα στον πληθυντικό, μ' έβγαλε μεθυσμένο και καλά επειδή του μιλούσα σα να τον έβλεπα διπλό. Φοβερό παιδί, του λεγα για το μπάσο μου (Fender Squier Precision Bass Standard) και μου λεγε ότι του αρέσει και ότι θέλει να αγοράσει κι εκείνος ένα τέτοιο (κρίμα που δε μου κοψε να του πω να ανταλλάξουμε με ένα άταστο πεντάχορδο που είχε :P).
Επίσης, πολύ πολύ παλιά, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω το Λάντσια (είχε έρθει σε μία πρόβα μας και την είχε παρακολουθήσει) αλλά εγώ τότε δεν τον ήξερα και δεν πήγα να του μιλήσω :(.
-
Πωωπω παιδιά, στεκόταν μετά από συναυλία μπροστά μου ο Κλέωνας Αντωνίου τύφλα στο μεθύσι και μου μίλαγε και δεν ήξερα τότε ότι ήταν ο κιθαρίστας των Mode Plagal. Γκαντεμιά! Αν το ξερα, είχα να του κάνω ένα σωρό ερωτήσεις! Κρίμα πάντως που πίνει τόόόσο πολύ >:(
Και η Κανά, κρίμα που δεν πρόκειται να την ακούσω Live και να είναι Νηφάλια. Και καλά ο Αντωνίου παίζει ένταστο όργανο, όμως η Κανά φαλτσάρει αρκετά >:( Πίκρα η γνωριμία με αγαπημένους καλλιτέχνες!
Εγώ με την κολλητή μου είχαμε γίνει ψιλο-ρόμπες μπροστά στον Αντωνίου. Είχαμε πάει σε μια συναυλία τον Mode Plagal και μετά ήθελε η παρέα μου (που αποτελείται από μουσικούς) να τους μιλήσει. Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια της συναυλίας ήταν δίπλα μας ένας τύπος που έλεγε κάθε 2 λεπτά "Γεια σου Κλέων!", συστηματικά και κάθε φορά μας πιάναν τα γέλια. Όταν πήγαμε να τους μιλήσουμε μας πλησίασε ο Κλέων, που ήταν λιάρδα να μας μιλήσει και επειδή ήταν κάπως αστείος, σε συνδυασμό με τον τύπο που έλεγε "Γεια σου Κλέων" συνέχεια και τον θυμηθήκαμε, μας πιάσανε τα γέλια... Καλά, σιγά μην το θυμάται, αλλά λέμε τώρα...
Υ.Γ.: Είναι όμως καταπληκτικός κιθαρίστας!!!
-
Δεν νομιζω οτι πρεπει να μας ενδιαφερει και τοσο πολυ να γνωρισουμε εναν καλλιτεχνη απο κοντα,για διαφορους λογους.
1. γιατι δε θα καταλαβει κανεις την προσωπικοτητα ενος ανθρωπου απο μια τετοια συναντηση
2. Αν επρεπε να μας ενδιαφερει καθε φορα ο χαρακτηρας ενος μουσικου πχ, θα επρεπε να μην ακουμε τιποτα μεχρι να τον γνωρισουμε και να αποφασισουμε αν τον εγκρινουμε ως ατομο η οχι ωστε να ακουμε και την μουσικη του. Φυσικα ακουμε μουσικη απο παρα πολλους ανθρωπους και αποκλειεται να τους γνωρισουμε ολους.
3. Μπορει να σχηματισουμε λαθος αποψη αν τον πετυχουμε σε κακη μερα οπως αναφερθηκε και πιο πανω.
4. Κι αυτοι ανθρωποι ειναι, ας μην τα μυθοποιουμε ολα. Μπορουμε να ακουμε αυτα που μας αρεσουν ανεξαρτητα απο την προσωπικοτητα του δημιουργου.
Συμφωνώ απόλυτα. Δεν παίζει ρόλο ο χαρακτήρας ενός καλλιτέχνη, όσο ο χαρακτήρας που δείχνει στους δίσκους τους. Δηλαδή τι σχέση έχει η μουσική αξία κάποιου, και το ήθος του ως ανθρώπου? Πχ. ο Ιωαννίδης μπορεί να είναι μαλ**ας στη προσωπική του ζωή, αυτό ακυρώνει το μουσικό ταλέντο του?
-
Εγω γνωρισα τον Αγγελακα!!!! μετα απο μια συναυλια του στις Σερρες. Περιμενα μεχρι να αδειασει ολο το θεατρο και υστερα απο καποια ωρα βγηκε αυτος και μιλουσε με καποιους τεχνικους εκει περα... Τοτε πηγα με τον bro μου και εκτος του οτι μιλησαμε βγηκαμε και φωτογραφια!!!
ΦΟΒΕΡΟ!!!!! 8) 8) 8) 8)
-
Επειδη έχω πάει σε παρα πολλές συναυλίες,έχω βρεθεί σε studio,ώρα ηχογράφησης, έχω μιλήσει με αρκετούς καλλιτέχνες-με κάποιους απο αυτους μιλάμε και εκτός live-θα πω ότι,αρκετοί,αν όχι όλοι,δεν θεωρούν τους εαυτους τους κάτι εξαιρετικό,για αυτό δεν δίνουν αυτόγραφα,δεν ''πουλάνε'' τον εαυτό τους, αλλά προσπαθούν να περάσουν τα μηνύματα τους μέσω της μουσικής τους.Αλλωστε για αυτην πρέπει να τους κρίνουμε και όχι για τα πιστευω τους.Επίσης είναι φυσικό και ανθρώπινο να είναι κουρασμένοι μετά τις συναυλίες,αφού βρίσκονται στους συναυλιακούς χώρους μερικές φορές και από το μεσημέρι,δοκιμάζοντας και ρυθμίζοντας ήχους,όργανα,φώτα κ.λ.π για να έρθει ο κόσμος το βράδυ και να διασκεδάσει με μια μπάντα που θα μπορεί να σταθεί σωστά πάνω στη σκηνη.Ιδιαίτερα το καλοκαίρι είναι συχνό το φαινόμενο να τραγουδάνε το βράδυ και το πρωί να φεύγουν για επαρχία.Κι αυτοί κάνουν μια δουλειά,αρκετά διασκεδαστική ίσως,για όσους είμαστε απ'εξω,αλλά κουραστική για αυτούς που το ζούν,γιατί απαιτεί όλες τις δυνάμεις τους.
-
σιγουρα με τον να γνωρισεις απο κοντα τον αγαπημενο σου καλλιτεχνη ισως πραγματοποιεις ενα μεγαλο σου ονειρο.ομως προσωπικα θα προτιμουσα να μην τον γνωριζα γιατι αν χαλαγε η εικονα του στο μυαλο μου θα απογοητευομουν πΡα πολυ
-
Bob Katsionis. Θεός ! Πολύ ευγενικός και πρόθυμος να ακούσει το οτιδήποτε ! Και πάρα πολύ χιούμορ !