Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 15/12/07, 14:20
-
Με σηκωσε νωρις
στην πλατη μου ο πονος
βιαστικα εφτιαξα καφε
κι εριξα νερο
στο προσωπο μου
Η πολη ειχε ντυθει
στα λευκα της
Αγνοωντας τον πόθο μου
για μαυρο
Που σιγα σιγα διέθφειρε
τα κοκκαλα μου
σαν την υγρασια
που απ το λιμανι σου απλωνεις
Πεταξα στην μοκετα τον καφε
ο μαυρος λεκκες
πηρε ενα σχημα γνωριμο
εβαλα στα γρηγορα κρασι
πηρα σελιδα λευκη
κι εξυσα μολυβι...
Μα τι να γραψω
ολα ασπρα κενα
αφου ματαια περιμενα
Ουτε σα τα χιονια
μια φορα
στην πορτα μου δε φανηκες.
-
Αααχχ..
Υπέροχο..
Η πολη ειχε ντυθει
στα λευκα της
Αγνοωντας τον πόθο μου
για μαυρο
Που σιγα σιγα διέθφειρε
τα κοκκαλα μου
σαν την υγρασια
που απ το λιμανι σου απλωνεις
Μερικοί άνθρωποι έχουν μια περίεργη ικανότητα
να σκορπάνε μελάνι, σαν τις σουπιές..
Και αφήνουν πίσω τους κυλίδες και μελανώματα..
Όμως, υπάρχουν κι' άλλοι δρόμοι, καθαροί' αρκεί να έχουμε
διάθεση να τους ψάξουμε..
-
Περίεργο, το ίδιο ακριβώς σκεφτόμουν το πρωί.
Με δυό λέξεις: Κατάλευκη μαυρίλα!
-
"Ουτε σα τα χιονια
μια φορα
στην πορτα μου δε φανηκες."
Οπως ακριβώς σε χαρακτηρίζει :Απρόβλεπτο, θαυμάσιο φινάλε !
Γειά σου θεοσκότεινέ μου φίλε !
-
Μπραβο ρε Χρήστο!!!!!!!!!
-
Ουτε σα τα χιονια
μια φορα
στην πορτα μου δε φανηκες.
γεια σου βρε Χρήστο ανεξάντλητε στην εικονοπλασία.... ;)
-
Η πολη ειχε ντυθει
στα λευκα της
Αγνοωντας τον πόθο μου
για μαυρο
Που σιγα σιγα διέθφειρε
τα κοκκαλα μου
σαν την υγρασια
που απ το λιμανι σου απλωνεις
Πεταξα στην μοκετα τον καφε
ο μαυρος λεκκες
πηρε ενα σχημα γνωριμο
Αυτά κρατάω περισσότερο...
Και ιδιαίτερα το πρώτο.
Γιατί καποιες μέρες που χρειαζόμαστε βροχή βγαίνει ο πιο είρων ήλιος....;
Να 'σαι καλα.
-
Σας ευχαριστω ολους για το χρονο και τα σχολια σας!!!! :)
-
δε ξερω γτ, αλλα μολις ειδα τον τιτλο μου ρθε το ονομα ερεβος... :-\
Η πολη ειχε ντυθει
στα λευκα της
Αγνοωντας τον πόθο μου
για μαυρο
Μα τι να γραψω
ολα ασπρα κενα
αφου ματαια περιμενα
Ουτε σα τα χιονια
μια φορα
στην πορτα μου δε φανηκες.
νταξ... τι να πω....
καθε φορα λες λιγα και καλα....
:-* :-*
-
ο τροπος που γραφεις ειναι ξεχωριστος και αυτο μετραει....
πιστευω στον καθενα το εργο σου μοιλαει διαφορετικα....
μπραβο!
-
Σχεδόν σε είδα. Μ'αρέσει η ρωγμή που ανοίγες τόσο όμορφα, τόσο πρωτότυπα και μ'αρέσει να χάσκω μέσα από αυτή την ρωγμή ζωή και ζωές... Αυτό θα 'λείπε! Να μη μ' άρεσε! Τόσο καιρό είχες να..."χτυπήσεις"!
Ωραία, ωραία!!!Καλή συνέχεια Χρήστο!
-
σάμπως και οι λευκές σελίδες δεν είναι για κάποιους μοκέτες που περιμένουν τον σκούρο λεκέ απ' το μελάνι?
γεια σου ρε Χρήστο πατριώτη!!!
-
Blast From The Past..
Θυμήθυκα αυτό που είχα διάβασει πριν πόσο καιρό...Και είπα να πώ και γω τα συγχαρητήριά μου...
-
Είναι όντως πολύ όμορφο...
και πολύ ιδιαίτερο... ;)
-
Άπρος Δεκέμβρης που παίρνει σχόλια ακόμα και το καλοκαίρι???
Μήπως είναι πάντα χειμώνας....................?