Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: alexandra* στις 19/04/08, 14:55
-
Τα δάκρυα του Προσκυνητή
Ο δρόμος σπαρμένος με γυαλιά
Μάτια μου μην τονε περπατήσεις
Κάθε πάτημα και πληγή
κάθε πληγή και δάκρυ
γίναν τα δάκρυα ποταμός
και έπνιξαν τον κόσμο
Ήταν το πάτημα φτερό
και μου λευτέρωσε τον πόνο
έγινε το δάκρυ μου πουλί
κι ο ποταμός τραγούδι
Καράβι είναι η αυγή
που πέρνει το τραγούδι
Κάθε αστέρι και σταθμός
κάθε σταθμός χαρά μου
Έγινε η χαρά αερόστατο
και σήκωσε τον κόσμο
Τροχός γυρίζεις μάτια μου
και έλα να με χορέψεις
γιατί οι χοροί σου φυλακή
στα χέρια σου δραπέτης
Μένω και μ' αγαπάς
Φεύγω μη με μισέψεις
Ευχαριστω πολυ τον αγαπητο x-versous για την υποστηριξη και τον τιτλο.
-
Όμορφο πραγματικά όμορφο δεν χορταίνω να το διαβάζω !!!!
-
οι αλλεπαλληλες εικονες ηταν ενα σοκ ακομα και για μενα....αλλα δεν τις τοποθετω στα αρνητικα...
αντιθετα...οταν αυτες συμπληρωνονται δυο στιχους παρακετω ειναι καπως αγωνιωδης ...
πραγματικα ομορφο...και ωραιος τιτλος...αν και ο Αλκ.Ιωαννιδης καπου σας προλαβε....:D