ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ :)
Ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της ελληνικής σκηνής. Ταλαντούχος συνθέτης και ερμηνευτής διαφορετικών ειδών μουσικής: Έντεχνο, ροκ, μπαλάντα, λαϊκό, παραδοσιακό, μέχρι και αρχαιοελληνικό!
Κάποιοι τον ονόμασαν «Πρίγκηπα της Μελαγχολίας», ενώ το δικό του, φανατικό κοινό τον ονομάζει απλά «Σωκράτη», όντας αντάξιος συνονόματος ενός άλλου κυνικού φιλοσόφου, του αρχαίου.
Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1957 στη Συκιά Χαλκιδικής. Έζησε τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια στη Στουτγάρδη της Γερμανίας όπου εργαζόταν οι γονείς του. Ο πατέρας του έπαιξε μοιραίο ρόλο στην μουσική παιδεία του μικρού Σωκράτη. Στα εφτά του χρόνια του χάρισε ένα μπουζούκι, ενώ στα δεκατρία του αγόρασε μία κιθάρα ως επιβράβευση για τις επιδόσεις του στο σχολείο. Έτσι ξεκίνησε μία σχέση πάθους του Σωκράτη με τη μουσική. Προικισμένος με ιδιαίτερες ευαισθησίες κι ένταση συναισθημάτων, μαθαίνει από μικρός να εκφράζεται μέσω της μουσικής.
Δεκαεπτά ετών παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, ενώ τελειώνοντας το Λύκειο επιστρέφει στην Γερμανία όπου και παρακολουθεί μαθήματα στο Ωδείο της Στουτγάρδης.
Την ζωή του χαρακτηρίζουν εποχές εντάσεων, που ως δια μαγείας οδηγούν σε μία πραγματοποίηση ονείρων.
Σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής του επιστρέφει στην Ελλάδα και σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Για καλή του τύχη μαθητεύει δίπλα σε σπουδαίους μουσικούς, όπως τον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και το Νότη Μαυρουδή.
Από τα 23 του αρχίζει την επαγγελματική ενασχόληση με τη μουσική. Εργάζεται ως δάσκαλος κιθάρας και ως τραγουδιστής σε λαϊκά μαγαζιά. Πριν ξεκινήσει την προσωπική του πορεία, υπήρξε κιθαρίστας στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου.
Στην πρώτη του δισκογραφική απόπειρα, η εταιρεία απέρριψε το υλικό του με την αιτιολογία ότι δεν ήταν εμπορικό. ( :'(Παρόμοιες εμπειρίες έχουν βιώσει πολλοί επιφανείς αστέρες όπως ο Δημήτρης Σγούρος που η πρώτη του δασκάλα έκρινε ατάλαντο, η Τζένη Βάνου την οποία αποθάρρυναν από το τραγούδι, η Μελίνα Μερκούρη και ο Αλέκος Αλεξανδράκης, τους οποίους συμβούλεψαν να μην ασχοληθούν με την υποκριτική!!! Να προσθέσω και τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος σε αγγελία στις αρχές του περασμένου αιώνα χάριζε τα πνευματικά δικαιώματα των 5 πρώτων του βιβλίων για να εκδόσει το έκτο, μα δεν βρέθηκε εκδότης γιατί τα βιβλία του δεν ήταν εμπορικά;) :'(
Ο Σωκράτης συνέχισε να παίζει μουσική σε νυχτερινά μαγαζιά, προσθέτοντας και δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα, χωρίς όμως να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν αυτός που τα είχε γράψει.
Κάποια στιγμή ο Νίκος Παπάζογλου άκουσε τα τραγούδια του Σωκράτη και θαύμασε το ταλέντο του, οπότε και τον παρότρυνε να μπει για ηχογράφηση στο στούντιο. Έτσι το 1989 έγινε η πρώτη του δουλειά, με τίτλο «Ασπρόμαυρες Ιστορίες».
Συνέχισε την ανοδική του πορεία με αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως ο στιχουργός Mανώλης Pασούλης, ο συνθέτης Nίκος Ξυδάκης, η Mελίνα Kανά, και με τους στιχουργούς : Γιάννη Tσατσόπουλο, Γιώργο Aθανασόπουλο, Άλκη Aλκαίου, Φωτεινή Λαμπρίδη, Θοδωρή Γκόνη, Mιχάλη Γκανά, Oδυσσέα Iωάννου και Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Συμμετείχε σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών, όπως ο Λουδοβίκος των Aνωγείων, ο Διονύσης Τσακνής, η Μαρία Θωίδου, ο B.D. Foxmoor και η Sadahzinia (Active Member), η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Σιγανίδης, ο Τάκης Βούης, η Μαρία Παπανικολάου κ.α.
Επίσης έγραψε τη μουσική στην ταινία μεγάλου μήκους «Το Κυνήγι του Λαγού» και ερμήνευσε το τραγούδι «Το χρόνο να λαβώσω» στην ταινία μικρού μήκους «Ύψωμα 33».
Κάπου εδώ θυμάμαι μία διδακτική ιστορία που έλεγε ο Σωκράτης:
Ήταν βράδυ, και πήγαινε για δουλειά στο μαγαζί. Βλέποντας τις γιγαντοαφίσες με τα «πρώτα ονόματα της πίστας» στους δρόμους της πόλης, αναρωτήθηκε τι γυρεύει στον κόσμο της μουσικής. (Και προσθέτω ως συνήγορος του διαβόλου: Μήπως ο κόσμος τελικά ζητάει τα εύκολα σουξέ; Μήπως τελικά η ποιότητα στην τέχνη είναι δυσνόητη για τους πολλούς; Μήπως η συναισθηματική αμεσότητα φοβίζει αυτούς που δεν γνωρίζουν καλά τα δικά τους ψυχικά βάθη;)
Φτάνοντας στο μαγαζί, υπήρχαν λίγες δεκάδες θαμώνες, που όμως τον υποδέχτηκαν με μεγάλη αγάπη. Ήξεραν απ’ έξω όλα του τα τραγούδια. Δάκρυζαν, γελούσαν, έπιναν με καημό (Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο, βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά!).
Με λίγα λόγια, ο Σωκράτης τους ξεσήκωσε τα συναισθήματα. Με αυτό το περιστατικό ο Σωκράτης ένοιωσε πως είχε όντως έναν προορισμό :
Να δημιουργεί έργα ψυχής, να συγκινεί βαθειά τους εκλεκτούς, και, σας το υπογράφω, να μείνει Αθάνατος, το αγαπημένο παιδί στην Ελληνική Ιστορία της Μουσικής.
Πέρασαν τα χρόνια. Οι φανταχτερές αφίσες στα τότε "πρώτα ονόματα" της μαρκίζας, έλειωσαν. Μα το άστρο του Σωκράτη, τον προόριζε για έργα και συνεργασίες που θα αφήσουν εποχή. Ώς ορόσημο θεωρώ την συνεργασία του με την Χαρούλα Αλεξίου, η οποία επισφράγισε την πορεία ποιότητας και δημοφιλίας του Σωκράτη, πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας.
Δισκογραφία
Προσωπικοί δίσκοι
* 1989 Ασπρόμαυρες ιστορίες (Lyra)
* 1991 Παραμύθια (Lyra)
* 1992 Της Μέρας και της Νύχτας (Lyra)
* 1993 Κύκλος (Lyra)
* 1996 Λαβύρινθος (Σωκράτης Μάλαμας) (Lyra)
* 1998 13.000 Μέρες (Lyra)
* 2000 Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς (Lyra)
* 2002 Ένα (Lyra)
* 2005 Άδειο Δωμάτιο (Lyra)
* 2007 Δρόμοι (Lyra)
(* Οι Δισκογραφικές Συμμετοχές δεν χωράνε)
*******
:) ;) Γι αυτό, Κιθαρωδοί μου, άν κάποιος από εσάς φτιάχνει μουσική σε υγρά υπόγεια,
ας σκεφτεί, πως όποιος δουλεύει πολύ στα υπόγεια, φτιάχνει θεμέλια ΓΕΡΑ,
και κτίσματα που ο χρόνος δεν θα φθείρει. :) ;)
Μάρση
Γειά σας, ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να διαβάσετε το αρθράκι μου, και μάλιστα με τόση προσοχή.
Για να απαντήσω τα ερωτήματα σας:
Ας μην κολλάμε σε μία λέξη ! Καμιά φορά αντί να αναλύσουμε τις λέξεις, και λόγω ποιητικής αδείας, χρησιμοποιούμε μία λέξη με την ευρεία έννοια!
1) Ποτέ δεν σύγκρινα τον Μάλαμα με τον Νικόλα Άσιμο. Δεν ανέφερα καν τον Άσιμο.
2) Αναφέροντας τον ως "κυνικό Σωκράτη", αναφέρομαι σε ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του.
Σαν να λέμε "ο αλλοίθωρος Τζάκ". Σε άλλη φάση, μπορείς να πείς "Ο αστείος Τζακ, ο έξυπνος Τζακ" κλπ.
Η μία ιδιότητα δεν αναιρεί όλες τις άλλες !
Τα Λεξικά αναφέρουν ότι ΚΥΝΙΚΟΣ σημαίνει: σαρκαστικός, που αμφιβάλλει για τις αγνές προθέσεις των άλλων, με αρνητική σκέψη.
Ο αρχαίος Σωκράτης όπως ξέρουμε, ΔΕΝ ήτανε Σοφιστής ούτε Κυνικός Φιλόσοφος. Είχε την δική του Σχολή, όπου εφήρμοζε την ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕ αλλά εκ-Μαίευε απαντήσεις από τους συνομιλητές / μαθητές του (Μαιευτική Μέθοδος), είχε διαφοροποιηθεί από τις άλλες Σχολές κλπ.
Πώς να το κάνουμε όμως? Ήτανε κυνικός, ήτανε λίγο αγρίμι ο άνθρωπος.
Στον κούκλο της παρέας έλεγε ειρωνικά "τι να κάνω τα ωραία μάτια σου? Εγώ που είμαι γουρλομάτης βλέπω περιμετρικά! Τι να κάνω την ίσια, περήφανη μύτη σου? Έχω τεράστια ρουθούνια και οσφρίζομαι καλλύτερα, κάθε είδους μυρωδιά".
Στην Απολογία του, όπως γράφει ο Πλάτωνας, αντιμετωπίζει την θανατική καταδίκη του αλλά και τους κατηγόρους με εμφανή στοιχεία κυνικότητας. Δηλώνει πως οι κατήγοροι του δεν είναι Σοφοί, εκείνος είναι ο Σοφότερος όλων (κατά τον Χρησμό της Πυθίας). Κι όταν ο Πλάτωνας του πρότεινε να μην είναι αδιάλλακτος, και θα βρει τρόπο να τον γλυτώσει, εκείνος εμμένοντας στην αθωότητα του, προτιμά να θανατωθεί.
Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΛΑΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΣΩΚΡΑΤΗ,
ΗΡΘΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΧΟΥΝΕ ΣΥΧΝΑ ΜΙΑ ΠΙΚΡΙΑ, ΕΝΑΝ ΠΕΣΙΜΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ,
ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
Συνοπτικά, ας μην κολλάμε στις λέξεις, αλλά ας είμαστε υπέρ της πλατειάς, ελεύθερης έκφρασης.
LIVE AND LET LIVE, MATES !