Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: e.t. στις 21/10/08, 22:24
-
"...δεν αντεχουν οι ανθρωποι κι ειναι νωρις,΄μ'ακους?..."
α ρε Ψυχη,
δεν θα φυγω μεχρι
τη στιγμη που
θα χορτασουμε μαζι
τη συνυπαρξη μας.
η μικρη η ζωη μας
σε αυτη τη μαυρη χρονικη
αιωνιοτητα
μπορει να αφησει
μια μικρη κουκιδα λευκου
ή οτιδηποτε!
αρκει Ψυχη,να μην
περιπλανιεσαι μοναχη,
κ αν τυχει κανενα λαθος,
το σωμα σου παντα εδω
θα σε υποδεχεται
γιατρος και συντροφος..
-
Wow!!! Εμένα με άρεσε πάντως...
-
Πολύ ωραίο ποίημα για την ψυχή
από μια όμορφη απ' ότι φαίνεται ψυχή
-
...που όμως αξίζει να τη δείς...
''Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά, τα χρόνια μένουν άδεια...''...?
...δεν ξέρω...,
...αλλα ποτέ δεν θα είσαι μονάχη...
Η ατάκα θα μείνει για πάντα...
Πολύ καλό πάντως...
Μην το αφήσεις ποτέ, γιατι αυτό δεν πρόκειται να σε αφήσει ποτέ. Σε κάθε στιγμή της ζωής σου, αυτό πάντα θα εμφανίζεται και θα σε κάνει να βγάζεις απο μέσα σου πράγματα που ίσως βοηθήσουν τον εαυτό σου, αλλα και άλλους που θα το νιώσουν αυτό, να φτάσει μέχρι το όνειρο...
Υ.Γ. ;)
-
Παρα πολυ καλο!!!!
α ρε Ψυχη,
δεν θα φυγω μεχρι
τη στιγμη που
θα χορτασουμε μαζι
τη συνυπαρξη μας.
Ουτοπικο! Και αυτη η ομορφια του...